1 vir autem quidam erat in Caesarea nomine Cornelius
centurio cohortis quae dicitur Italica
2 religiosus et timens Deum cum omni domo sua
faciens elemosynas multas plebi
et deprecans Deum semper
3 vidit in visu manifeste
quasi hora nona diei
angelum Dei introeuntem ad se et dicentem sibi Corneli
4 at ille intuens eum timore correptus dixit
quid est domine
dixit autem illi
orationes tuae et elemosynae tuae ascenderunt in memoriam in
conspectu Dei
5 et nunc mitte viros in Ioppen
et accersi Simonem quendam qui cognominatur Petrus
6 hic hospitatur apud Simonem quendam coriarium
cuius est domus iuxta mare
7 et cum discessisset angelus qui loquebatur illi
vocavit duos domesticos suos et militem metuentem Dominum
ex his qui illi parebant
8 quibus cum narrasset omnia misit illos in Ioppen
9 postera autem die iter illis facientibus
et adpropinquantibus civitati
ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam
10 et cum esuriret voluit gustare
parantibus autem eis cecidit super eum mentis excessus
11 et videt caelum apertum
et descendens vas quoddam velut linteum magnum
quattuor initiis submitti de caelo in terram
12 in quo erant omnia quadrupedia et serpentia terrae et volatilia caeli
13 et facta est vox ad eum
surge Petre et occide et manduca
14 ait autem Petrus absit Domine
quia numquam manducavi omne commune et inmundum
15 et vox iterum secundo ad eum
quae Deus purificavit ne tu commune dixeris
16 hoc autem factum est per ter
et statim receptum est vas in caelum
17 et dum intra se haesitaret Petrus
quidnam esset visio quam vidisset
ecce viri qui missi erant a Cornelio
inquirentes domum Simonis adstiterunt ad ianuam
18 et cum vocassent interrogabant
si Simon qui cognominatur Petrus illic haberet hospitium
19 Petro autem cogitante de visione dixit Spiritus ei
ecce viri tres quaerunt te
20 surge itaque et descende et vade cum eis
nihil dubitans quia ego misi illos
21 descendens autem Petrus ad viros dixit
ecce ego sum quem quaeritis
quae causa est propter quam venistis
22 qui dixerunt
Cornelius centurio vir iustus et timens Deum
et testimonium habens ab universa gente Iudaeorum
responsum accepit ab angelo sancto
accersire te in domum suam et audire verba abs te
23 introducens igitur eos recepit hospitio
sequenti autem die surgens profectus est cum eis
et quidam ex fratribus ab Ioppe comitati sunt eum
24 altera autem die introivit Caesaream
Cornelius vero expectabat illos
convocatis cognatis suis et necessariis amicis
25 et factum est cum introisset Petrus
obvius ei Cornelius
et procidens ad pedes adoravit
26 Petrus vero levavit eum dicens
surge et ego ipse homo sum
27 et loquens cum illo intravit et invenit multos qui convenerant
28 dixitque ad illos
vos scitis quomodo abominatum sit viro iudaeo
coniungi aut accedere ad alienigenam
et mihi ostendit Deus
neminem communem aut inmundum dicere hominem
29 propter quod sine dubitatione veni accersitus
interrogo ergo quam ob causam accersistis me
30 et Cornelius ait
a nudius quartana die usque in hanc horam
orans eram hora nona in domo mea
et ecce vir stetit ante me in veste candida et ait
31 Corneli exaudita est oratio tua
et elemosynae tuae commemoratae sunt in conspectu Dei
32 mitte ergo in Ioppen
et accersi Simonem qui cognominatur Petrus
hic hospitatur in domo Simonis coriarii iuxta mare
33 confestim igitur misi ad te et tu bene fecisti veniendo
nunc ergo omnes nos in conspectu tuo adsumus
audire omnia quaecumque tibi praecepta sunt a Domino
34 aperiens autem Petrus os dixit in veritate conperi
quoniam non est personarum acceptor Deus
35 sed in omni gente qui timet eum et operatur iustitiam
acceptus est illi
36 verbum misit filiis Israhel
adnuntians pacem per Iesum Christum
hic est omnium Dominus
37 vos scitis quod factum est verbum per universam Iudaeam
incipiens enim a Galilaea post baptismum quod praedicavit Iohannes
38 Iesum a Nazareth
quomodo unxit eum Deus Spiritu Sancto et virtute
qui pertransivit benefaciendo
et sanando omnes oppressos a diabolo
quoniam Deus erat cum illo
39 et nos testes sumus omnium
quae fecit in regione Iudaeorum et Hierusalem
quem et occiderunt suspendentes in ligno
40 hunc Deus suscitavit tertia die et dedit eum manifestum fieri
41 non omni populo sed testibus praeordinatis a Deo
nobis qui manducavimus et bibimus cum illo
postquam resurrexit a mortuis
42 et praecepit nobis praedicare populo et testificari
quia ipse est qui constitutus est a Deo iudex vivorum et mortuorum
43 huic omnes prophetae testimonium perhibent
remissionem peccatorum accipere per nomen eius
omnes qui credunt in eum
44 adhuc loquente Petro verba haec
cecidit Spiritus Sanctus super omnes qui audiebant verbum
45 et obstipuerunt ex circumcisione fideles
qui venerant cum Petro
quia et in nationes gratia Spiritus Sancti effusa est
46 audiebant enim illos loquentes linguis et magnificantes Deum
47 tunc respondit Petrus numquid aquam quis prohibere potest
ut non baptizentur hii qui Spiritum Sanctum acceperunt sicut et nos
48 et iussit eos in nomine Iesu Christi baptizari
tunc rogaverunt eum
ut maneret aliquot diebus
Krie e dhjetëtë
1 E ish një njeri ndë Qesarië, që quhej Kornilio, Ekatondarh nga ortagjia, që thuhej Italianë.
2 I besësë e i frikuarë i Perndisë me gjithë shtëpi të tij, e bën shumë eleimosine ndë llao, e i falej Perndisë gjithënjë.
3 Kij pa faqeza ndë një ëndërë, ngjera nëntë sahat të ditësë, Ëngjëll të Perndisë që hiri tek ai, e që i tha atij: O Kornil.
4 Ma ai si e vështroi atë, e mori frika, e tha: Ç’është, o Zot? E ai u përgjegj atij: Të luturat’ e tua, edhe eleimosinet’ e tua hipnë ndë kujtim përpara Perndisë.
5 E ndashti dërgo njerëz ndë Iop e thirrë një Simon, që quhetë Petro.
6 Kij gostitetë te një Simon Tabak, që është shtëpi e tij mb’anë të detit. Kij do të të thotë ti se ç’duhetë të bëç.
7 E poqë iku Ëngjëlli që kuvëndon me Kornilionë, thirri di nga kopijt’ e tij edhe një trim që kish frikën’ e Perndisë nga ata që kish të besuarë.
8 E si u rrëfeu ature të gjitha ato, i dërgoi ata ndë Iop.
9 E të nesërmenë kur vijn’ ata, e u afëruanë ndë qutet, hipi Petrua ndë taracë të falej, mbë sahat të gjashtësë.
10 E si e muarr uja, deshi të haij bukë. E tek bëijnë ata bukënë gati, i erdhi atij një ekstas.
11 E sheh Qiellnë hapëtë, edhe një enë që zbrit tek ai posi një çarçaf i madh, lidhurë mbë katër anë, e bij mbë dhe.
12 E mb’atë qenë çdo lloi bagëtiet me katër këmbë, edhe bishë, edhe gjërpinjt’ e dheut, edhe zogjtë e Qiellit.
13 E erdhi zë tek ai, e i tha: O Petro, ngreu, pre, e ha.
14 E Petrua tha: Mos qoftë, Zot, sepse kurrë nukë hangra gjë të ndietë a të pëgërë.
15 E përtëri erdhi zëri tek ai për së ditit, e i tha: Ato që i ka Perndia të qëruara, ti mos i bën të pëgëra.
16 E këjo u bë ngjera të tretënë herë. E pagjene u muarr ena lart ndë Qiell.
17 E tek mëndonej Petrua me vetëhe të tij, ç’do të qe të paritë që pa, e ja njerëzit’ e dërguarë nga Kornilioi, tuke pjeturë shtëpin’ e Simonit, arrinë ndë portë.
18 E si thirrë, pietnë nd’është Simoni që ka ëmërinë Petro këtu kondisurë.
19 E tek vij ndër mënd Petrua të paritë që pa, i thot’ atij Shpirti: Ja, tre njerëz të kërkojënë ti.
20 Po ngreu zbrit, e hajde me ta bashkë, pa vënë ndonjë silloi, se un’ i kam dërguarë ata.
21 E si zbriti Petrua mb’ata njerëz që qenë dërguarë nga Kornilioi nde ai, u tha: Ja, unë jam ai që kërkoni. Për çfarë punë erdhtë këtu?
22 Edhe ata i thanë: Kornilioi Ekatondarhu, njeri i drejti, e me frikë të Perndisë, i dëftuarë nga gjithë filia e çifutet, mori urdhër prej Shënjtit Ëngjëllit që të të thërresë ti ndë shtëpi të tij, e të digjojë fjalëra nga teje.
23 E si i kalli ata brënda, i gostiti. E ditën’ e nesërme dolli me ta bashkë Petrua, e vanë me të bashkë edhe ca vëllazër që qenë nga Iopi.
24 E ditën’ e pastajme hinë ndë Qesari. E Kornilioi mbëjodhi gjërit’ e tij e miqt’ e shtrëjtë, e rrij, e prit ata.
25 E tek qe për të rirë Petrua, u poq Kornilioi mbë të, e ra ndër këmbë të tij e ju fal.
26 Po Petrua e ngrijti atë, e i tha: Ngreu, se edhe unë njeri jam.
27 E tuke kuvënduarë me të, hiri mbë shtëpi e gjeti që qenë mbëjedhurë shumë.
28 E u thot’ ature: Juvet mir’ e diji që s’është ndëjierë njëit çifutit të bashkonetë, a t’afëronetë me njeri prej tjetër miletit. Ma mua më dëftoi Perndia të mos thom ndonjë njeri të ndierë a të pëgërë.
29 Pra andaj poqë më thirrë, arçë pa bërë fjalë. U pies adha për çfarë punë më kini thirrturë mua?
30 Edhe Kornilioi tha: Janë katër dit ngjera ndashti që agjërojë, e ndë nëntë sahat faleshë ndë shtëpi time, po kur ja, e qëndroi një njeri përpara meje veshurë me rrobë të bardha.
31 E thotë: O Kornil, t’u digjua të falëtë tat, edhe eleimosinet’ e tua u kupëtuanë përpara Perndisë.
32 Dërgo adha ndë Iop e thirrë Simonë, që quhetë Petro. Kij është konepsurë ndë shtëpi të Simonit Tabakut mb’anë të detit. E si të vijë ai, do të të thotë tij.
33 E atë çast dërgova tek teje. Edhe ti mirë bëre që erdhe. Na, dha, ndashti të gjithë këtu jemi përpara Perndisë, të digjojëmë gjith’ ato që të ka ti Perndia porsiturë.
34 Edhe Petrua si hapi gojënë, tha: Me të vërteta e njoh se Perndia nukë vështron ndë faqe të njerëzet.
35 Po ndë çdo fili, ai që i ka frikën’ atij e bën të drejtënë, është i dheksurë nde ai.
36 Fjalënë që dërgoi ai ndë bij të Israilit, me të vangjelisurë të paqit me anë të Iisu Hristoit. Kij është Zot i gjithëvet.
37 Juvet e diji atë që gjau ndëpër gjithë Iudheë, si bëri nisëjënë nga Galilea, e pas pagëzimit që qiriksi Ioanni.
38 Iisunë nga Nazareti, që Perndia e hrisi atë me Shpirt Shënjt e me fuqi, ai bëri udhënë tuke bërë të mira, e tuke shëruarë gjith’ ata që qenë skllavosurë nga djalli, se Perndia qe bashkë me të.
39 E nevet jemi martirë gjith’ ature punëravet që bëri ndë vënd të çifutet edhe nd’Ierusalim. Ma atë që vranë e e mbërthienë ndë kruq.
40 Këtë Perndia pa e ngjalli mbë të tretënë ditë, e e bëri atë të dukej.
41 Jo ndë gjithë llao, po ndë martirë që qenë hirotonisurë që më përpara nga Perndia, ndë nevet, që hangrëm e pim me të bashkë, si u ngjall ai nga të vdekuritë e pastaje.
42 E na porsiti nevet të dhidhaksjëmë ndë llao e të martirisjëmë se ai është bërë nga Perndia gjukatas i së gjallëvet, edhe së vdekuret.
43 Për këtë apënë martiri gjithë profitë, që të ndëjierit’ e fajevet e merr prej asi cilido që beson nde ai.
44 Edhe po tek flit Petrua këto fjalë, zbriti Shënjti Shpirt mbi gjith’ ata që digjoijnë fjalënë.
45 E u çuditnë ata që besuanë nga të prerëtë sa patnë ardhurë me Petronë, sepse dhurëtia e Shënjtit Shpirt u derdh edhe mbë fili të tjera.
46 Sepse i digjoijnë ata që flisnë mbë tjatër lloi gjuhëra, e që lëvdoijnë Perndinë. Ahiere u përgjegj Petrua, e tha:
47 Vallë, është ndonjë që të na mbodhisjë ujëtë të mos pagëzonenë këta, që muarrë Shënjtinë Shpirt, si edhe navet?
48 E i porsiti ata që të pagëzonenë nd’ëmër të Zotit. Ahiere ju lutn’ atij që të qëndrojë ca dit me ta.