1 habuit quidem et prius iustificationes culturae
et sanctum saeculare
2 tabernaculum enim factum est primum
in quo inerant candelabra et mensa et propositio panum
quae dicitur sancta
3 post velamentum autem secundum tabernaculum
quod dicitur sancta sanctorum
4 aureum habens turibulum
et arcam testamenti circumtectam ex omni parte auro
in qua urna aurea habens manna
et virga Aaron quae fronduerat et tabulae testamenti
5 superque eam cherubin gloriae obumbrantia propitiatorium
de quibus non est modo dicendum per singula
6 his vero ita conpositis
in priori quidem tabernaculo semper introibant sacerdotes
sacrificiorum officia consummantes
7 in secundo autem semel in anno solus pontifex
non sine sanguine quem offert pro sua et populi ignorantia
8 hoc significante Spiritu Sancto
nondum propalatam esse sanctorum viam
adhuc priore tabernaculo habente statum
9 quae parabola est temporis instantis
iuxta quam munera et hostiae offeruntur
quae non possunt iuxta conscientiam perfectum facere servientem
10 solummodo in cibis et in potibus
et variis baptismis et iustitiis carnis
usque ad tempus correctionis inpositis
11 Christus autem adsistens pontifex futurorum bonorum
per amplius et perfectius tabernaculum non manufactum
id est non huius creationis
12 neque per sanguinem hircorum et vitulorum
sed per proprium sanguinem introivit semel in sancta
aeterna redemptione inventa
13 si enim sanguis hircorum et taurorum et cinis vitulae aspersus
inquinatos sanctificat ad emundationem carnis
14 quanto magis sanguis Christi
qui per Spiritum Sanctum semet ipsum obtulit inmaculatum Deo
emundabit conscientiam vestram
ab operibus mortuis
ad serviendum Deo viventi
15 et ideo novi testamenti mediator est
ut morte intercedente
in redemptionem earum praevaricationum
quae erant sub priore testamento
repromissionem accipiant qui vocati sunt aeternae hereditatis
16 ubi enim testamentum mors necesse est intercedat testatoris
17 testamentum enim in mortuis confirmatum est
alioquin nondum valet dum vivit qui testatus est
18 unde ne primum quidem sine sanguine dedicatum est
19 lecto enim omni mandato legis a Mose universo populo
accipiens sanguinem vitulorum et hircorum
cum aqua et lana coccinea et hysopo
ipsum quoque librum et omnem populum aspersit
20 dicens
hic sanguis testamenti quod mandavit ad vos Deus
21 etiam tabernaculum et omnia vasa ministerii
sanguine similiter aspersit
22 et omnia paene in sanguine mundantur secundum legem
et sine sanguinis fusione non fit remissio
23 necesse est ergo exemplaria quidem caelestium his mundari
ipsa autem caelestia melioribus hostiis quam istis
24 non enim in manufactis sanctis Iesus introiit
exemplaria verorum
sed in ipsum caelum ut appareat nunc vultui Dei pro nobis
25 neque ut saepe offerat semet ipsum
quemadmodum pontifex intrat in sancta
per singulos annos in sanguine alieno
26 alioquin oportebat eum frequenter pati ab origine mundi
nunc autem semel in consummatione saeculorum
ad destitutionem peccati
per hostiam suam apparuit
27 et quemadmodum statutum est hominibus semel mori
post hoc autem iudicium
28 sic et Christus semel oblatus
ad multorum exhaurienda peccata
secundo sine peccato apparebit expectantibus se in salutem
Krie e nëntëtë
1 Pati pa edhe tenda e parë ritot’ e llatrisë, edhe shënjtërin’ e dheut.
2 Sepse pat qënë dërtuarë tenda e parë, tek qenë kandilieri, e mësalla, e prothesi i bukëvet, ajo që quhetë Shënjte.
3 E pas së ditësë bulicë, tenda që quhetë Shënjte e Shënjtorëvet.
4 Që mba brënda thimiaton’ e artë edhe arkën’ e dhiathiqit mbuluarë me ar mbë çdo anë; mb’atë (qe) Stamn’ e artë tek qe Manna edhe shkopi i Aaronit që biu, edhe pllakat’ e dhiathiqit.
5 E mbi atë (arkë) qenë Heruvimitë e nderçurë, që bëijnë hie. Për ato punëra nukë kam ndashti të thom një për një.
6 E si qenë bërë kështu këto punëra, sa për tendën’ e parë, atje hijnë përdita priftëritë të bëjnë punët’ e priftërisë.
7 E ndë të ditënë pa një herë ndë mot, hin Arhiereu vetëmë, jo pa gjak, që bën kurban për vetëhe, e për faje të llaoit që nuk’ i njihnë.
8 Sepse na dha kështu të shohëmë Shënjti Shpirt, që edhe nukë qe çfaqurë udha e Shënjtorëvet, se qëndron edhe mbë këmbë tend’ e parë.
9 Që ajo ishte ksomblë e asaj kohet atëherë, mb’atë dhurëtira e kurbane birishnë, ato s’mundnë të bëijnë telio mbë sinidhis atë që bën kurbanë.
10 Vetëmë me anë të së ngrënatë e të piravet e të lloi-lloi së laravet e cirimoni të kurmit që qenë dhënë të na bijnë ngjera mbë kohë që do të ndreqishnë.
11 Ma Krishti, si erdhi Arhieref i së miravet që do të vijnë, me anë të një më së lartiet e më së mirësë tendë, jo bërë me duar, domethënë jo nga këta të dërtuarë.
12 As me anë të gjakut Cjepet e Demavet, po me anë të gjakut së tij, hiri një herë ndë Shënjte, e gjeti një shpëtim të pasosurë.
13 Sepse nd’është që gjaku i Demavet e i Cjepet edhe hiri i Mëshqerësë, kur randisej ndë të pëgëritë, i shënjtëron mbë të qëruarë të kurmit.
14 Sa më shumë gjaku i Krishtit, që ai me anë të Shënjtit Shpirt pru vetëhen’ e tij të pakatigori te Perndia, do të qërojë sinidhisnë tënë nga punët’ e mortit, që të punojmë Perndin’ e gjallë?
15 E andaj ësht’ ai mesit i dhiathiqit së ri, që të marrënë të ftuaritë të taksuritë e klironomisë pasosurë, sepse vdekëja (e tij) u bë për të shpërblierë të fajevet që bënishnë ndë dhiathiq të parë.
16 Sepse tek është dhiathiq, pajetërë duhetë të vijë vdekëjë atij që bën dhiathiqnë.
17 Sepse dhiathiqi me vdekëjë veveosetë, sepse ngjera sa rron ai që bëri dhiathiqnë, ësht’ edhe e pafuqi.
18 Andaj as e para nukë u lutej pa gjak.
19 Sepse kur dhiavasi Moisiu ndë llao gjithë porsit’ e nomit, mori gjakn’ e Viçëret e të Cjepet bashkë me ujë e me lesh të kuq e Isop, randisi bashkë me Vivlionë edhe gjithë llaonë.
20 Tuke thënë: Këta është gjaku i dhiathiqit, që porsiti Perndia mbë juvet.
21 E ashtu i randisi me gjak, edhe tendënë, edhe gjithë enët’ e punësë.
22 E afëro gjithë punëtë me gjak qëronenë sikundr’ e ka nomi, e pa derdhurë gjak nukë bënetë ndëjesë e fajevet.
23 Duhetë adha që ksomblët’ e punëravet së Qiellet, me anë të këture punëravet të qëronenë; ma ato punërat’ e qiellet qëronenë me thisi më të mira se këto.
24 Sepse nukë hiri Krishti ndë të Shënjtëruara të bëra me duar, ksomblë së vërtetavet, po hiri nd’atë të Qiellvetë, që të çfaqej ndashti për të mirë tënë përpara Perndisë.
25 Edhe jo për të prurë shumë herë vetëhenë, sikundrë hin Arhiereu nga vit ndë të Shënjtëruara mbë gjak të huaj.
26 (Sepse ndrishe duhej që të kish pësuarë ai shumë herë, që mbë të nisurë të jetësë), ma ndashti u duk një herë mbë të sosurë të motet, për të prishurë fajnë me kurban të vetëhesë tij.
27 E qish është dhiorisurë ndë gjithë njerëz të vdesënë një herë, e pas kësaj mortit është gjuq.
28 Kështu edhe Krishti qe prurë një herë për të prerë fajetë e së shumëvet, e të ditënë herë do të duketë pa faj për shpëtim t’ature që e presënë atë.