1 et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum
2 et exeunti ei de navi
statim occurrit ei de monumentis homo in spiritu inmundo
3 qui domicilium habebat in monumentis
et neque catenis iam quisquam eum poterat ligare
4 quoniam saepe conpedibus et catenis vinctus
disrupisset catenas et conpedes comminuisset
et nemo poterat eum domare
5 et semper nocte ac die in monumentis et in montibus
erat
clamans et concidens se lapidibus
6 videns autem Iesum a longe cucurrit et adoravit eum
7 et clamans voce magna dicit
quid mihi et tibi Iesu Fili Dei summi
adiuro te per Deum ne me torqueas
8 dicebat enim illi exi spiritus inmunde ab homine
9 et interrogabat eum quod tibi nomen est
et dicit ei Legio nomen mihi est quia multi sumus
10 et deprecabatur eum multum
ne se expelleret extra regionem
11 erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus pascens
12 et deprecabantur eum spiritus dicentes
mitte nos in porcos ut in eos introeamus
13 et concessit eis statim Iesus
et exeuntes spiritus inmundi introierunt in porcos
et magno impetu grex praecipitatus est in mare ad duo
milia
et suffocati sunt in mare
14 qui autem pascebant eos fugerunt
et nuntiaverunt in civitatem et in agros
et egressi sunt videre quid esset facti
15 et veniunt ad Iesum
et vident illum qui a daemonio vexabatur sedentem vestitum et sanae
mentis
et timuerunt
16 et narraverunt illis qui viderant
qualiter factum esset ei qui daemonium habuerat et de porcis
17 et rogare eum coeperunt ut discederet de
finibus eorum
18 Cumque ascenderet navem
coepit illum deprecari qui daemonio vexatus
fuerat
ut esset cum illo
19 et non admisit eum
sed ait illi vade in domum tuam ad tuos
et adnuntia illis quanta tibi Dominus fecerit
et misertus sit tui
20 et abiit et coepit praedicare in Decapoli quanta sibi fecisset Iesus
et omnes mirabantur
21 Et cum transcendisset Iesus in navi
rursus trans fretum convenit turba multa ad illum
et erat circa mare
22 et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus
et videns eum procidit ad pedes eius
23 et deprecabatur eum multum dicens
quoniam filia mea in extremis est
veni inpone manus super eam ut salva sit et vivat
24 et abiit cum illo
et sequebatur eum turba multa et conprimebant illum
25 et mulier quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim
26 et fuerat multa perpessa a conpluribus medicis
et erogaverat omnia sua
nec quicquam profecerat sed magis deterius habebat
27 cum audisset de Iesu venit in turba retro
et tetigit vestimentum eius
28 dicebat enim quia si vel vestimentum eius tetigero salva ero
29 et confestim siccatus est fons sanguinis eius
et sensit corpore quod sanata esset a plaga
30 et statim Iesus cognoscens in semet ipso
virtutem quae exierat de eo
conversus ad turbam aiebat quis tetigit vestimenta mea
31 et dicebant ei discipuli sui
vides turbam conprimentem te et dicis quis me tetigit
32 et circumspiciebat videre eam quae hoc fecerat
33 mulier autem timens et tremens
sciens quod factum esset in se
venit et procidit ante eum et dixit ei omnem veritatem
34 ille autem dixit ei
filia fides tua te salvam fecit vade in pace et esto sana a plaga tua
35 adhuc eo loquente veniunt ab archisynagogo dicentes
quia filia tua mortua est quid ultra vexas magistrum
36 Iesus autem verbo quod dicebatur audito
ait archisynagogo noli timere tantummodo crede
37 et non admisit quemquam sequi se
nisi Petrum et Iacobum et Iohannem fratrem Iacobi
38 et veniunt in domum archisynagogi
et videt tumultum et flentes et heiulantes multum
39 et ingressus ait eis quid turbamini et ploratis
puella non est mortua sed dormit
40 et inridebant eum
ipse vero eiectis omnibus
adsumit patrem et matrem puellae et qui secum erant
et ingreditur ubi erat puella iacens
41 et tenens manum puellae ait illi
talitha cumi quod est interpretatum puella tibi dico surge
42 et confestim surrexit puella et ambulabat
erat autem annorum duodecim
et obstipuerunt stupore maximo
43 et praecepit illis vehementer ut nemo id sciret
et dixit dari illi manducare
1 Edhe erthnë përtej detit, ndë vënt të Gadharinvet.
2 Edhe ay si dolli nga lundra, përnjëherë i dolli përpara nga varretë një njeri me frymë të ndyrë, që kishte të ndenjuritë ndër varret,
3 Edhe asndonjë s’munt ta lithte me vargje hekurash;
4 Sepse shumë herë që lidhurë me hekura ndër këmbë e me vargje hekurash, po ay këpuste vargjet’ e hekuravet, edhe dërrmonte hekurat’ e këmbëvet. Edhe asndonjë s’munt ta cbuste.
5 Edhe për gjithë natën’ e për gjithë ditënë ishte ndëpër malet e ndëpër varret, tuke bërtitur’ e tuke këputurë vetëhen’ e ti me gurë.
6 Edhe kur pa Jisunë për së largu, u lëshua me vrap edhe iu fal.
7 Edhe bërtiti me zë të math e tha: “Ç’ke ti me mua, o Jisu, i Bir’ i Perëndisë lartë? Të vë mbë be mbë Perëndinë, të mos më mundojç.
8 Sepse Jisuj i thoshte: “Dil nga njeriu, o frym’ e ndyrë.”
9 Edhe e pyeste: “Si ta thonë emërinë? Edhe ay u përgjeq e tha: “Legjeon ma thonë emërinë, sepse jemi shumë.”
10 Edhe i lutej shumë, që të mos e dërgojë jashtë vëndit.
11 Edhe atie ndëpër ata male ishte tuke kulloturë një tuf’ e madhe derrash.
12 Edhe gjithë diajtë iu lutnë, tuke thënë: “Dërgona ndër derrat, që të hyjmë ndër ata.”
13 Edhe Jisuj përnjëherë i la. Edhe frymat’ e ndyra duallnë, e hynë ndër derrat; edhe tufa u hoth prej shkrepit ndë det, (edhe ishin’ afërë dy milë), edhe u mbytnë ndë det.
14 Edhe ata që kullotninë derratë iknë, edhe dhanë zë ndëpër qytet e ndëpër arat. Edhe duallnë të shohënë ç’është këjo punë që u bë.
15 Edhe vinë te Jisuj, edhe vënë re të djallosurinë që pat pasurë legjeoninë tuke ndenjurë, e veshurë, e urtësuarë; edhe u frikësuanë.
16 Edhe ata që panë u treguan’ atyreve, se si gjajti puna mbë të diallosurinë, edhe për derrat.
17 Edhe ata zunë t’i lutenë të ikëjë nga sinoret’ e atyreve.
18 Edhe ay kur hyri ndë lundrët, ay që pat qënë djallosurë i lutej të jetë bashkë me atë.
19 Edhe Jisuj s’e la, po i tha: “Ecë ndë shtëpi tënde te njerëzit’ e tu, edhe epu zë për gjithë sa të bëri Zoti, edhe të përdëlleu.”
20 Edhe ay iku, edhe zuri të leçisë ndë Dhekapolë sa i bëri ati Jisuj; edhe të gjithë çuditeshinë.
21 Edhe Jisuj si kapërceu përsëri me lundrë mbatanë, shumë gjëndëje u mbëloth tek ay; edheay ish përanë detit.
22 Edhe na te vien një nga të parët’ e sinagogjisë, që e kishte emrinë Jajr; edhe kyj kur pa atë, i bie ndër këmbë; edhe i lutej shumë, tuke thënë:
23 “Se ime bilëzë është mbë frymë të pastajme; të vijç e të vësh duartë mbi atë, që të shpëtojë; edhe do të rrojë.”
24 Edhe ay vate bashkë me atë; edhe shumë gjëndëje i vininë pas, edhe e shtrëngoninë.
25 Edhe një grua që i rrithte gjak dy-mbë-dhietë viet,
26 Edhe kishte hequrë shumë nga shumë miekësa, edhe kishte prishurë gjithë ç’kishte pasurë, edhe s’ishte bërë mirë fare, po ishte bërë edhe më keq,
27 Ajo kur dëgjoj për Jisunë, erdhi ndë mest të gjëndëjesë prapa, e preku rrobën’ e ati; sepse thoshte:
28 “Se edhe ndë preksha rrobet e ati, do të shpëtoj.”
29 Edhe përnjëherë u shter të rriedhurit’ e gjakut, edhe e ndieu ndë trup të saj se u shërua nga sëmunda.
30 Edhe Jisuj përnjëherë, si kupëtoj ndër vetëhe fuqinë që dolli nga ay, u këthye te gjëndëja, e tha: “Kush më preku rrobetë?”
31 Edhe nxënësit’ e ati i thoshinë: “Sheh gjëndëjenë se të shtrëngon?” Edhe u tha: “Kush më preku?”
32 Po ay vinte re përqark që të shohë atë që bëri këtë.
33 Edhe gruaja tuke frikësuar’ e tuke dridhurë, sepse e dinte, se ç’iu bë asaj, erdhi e i ra ndër këmbë , edhe i tha gjithë të vërtetënë.
34 Edhe ay i tha: “Bilë, besa jote të shpëtoj; ecë ndë paqtim, edhe ij e shëndoshë nga sëmunda jote.”
35 Edhe ay kur ish po tuke folurë, vinë nga i pari sinagogjisë, tuke thënë: “Se jot’ bilë vdiq; përse e mundon më mësonjësinë?”
36 Po Jisuj përnjëherë dëgjoj këtë fialë që u fol, i thotë të parit të sinagogjisë:
37 “Mos kij frikë, veç beso.” Edhe s’la asndonjë të vejë prapa ati bashkë, veç Pietrinë, edhe Jakovinë, edhe Joanninë, të vëllan’ e Jakovit.
38 Edhe vien ndë shtëpi të parit të sinagogjisë, edhe vështron trazyrë, tuke klar’ e tyke uluriturë shumë.
39 Edhe si hyri, u thotë atyre: “Ç’trazoneni e klani? Vashëza nukë vdiq, po po fle.”
40 Edhe ata e përqeshninë. Po ay, si nxori jashtë të gjithë, merr me vetëhe tatën’ e vashëzësë edhe t’ëmënë edhe ata që ishinë bashkë me atë, edhe hyri atie ku ishte dergjurë vashëza.
41 Edhe si rroku për dore vashëzënë, i tha asaj: “Talitha kum”, që ajo këthyerë do me thënë: Vashëzë, të thom ngreu.
42 Edhe përnjëherë vashëza u ngre, edhe ecëte; sepse ishte dymbëdhietë vieç. Edhe u çuditnë me çudi të madhe.
43 Edhe i porositi shumë të mos e marrë vesh këtë asndonjë; edhe i tha t’i epet’ asaj të hajë.