1 omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit
non est enim potestas nisi a Deo
quae autem sunt a Deo ordinatae sunt
2 itaque qui resistit potestati Dei ordinationi resistit
qui autem resistunt ipsi sibi damnationem adquirunt
3 nam principes non sunt timori boni operis sed mali
vis autem non timere potestatem
bonum fac et habebis laudem ex illa
4 Dei enim minister est tibi in bonum
si autem male feceris time
non enim sine causa gladium portat
Dei enim minister est
vindex in iram ei qui malum agit
5 ideo necessitate subditi estote
non solum propter iram sed et propter conscientiam
6 ideo enim et tributa praestatis
ministri enim Dei sunt in hoc ipsum servientes
7 reddite omnibus debita
cui tributum tributum cui vectigal vectigal
cui timorem timorem cui honorem honorem
8 nemini quicquam debeatis nisi ut invicem diligatis
qui enim diligit proximum legem implevit
9 nam non adulterabis non occides
non furaberis
non concupisces
et si quod est aliud mandatum in hoc verbo instauratur
diliges proximum tuum tamquam te ipsum
10 dilectio proximo malum non operatur
plenitudo ergo legis est dilectio
11 et hoc scientes tempus quia hora est iam nos de somno surgere
nunc enim propior est nostra
salus quam cum credidimus
12 nox praecessit dies autem adpropiavit
abiciamus ergo opera tenebrarum et induamur arma lucis
13 sicut in die honeste ambulemus
non in comesationibus et ebrietatibus
non in cubilibus et inpudicitiis
non in contentione et aemulatione
14 sed induite Dominum Iesum Christum
et carnis curam ne feceritis in desideriis
1 Çdo shpirt le t’i unjë kryetë pushtetevet të larta, sepse s’ka pushtet prej vetiu , veç prej Perëndisë; edhe ato [pushtetetë] që janë, jan’ urdhëruarë nga Perëndia.
2 Përandaj ay që i rri kundrë pushtetit, i rri kundrë urdhërit Perëndisë; edhe ata që rrinë kundrë urdhërit Perëndisë; edhe ata që rrinë kundrë, do të marrënë gjykim mbë vetëhet të tyre.
3 Sepse urdhërtarëtë nukë janë frik’ e punëvet mira, po të ligavet. Do pra të mos keç frikë pushtetinë? Bëj të mirënë, edhe do të keç lavduratë nga ay.
4 Sepse urdhërtari është shërbëtori i Perëndisë të ti për të mirënë. Po ndë bëfsh të ligënë, kij frikë; sepse nuk e mban kot thikënë, sepse është shërbëtori i Perëndisë, që merr shpagim për të bërë zemëratë kundrë ati që punon të ligënë.
5 Përandaj është nevojë të unjç kryetë, jo vetëmë për zemëratënë, po edhe për ndërgjegjëjenë.
6 Sepse përandaj paguani edhe pagesa, sepse janë shërbëtorë Perëndie, për të shikuarë këtë punë.
7 U lani pra të gjithëve detyratë; ati që është për pagesë, pagesënë; ati që është për të pasurë frikë, frikënë; ati që është për të pasur nderë, nderinë.
8 Asndonjërit mos i kini detyrë asgjë, veç të doni njëri tiatrinë; sepse ay që do tiatrinë, ka mbushurë nominë.
9 Sepse këjo: “Mos kurvëronjç. Mos vraç. Mos viethç. Mos apç martiri të rreme. Mos dëshëronjç“, edhe çdo tiatërë porosi ndë qoft që të jetë, shkurtonetë ndë këtë fialë, domethënë: “Të duaç të afërminë tënt posi vetëhenë tënde.”
10 Dashuria nuk’ i bën keq të afërmit; dashuria pra është të mbushurit’ e nomit.
11 Edhe këtë më fort , tuke diturë kohënë, se ndashti është ora për të squarë nga gjumi; sepse ndashti është afërë shpëtimi ynë, se atëhere kur besuamë.
12 Nata u thye, e dita u afrua; le të hethmë pra teje punët’ e errësirësë, le të veshmë armët’ e dritësë.
13 Let’ ecëjmë hieshim si ditënë; jo ndër lodrëtia e ndër të dejtura, jo ndër shtratëra kurvërie e ndër ndyrësira, jo ndë qarta e ndë cmir;
14 Po vishni Zotinë Jisu Krisht, edhe mos kini kujdes për mishinë që t’i bëni dëshërimetë.