1 similiter mulieres subditae suis
viris
ut et si qui non credunt verbo
per mulierum conversationem sine verbo lucri fiant
2 considerantes in timore castam conversationem vestram
3 quarum sit non extrinsecus capillaturae
aut circumdatio auri aut indumenti vestimentorum cultus
4 sed qui absconditus cordis est homo
in incorruptibilitate quieti et modesti spiritus
quod est in conspectu Dei locuples
5 sic enim aliquando et sanctae mulieres
sperantes in Deo
ornabant se subiectae propriis viris
6 sicut Sarra oboediebat Abrahae dominum eum vocans
cuius estis filiae benefacientes
et non timentes ullam perturbationem
7 viri similiter cohabitantes secundum scientiam
quasi infirmiori vaso muliebri
inpertientes honorem
tamquam et coheredibus gratiae vitae
uti ne inpediantur orationes vestrae
8 in fine autem omnes unianimes conpatientes
fraternitatis amatores misericordes humiles
9 non reddentes malum pro malo
vel maledictum pro maledicto
sed e contrario benedicentes
quia in hoc vocati estis ut benedictionem hereditate possideatis
10 qui enim vult vitam diligere et videre dies bonos
coerceat linguam suam a malo
et labia eius ne loquantur dolum
11 declinet autem a malo et faciat bonum
inquirat pacem et persequatur eam
12 quia oculi Domini super iustos
et aures eius in preces eorum
vultus autem Domini super facientes mala
13 et quis est qui vobis noceat
si boni aemulatores fueritis
14 sed et si quid patimini propter iustitiam beati
timorem autem eorum ne timueritis et non conturbemini
15 Dominum autem Christum sanctificate in cordibus vestris
parati semper ad satisfactionem
omni poscenti vos rationem de ea quae in vobis est spe
16 sed cum modestia et timore conscientiam habentes bonam
ut in eo quod detrahunt vobis confundantur
qui calumniantur vestram bonam in Christo conversationem
17 melius est enim benefacientes si velit voluntas Dei pati
quam malefacientes
18 quia et Christus semel pro peccatis mortuus est
iustus pro iniustis
ut nos offerret Deo
mortificatus carne vivificatus
autem spiritu
19 in quo et his qui in carcere erant spiritibus veniens praedicavit
20 qui increduli fuerant aliquando
quando expectabat Dei
patientia
in diebus Noe cum fabricaretur arca
in qua pauci id est octo animae salvae factae sunt per aquam
21 quod et vos nunc similis formae salvos facit
baptisma
non carnis depositio sordium
sed conscientiae bonae interrogatio in Deum
per resurrectionem Iesu Christi
22 qui est in dextera Dei
profectus in caelum
subiectis sibi angelis et potestatibus et virtutibus
Krie e tretë
1 E ashtu edhe gratë le të jenë të bindura ndë burra të ture, sepse ndë mos besofçinë dica ndë fjalë, të pohtisenë pa fjalë nga urtëcia e gravet.
2 Tuke vështruarë ata (bashkë) me nder jetënë tuaj të qëruarënë.
3 T’ature gravet donatia le të mos jetë përjashtazi ndë të dërtuarë të lishëravet, a ndë ar që vënë rrotullë, a ndë stoli të rrobavet që veshjënë.
4 Po stoli është njeriu i fshehurë i zëmërësë me atë që nukë prishetë, do të thom, të Shpirtit së butë e të paluajturit, që është pun’ e vëjierë përpara Perndisë.
5 Sepse ashtu njëherë gratë që shpëreijnë mbë Perndinë stolisnë vetëhen’ e ture, me të bindurë ndë burra të ture.
6 Sikundrë Sarra qe e bindurë mbë Avraamnë, e e thërrit Zot, t’asaj juvet jini vashëza, kur të punoni mirë, e të mos trëmbi nga ndonjë frikë.
7 Ashtu edhe juvet burratë, rroni me urtëci bashkë me gra, si me enë më të smundurë; epni nder (e kurcim) si klironomë që jini me to bashkë dhurëtisë së jetësë, që të mos u mbodhisenë të falatë tuaj.
8 E më të pastajmenë, të jini gjithë me një zëmërë, ndëjesës, miqt’ e vëllazëret, zëmërëbutë, të urtë.
9 Të mos ipni të keq për të keq, a të sharë për të sharë; po kundrë kësaj, të bekoni. Sepse e diji që për këtë jini thirrë, që të merri pjesë bekimnë.
10 Cilido adha që do e dëshëron jetënë, e të shohë ditëra të mira, le t’i vërë frë gjuhësë tij nga e keqia, e buzët’ e tij të mos flasënë gënjeshtrë.
11 Le të mërgonetë nga e keqia, e le të bëjë të mirënë; le të kërkojë paqnë, e le të bëjë të mirënë; le të kërkojë paqnë, e le të bëjë pas asaj.
12 Sepse sit’ e Zotit janë mbi të drejtë, e veshët’ e tij mbë të falë të ture; ma faqia e Zotit kondr’ ature që bëjënë të këqiatë.
13 E cili ësht’ ai që t’u dëmëtojë juvet, nd’u bëfi ziliarë së mirësë?
14 Po edhe ndë pësofçi ndonjë të keq për të drejtë, lum juvet; e mos trëmbi frikën’ e ature, e mos nakatosi.
15 Po bekoni ndë zëmëra tuaj Zonë Perndinë; e jini gati kurdo të epni xhevap cilitdo që t’u kërkojë juvet fjalë për shpëresë që është mbë juvet, me të butë e me frikë.
16 Tuke pasurë sinidhis të mirë, që ndaje t’u shajënë juvet si për të ligj, të turpënonenë ata që u gucitjënë juvet jetën’ e mirë që kini mbë Krishtnë.
17 Sepse është më mirë të heqjë njeri të keq (ndë do kështu thelim’ e Perndisë) tuke bërë të mirë, se tuke bërë të keq.
18 Sepse edhe Krishti një herë vdiqi për faje tona, i drejti për të shtrëmbëritë; që të na bjerë nevet te Perndia, ndonëse u vu ndë mort nga an’ e kurmit, ma u ngjall prej Shpirtit.
19 Me atë edhe vate të dhidhaks mb’ata shpirtëra që qenë ndë hapsanë.
20 Ata panë qënë njëherë të pabesë, atëherë që të duruarit’ e Perndisë rrij e i prit ndë dit të Noesë, kur dërtonej Qivotoja, mb’atë pak (domethënë tetë Shpirt) shpëtuanë mbi ujë.
21 Mb’atë punë për ksomblë është ndashti ata të pagëzuaritë që na shpëton nevet (e nuk’ është të hequrit’ e lerësë kurmit, po omologji me Perndinë të sinidhisit së mirë) me anë të së ngjallturit të Iisu Hristoit.
22 Ai rri mb’anë të djathtë të Perndisë, sepse vate ndër Qiell e ju falë atij ëngjëjtë, edhe eksusitë, edhe fuqitë.