1 erat autem quidam languens Lazarus a Bethania
de castello Mariae et Marthae sororis eius
2 Maria autem erat quae unxit Dominum unguento
et extersit pedes eius capillis suis
cuius frater Lazarus infirmabatur
3 miserunt ergo sorores ad eum dicentes
Domine ecce quem amas infirmatur
4 audiens autem Iesus dixit eis
infirmitas haec non est ad mortem sed pro gloria Dei
ut glorificetur Filius Dei per eam
5 diligebat autem Iesus Martham et sororem eius Mariam et Lazarum
6 ut ergo audivit quia infirmabatur
tunc quidem mansit in eodem loco duobus diebus
7 deinde post haec dicit discipulis suis
eamus in Iudaeam iterum
8 dicunt ei discipuli
rabbi nunc quaerebant te Iudaei lapidare
et iterum vadis illuc
9 respondit Iesus nonne duodecim horae sunt diei
si quis ambulaverit in die non offendit
quia lucem huius mundi videt
10 si autem ambulaverit nocte offendit
quia lux non est in eo
11 haec ait et post hoc dicit eis
Lazarus amicus noster dormit
sed vado ut a somno exsuscitem eum
12 dixerunt ergo discipuli eius Domine si dormit salvus erit
13 dixerat autem Iesus de morte eius
illi autem putaverunt quia de dormitione somni diceret
14 tunc ergo dixit eis Iesus manifeste
Lazarus mortuus est
15 et gaudeo propter vos ut credatis quoniam non eram ibi
sed eamus ad eum
16 dixit ergo Thomas qui dicitur Didymus ad condiscipulos
eamus et nos ut moriamur cum eo
17 venit itaque Iesus
et invenit eum quattuor dies iam in monumento habentem
18 erat autem Bethania iuxta Hierosolyma quasi stadiis
quindecim
19 multi autem ex Iudaeis venerant ad Martham et Mariam
ut consolarentur eas de fratre suo
20 Martha ergo ut audivit quia Iesus venit occurrit illi
Maria autem domi sedebat
21 dixit ergo Martha ad Iesum
Domine si fuisses hic frater meus non fuisset mortuus
22 sed et nunc scio
quia quaecumque poposceris a Deo dabit tibi Deus
23 dicit illi Iesus resurget frater tuus
24 dicit ei Martha
scio quia resurget in resurrectione in novissima die
25 dixit ei Iesus ego sum resurrectio et vita
qui credit in me et si mortuus fuerit vivet
26 et omnis qui vivit et credit in me non morietur in aeternum
credis hoc
27 ait illi utique Domine
ego credidi quia tu es Christus Filius Dei
qui in mundum venisti
28 et cum haec dixisset
abiit et vocavit Mariam sororem suam silentio dicens
magister adest et vocat te
29 illa ut audivit surgit cito et venit ad eum
30 nondum enim venerat Iesus in castellum
sed erat adhuc in illo loco ubi occurrerat ei Martha
31 Iudaei igitur qui erant cum ea in domo
et consolabantur eam
cum vidissent Mariam quia cito surrexit et exiit
secuti sunt eam dicentes
quia vadit ad monumentum ut ploret ibi
32 Maria ergo cum venisset ubi erat Iesus
videns eum cecidit ad pedes eius et dixit ei
Domine si fuisses hic non esset mortuus frater meus
33 Iesus ergo ut vidit eam plorantem
et Iudaeos qui venerant cum ea plorantes
fremuit spiritu et turbavit se
ipsum
34 et dixit ubi posuistis eum
dicunt ei Domine veni et vide
35 et lacrimatus est Iesus
36 dixerunt ergo Iudaei ecce quomodo amabat eum
37 quidam autem dixerunt ex ipsis
non poterat hic qui aperuit oculos caeci facere
ut et hic non moreretur
38 Iesus ergo rursum fremens in semet ipso venit ad monumentum
erat autem spelunca et lapis superpositus erat ei
39 ait Iesus tollite lapidem
dicit ei Martha soror eius qui mortuus fuerat
Domine iam fetet quadriduanus enim est
40 dicit ei Iesus
nonne dixi tibi quoniam si credideris videbis gloriam Dei
41 tulerunt ergo lapidem
Iesus autem elevatis sursum oculis dixit
Pater gratias ago tibi quoniam audisti me
42 ego autem sciebam quia semper me audis
sed propter populum qui circumstat dixi
ut credant quia tu me misisti
43 haec cum dixisset voce magna clamavit Lazare veni foras
44 et statim prodiit qui fuerat mortuus
ligatus pedes et manus institis et facies illius sudario erat ligata
dicit Iesus eis solvite eum et sinite
abire
45 multi ergo ex Iudaeis qui venerant ad Mariam
et viderant quae fecit
crediderunt in eum
46 quidam autem ex ipsis abierunt ad Pharisaeos
et dixerunt eis quae fecit Iesus
47 collegerunt ergo pontifices et Pharisaei concilium et dicebant
quid facimus quia hic homo multa signa facit
48 si dimittimus eum sic omnes credent in eum
et venient Romani et tollent nostrum et locum et gentem
49 unus autem ex ipsis Caiaphas
cum esset pontifex anni illius dixit eis
vos nescitis quicquam
50 nec cogitatis quia expedit nobis
ut unus moriatur homo pro populo
et non tota gens pereat
51 hoc autem a semet ipso non dixit
sed cum esset pontifex anni illius prophetavit
quia Iesus moriturus erat pro gente
52 et non tantum pro gente
sed et ut filios Dei qui erant dispersi
congregaret in unum
53 Ab illo ergo die cogitaverunt ut interficerent eum
54 Iesus ergo iam non in palam ambulabat apud Iudaeos
sed abiit in regionem iuxta desertum
in civitatem quae dicitur Ephrem
et ibi morabatur cum discipulis
55 Proximum autem erat pascha Iudaeorum
Et ascenderunt multi Hierosolyma de regione ante pascha
ut sanctificarent se ipsos
56 quaerebant ergo Iesum
et conloquebantur ad invicem in templo stantes
quid putatis quia non veniat ad diem festum
57 dederant autem pontifices et Pharisaei mandatum
ut si quis cognoverit ubi sit indicet ut adprehendant eum
Krie e njëmbëdhjetëtë
1 Qe sëmurë një Llazar nga Vithania, nga fshati i Mariësë edhe i Marthësë, motrësë saj.
2 (E Maria ish ajo që leu Zotnë me miro, e i fshiu këmbët’ e tij, me leshërat’ e kreit së saj, e vëllai kësaja qe sëmurë).
3 Dërguanë dha motratë nde ai, t’i thoshnë: Zot, ja ai që do ti, është sëmurë.
4 E si digjoi Iisui, tha: Këjo sëmundë nuk’ është për vdekëjë, po për lëvdim të Perndisë, që të lëvdonetë i biri i Perndisë me anë t’asaj.
5 E i duaj Iisui Marthënë, edhe motrën’ e saj, edhe Llazarinë.
6 E poqë digjoi dha që është sëmurë, ndënji ahiere mb’atë vënd di dit.
7 E pasandaj u thotë mathitivet: Le të vemi përsëri ndë Iudheë.
8 I thon’ atij mathititë: Dhaskal, ndashti të kërkoijnë ti të të vrisnë çifutë me gurë, e përsëri vete atje?
9 U përgjegj Iisui: Nukë ka dimbëdhjetë sahat dita? Kur ecën njeriu ditënë, nukë skondaps, sepse sheh dritën’ e kësaj diniasë.
10 Ma kur të ecëjë njeri natënë, skondaps, sepse s’ka dritë mbë vetëhe.
11 Këto tha, e pasandaj u thot’ ature: Llazari miku inë fjeti. Po vete ta zgjoj atë nga gjumi.
12 I thanë dha mathitit’ e tij: Dhaskal, ndë flë, do t’i jetë për shëndet.
13 Ma Iisui u tha për vdekëjë të tij, e ature ju duk se u thosh për të fleturit’ e gjumit.
14 Ahiere pa u tha ature Iisui hapëtë: Llazari vdiqi.
15 E kam gëzim për juvet (që të besoni) që unë s’jeshë atje, po hajdeni të vemi tek ai.
16 Thotë dha Thomai që thuhej Dhidhimo shokëvet së tij: Hajdeni të vemi edhe na, të vdesëmë bashkë me atë.
17 E kur erdhi atje Iisui, e gjeti atë që kishnë shkuarë katër dit që qe ndë varr.
18 (E Vithania qe afër nga Ierusalimi ngjera pesëmbëdhjetë stadhe).
19 E shumë nga çifutë vanë te Martha e te Maria që t’i parigorisnë ato për vëllan’ e ture.
20 E Martha poqë digjoi që vjen Iisui, i dolli përpara; e Maria ndënji ndë shtëpi.
21 I thotë dha Martha Iisuit: Zot, të jeshe këtu, nukë duaj të vdis vëllai im.
22 Po edhe ndashti e di, se sa që t’i kërkoç Perndisë, do të t’i apë tij Perndia.
23 I thot’ asaj Iisui: Do të ngjalletë vëllai it.
24 I thot’ atij Martha: E di që do të ngjalletë, ndë të ngjallturë të ditësë pastajme.
25 I thot’ asaj Iisui: Unë jam të ngjallturitë, edhe jeta. Kush beson mbë mua, edhe ndë vdektë, do të rrojë.
26 E çdo njeri që rron e beson mua, nukë vdes ndë jetë të pasosurë. Beson ti këtë?
27 I thot’ atij Martha: Vërtet, o Zot, unë besova që ti je Krishti i biri i Perndisë, që ke ardhurë ndë botë.
28 E si tha këto fjalë iku, e thirri fshehura Mariënë motrën’ e saj, e i tha: Është këtu Dhaskali, e të thërret.
29 Ajo poqë digjoi, u ngre me të shpejta e vate tek ai.
30 (Sepse edhe nukë kish hirë Iisui ndë fshat, po ish ndë vënd që e poqi atë Martha).
31 E andaj çifutë që ishnë me të ndë shtëpi e e parigorisnë atë, si panë Mariënë, që u ngre me të shpejta e dolli jashtë, i van’ asaj pas, sepse silloisnë që vete ndë varr të qajë atje.
32 E Mariaja, poqë vate tek qe Iisui e poqë e pa atë, ra përmbis ndër këmbë të tij, e i thosh: Zot, të jeshe këtu, nukë duaj të vdis vëllai im.
33 E Iisui si pa atë që qan, edhe çifutë që kishn’ ardhurë me të që qaijnë, i sëmboi mbë zëmërë, e drodhi vetëhen’ e tij.
34 E tha: Ku e kini vënë atë? I thon’ atij: Zot, eja e shih.
35 E Iisunë e muarrë lotë.
36 Andaj thoshnë çifutë: Shihni sa e duaj atë.
37 Ma ca të tjerë nga ata thanë: Nukë mund kij, që hapi sit’ e së verbërit, të bën që të mos vdis edhe kij?
38 Ma Iisui përsëri tuke sëmbuarë mbë zëmërë, vjen mbë varr, që qe një spile, e mb’atë qe vënë një gur sipër.
39 E thotë Iisui: Ngrini gurë. I thot’ atij e motr’ e së vdekurit Martha: Zot, qelbetë ndashti, se është katër diç.
40 I thot’ asaj Iisui: Nukë të thaçë tij, që ndë besofç do të shohç lëvdimn’ e Perndisë?
41 Ngrijtinë dha gurë tek dergjej i vdekuri, e Iisui ngrijti sitë lart, e tha: Baba, t’efharistis tij, sepse më digjove.
42 Po un’ e dijë që kurdo më digjon mua, ma e thaçë për turmë që gjëndetë këtu rrotullë, që të besojënë se ti më ke dërguarë.
43 E si tha këto, thirri me zë të madh: Llazar, dil jashtë.
44 E dolli i vdekuri lidhurë këmbëtë edhe duartë me fashqe. Edhe faqe tij qe pështjellë me destemel. U thot’ ature Iisui: Zgjidhnie atë, e lirie të vejë.
45 Andaj shumë nga çifutë që patnë ardhurë te Maria e pan’ atë që bëri Iisui, besuanë nde ai.
46 Ma ca nga ata vanë ndë Farisej, e u rrëfien’ ature ato që bëri Iisui.
47 U mbëjuadhë dha për këtë punë të parët’ e priftëret edhe Farisejtë, e thoshnë: Ç’të bëjëmë? Sepse kij njeri bën shumë nishane e thavmëra.
48 Ndë e lafçim atë kështu, do të besojënë gjithë nde ai e do të vijënë Romanëtë të na shkuljënë edhe vëndnë, edhe filinë tënë.
49 Ma një nga ata që quhej Kajafë, që ish i pari i priftëret i atij motit, u thot’ ature: Ju nukë diji fare gjë.
50 As silloisni, që ësht’e mbarë për nevet të vdesë një njeri për gjithë llaonë, e të mos humbasë gjithë filia.
51 E këtë nuk’ e tha nga vetëheja e tij, po sepse qe i pari i priftëret i atij motit profitepsi, që duhej të vdis Krishti për fili.
52 E jo për fili vetëmë, po edhe për të përmbëjedhurë gjithë bashkë djelmt’ e Perndisë që qenë përhapurë.
53 E që nga ajo ditë bënë mushavere që ta vrisnë atë.
54 Iisui adha nuk’ ecën më faqeza ndëpër çifut, po iku e vate ndë një vënd afër erimisë, ndë qutet që quhej Efraim; e atje rrij bashkë me mathitit’ e tij.
55 E ish afër pashka e çifutet’ e hipnë shumë nga ai vënd ndë Ierusalim përpara pashkësë, për të pastruarë vetëhen’ e ture.
56 E e kërkoijnë Iisunë, e thoshnë njeri me jatërinë tek rrijnë ndë Iero: Qish u duketë juvet, që të mos vijë vallë ndë të krëmpte?
57 E të parët’ e priftëret edhe Farisejtë panë dhënë porsi, se kush ta dijë se ku ësht’ ai, t’u rrëfejë, që ta zën’ atë.