1 Post haec erat dies festus Iudaeorum
et ascendit Iesus Hierosolymis
2 est autem Hierosolymis super Probatica piscina
quae cognominatur hebraice Bethsaida
quinque porticus habens
3 in his iacebat multitudo magna languentium
caecorum claudorum aridorum expectantium aquae motum
5 erat autem quidam homo ibi
triginta et octo annos habens in infirmitate sua
6 hunc cum vidisset Iesus iacentem
et cognovisset quia multum iam tempus habet
dicit ei vis sanus fieri
7 respondit ei languidus Domine hominem non habeo
ut cum turbata fuerit aqua mittat me in piscinam
dum venio enim ego alius ante me descendit
8 dicit ei Iesus surge tolle grabattum tuum et ambula
9 et statim sanus factus est homo
et sustulit grabattum suum et ambulabat
erat autem sabbatum in illo die
10 dicebant Iudaei illi qui sanatus fuerat
sabbatum est non licet tibi tollere grabattum tuum
11 Respondit eis
qui me fecit sanum
ille mihi dixit tolle grabattum tuum et ambula
12 interrogaverunt ergo eum
quis est ille homo qui dixit tibi tolle grabattum tuum et ambula
13 is autem qui sanus fuerat effectus nesciebat quis esset
Iesus enim declinavit turba constituta
in loco
14 postea invenit eum Iesus in templo et dixit illi ecce sanus factus es
iam noli peccare ne deterius tibi aliquid contingat
15 abiit ille homo et nuntiavit Iudaeis
quia Iesus esset qui fecit eum sanum
16 propterea persequebantur Iudaei Iesum
quia haec faciebat in sabbato
17 Iesus autem respondit eis
Pater meus usque modo operatur et ego operor
18 propterea ergo magis quaerebant eum Iudaei interficere
quia non solum solvebat sabbatum
sed et Patrem suum dicebat Deum aequalem se faciens Deo
respondit itaque Iesus et dixit eis
19 amen amen dico vobis
non potest Filius a se facere quicquam
nisi quod viderit Patrem facientem
quaecumque enim ille fecerit
haec et Filius similiter facit
20 Pater enim diligit Filium
et omnia demonstrat ei quae ipse facit
et maiora his demonstrabit ei opera ut vos miremini
21 sicut enim Pater suscitat mortuos et vivificat
sic et Filius quos vult vivificat
22 neque enim Pater iudicat quemquam
sed iudicium omne dedit Filio
23 ut omnes honorificent Filium sicut honorificant Patrem
Qui non honorificat Filium
non honorificat Patrem qui misit illum
24 Amen amen dico vobis
quia qui verbum meum audit et credit ei qui misit me
habet vitam aeternam
et in iudicium non venit
sed transit a morte in vitam
25 amen amen dico vobis quia venit hora et nunc est
quando mortui audient vocem Filii Dei
et qui audierint vivent
26 sicut enim Pater habet vitam in semet ipso
sic dedit et Filio vitam habere in semet ipso
27 et potestatem dedit ei et iudicium facere
quia Filius hominis est
28 nolite mirari hoc quia venit hora
in qua omnes qui in monumentis sunt audient vocem eius
29 et procedent qui bona fecerunt in resurrectionem vitae
qui vero mala egerunt in resurrectionem iudicii
30 non possum ego a me ipso facere quicquam
sicut audio iudico et iudicium meum iustum est
Quia non quaero voluntatem meam
sed voluntatem eius qui misit me
31 Si ego testimonium perhibeo de me
testimonium meum non est verum
32 alius est qui testimonium perhibet de me
et scio quia verum est testimonium quod perhibet de me
33 vos misistis ad Iohannem et testimonium perhibuit veritati
34 ego autem non ab homine testimonium accipio
sed haec dico ut vos salvi sitis
35 ille erat lucerna ardens et lucens
vos autem voluistis exultare ad horam in luce eius
36 ego autem habeo testimonium maius Iohanne
opera enim quae dedit mihi Pater ut perficiam ea
ipsa opera quae ego facio testimonium perhibent de me
quia Pater me misit
37 et qui misit me Pater ipse testimonium perhibuit de me
Neque vocem eius umquam audistis neque speciem eius vidistis
38 Et verbum eius non habetis in vobis manens
quia quem misit ille huic vos non creditis
39 scrutamini scripturas
quia vos putatis in ipsis vitam aeternam habere
et illae sunt quae testimonium perhibent de me
40 et non vultis venire ad me ut vitam habeatis
41 claritatem ab hominibus non accipio
42 sed cognovi vos quia dilectionem Dei non habetis in vobis
43 ego veni in nomine Patris mei et non accipitis me
si alius venerit in nomine suo illum accipietis
44 quomodo potestis vos credere
qui gloriam ab invicem accipitis
et gloriam quae a solo est Deo non quaeritis
45 nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem
est qui accuset vos Moses in quo vos speratis
46 si enim crederetis Mosi crederetis forsitan et mihi
de me enim ille scripsit
47 si autem illius litteris non creditis
quomodo meis verbis credetis
Krie e pestëtë
1 E pas këture qe e krëmpte e çifutet, e Iisui vate ndë Ierusalim.
2 E atje ndë Ierusalim është kolimvithrë e pishqet, që thuhetë çifutërisht Vithesdha. Këjo ka pesë kubera.
3 E mb’ato dergjej turm’ e madhe të sëmurë, të verbëret, të çalëvet, të mbajturet, që prisnë të luan ujëtë.
4 Sepse Ëngjëlli zbrit mbë një kohë ndë kolimvithrë e nakatos ujëtë, e cilido që të zbrit i pari mbë të pas të nakatosurit së ujit, shëronej nga çdo sëmundë që të qe mbajturë.
5 E atje qe një njeri që kish shkuarë tridhjet’ e tetë vjet ndë sëmundë të tij.
6 E Iisui si e pa këtë që dergjej, e si e njohu që kish shumë kohë, i thot’ atij: Do ti të shëroneç?
7 Ju përgjegj atij i sëmuri: Zot, nukë kam njeri që të më hedhjë ndë kolimvithrë kur të nakatosetë ujëtë, sepse kur qasem unë, tjatër zbret më përpara nga meje.
8 I thot’ atij Iisui: Ngreu, e mer shtratnë tënd, e hajde.
9 E atë çast u bë i shëndoshë njeriu, e ngrijti Shtratthin’ e tij, e ecën. E ajo ditë ishte e Shëtunë.
10 E andaj i thoshnë çifutë njeriut që u shërua: Ësht’ e shëtunë, e nuk’ është ndëjierë që të ngrëç shtratnë.
11 E ai ju përgjegj ature: Ai që më shëroi mua, ai më tha mua: Ngre shtratthinë tënd, e hajde.
12 E pietnë dha atë: Cili është kij njeri që të tha tij: Ngre shtratnë tënd, e ecë?
13 E njeriu që u shërua, nuk’ e dij cili ish, sepse Iisui qe shtëmëngurë nga turma që qe mb’atë vënd.
14 Pasandaj e gjen atë Iisui ndë Iero, e i thot’ atij: Vështro, u shërove; mos bëç më faje, që të mos të të vijë ndonjë tjatër më e keqe.
15 E njeriu vate e u rrëfeu çifutet, se Iisui është ai që e shëroi atë.
16 Pra andaj e ndiqnë Iisunë çifutë, e kërkoijnë ta vrisnë atë, sepse bën këto të Shëtunë.
17 E Iisui u përgjegj ature: Babai im ngjera mbë sot punon, edhe unë punoj.
18 Pra andaj kërkoijnë çifutë më tepër ta vrisnë atë, sepse nukë prish vetëmë të Shëtunënë, po thosh më tepërë baba të tijnë Perndinë, e bën vetëhenë bara me Perndinë.
19 U përgjegj dha Iisui, e u thot’ ature: Vërtet, vërtet u thom juvet, nukë mund i biri të bëjë ndonjë punë vetiut, ndë mos paftë babanë të bëjë; sepse ato që bën babai, ashtu edhe i biri këto bën.
20 Sepse babai e do të birë, e gjith’ ato që bën ai, ja dëfton atij; edhe më të mëdha punëra do t’i dëftojë atij, që të çuditeni juvet.
21 Sepse sikundrë ngjall babai të vdekuritë, e i bën të rrojënë, kështu edhe i biri bën të rrojënë ata që do.
22 Sepse babai nukë gjukon ndonjë, po gjithë gjuqnë ja ka dhënë së birit.
23 Që të nderojënë të gjithë të birë, sikundrë nderojënë edhe babanë. Ai që nukë nderon të birë, nukë nderon babanë që e dërgoi atë.
24 Vërtet, vërtet u thom juvet, se ai që digjon fjalënë time e beson nde ai që më dërgoi mua, ka jetë të pasosurë, e mbë gjuq nukë vjen, po shkon nga vdekëja mbë jetë.
25 Vërtet, vërtet u thom juvet, që vjen kohë, edhe ndashti është, që kur të digjojënë të vdekuritë zën’ e birit së Perndisë; e ata që të kenë digjuarë do të rrojënë.
26 Sepse sikundrë e ka babai jetënë mbë vetëhe, kështu ja dha edhe së birit ta ketë jetënë mbë vetëhe.
27 E i dha urdhër atij të bëjë edhe gjuq, si biri njeriut që është.
28 Mos u çuditni mbë këtë, se vjen kohë kur gjith’ ata që janë ndë varre do të digjojënë zën’ e tij.
29 E do të dalënë jashtë ata që kanë bërë punëra të mira, të ngjallënë për të rruarë. E ata që kanë bërë të këqiatë, të ngjallënë për të dëmëtuarë.
30 Nukë mund unë të bëj ndonjë punë nga vetiu. Sikundrë digjoj gjukoj, e gjuqi im ësht’ i drejtë, sepse nukë kërkoj atë që dua unë, po atë që do babai im që më dërgoi mua.
31 Nd’është unë që t’ap martiri për vetëhe time, martiria ime nuk’ ësht’ e vërtetë.
32 Tjatër ësht’ ai që ep martiri për mua, edhe e di që është martiri e vërtetë ajo martiri që ep ai për mua.
33 Juvet patë dërguarë të piesët’ Ioannë, e ai dha martiri mbë të vërtetë.
34 Ma unë nukë marr martiri nga një njeri, po këto u thom, që të soseni juvet.
35 Ai ishte llambadha e dhezurë që fekste. E juvet deshtë të gëzonishtë për pak kohë mbë dritë të tij.
36 Po unë kam një martiri më të madhe se të Ioannit, sepse punëratë që më dha babai mua të telios, ato punëra që bëj unë vetë, dëftojënë për mua, që më ka dërguarë babai.
37 Edhe Babai që më ka dërguarë mua, ai vetë dha martiri për mua. E juvet as ja kini digjuarë zën’ e tij kurrë, as ja kini parë faqen’ e tij.
38 E fjalën’ e tij nuk’ e kini të ndënjurë mbë juvet, sepse atë që dërgoi ai juvet, nde ai nukë besoni.
39 Hajdeni, e viri re kartëratë, sepse juvet thoi të kini mbë to jetën’ e pasosurë. E ato janë që martirisjënë për mua.
40 E nukë doi të vini tek meje që të kini jetë.
41 E unë nukë dheksem nderë që vjen nga njerëzitë.
42 Po u kam njohurë juvet që nukë kini ndë vetëhe tuaj dashurin’ e Perndisë.
43 Unë arçë nd’ëmër të babait sim, e nukë më dheksni mua. Nd’artë ndonjë tjatër mbë ëmër të tij, atë do të mirri.
44 Qish mundni juvet të besoni, kur kërkoni nder njeri nga jatëri, e nukë kërkoni atë nder që vjen vetëmë nga Perndia?
45 Mos thoi se unë do t’u kallëzoj juvet përpara babait. Ka kush t’u kallëzojë juvet, ai Moisiu që juvet kini omuthnë nde ai.
46 Sepse të keshëtë besuarë nde Moisiu, edhe tek meje do të keshëtë besuarë; se ai për mua pat shkruarë.
47 E ndë mos besoni mb’ato që ka ai shkruarë, qish do të besoni mbë fjalë të mia?