1 et venit unus de septem angelis qui habebant septem fialas
et locutus est mecum dicens
veni ostendam tibi damnationem meretricis magnae
quae sedet super aquas multas
2 cum qua fornicati sunt reges terrae
et inebriati sunt qui inhabitant terram de vino prostitutionis eius
3 et abstulit me in desertum in spiritu
et vidi mulierem sedentem super bestiam coccineam
plenam nominibus blasphemiae
habentem capita septem et cornua decem
4 et mulier erat circumdata purpura et coccino
et inaurata auro et lapide pretioso et margaritis
habens poculum aureum in manu sua
plenum abominationum et inmunditia
fornicationis eius
5 et in fronte eius nomen scriptum mysterium
Babylon magna mater fornicationum et abominationum terrae
6 et vidi mulierem ebriam de sanguine sanctorum
et de sanguine martyrum Iesu
et miratus sum cum vidissem illam admiratione magna
7 et dixit mihi angelus quare miraris
ego tibi dicam sacramentum mulieris et bestiae quae portat
eam
quae habet capita septem et decem cornua
8 bestiam quam vidisti fuit et non est
et ascensura est de abysso et in interitum ibit
et mirabuntur inhabitantes terram
quorum non sunt scripta nomina in libro vitae a constitutione mundi
videntes bestiam quia erat et non est
9 et hic est sensus qui habet sapientiam
septem capita septem montes sunt super quos mulier sedet
et reges septem sunt
10 quinque ceciderunt unus est alius nondum venit
et cum venerit oportet illum breve tempus manere
11 et bestia quae erat et non est
et ipsa octava est et de septem est et in interitum vadit
12 et decem cornua quae vidisti decem reges sunt
qui regnum nondum acceperunt
sed potestatem tamquam reges una hora accipiunt
post bestiam
13 hii unum consilium habent
et virtutem et potestatem suam bestiae tradunt
14 hii cum agno pugnabunt et agnus vincet illos
quoniam Dominus dominorum est et rex regum
et qui cum illo sunt vocati et electi et fideles
15 et dixit mihi
aquas quas vidisti ubi meretrix sedet
populi sunt et gentes et linguae
16 et decem cornua quae vidisti et bestiam
hii odient fornicariam et desolatam facient illam et nudam
et carnes eius manducabunt et ipsam igni concremabunt
17 Deus enim dedit in corda eorum
ut faciant quod illi placitum est
ut dent regnum suum bestiae donec consummentur verba Dei
18 et mulier quam vidisti est civitas magna
quae habet regnum super reges terrae
1 Edhe erdhi një nga ata të shtatë ëngjëjtë që kishinë të shtatë kupatë, edhe foli bashkë me mua, e më tha: “Eja, do të të dëftonj gjyqin’ e kurvësë madhe, që është ndenjurë mbi ujëra të shuma;
2 Që kurvëruanë bashkë me atë mbëretërit’ e dheut, edhe ata që rrinë mbë dhet u dejtnë nga vera e kurvërisë asaj.”
3 Edhe më shpuri me frymë mbë një vënt të shkretë; edhe pashë një grua që po rrinte mbi një bishë të kuqe, që ishte plot me emëra vllasfimiash, e kishte shtatë krerë e dhietë brirë.
4 Edhe ajo gruaja ishte veshurë me porfirë e më të kuq, edhe përaruarë me ar e me gurë të nderëshim e me margaritarë, e kishte ndë dorë të saj një kupë t’ artë mbushurë me ndyrësira e me pugërësira të kurvërisë saj.
5 Edhe mbë ballt t’asaj kishte shkruarë një emër Mistir, Vaavyllona e madhe, e ëma e kurvavet edhe ndyrësiravet dheut.
6 Edhe pashë gruanë dejturë nga gjaku i shënjtorëvet, edhe nga gjaku i martirëvet Jisujt. Edhe kur pashë atë, u çudita me çudi të madhe.
7 Edhe ëngjëlli më tha: “Përse u çudite? Unë do të them tyj mistirin’ e gruasë, edhe të bishësë që mban atë, e cila ka të shtatë krerët’ edhe të dhietë brirëtë. –
8 Atë bishënë që pe, ishte, edhe nuk’ është, edhe do të dalë nga avyssa, e të vejë për të humburë; edhe do të çuditen’ ata që rrinë mbi dhet, të cilëvet emërat’ nukë janë shkruarë ndë vivli të jetësë që kur është ngrehurë bota, kur të shohën’ atë bishënë që ishte, edhe nuk’ është, edhe ndonëse është.
9 Këtu është mëndëja kush të ketë dituri. Të shtatë krerëtë janë shtatë male, atie ku rri gruaja mb’ ata.
10 Edhe janë shtatë mbëretër; të pesëtë ranë, edhe njëri është, tiatri edhe s’ka ardhurë; edhe kur të vinjë, ka për të mbeturë pak kohë .
11 Edhe ajo bisha që ishte, edhe nuk’është, edhe ay ësht’ i tetti, edhe është nga të shtatëtë, edhe vetë për të humburë.
12 Edhe dhietë brirëtë që pe, janë dhietë mbëretër, të cilët’ edhe s’kanë marrë mbëretëri, po marrënë pushtet posi mbëretërë një orë bashkë me bishënë.
13 Këta kanë një mëndëje, edhe do t’ apënë ndë dorë të bishësë fuqin’ edhe pushtetin’ e tyre.
14 Këta do të lëftonjënë me Qëngjinë, edhe Qëngji do t’i muntnjë ata, sepse është Zot i zotëravet, edhe Mbëret i mbëretëret; edhe ata që janë bashkë me atë janë të thërritur’ e të sgjedhur’ e besëtarë.”
15 Edhe më thotë: “Ata ujëratë që pe atie ku rri kurva, janë llauzëra e gjëndëje, e kombe e gluhëra.
16 Edhe ata dhietë brirëtë, që pe mbi bishët, këta do t’i kenë mëri kurvësë, edhe do ta bënjën’ atë të shkretë edhe lakuriq, edhe do të hanë mishrat’ e asaj, edhe atë do ta diegënë ndë ziarr.
17 Sepse Perëndia dha ndë zemërat t’atyreve të bënjënë mëndëjen’ e asaj, edhe të bënenë me një mëndëje, edhe t’i apënë bishësë mbëretërin’ e tyre, gjersa të mbaronenë fialët e Perëndisë.
18 Edhe ajo gruaja që pe është qyteteja e madhe që ka mbëretëri mbi mbëretërit të dheut.