1 Iesus ergo ante sex dies paschae venit Bethaniam
ubi fuerat Lazarus mortuus quem suscitavit Iesus
2 Fecerunt autem ei cenam ibi et Martha ministrabat
Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo
3 Maria ergo accepit libram unguenti nardi pistici pretiosi
unxit pedes Iesu
et extersit capillis suis pedes eius
et domus impleta est ex odore unguenti
4 dicit ergo unus ex discipulis eius
Iudas Scariotis qui erat eum traditurus
5 quare hoc unguentum non veniit trecentis denariis
et datum est egenis
6 dixit autem hoc non quia de egenis pertinebat ad eum
sed quia fur erat et loculos habens ea quae mittebantur portabat
7 dixit ergo Iesus
sine illam ut in die sepulturae meae servet
illud
8 pauperes enim semper habetis vobiscum
me autem non semper habetis
9 Cognovit ergo turba multa ex Iudaeis quia illic est
et venerunt non propter Iesum tantum
sed ut Lazarum viderent quem suscitavit a mortuis
10 cogitaverunt autem principes sacerdotum
ut et Lazarum interficerent
11 quia multi propter illum abibant ex Iudaeis et credebant in Iesum
12 In crastinum autem turba multa quae venerat ad diem festum
cum audissent quia venit Iesus Hierosolyma
13 acceperunt ramos palmarum et processerunt obviam ei
et clamabant
osanna benedictus qui venit in nomine Domini rex Israhel
14 Et invenit Iesus asellum et sedit super eum sicut scriptum est
15 noli timere filia Sion
ecce rex tuus venit sedens super pullum asinae
16 Haec non cognoverunt discipuli eius primum
sed quando glorificatus est Iesus
tunc recordati sunt quia haec erant scripta de eo
et haec fecerunt ei
17 testimonium ergo perhibebat turba quae erat cum eo
quando Lazarum vocavit de monumento
et suscitavit eum a mortuis
18 propterea et obviam venit ei turba
quia audierunt eum fecisse hoc signum
19 Pharisaei ergo dixerunt ad semet ipsos
videtis quia nihil proficimus
ecce mundus totus post eum abiit
20 erant autem gentiles quidam
ex his qui ascenderant ut adorarent in die festo
21 hii ergo accesserunt ad Philippum qui erat a Bethsaida Galilaeae
et rogabant eum dicentes domine volumus Iesum videre
22 venit Philippus et dicit Andreae
Andreas rursum et Philippus dixerunt Iesu
23 Iesus autem respondit eis dicens
venit hora ut clarificetur Filius hominis
24 Amen amen dico vobis
nisi granum frumenti cadens in terram mortuum fuerit
25 ipsum solum manet
si autem mortuum fuerit multum fructum adfert
Qui amat animam suam perdet eam
et qui odit animam suam in hoc mundo
in vitam aeternam custodit eam
26 Si quis mihi ministrat me sequatur
et ubi sum ego illic et minister meus erit
si quis mihi ministraverit
honorificabit eum Pater meus
27 Nunc anima mea turbata est et quid dicam
Pater salvifica me ex hora hac
Sed propterea veni in horam hanc
28 Pater clarifica tuum nomen
venit ergo vox de caelo et clarificavi et iterum clarificabo
29 turba ergo quae stabat et audierat dicebant
tonitruum factum esse
alii dicebant angelus ei locutus est
30 respondit Iesus et dixit
non propter me vox haec venit sed propter vos
31 nunc iudicium est mundi
nunc princeps huius mundi eicietur foras
32 et ego si exaltatus fuero a terra omnia traham ad me ipsum
33 hoc autem dicebat significans qua morte esset moriturus
34 respondit ei turba
nos audivimus ex lege quia Christus manet in aeternum
et quomodo tu dicis oportet exaltari Filium hominis
quis est iste Filius hominis
35 dixit ergo eis Iesus
adhuc modicum lumen in vobis est
ambulate dum lucem habetis
ut non tenebrae vos conprehendant
et qui ambulat in tenebris nescit quo vadat
36 dum lucem habetis credite in lucem ut filii lucis sitis
haec locutus est Iesus et abiit et abscondit se ab eis
37 cum autem tanta signa fecisset coram eis non credebant in eum
38 ut sermo Esaiae prophetae impleretur quem dixit
Domine quis credidit auditui nostro
et brachium Domini cui revelatum est
39 Propterea non poterant credere quia iterum dixit Esaias
40 excaecavit oculos eorum et induravit eorum cor
ut non videant oculis et intellegant corde
et convertantur et sanem eos
41 Haec dixit Esaias quando vidit gloriam eius et locutus est de eo
42 verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum
sed propter Pharisaeos non confitebantur
ut de synagoga non eicerentur
43 dilexerunt enim gloriam hominum magis quam gloriam Dei
44 Iesus autem clamavit et dixit
qui credit in me non credit in me sed in eum qui misit me
45 et qui videt me videt eum qui misit me
46 Ego lux in mundum veni
ut omnis qui credit in me in tenebris non maneat
47 et si quis audierit verba mea et non custodierit
ego non iudico eum
non enim veni ut iudicem mundum
sed ut salvificem mundum
48 qui spernit me et non accipit verba mea
habet qui iudicet eum
sermo quem locutus sum ille iudicabit eum in novissimo die
49 quia ego ex me ipso non sum locutus
sed qui misit me Pater
ipse mihi mandatum dedit quid dicam et quid loquar
50 et scio quia mandatum eius vita aeterna est
quae ergo ego loquor sicut dixit mihi Pater sic loquor
Krie e dimbëdhjetëtë
1 Iisui dha më përpara gjashtë ditet së pashkësë erdhi ndë Vithani tek qe Llazari vdekurë më parë, që e pat ngjallturë nga varri.
2 E i bënë atij atje gosti, e Martha shërben ndë mësallë, e Llazari qe një nga ata që rrijnë bashkë me të ndë mësallë.
3 E Maria si mori një litrë miro të nxjerë nga Nardho të qëruarë e të shtrëjtë, leu këmbët’ e Iisuit, e ja fshiu këmbët’ e tij me leshëra të saj, e shtëpia u mbush nga mirodhia e mirosë.
4 Thotë dha një nga mathitit’ e tij, Iudha i Simonit Iskarioti, ai që duaj ta paradhos atë.
5 Pse nuk’ u shit këjo miro treqind dhinarë e t’ipejnë ndë të varfërë?
6 E këtë e tha, jo sepse kish silloi për të varfërë, po sepse qe kusar e kish kuletënë, e mban ato që vijnë brënda.
7 Thot’ adha Iisui: Lirie atë. Për ndë ditë të së kallturit sim ndë varr e ruajti ta bëjë këtë.
8 Sepse të varfëritë kurdo me vetëhe tuaj i kini, po mua s’më kini kurdo.
9 E mpsoi dha shumë turmë nga çifutë që ish mb’atë vënd, e erdhë jo për Iisunë vetëmë, po të shihnë edhe Llazarinë që e ngjalli nga të vdekuritë.
10 E të parët’ e priftëret bënë kuvënd të vrisnë edhe Llazarinë.
11 Sepse shumë nga çifutë për të par’ atë vijnë, e besoijnë nde Iisui.
12 Të nesërmenë shumë turmë, që patn’ ardhurë ndë të krëmpte, si digjuanë që vjen Iisui ndë Ierusalim.
13 Muarrë degat’ e hurmavet, e i duallë atij përpara, e thërrisnë: Osana, i bekuarë ai që vjen mbë ëmër të Zotit, mbreti i Israilit.
14 E Iisui si gjeti një Kroç, ndënji mbi të, sikundr’ është shkruarë:
15 Mos u trëmb, o bijë e Sionit. Ja, mbreti it vjen kaluar mbë një kroç të gomaresë.
16 E mathitit’ e tij nuk’ i kupëtuanë këto herën’ e parë, po kur u nderua Iisui, ahere u kujtuanë që ato qenë shkruarë për atë, e këto i bënë atij.
17 E turma që qe me atë martirisnë, që Llazarinë e thirri nga varri, e e ngjalli atë nga të vdekuritë.
18 Pra andaj i dolli përpara atij turma, sepse digjoi që bëri ai këtë thavmë.
19 E farisejtë thanë njeri me jatërinë: Shihni që nukë bëjmë gjë navet fare? Ja bota venë pas atij.
20 E qenë ca Elinë nga ata që kishnë ardhurë të falishnë ndë të krëmpte.
21 Këta dha ju qasnë Filippoit që qe nga Vithsaidhaja e Galileësë, e i lutejn’ atij, e i thoshnë: Zot, duamë të shohëmë Iisunë.
22 Vjen Filippoi, e i thot’ Andhreasë, e pa Andhrea edhe Filippoi i thon’ Iisuit.
23 Edhe Iisui ju përgjegj ature, e u thotë: Erdhi koha që të nderonetë i biri njeriut.
24 Vërtet, vërtet u thom juvet, ndë mos raftë mbë dhe koqia e grurit e të vdesë, ajo vetëmë mbetetë; ma ndë vdektë bën shumë koqe.
25 Ai që do Shpirtin’ e tij, do ta humbasë atë; e ai që urren Shpirtin’ e tij ndë këtë dinia, do ta shpëtoj’ atë për jetë të pasosurë.
26 Kush më shërben mua, le të vijë pas meje; e atje që jam unë, atje do të jetë edhe ai që shërben mua. E kush të më shërbejë mua, do ta nderojë atë babai.
27 Ndashti Shpirti im m’ u drodh. E ç’të thom? O baba, shpëtomë nga kij sahat. Ma andaj arçë ndë këtë sahat.
28 O baba, ndero ëmërinë tënd. Erdhi ahiere zë nga Qielli: Edhe e nderova edhe pagjene do ta nderoj.
29 E turma që rrijn’ atje e që digjuanë, thoshnë se u bë gjëmim. Të tjerë thoshnë: Ëngjëll’ i foli atij.
30 U përgjegj Iisui, e u thotë: Nuk’ u bë për mua kij zë, po për juvet.
31 Ndashti është gjuq i kësaj diniasë. Ndashti arhondi i kësaj diniasë do të hidhetë jashtë.
32 E unë kur të ngrihem lart nga dheu, gjithë do t’i heq pas vetiut.
33 (E këtë e thosh për të shënuarë me çfarë vdekëjë do të vdis).
34 Ju përgjegj atij turma: Navet digjuam nga nomi që Krishti rron jetë pas jetet. E qish thua ti, që duhetë të ngrihetë i biri i njeriut? Cili është kij i biri i njeriut?
35 U thot’ adha ature Iisui: Akoma pakëzë kohë është me juvet drita. Ecëni ngjera sa keni dritë, të mos u zërë juvet erësira. E ai që ecën nd’erësirë, nukë di se ku vete.
36 Ngjera sa kini dritënë, besoni mbë dritë, që të bëneni të bijt’ e dritësë. Këto tha Iisui e vate e u fsheh prej suresh.
37 E ndonëse bëri kaqë thavmëra të mëdha ai përpara ature, nukë besuanë nde ai.
38 Që të paguhetë fjala e profitit Isaiut, që pat thënë: Zot, kush besoi atë që digjoi nga nesh? E mbë cilinë është zbuluarë fuqia e Zotit?
39 Pra andaj nukë mundnë të besoijnë, sepse pameta tha Isaiu:
40 U verboi ature sitë e u gurëcoi zëmërënë, që të mos shohënë me si, e të mos digjojënë me zëmërë, e të kthenenë e t’i shëroj ata.
41 Këto tha Isaiu kur pa nder’ e tij, e foli për të.
42 Ndonëse edhe nga arhondëtë besuanë shumë nde ai, po nga frik’ e farisejet nuk’ e molloisnë, që të mos i nxirë jashtë nga Sinagoji.
43 Sepse deshnë më tepër nder’ e njerëzet, se nder’ e Perndisë.
44 E Iisui thirri më fort, e tha: Ai që beson mbë mua, nukë beson mbë mua, po mb’atë që më dërgoi mua.
45 Edhe ai që sheh mua, sheh atë që më dërgoi mua.
46 Unë arçë dritë ndë dinia, që kush të besojë mbë mua, të mos mbetetë ndë mes t’erësirësë.
47 E cilido që të më digjojë fjalëtë e të mos besojë, unë nuk’ e gjukoj atë, sepse nuk’ arçë për të gjukuarë botënë, po për të sosurë botënë.
48 Ai që shtie poshtë mua e nukë dheks fjalët’ e mia, ka kush ta gjukojë atë. Fjala ime që thaçë, ajo do ta gjukojë atë mbë ditë të pastajme.
49 Se unë prej vetiut nukë thaçë gjë, po babai që më dërgoi mua, ai më porsiti mua ç’të thom, e ç’të kuvëndoj.
50 E e di që porsi e tij është jet’ e pasosurë. Ato adha që thom unë, sikundrë më tha mua babai, ashtu ua thom.