1 Et inde exsurgens venit in fines Iudaeae ultra Iordanen
et conveniunt iterum turbae ad eum
et sicut consueverat iterum docebat illos
2 et accedentes Pharisaei interrogabant eum
si licet viro uxorem dimittere
temptantes eum
3 at ille respondens dixit eis quid vobis praecepit Moses
4 qui dixerunt
Moses permisit libellum repudii scribere et dimittere
5 quibus respondens Iesus ait
ad duritiam cordis vestri scripsit vobis praeceptum istud
6 ab initio autem creaturae masculum et feminam fecit eos Deus
7 propter hoc relinquet homo patrem
suum et matrem
et adherebit ad uxorem suam
8 et erunt duo in carne una
itaque iam non sunt duo sed una caro
9 quod ergo Deus iunxit homo non separet
10 Et in domo iterum discipuli eius de eodem interrogaverunt eum
11 Et dicit illis
quicumque dimiserit uxorem suam et aliam duxerit
adulterium committit super eam
12 et si uxor dimiserit virum suum et alii nupserit moechatur
13 Et offerebant illi parvulos ut tangeret illos
discipuli autem comminabantur offerentibus
14 quos cum videret Iesus indigne tulit et ait illis
sinite parvulos venire ad me et ne prohibueritis eos
talium est enim regnum Dei
15 amen dico vobis
quisque non receperit regnum Dei velut
parvulus
non intrabit in illud
16 et conplexans eos et inponens manus super illos
benedicebat eos
17 Et cum egressus esset in viam
procurrens quidam genu flexo ante eum rogabat eum
magister bone quid faciam ut vitam aeternam percipiam
18 Iesus autem dixit ei
quid me dicis bonum nemo bonus nisi unus Deus
19 praecepta nosti ne adulteres ne occidas ne fureris
ne falsum testimonium dixeris ne fraudem feceris
honora patrem tuum et matrem
20 et ille respondens ait illi
magister omnia haec conservavi a iuventute mea
21 Iesus autem intuitus eum dilexit eum et dixit illi
unum tibi deest vade quaecumque habes vende et da pauperibus
et habebis thesaurum in caelo et veni sequere me
22 Qui contristatus in verbo abiit maerens
erat enim habens possessiones multas
23 et circumspiciens Iesus ait discipulis suis
quam difficile qui pecunias habent in regnum Dei introibunt
24 discipuli autem obstupescebant in verbis eius
at Iesus rursus respondens ait illis
filioli quam difficile est
confidentes in pecuniis regnum Dei introire
25 facilius est camelum per foramen acus transire
quam divitem intrare in regnum Dei
26 qui magis admirabantur dicentes ad semet ipsos
et quis potest salvus fieri
27 et intuens illos Iesus ait
apud homines inpossibile est sed non apud Deum
omnia enim possibilia sunt apud Deum
28 coepit Petrus ei dicere
ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te
29 Respondens Iesus ait amen dico vobis
nemo est qui reliquerit domum aut fratres aut sorores
aut matrem aut patrem aut filios aut
agros
propter me et propter evangelium
30 qui non accipiat centies tantum nunc in tempore hoc
domos et fratres et sorores
et matres et filios et agros cum persecutionibus
et in saeculo futuro vitam aeternam
31 Multi autem erunt primi novissimi et novissimi primi
32 Erant autem in via ascendentes in Hierosolyma
et praecedebat illos Iesus
et stupebant et sequentes timebant
et adsumens iterum duodecim
coepit illis dicere quae essent ei ventura
33 quia ecce ascendimus in Hierosolyma
et Filius hominis tradetur principibus sacerdotum et scribis et
senioribus
et damnabunt eum morti et tradent eum gentibus
34 et inludent ei et conspuent eum et flagellabunt eum
et interficient eum et tertia die resurget
35 Et accedunt ad illum Iacobus et Iohannes
filii Zebedaei dicentes
magister volumus ut quodcumque petierimus facias nobis
36 at ille dixit eis quid vultis ut faciam vobis
37 et dixerunt da nobis ut unus ad dexteram tuam
et alius ad sinistram tuam sedeamus in gloria tua
38 Iesus autem ait eis nescitis quid petatis
potestis bibere calicem quem ego bibo
aut baptismum quo ego baptizor baptizari
39 at illi dixerunt ei possumus
Iesus autem ait eis calicem quidem quem ego bibo bibetis
et baptismum quo ego baptizor baptizabimini
40 sedere autem ad dexteram meam vel ad sinistram
non est meum dare sed quibus paratum est
41 Et audientes decem coeperunt indignari de Iacobo et Iohanne
42 Iesus autem vocans eos ait illis
scitis quia hii qui videntur principari gentibus dominantur eis
et principes eorum potestatem habent ipsorum
43 non ita est autem in vobis
sed quicumque voluerit fieri maior erit vester minister
44 et quicumque voluerit in vobis primus esse erit omnium servus
45 Nam et Filius hominis non venit ut ministraretur ei
sed ut ministraret et daret animam suam redemptionem pro multis
46 Et veniunt Hierichum
et proficiscente eo de Hiericho
et discipulis eius et plurima multitudine
filius Timei Bartimeus caecus sedebat iuxta viam mendicans
47 qui cum audisset quia Iesus Nazarenus est
coepit clamare et dicere Fili David Iesu miserere mei
48 et comminabantur illi multi ut taceret
at ille multo magis clamabat Fili David miserere mei
49 et stans Iesus praecepit illum vocari
et vocant caecum dicentes ei animaequior esto surge vocat te
50 qui proiecto vestimento suo exiliens venit ad eum
51 et respondens illi Iesus dixit
quid vis tibi faciam
caecus autem dixit ei rabboni ut videam
52 Iesus autem ait illi
vade fides tua te salvum fecit
et confestim vidit et sequebatur eum in via
1 Edhe si u ngre ateje, vien ndë sinoret të Judhesë, për përtej Jordhanit; edhe përsëri shkojnë bashkë tek ay gjëndëje; edhe sikundrë e kish zakon, përsëri i mësonte.
2 Edhe si i erdhë përanë Farisejtë, e pyetnë, tuke ngar’ atë: “Ndë qoftë se ësht’ e udhësë burri ta lëshojë gruanë?”
3 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Ç’u ka porositurë juve Mojsiu?”
4 Edhe ata thanë: “Mojsiu na la të shkruhetë kart’ e ndarëjesë, edhe ta lëshojë.”
5 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Për zëmërën’ e ashpërë tuajënë u shkroj juve këtë porosi;
6 Po që ndë krye të herësë, që kurë se është kriuarë bota Perëndia bëri ata mashkull’ edhe femërë.
7 “Për këtë punë njeriu do të lërë tatën’ e t’ëmënë, edhe do të ngjitetë pas gruasë ti,
8 Edhe do të jenë të dy ndë një mish.” Kaqë sa nuk’ janë më dy, po një mish.
9 Atë pra që Perëndia e bëri parë, njeriu le të mos e ndajë.”
10 Edhe ndë shtëpit përsëri e pyetnë nxënësit’e ti për gjithatë gjë.
11 Edhe ay u thot’ atyre: “Kush të lëshojë gruan’ e ti, edhe të martonetë me tiatërë, kurvëron mb’atë.
12 Edhe gruaja ndë lëshoftë burrin’ e saj, edhe të martonetë me tiatërë, kurvëron.”
13 Atëhere i prunë çuna të vegjëlë, që t’i prekë; edhe nënësitë i qërtonin’ ata që i bininë.
14 Po Jisuj kur pa, u zemërua, edhe u tha atyre: “Lini çunat’ e vegjëlë të vinë tek unë, edhe mos i ndalni; sepse për të tillë është mbëretëria ë Perëndisë.
15 Me të vërtetë po u them juve: Kush të mos presë mbëretërin’ e Perëndisë posi një çun të vogëlë, nukë do të ryjë nd’atë.”
16 Edhe si i mori ndë krah, vuri duartë mbi ata, edhe i bekoj.
17 Edhe ay tuke dalurë mb’udhë, një njeri u lëshua me vrap, edhe ra mbë gjunj përpara ati, edhe e pyeste: “Mësonjës i mirë, ç’të bëj që të trashëgoj jetën’e pasosurë?”
18 Edhe Jisuj i tha: “Ç’më thua i mirë? Asndonjë s’ësht’i mirë, përveç një Perëndi.
19 I di porositë: “Mos kurvërojsh. Mos vraç. Mos viethç. Mos bëjsh martiri të rreme. Mos bëjsh dëm. Ndero tët at’ e tët ëmë”.
20 Edhe ay u përgjeq, e i tha: “Mësonjës, këto i kam ruajturë që mbë të rit tim.”
21 Edhe Jisuj shtyri sytë mb’atë, edhe e deshi, edhe i tha: “Një gjë të mbetetë: shko e shit sa ke, edhe epua të vobegjet, edhe do të kesh thesar ndë qiell; edhe eja, ngre kryqnë, e ecë pas meje.”
22 Po ati i erdhi liksht për fialënë, e iku hidhëruarë; sepse kish gjë shumë.
23 Edhe Jisuj si vuri re përqark, u tha nxënëset ti: “Sa me të vështirë do të ryjënë ndë mbëretërit të Perëndisë ata që kanë gjë!”
24 Edhe nxënësitë tmeroneshinë për fialët’e ati. Po Jisuj përsëri u përgjeq e u tha atyre: “Dielm, sa e vështirëshime është të ryjënë ndë mbëretërit të Perëndisë ata që shpërejënë mbë gjët!
25 Më kollaj është të shkojë kamilla ndëpër vërë të gjylpërësë, se i pasuri të ryjë ndë mbëretërit të Perëndisë.”
26 Edhe ata çuditeshinë tepërë, tuke thënë me vetëhen’ e tyre: “Vallë cili munt të shpëtojë?”
27 Edhe Jisuj si shtyri sytë mb’ata, tha: “Te njerëzitë është punë që s’munt të bënetë , po te Perëndia jo; sepse të gjitha munt të bënenë te Perëndia.
28 Edhe Pietri zuri t’i thotë: “Na neve tek lam të gjitha, edhe erthmë pas teje.”
29 Edhe Jisuj u përgjeq, e tha: “Me të vërtetë po u thom juve, se asndonjë s’ësht’ ay që la shtëpi, a vëllezërë, a motëra, a atë, a mëmë, a grua, a dielm, a ara, për punë time edhe t’ungjillit,
30 Që të mos marrë një qint për një tani ndë këtë kohë, shtëpi, e vëllezërë, e motëra, e mëma, e dielm, e ara, bashkë me të ndiekura, edhe ndë jetët që vien jetë të pasosurë.
31 Po shumë të parë do të jenë të prapsëmë, edhe të prapësmitë të parë.”
32 Edhe ishinë mb’udhë tuke hipurë ndë Jerusalim; edhe Jisuj ishte tuke shkuarë përpara atyreve; edhe ata çuditeshinë, edhe vininë prapa tuke pasurë frikë. Edhe ay mori përanë përsëri të dy-mbë-dhietëtë, e zuri t’u thot’ ato punë që do t’i gjanin’ati.
33 “Se na te po hipëjmë ndë Jerusalim, edhe i bir’ i njeriut do t’epetë ndër duar të kryepriftëret edhe të shkronjëset, edhe do ta gjykojënë për vdekëje, edhe do ta apënë ndër duar të kombevet.
34 Edhe do ta përqeshjënë, edhe do ta rrahënë me shufrë, edhe do ta pështyjnë ndër sy, edhe do ta vrasënë, edhe të tretënë ditë do të ngjalletë.”
35 Edhe atëhere vinë tek ay Jakovi edhe Joanni, të bijt’e Zevedheut, tuke thënë: “Mësonjës, duamë të na bëjsh atë që të lypëjmë.”
36 Edhe ay u tha atyre: “Ç’doni t’u bëj unë juve?”
37 Edhe ata i thanë: “Epna që të rrimë, një prej së diathtësë sate, edhe një prej së mëngjërësë sate ndë lavdi tënde.”
38 Po Jisuj u tha atyre: “S’dini se ç’lypni; munt të pini atë potirrë që pi unë, edhe të pagëzoneni me atë pagëzimnë që pagëzonem unë?
39 Edhe ata i thanë: “Muntmë.” Edhe Jisuj u tha atyre: “Atë potirrë që pi unë, do ta pini, edhe me atë pagëzimnë që pagëzonem unë, do të pagëzoneni.
40 Po të rrini prej së diathtësë sime e prej së mëngjërësë sime, nuk’ është puna ime ta ap, po do t’u epet’ atyreve , që është bërë gati për ata.
41 Edhe të dhietëtë kur dëgjuanë, zunë të zemëronenë për Jokovin’ edhe për Joanninë.
42 Po Jisuj si i thirri përanë, u thot’ atyre: “E dini se ata që dukenë se urdhërojënë kombetë, pushtojën’ ata; edhe të mëdhejt’ e atyreve urdhërojën’ ata.
43 Po nukë do të jetë kështu ndër ju; po kush të dojë të bënetë i math ndër ju, do të jetë shërbëtori juaj.
44 Edhe kush të dojë prej jush të bënet’ i parë, do të jetë shërbëtori të gjithëve;
45 Sepse edhe i bir’ i njeriut nuk’ erdhi të shërbenetë, po të shërbejë, edhe të apë jetën’ e ti shpërblim për shumë vetë. ”
46 Pastaj vinë ndë Jeriho; edhe ay si doli prej Jerihosë bashkë me nxënësit’ e ti, edhe mjaft gjëndëje, Vartimeu i verburë, i bir’ i Timeut, rrinte përan’ udhësë tuke lypurë.
47 Edhe kur dëgjoj se është Jisu Nazoreasi, zu të bërtasë e të thotë: “Jisu, i bir’ Dhavidhit, përdëllemë.”
48 Edhe shumë vetë e qërtoninë, që të mos bëjë zë; po ay shumë më tepërë bërtiste: “I bir’ i Dhavidhit, përdëllemë.”
49 Edhe Jisuj qëndroj, e tha të thërritetë; edhe ata thërresënë të verburinë, e i thonë: Merr zemërë, ngreu; po të thërret.
50 Edhe ay si hodhi rroben’ e ti, u ngre e erdhi te Jisuj.
51 Edhe Jisuj u përgjeq, e i tha: “Ç’do të të bëj unë?” Edhe i verburi i tha: “Ravvi, që të hap sytë.”
52 Edhe Jisuj i tha: “Shko; besa jote të shpëtoj.” Edhe përnjëherë hapi sytë, edhe i vinte pas Jisujt mb’udhë.