1 ipse autem ego Paulus obsecro vos
per mansuetudinem et modestiam Christi
qui in facie quidem humilis inter vos
absens autem confido in vobis
2 rogo autem ne praesens audeam
per eam confidentiam qua existimo
audere in quosdam
qui arbitrantur nos tamquam secundum carnem ambulemus
3 in carne enim ambulantes non secundum carnem militamus
4 nam arma militiae nostrae non carnalia sed potentia Deo
ad destructionem munitionum consilia destruentes
5 et omnem altitudinem extollentem se adversus scientiam Dei
et in captivitatem redigentes omnem intellectum in obsequium Christi
6 et in promptu habentes ulcisci omnem inoboedientiam
cum impleta fuerit vestra oboedientia
7 quae secundum faciem sunt videte
si quis confidit sibi Christi se esse
hoc cogitet iterum apud se
quia sicut ipse Christi est ita et nos
8 nam et si amplius aliquid gloriatus fuero de potestate
nostra
quam dedit Dominus in aedificationem
et non in destructionem vestram
non erubescam
9 ut autem non existimer tamquam terrere vos per epistulas
10 quoniam quidem epistulae inquiunt graves sunt et fortes
praesentia autem corporis infirma et sermo contemptibilis
11 hoc cogitet qui eiusmodi est
quia quales sumus verbo per epistulas absentes
tales et praesentes in facto
12 non enim audemus inserere aut conparare nos quibusdam
qui se ipsos commendant
sed ipsi in nobis nosmet ipsos metientes
et conparantes nosmet ipsos nobis
13 nos autem non in inmensum gloriabimur
sed secundum mensuram regulae quam mensus est nobis Deus
mensuram pertingendi usque ad vos
14 non enim quasi non pertingentes ad vos superextendimus nos
usque ad vos enim pervenimus in evangelio Christi
15 non in inmensum gloriantes in alienis laboribus
spem autem habentes crescentis fidei vestrae in vobis magnificari
secundum regulam nostram in abundantiam
16 etiam in illa quae ultra vos sunt evangelizare
non in aliena regula
in his quae praeparata sunt gloriari
17 qui autem gloriatur in Domino glorietur
18 non enim qui se ipsum commendat ille probatus est
sed quem Dominus commendat
Krie e dhjetëtë
1 Unë ndashti vetë Pavllua u vë juvet mbë be, për të butë e t’ëmblë të Krishtit, unë që faqe mbë faqe jam tapino ndër juvet, e kur jam mërguarë kam tharos mbë juvet.
2 U lutem adha që të mos më bëni të zë t’ashprëtë kur të vij ati me ata që vënë ndër mënd dica se jam i ashprë kundrë cavet që silloisenë se navet ecëjmë si do kurmi.
3 Sepse ndë ecëjmë navet ndë kurm, nukë si do kurmi bënemi trima.
4 (Sepse armët’ e trimërisë sanë nukë janë të mishta, po të forta me anë të Perndisë, për të prishurë të kalavet).
5 Sepse gremisjëmë navet mihanimatë, e çdofarë të lartë që larconetë kondrë të dijturit së Perndisë, e skllavosjëmë çdo noimë, ndë të gjegjurë a të bindurë të Krishtit.
6 E ndonëse e kemi mbë dorë të marrëmë hakë mbë çdo të padigjuarë, kur të jetë sosurë digjimi juaj.
7 Vështroni ato që dukenë ndë faqe? Ndë ka njeri tharos mbë vetëhe të tij të jetë i Krishtit, le ta silloisjë pa këtë prej vetiut, që sikundr’ ësht’ ai i Krishtit, kështu jemi edhe nevet të Krishtit.
8 Sepse nd’u mburça gjë më tepërë për eksusi tënë, që na dha Zoti nevet për dërtim, e jo për prishëjë tuaj, nukë do të më nguqej faqea.
9 Që të mos dukem unë sikur u kanos juvet me kartëra.
10 Sepse thotë çdokush për mua: Kartërat’ e mia janë të rënda e të forta, ma t’ardhuritë është të pafuqi, e fjala s’i vëjen gjë fare.
11 Le të mendonetë kush thotë kështu, që sikundrë jemi ndë fjalë me kartëra për së largut, të tillëtë jemi edhe afër me punë.
12 E sepse nukë guxojëmë të vëmë vetëhenë ndë mes, a të barabarisemi me dica që mburjënë vetiut vetëhenë, ma ata si masënë vetëhen’ e ture vetiut, e barabarisjënë vetiut vetëhenë, nukë kupëtojënë.
13 Ma nevet nukë do të lëvdonemi pa merrë, po sikundr’ është masa që na ka dhënë nevet Perndia me short, matës që të arrijmë ngjera mbë ju.
14 Sepse nukë do të ndërjëmë vetëhenë më tepërë nga e vërteta tuke thënë që arrijtim me Ungjill’ të Krishtit.
15 Nukë mburremi jashtë nga merra mbë mundim të së tjerëvet, po kemi shpëresë si shtonetë besa juaj, të madhëconemi edhe nevet mbë juvet ndë merrë tënë shumë shumë.
16 Le të biemë Ungjillë edhe ndë vënde që janë më teje se juvet. Le të mos mburrem mb’atë që është punuarë nga tjatër e është bënë gati (nga të tjerë).
17 Ma kush lëvdonetë, le të lëvdonetë mbë Zotnë.
18 Sepse nuk’ ësht’ i nderçurë ai që mburr vetëhen’ e tij, po ai që mburr Zoti.