1 In illo die exiens Iesus de domo sedebat secus mare
2 et congregatae sunt ad eum turbae multae
ita ut in naviculam ascendens sederet
et omnis turba stabat in litore
3 et locutus est eis multa in parabolis dicens
ecce exiit qui seminat seminare
4 et dum seminat quaedam ceciderunt secus viam
et venerunt volucres et comederunt ea
5 alia autem ceciderunt in petrosa
ubi non habebat terram multam
et continuo exorta sunt
quia non habebant altitudinem terrae
6 sole autem orto aestuaverunt
et quia non habebant radicem aruerunt
7 alia autem ceciderunt in spinas
et creverunt spinae et suffocaverunt ea
8 alia vero ceciderunt in terram bonam et dabant fructum
aliud centesimum aliud sexagesimum aliud tricesimum
9 qui habet aures audiendi audiat
10 et accedentes discipuli dixerunt ei
quare in parabolis loqueris eis
11 qui respondens ait illis
quia vobis datum est nosse mysteria regni caelorum
illis autem non est datum
12 Qui enim habet dabitur ei et abundabit
qui autem non habet et quod habet auferetur ab eo
13 Ideo in parabolis loquor eis quia videntes non vident
et audientes non audiunt neque intellegunt
14 et adimpletur eis
prophetia Esaiae dicens
auditu audietis et non intellegetis
et videntes videbitis et non videbitis
15 incrassatum est enim cor populi huius
et auribus graviter audierunt et oculos suos cluserunt
nequando oculis videant et auribus audiant
et corde intellegant et convertantur et sanem eos
16 Vestri autem beati oculi quia vident
et aures vestrae quia audiunt
17 amen quippe dico vobis
quia multi prophetae et iusti cupierunt videre quae videtis
et non viderunt
et audire quae auditis et non audierunt
18 Vos ergo audite parabolam seminantis
19 omnis qui audit verbum regni et non intellegit
venit malus et rapit quod seminatum est in corde eius
hic est qui secus viam seminatus est
20 qui autem supra petrosa seminatus est
hic est qui verbum audit
et continuo cum gaudio accipit illud
21 non habet autem in se radicem sed est temporalis
facta autem tribulatione et persecutione propter verbum
continuo scandalizatur
22 qui autem est seminatus in spinis
hic est qui verbum audit
et sollicitudo saeculi istius et fallacia divitiarum suffocat verbum
et sine fructu efficitur
23 qui vero in terra bona seminatus est
hic est qui audit verbum et intellegit et fructum adfert
et facit aliud quidem centum
aliud autem sexaginta
porro aliud triginta
24 Aliam parabolam proposuit illis dicens
simile factum est regnum caelorum homini
qui seminavit bonum semen in agro suo
25 cum autem dormirent homines venit inimicus eius
et superseminavit zizania in medio tritici et abiit
26 cum autem crevisset herba et fructum fecisset
tunc apparuerunt et zizania
27 accedentes autem servi patris familias dixerunt ei
domine nonne bonum semen seminasti in agro tuo
unde ergo habet zizania
28 et ait illis inimicus homo hoc fecit
servi autem dixerunt ei vis imus et colligimus ea
29 et ait non
ne forte colligentes zizania
eradicetis simul cum eis et triticum
30 sinite utraque crescere usque ad messem
et in tempore messis dicam messoribus
colligite primum zizania
et alligate ea fasciculos ad conburendum
triticum autem congregate in horreum meum
31 Aliam parabolam proposuit eis dicens
simile est regnum caelorum grano sinapis
quod accipiens homo seminavit in agro suo
32 quod minimum quidem est omnibus seminibus
cum autem creverit maius est omnibus holeribus
et fit arbor ita ut volucres caeli veniant et habitent in ramis eius
33 Aliam parabolam locutus est eis
simile est regnum caelorum fermento
quod acceptum mulier abscondit in farinae satis tribus
donec fermentatum est totum
34 Haec omnia locutus est Iesus in parabolis ad turbas
et sine parabolis non loquebatur eis
35 ut impleretur quod dictum erat per
prophetam dicentem
aperiam in parabolis os meum
eructabo abscondita a constitutione mundi
36 Tunc dimissis turbis venit in domum
et accesserunt ad eum discipuli eius dicentes
dissere nobis parabolam zizaniorum agri
37 qui respondens ait
qui seminat bonum semen est Filius hominis
38 ager autem est mundus
bonum vero semen hii sunt filii regni
zizania autem filii sunt nequam
39 inimicus autem qui seminavit ea est diabolus
messis vero consummatio saeculi est
messores autem angeli sunt
40 sicut ergo colliguntur zizania et igni conburuntur
sic erit in consummatione saeculi
41 mittet Filius hominis angelos suos
et colligent de regno eius omnia scandala
et eos qui faciunt iniquitatem
42 et mittent eos in caminum ignis
ibi erit fletus et stridor dentium
43 tunc iusti fulgebunt sicut sol in regno Patris eorum
qui habet aures audiat
44 simile est regnum caelorum thesauro abscondito in agro
quem qui invenit homo abscondit
et prae gaudio illius vadit et vendit universa quae habet
et emit agrum illum
45 iterum simile est regnum caelorum homini negotiatori quaerenti bonas
margaritas
46 inventa autem una pretiosa margarita
abiit et vendidit omnia quae habuit et emit eam
47 iterum simile est regnum caelorum sagenae missae in mare
et ex omni genere congreganti
48 quam cum impleta esset educentes et secus litus sedentes
elegerunt bonos in vasa malos autem foras miserunt
49 sic erit in consummatione saeculi
exibunt angeli et separabunt malos de medio iustorum
50 et mittent eos in caminum ignis
ibi erit fletus et stridor dentium
51 intellexistis haec omnia
dicunt ei etiam
52 ait illis
ideo omnis scriba doctus in regno caelorum
similis est homini patri familias
qui profert de thesauro suo nova et vetera
53 et factum est cum consummasset Iesus parabolas istas transiit inde
54 Et veniens in patriam suam docebat eos in synagogis eorum
ita ut mirarentur et dicerent
unde huic sapientia haec et virtutes
55 nonne hic est fabri filius
nonne mater eius dicitur Maria
et fratres eius Iacobus et Ioseph et Simon et Iudas
56 et sorores eius nonne omnes apud nos sunt
unde ergo huic omnia ista
57 et scandalizabantur in eo
Iesus autem dixit eis
non est propheta sine honore nisi in patria sua et in domo sua
58 et non fecit ibi virtutes multas propter incredulitatem illorum
1 Edhe mb’atë ditë’ si dolli Jisuj nga shtëpia, rrinte përanë detit.
2 Edhe u mbëlothnë tek ay shumë gjëndëje, kaq sa ay hyri ndë lundrët e rrinte; edhe gjithë gjëndëja rrinte buzë detit.
3 Edhe u foli atyre shumë me paravoli, tuke thënë: “Ja mbiellësi tek dolli të mbiellë.
4 Edhe ay te po mbillte, ca ranë përanë udhësë; edhe erthnë shpesëtë e i hëngrën të gjitha.
5 Edhe të tiera ranë mbë gurishtet, te s’kishte dhe shumë; edhe përnjëherë binë, sepse s’kishte dhe të thellë;
6 Po kur lindi dielli, u doqnë, edhe passi nukë kishinë rrënjë, u thanë.
7 Edhe të tiera ranë mbë drizat, edhe u rritnë drizatë, e i mbytnë ato.
8 Edhe të tiera ranë mbë dhe të mirë; edhe epninë pemë, njëra një qint, e tiatëra gjashtë-dhietë, e tiatëra tridhietë.
9 Kush ka veshë për të dëgjuarë, le të dëgjonjë.”
10 Edhe nxënësit’ erthnë përan’ e i than’ati: Përse u flet atyre me paravoli?
11 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Sepse mbë ju është dhënë të merrni vesh të fshehurat’ e mbëretëris’ qiejevet, po mb’ ata nuk’ është dhënë.
12 Sepse ay që ka do t’i epetëedhe më edhe do të tepëronjë; po ay që nukë ka, edhe ç’të ketë do të merretë nga ay.
13 Përandaj u flas atyre me paravoli, sepse tuke parë nukë shohënë, edhe tuke dëgjuarë nukë dëgjonjënë, as nukë kupëtonjënë.
14 Edhe mbushetë mb’ ata profiti’e Isaisë, që thotë: “Me të dëgjuarë do të dëgjoni, po nukë do të merrni vesh; edhe tuke parë do të shihni, po nukë do të kupëtoni.
15 Sepse u trash zemër’e këti llauzi, edhe dëgjuanë rëndë me veshët’e tyre, edhe mbyllnë syt’e tyre, që të mos shohënë ndonjë herë me sytë, edhe të dëgjonjënë me veshëtë, edhe kupëtonjënë me zëmrënë, edhe të këthenenë, e t’i shëronj ata”.
16 Po juve u janë të lumurë sytë, se shohënë; edhe veshëtë tuaj, se dëgjonjënë.
17 Sepse me të vërtetë po u them juve, se shumë profitër’ edhe të drejtë dëshëruanë të shohënë sa shihni ju , edhe nukë panë; edhe të dëgjonjënë sa dëgjoni ju, edhe nukë dëgjuanë.
18 Ju pra dëgjoni paravolin’e mbiellësit.
19 Kushdo që dëgjon fialën’ e mbëretërisë, edhe nuk’e kupëton, vien i ligu, edhe rrëmben atë që është mbiellë ndë zemërë t’ati; kyj është si ajo fara që u mbuall përan’ udhësë.
20 Edhe ç’u mbuall mbë gurishtet, kyj ësht’ ay që dëgjon fialënë, edhe përnjëherë e merr me gëzim;
21 Po s’ka rrënjë ndë vetëhet të ti, andaj është për pak kohë; sepse kur të bënetë shtrëngim a të ndiekurë për fialënë, përnjëherë skandhalisetë.
22 Edhe ç’u mbuall ndër drizat, kyj ësht’ay që dëgjon fialënë; po kujdesi i kësaj jete, edhe gënjimi i gjësë mbyt fialënë, edhe bënetë i papemë.
23 Edhe ç’u mbuall mbë dhe të mirë, kyj ësht’ay që dëgjon fialënë, edhe e kupëton, përandaj ay bije pemë, edhe bën njëri një qint, edhe tiatëri gjashtë-dhietë, e tiatëri tri-dhietë”.
24 Një tiatërë paravoli u pruri atyre, tuke thënë: “Mbëretëri’ e qiejevet gjan me një njeri që mbolli farë të mirë nd’ arët të ti;
25 Po kur flininë njerëzitë, erdhi arëmiku i ati e mbolli egjër ndë mest të grurit, edhe iku.
26 Edhe kur biu bari e bëri pemë, atëhere u duk edhe egjëri.
27 Edhe shërbëtorët’ erthnë përanë të zotit shtëpisë, e i thanë: Zot, nukë mbolle ti farë të mirë ndë arët tënde? Nga dolli pra egjëri?
28 Edhe ay u tha atyre: Ndonjë njeri arëmik e ka bërë këtë. Edhe shërbëtorët’ i than’ati: Do pra të vemi e ta mbëledhëm atë?
29 Po ay tha: Jo; sepse tuke mbëledhur’ egjërinë mos shkulni grurëtë bashkë me atë.
30 Lerini të rritenë të dy bashkë gjer mbë të korrët, edhe ndë kohë të korrit do t’u them korrësëvet: Mbëlithni më përpara egjërinë, edhe e lithni dorazë, për të diegur’ atë; edhe grurët’ e mbëlithni ndë grunart tim.”
31 Një tiatërë paravoli u pruri atyre tuke thënë: “Mbëretëri’ e qiejevet gjan me një koqe sinapi, të cilën’ e mori një njeri edhe e mbolli nd’ arët të ti.
32 Ajo është më e vogëlë se gjithë faratë; po kur rritetë, është më e madhe se lakratë, edhe bënetë dru, kaqë sa vinjënë shpesët’ e qiellit e rrinë ndënë degat t’asaj.”
33 Një tiatërë paravoli u foli atyre: “Mbëretëri’ e qiejevet gjan me brumë, të cilin’ e mori një grua, edhe e fshehu ndë tri masa mielli, gjersa u mbrujt gjithë.”
34 Këto të gjitha sa foli Jisuj gjëndëjesë me paravolira, edhe pa paravoli nuk’u fliste atyre;
35 Që të mbushetë ç’është thënë nga profiti që thotë: “Do të hap gojënë time me paravolia; do të flas të fshehura që kur është ngrehurë bota”.
36 Atëhere Jisuj la gjëndëjen’e erdhi ndë shtëpit, edhe nxënësit’e ati i erthnë përanë e i thanë: Sgjith-na paravolin’e egjëravet arësë.
37 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre:
38 “Ay që mbiell farën’e mirë ësht’ i bir’ i njeriut; edhe ara është bota; edhe far’e mirë, janë të bijt’e mbëretërisë; edhe egjërat janë të bijt’e të ligut;
39 Edhe arëmiku, që mbolli ata, është dialli; edhe të korrëtë është të mbaruarët’ e jetësë: edhe korrësitë janë ëngjëjtë.
40 Sikundrë pra mbëlidhen egjëratë, edhe digjenë ndë ziarr, kështu do të jetë mbë të mbaruarët të kësaj jete.
41 I bir’i njeriut do të dërgonjë ëngjëjt’ e ti, edhe do të mbëledhënë nga mbëretëri’ e ati gjithë skandhalitë, edhe ata që bënjënë paudhërinë;
42 Edhe do t’i hedhën’ ata ndë furrë të ziarrit; atie do të jetë të qjarët’ e të kërcëlliturit’ e dhëmbëvet.
43 Atëhere të drejtëtë do të ndritnjënë si dielli ndë mbëretërit t’Atit të tyre. Ay që ka veshë të dëgjonjë, le të dëgjonjë.
44 Përsëri mbëretëri’ e qiejevet gjan me një thesar fshehurë nd’ arët, atë kur e gjeti një njeri e fshehu; edhe nga gëzim’ i ti vete e shet gjithë se ç’ka, edhe blen atë arë.
45 Përsëri, mbëretëri’e qiejevet gjan me një njeri tregëtar, që kërkonte margaritarë të mirë;
46 I cili kur gjeti një margaritar shumë të vëjeturë, vate e shiti gjithë sa kishte, edhe e bleu atë.
47 Përsëri, mbëretëri’ e qiejevet gjan me një rrietë që u hoth ndë det, e mbëlodhi çdo farë gjëje;
48 Edhe si u mbush, e nxuarrë atë ndë buzë të detit, edhe ndenjën’ e mbëlothnë të miratë nd’ enë, edhe të ligat’ i hothnë jashtë.
49 Kështu do të jetë mbë të mbaruarët të jetësë; do të dalën’ ëngjëjtë, e do të ndanjënë të liqtë nga të drejtëtë.
50 Edhe do t’i hedhën’ ata ndë kaminë të ziarrit; atie do të jetë të qarët’ e të kërcëlliturit’ e dhëmbëvet.”
51 U thotë atyre Jisuj: “Ai i kupëtuatë këto të gjitha?” I thon’ ati: Po, Zot.
52 Edhe ay u tha atyre: “Përandaj çdo shkronjës që ka mësuarë punët’ e mbëretërisë qiejevet gjan me një njeri zot shtëpie, që nxier nga thesari ti gjë të reja edhe të vietëra.”
53 Edhe Jisuj si mbaroj këto paravolia, iku andej.
54 Edhe si erdhi ndë dhet të ti, i mësonte ata ndë sinagogjit t’atyre, kaqë sa çuditeshin’ ata e thoshinë: Nga i erdhi këti këjo dituri, e këto fuqia?
55 A nuk’ është kyj i bir’ i mieshtrit? E ëm’ e ati a nukë thuhetë Mariamë, edhe të vëllezërit’ e ati Jakov, edhe Josi, edhe Simon, edhe Judhë?
56 Edhe të motërat’ e ati a nukë janë të gjitha ndër ne? Nga i erthnë këti pra këto të gjitha?
57 Edhe skandhaliseshinë mb’ atë. Po Jisuj u tha atyre: “Nuk’ është profit i pandershim ngjetiu , përveç ndë patridhë të ti e ndë shtëpit të ti.”
58 Edhe nukë bëri atie shumë çudia, për pabesërin’ e atyreve.