1 Una autem sabbati Maria Magdalene venit
mane cum adhuc tenebrae essent ad monumentum
et videt lapidem sublatum a monumento
2 Cucurrit ergo et venit ad Simonem Petrum
et ad alium discipulum quem amabat Iesus
et dicit eis
tulerunt Dominum de monumento et nescimus ubi posuerunt eum
3 exiit ergo Petrus et ille alius discipulus et venerunt ad monumentum
4 currebant autem duo simul
et ille alius discipulus praecucurrit citius Petro
et venit primus ad monumentum
5 et cum se inclinasset videt posita linteamina
non tamen introivit
6 venit ergo Simon Petrus sequens eum
et introivit in monumentum
et videt linteamina posita
7 et sudarium quod fuerat super caput eius
non cum linteaminibus positum
sed separatim involutum in unum locum
8 tunc ergo introivit et ille discipulus
qui venerat primus ad monumentum
et vidit et credidit
9 nondum enim sciebant scripturam
quia oportet eum a mortuis resurgere
10 abierunt ergo iterum ad semet ipsos discipuli
11 Maria autem stabat ad monumentum foris plorans
dum ergo fleret inclinavit se et prospexit in monumentum
12 et vidit duos angelos in albis sedentes
unum ad caput et unum ad pedes ubi positum fuerat corpus Iesu
13 Dicunt ei illi mulier quid ploras
dicit eis quia tulerunt Dominum meum
et nescio ubi posuerunt eum
14 haec cum dixisset conversa est retrorsum
et videt Iesum stantem
et non sciebat quia Iesus est
15 dicit ei Iesus mulier quid ploras quem quaeris
illa existimans quia hortulanus esset dicit ei
domine si tu sustulisti eum dicito mihi ubi posuisti eum
et ego eum tollam
16 dicit ei Iesus Maria
conversa illa dicit ei rabboni quod dicitur magister
17 dicit ei Iesus noli me tangere
nondum enim ascendi ad Patrem meum
vade autem ad fratres meos et dic eis
ascendo ad Patrem meum et Patrem vestrum
et Deum meum et Deum vestrum
18 venit Maria Magdalene adnuntians discipulis
quia vidi Dominum et haec dixit mihi
19 Cum esset ergo sero die illo una sabbatorum
et fores essent clausae
ubi erant discipuli propter metum Iudaeorum
venit Iesus et stetit in medio et dicit eis pax vobis
20 et hoc cum dixisset ostendit eis manus et latus
Gavisi sunt ergo discipuli viso Domino
21 dixit ergo eis iterum
pax vobis sicut misit me Pater et ego mitto vos
22 hoc cum dixisset insuflavit et dicit eis
accipite Spiritum Sanctum
23 Quorum remiseritis peccata remittuntur eis
quorum retinueritis detenta sunt
24 Thomas autem unus ex duodecim qui dicitur Didymus
non erat cum eis quando venit Iesus
25 dixerunt ergo ei alii discipuli vidimus Dominum
ille autem dixit eis
nisi videro in manibus eius figuram clavorum
et mittam digitum meum in locum clavorum
et mittam manum meam in latus eius non credam
26 Et post dies octo iterum erant discipuli eius intus
et Thomas cum eis
venit Iesus ianuis clausis et stetit in medio et dixit pax vobis
27 deinde dicit Thomae infer digitum tuum huc et vide manus meas
et adfer manum tuam et mitte in latus meum
et noli esse incredulus sed fidelis
28 Respondit Thomas et dixit ei Dominus meus et Deus meus
29 dicit ei Iesus
quia vidisti me credidisti
beati qui non viderunt et crediderunt
30 multa quidem et alia signa fecit Iesus in conspectu discipulorum suorum
quae non sunt scripta in libro hoc
31 haec autem scripta sunt ut credatis quia Iesus est Christus Filius Dei
et ut credentes vitam habeatis in nomine eius
Krie e njëzetëtë
1 E të parënë ditë të javësë Magdhalini Maria vete që mëngjes pa kdhirë edhe ndë varr, e sheh që qe ngrijturë guri nga varri.
2 U lëshua dha e vate te Simon Petrua edhe te tjatëri mathiti që kish Iisui të dashurë, e u thot’ ature: E ngrijtinë Zotnë nga varri e nukë dimë ku e vunë atë.
3 Dolli dha Petrua edhe tjatëri mathiti, e vijnë ndë varr.
4 E vrapëtoijnë të di bashkë, po ai mathitiu tjatër vrapëtoi më fort se Petrua, e arriu më përpara ndë varr.
5 E si u unj pa çarçafëtë shtirë mbënjanë, po nukë hiri ndë varr.
6 Erdhi dha edhe Simon Petrua tuke ecurë pas atij, e hiri ndë varr, e sheh çarçafetë mbënjanë.
7 Edhe destemelë që pat qënë mbi krie të tij, që nukë qe bashkë me çarçafe, po pështjellturë ndë një vënd mbënjanë.
8 Atëherë dha hiri edhe tjatëri mathiti që pat ardhurë më përpara ndë varr, e pa e besoi.
9 Sepse s’e dijnë edhe kartënë, që ai duhej të ngjallej nga të vdekuritë.
10 U kthienë dha përsëri mathitejtë ndë shtëpi.
11 E Mariaja rrijte përjashta varrit e qaj, e tek qante ujnji kokënë ndë varr.
12 E sheh di Ëngjëj veshurë ndë të bardha, që rrijnë njeri nga krei e tjatëri nga këmbëtë atje tek pasurë qënë kurmi i Iisuit.
13 E ata i thanë asaj: O grua, pse qan? U thot’ ature: Sepse ngrijtinë Zotnë tim, e nukë di se ku e vun’ atë.
14 E poqë tha këto u kthie mbë të prapë, e sheh Iisunë mbë këmbë, po nuk’ e njohu që qe Iisui.
15 I thot’ asaj Iisui: O grua, pse qan? Cilë kërkon ti? E ajo pandehu se qe zoti i kofshtit. I thot’ atij: Zot, ndë more ti atë, thuajmë ku e vure atë, e unë do ta ngrë atë.
16 I thot’ asaj Iisui: Marië. U kthie ajo, e i thot’ atij: Ravuni, që domethënë: Dhaskal.
17 I thot’ asaj Iisui: Mos më zë, sepse nukë kam hipurë edhe te babai im; po hajde ndë vëllazër të mi, e thuaju ature: Hipëj te babai im e babai juaj, e te Perndia ime e Perndia juaj.
18 Vate Magdhalini Maria t’u rrëfejë mathitivet që pa Zotnë, e këto i tha asaj.
19 E si u err atë ditë të parën’ e javësë, kur qenë diertë mbillturë, tek qenë mbëjedhurë mathitejtë nga frika e Çifutet, erdhi Iisui e ndënji ndë mes të ture, e u thot’ ature: Paq mbë juvet.
20 E si tha këtë, u dëftoi ature duartë edhe brinjën’ e tij. E u gëzuanë mathitejtë si panë Zotnë.
21 U thotë dha përsëri ature Iisui: Paq mbë juvet. Sikundrë më dërgoi mua babai, edhe un’ u dërgoj juvet.
22 E si tha këto, frijti mbë ta, e u thot’ ature: Merri Shpirt Shënjt.
23 Kujt t’i ndëjeni fajetë, i janë ndëjierë, e kujt të ja mbai, i janë mbajturë.
24 E Thomai një nga të dimbëdhjetë, që quhej Dhidhimo, nuk’ ish me ata bashkë kur erdhi Iisui.
25 E i thoshnë atij të tjerëtë mathiti: Pam Zotnë. Ma ai u tha ature: Ndë mos paça ndë duar të tij plagën’ e peronavet, e të vë gjishtinë tim ndë vënd të peronavet, e të vë dorënë time ndë brinjë të tij, nukë besoj.
26 E pas tetë ditet pameta qenë mathititë ndë shtëpi, edhe Thomai bashkë me ta. Vjen Iisui ndonëse qenë diertë mbillturë, e qëndroi ndë mes, e u tha: Paq mbë juvet.
27 E pastaj i thotë Thomait: Bjerë gjishtinë tënd këtu e shih duart’ e mi; e bjerë dorënë tënde e vure ndë brinjë time, e mos u bën i pabesë, po beso.
28 E u përgjegj Thomai, e i thot’ atij: Zoti im edhe Perndia ime.
29 I thot’ atij Iisui: Sepse më pe, Thoma, besove. Lum ata që nukë panë, e besuanë.
30 Janë edhe shumë të tjera nishane bërë nga Iisui përpara mathitivet së tij, që s’janë shkruarë ndë këtë kartë.
31 E këto u shkruanë, që të besoni se Iisui është Krishti, i biri i Perndisë, e që si të besoni nd’ëmër të tij, të kini jetë të pasosurë.