1 haec locutus est Iesus et sublevatis oculis in caelum dixit
Pater venit hora clarifica Filium tuum
ut Filius tuus clarificet te
2 sicut dedisti ei potestatem omnis carnis
ut omne quod dedisti ei det eis vitam aeternam
3 haec est autem vita aeterna
ut cognoscant te solum verum Deum
et quem misisti Iesum Christum
4 ego te clarificavi super terram
opus consummavi quod dedisti mihi ut faciam
5 et nunc clarifica me tu Pater apud temet ipsum
claritatem quam habui priusquam mundus esset apud te
6 manifestavi nomen tuum hominibus
quos dedisti mihi de mundo tui erant et mihi eos dedisti
et sermonem tuum servaverunt
7 nunc cognoverunt quia omnia quae dedisti mihi abs te sunt
8 quia verba quae dedisti mihi dedi eis
et ipsi acceperunt et cognoverunt vere quia a te exivi
et crediderunt quia tu me misisti
9 ego pro eis rogo non pro mundo rogo
sed pro his quos dedisti mihi quia tui sunt
10 et mea omnia tua sunt et tua mea sunt et clarificatus sum in eis
11 et iam non sum in mundo et hii in mundo sunt et ego ad te venio
Pater sancte serva eos in nomine tuo quos dedisti mihi
ut sint unum sicut et nos
12 cum essem cum eis ego servabam eos in nomine tuo
quos dedisti mihi custodivi
et nemo ex his perivit nisi filius
perditionis
ut scriptura impleatur
13 nunc autem ad te venio
et haec loquor in mundo
ut habeant gaudium meum impletum in semet ipsis
14 ego dedi eis sermonem tuum et mundus odio eos habuit
quia non sunt de mundo sicut et ego non sum de mundo
15 non rogo ut tollas eos de mundo sed ut serves eos ex malo
16 de mundo non sunt sicut et ego non sum de mundo
17 sanctifica eos in veritate sermo tuus veritas est
18 sicut me misisti in mundum et ego misi eos in mundum
19 et pro eis ego sanctifico me ipsum
ut sint et ipsi sanctificati in veritate
20 non pro his autem rogo tantum
sed et pro eis qui credituri sunt per verbum eorum in me
21 ut omnes unum sint sicut tu Pater in me et ego in te
ut et ipsi in nobis unum sint
ut mundus credat quia tu me misisti
22 et ego claritatem quam dedisti mihi dedi eis
ut sint unum sicut nos unum sumus
23 ego in eis et tu in me ut sint consummati in unum
et cognoscat mundus quia tu me misisti
et dilexisti eos sicut me dilexisti
24 Pater quos dedisti mihi volo ut ubi ego sum et illi sint
mecum
ut videant claritatem meam quam dedisti mihi
quia dilexisti me ante constitutionem mundi
25 Pater iuste et mundus te non cognovit
ego autem te cognovi
Et hii cognoverunt quia tu me misisti
26 et notum feci eis nomen tuum et notum faciam
ut dilectio qua dilexisti me in ipsis sit et ego in ipsis
Krie e shtatëmbëdhjetëtë
1 Këto tha Iisui, e ngrijti sit’ e tij lart mbë Qiell, e tha: Baba, erdhi koha, ndero birë tënd, që të të nderojë tij edhe biri it.
2 Sikundr’ i dhe atij eksusi mbi gjithë njerëz, që t’apë jetën’ e pasosurë mbi gjith’ ata që i ke dhënë atij.
3 E jeta e pasosurë është këjo, që të njohënë tij, Perndin’ e vërtetë të vetëmënë, edhe Iisunë Krishtinë që dërgove tij.
4 Unë të nderova ti mbë dhe. Punënë e bëra që më pate dhënë mua për të bërë.
5 E ndashti nderomë mua ti, o baba, afër teje, me atë nder që paçë afër teje pa qënë dhe bota.
6 Dëftova ëmërinë tënd mb’ata njerëz që më pate dhënë mua nga bota. Të tutë qenë e m’i dhe ata mua, e fjalënë tënde e ruajtinë.
7 Ndashti njohnë që gjith’ ato që më pate dhënë, nga teje janë.
8 Sepse fjalëtë që më dhe mua, ua dhaçë ature; e ata i muarrë, e njohnë me të vërtetë që nga teje dolla, e besuanë që ti më ke dërguarë.
9 Unë për ata të lutem. Për botë nukë të lutem, po për ata që pate dhënë mua, sepse janë të tuatë.
10 E gjithë të miatë, të tuatë janë, e të tuatë të miatë; e nga ata jam nderuarë.
11 E unë nukë jam më ndë botë, e këta ndë botë janë, e unë vij tek teje. Baba i shënjtëruarë, ruaj ndë ëmër tënd ata që pate dhënë mua, që të jenë një sikundrë jemi na.
12 Kur jeshë ndë botë bashkë me ta, un’ i ruajë ata nd’ëmër tënd. Ata që më pate dhënë i ruajta e ndonjë nga ata nukë humbi, përveçme atij birit së humbëjësë, që të dalë karta e vërtetë.
13 E ndashti pa vij tek ti, e këto i thom ndë botë, që të kenë mbë vetëhe të ture gëzimnë tim të plotë.
14 Un’ u paçë dhën’ ature fjalënë tënde, e bota i urreu ata, sepse nukë janë nga bota, sikundrë s’jam as unë nga bota.
15 Nukë të lutem që t’i ngrëç ata nga bota, po t’i ruaç ata nga i ligu.
16 Nga bota nukë janë, sikundrë s’jam as unë nga bota.
17 Shënjtëroi ata ndë të vërtetë tënde, fjala ote ësht’ e vërtetë.
18 Sikundrë dërgove ti mua ndë botë, ashtu edhe unë i dërgova ata ndë botë.
19 E për ata unë shënjtëroj vetëhenë time, që të jenë edhe ata të shënjtëruarë ndë të vërtetë.
20 U nukë lutem për këta vetëmë, po edhe për ata që do të besojënë mbë mua me fjalë të këture.
21 Që të jenë të gjithë një, sikundrë je ti, baba, mbë mua, e unë mbë ti, që të jenë edhe ata një mbë nevet, që të besojënë bota se ti më dërgove.
22 E unë nderë që ti më dhe mua, ua dhaçë ature, që të jenë një, sikundrë jemi nevet një.
23 Unë mb’ata, e ti mbë mua, që të jenë teliosurë mbë një, që të njohë edhe bota, se ti më dërgove, e i deshe ata, sikundrë deshe mua.
24 Baba, unë dua, ata që më dhe mua, të jenë edhe ata me mua, atje tek jam unë, që të shohënë nderë tim, që më dhe mua ti, sepse më ke dashurë mua pa bënë edhe bota.
25 Baba i drejtë, bota nukë të njohu ti, ma unë të kam njohurë, edhe këta e kanë njohurë që ti më dërgove.
26 E bëra, e do të bëj të njohënë ata ëmërinë tënd, që të jetë mb’ata dashuria që me të më deshe mua, e unë mb’ata.