1 dico ergo numquid reppulit Deus populum suum absit
nam et ego Israhelita sum
ex semine Abraham tribu Beniamin
2 non reppulit Deus plebem suam quam praesciit
an nescitis in Helia quid dicit scriptura
quemadmodum interpellat Deum adversus Israhel
3 Domine prophetas tuos occiderunt altaria tua suffoderunt
et ego relictus sum solus et quaerunt animam meam
4 sed quid dicit illi responsum divinum
reliqui mihi septem milia virorum
qui non curvaverunt genu Baal
5 sic ergo et in hoc tempore
reliquiae secundum electionem gratiae factae sunt
6 si autem gratia non ex operibus
alioquin gratia iam non est gratia
7 quid ergo quod quaerebat Israhel hoc non est consecutus
electio autem consecuta est ceteri vero excaecati sunt
8 sicut scriptum est dedit illis Deus spiritum conpunctionis
oculos ut non videant et aures ut non audiant
usque in hodiernum diem
9 et David dicit
fiat mensa eorum in laqueum et in captionem
et in scandalum et in retributionem illis
10 obscurentur oculi eorum ne videant
et dorsum illorum semper incurva
11 dico ergo numquid sic offenderunt ut caderent absit
sed illorum delicto salus gentibus ut illos
aemulentur
12 quod si delictum illorum divitiae sunt mundi
et deminutio eorum divitiae gentium
quanto magis plenitudo eorum
13 vobis enim dico gentibus
quamdiu quidem ego sum gentium apostolus
ministerium meum honorificabo
14 si quo modo ad aemulandum provocem carnem meam
et salvos faciam aliquos ex illis
15 si enim amissio eorum reconciliatio est mundi
quae adsumptio nisi vita ex mortuis
16 quod si delibatio sancta est et massa
et si radix sancta et rami
17 quod si aliqui ex ramis fracti sunt
tu autem cum oleaster esses insertus es in illis
et socius radicis et pinguidinis olivae factus es
18 noli gloriari adversus ramos
quod si gloriaris non tu radicem portas sed radix te
19 dices ergo fracti sunt rami ut ego inserar
20 bene
propter incredulitatem fracti sunt tu autem fide stas
noli altum sapere sed time
21 si enim Deus naturalibus ramis non pepercit
ne forte nec tibi parcat
22 vide ergo bonitatem et severitatem Dei
in eos quidem qui ceciderunt severitatem
in te autem bonitatem Dei
si permanseris in bonitate
alioquin et tu excideris
23 sed et illi si non permanserint in incredulitate inserentur
potens est enim Deus iterum inserere illos
24 nam si tu ex naturali excisus es oleastro
et contra naturam insertus es in bonam olivam
quanto magis hii secundum naturam inserentur suae
olivae
25 nolo enim vos ignorare fratres mysterium hoc
ut non sitis vobis ipsis sapientes
quia caecitas ex parte contigit in Israhel
donec plenitudo gentium intraret
26 et sic omnis Israhel salvus fieret
sicut scriptum est veniet ex Sion qui eripiat
avertet impietates ab Iacob
27 et hoc illis a me testamentum cum abstulero peccata eorum
28 secundum evangelium quidem inimici propter vos
secundum electionem autem carissimi propter patres
29 sine paenitentia enim sunt dona et vocatio Dei
30 sicut enim aliquando et vos non credidistis Deo
nunc autem misericordiam consecuti estis
propter illorum incredulitatem
31 ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam
ut et ipsi misericordiam consequantur
32 conclusit enim Deus omnia in incredulitatem
ut omnium misereatur
33 o altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei
quam inconprehensibilia sunt iudicia eius
et investigabiles viae eius
34 quis enim cognovit sensum Domini aut quis consiliarius eius fuit
35 aut quis prior dedit illi et retribuetur ei
36 quoniam ex ipso et per ipsum et in ipso omnia
ipsi gloria in saecula amen
1 Them pra: Mos e hodhi teje Perëndia llauzin’ e ti? Qoftë lark; sepse edhe unë jam Israilit, nga far’ e Avraanit, nga komb’ i Veniaminit.
2 Perëndia nukë hodhi teje llauzin’ e ti, të cilin’ e njohu që përpara. Apo nukë dini ç’thotë shkronja për Ilinë? Qysh flet te Perëndia kundrë Israilit (tuke thënë):
3 “Zot, vranë profitët’ e tu, edhe rrëzuanë theroret’ e tua; edhe unë mbeta vetëmë, edhe kërkonjënë jetënë time”.
4 Po ç’i thotë zëri i Perëndisë? “Kam lënë për vetëhenë time shtatë mijë burra, të cilëtë nuk’ iu unjnë mbë gjunj Vaallit.”
5 Kështu pra edhe mbë këtë kohë ndashti ka mbeturë një gjë sent pas të sgjedhurit hirit.
6 Po ndë qoftë pas hirit, nuk’ është më prej punërash; sepse atëhere hiri nuk’ është më hir. Po ndë qoftë prej punërash, nuk’ është më hir; sepse puna nuk’ është më punë.
7 Ç’është pra? Israili nuk’ e gjeti atë që kërkon; po të sgjedhurit’ e gjetnë, e të tierët’ u verbuanë gjer mbë këtë ditë të soçëme.
8 (Sikundrë është shkruarë: “Perëndia u dha atyre një frymë të dërmituri, sy që të mos shohënë, edhe veshë që të mos dëgjonjënë.”)
9 Edhe Dhavidhi thotë: “U bëftë truveza e atyreve për kurth, e për lak e për pengesë, e për shpagesë mb’ ata.
10 U errësofshinë syt’ e atyreve për të mos parë; edhe kërrus kurrizin’ e atyreve për kurdo.”.
11 Them pra: Sos fëjyenë, që të rrëzonenë? Qoftë lark; po prej së rrëzuarës’ atyre u bë shpëtim ndër kombet, që t’u shtierë zëli atyreve.
12 Edhe të rrëzuarët’ e atyreve ndë qoftë pasëje bote, edhe të shterët’ e atyreve pasëje kombesh, sa më të tepër do të jetë të mbushurit’ e atyreve?
13 Sepse u them juve kombevet (gjersa jam të jem un’ apostol i kombevet, lavdonj punënë time),
14 Që t’u shtie zëlinë atyreve që janë mishi im, edhe të shpëtonj ca nga ata.
15 Sepse të hedhuritë teje t’ atyreve është të paqtuarët’ e botësë, ç’do të jetë të priturit’ e atyreve , përveç jetë prej së vdekurish.
16 Po ndë qoftë pem’ e parë e shënjtëruarë, është edhe brumi; edhe ndë qoftë rrënja e shënjtëruarë, janë edhe degatë.
17 Po ndë u çqyenë ca nga degatë, e ti që ishnje ullir’ i egrë u shartove ndër ato, e u bëre shok’ i rrënjës’ edhe i ullirit trashë,
18 Mos u mburr kundrë degavet; po ndë u mburrç, ti nukë mban rrënjënë, po rrënja të mban tyj.
19 Do të thuash pra: U çqyenë degatë, që të shartohem unë.
20 Mirë; për pabesërinë u çqyenë, po ti qëndron për besënë. Mos mendo lart, po kij frikë.
21 Sepse Perëndia ndë mos kurceu degat’ e fisëme, druaj se nukë do të kurcenjë edhe tyj.
22 Shih pra të mirëtë edhe shtrëngimin’ e Perëndisë; mb’ata që u rrëzuanë, shtrëngim, po mbë tyj, të mirë, ndë qëndrofsh ndë të mirët; sepse tietrazi edhe ti do të shkëputesh.
23 Po ata, ndë mos qëndrofshinë ndë pabesërit, do të shartonenë; sepse Perëndia ësht’ i fuqishim t’i shartonjë ata prap.
24 Sepse ndë u shkëpute ti nga ullir’ i egrë i fisëm, edhe u shartove kundrë fisit ndë ulli të butë, sa më tepërë këta që janë të fisëm do të shartonenë ndë ulli të tyre?
25 Sepse nukë dua, o vëllezër, të mos e dini këtë fshehësirë, (që të mos jeni të mënçim ndër vetëhet tuaj) se të verbuar’ u bë mbënjanë mbë Israilinë, gjersa të hynjë të mbushurit’ e kombevet.
26 Edhe kështu gjith’ Israili do të shpëtonjë, sikundrë është shkruarë: “Do të vinjë nga Sioni Ay që shpëton, edhe do të këthenjë pabesëriatë nga Jakovi.
27 Edhe këjo është dhiata prej meje mb’ ata, kur t’u heq fajet’ atyreve”.
28 Edhe nga ana e ungjillit janë arëmiq te ju, po nga ana e së sgjedhurësë janë të dashurë për atëritë.
29 Sepse dhurëtiat’ edhe të thërriturit’ e Perëndisë janë pa pendim.
30 Sepse sikundrë edhe ju njëherë nuk’ i dëgjuatë Perëndisë, po ndashti u përdëllyetë prej të padëgjuarit këtyreve.
31 Kështu edhe këta ndashti nuk’ i dëgjuan’ ati , që të përdëllenen’ edhe ata prej përdëllimit tuaj.
32 Sepse Perëndia i mbylli të gjithë ndë padëgjim, që t’i përdëllenjë të gjithë.
33 O thellësirë pasëje e diturie e mënt Perëndie! Sa të pavëshguara janë gjyqet’ e ati, edhe të pagjetura gjurmat’ e udhëvet ati! Sepse “kush njohu mëndëjen’ e Zotit? A kush u bë këshillës bashkë me atë?”
34 A “kush i dha ati gjë përpara, që t’i shpaguhet’ ati?”
35 Sepse prej ati, edhe me anë t’ ati, edhe nd’ atë janë të gjitha; mb’ atë qoftë lavdia për jetët. Amin.