1 In illo tempore abiit Iesus sabbato per sata
discipuli autem eius esurientes coeperunt vellere spicas et manducare
2 Pharisaei autem videntes dixerunt ei
ecce discipuli tui faciunt quod non licet eis facere sabbatis
3 at ille dixit eis non legistis quid fecerit David
quando esuriit et qui cum eo erant
4 quomodo intravit in domum Dei et panes propositionis comedit
quos non licebat ei edere neque his qui cum eo erant
nisi solis sacerdotibus
5 Aut non legistis in lege
quia sabbatis sacerdotes in templo sabbatum violant et sine crimine sunt
6 dico autem vobis quia templo maior est hic
7 si autem sciretis quid est misericordiam volo et non sacrificium
numquam condemnassetis innocentes
8 dominus est enim Filius hominis etiam sabbati
9 Et cum inde transisset venit in synagogam eorum
10 et ecce homo manum habens aridam
et interrogabant eum dicentes si licet sabbatis curare
ut accusarent eum
11 ipse autem dixit illis
quis erit ex vobis homo qui habeat ovem unam
et si ceciderit haec sabbatis in foveam
nonne tenebit et levabit eam
12 quanto magis melior est homo ove
itaque licet sabbatis benefacere
13 tunc ait homini extende manum tuam
et extendit et restituta est sanitati sicut altera
14 Exeuntes autem Pharisaei consilium faciebant adversus eum
quomodo eum perderent
15 Iesus autem sciens recessit inde
et secuti sunt eum multi et curavit eos omnes
16 et praecepit eis ne manifestum eum facerent
17 ut adimpleretur quod dictum est per Esaiam prophetam dicentem
18 ecce puer meus quem elegi
dilectus meus in quo bene placuit animae meae
ponam spiritum meum super eum et iudicium gentibus nuntiabit
19 non contendet neque clamabit
neque audiet aliquis in plateis vocem eius
20 harundinem quassatam non confringet
et linum fumigans non extinguet
donec eiciat ad victoriam iudicium
21 et in nomine eius gentes sperabunt
22 Tunc oblatus est ei daemonium habens caecus et mutus
et curavit eum ita ut loqueretur et videret
23 Et stupebant omnes turbae et dicebant
numquid hic est Filius David
24 Pharisaei autem audientes dixerunt
hic non eicit daemones
nisi in Beelzebub principe daemoniorum
25 Iesus autem sciens cogitationes eorum dixit eis
omne regnum divisum contra se desolatur
et omnis civitas vel domus divisa contra se non stabit
26 et si Satanas Satanan eicit adversus se divisus est
quomodo ergo stabit regnum eius
27 et si ego in Beelzebub eicio daemones
filii vestri in quo eiciunt
ideo ipsi iudices erunt vestri
28 si autem ego in Spiritu Dei eicio daemones
igitur pervenit in vos regnum Dei
29 aut quomodo potest quisquam intrare in domum fortis
et vasa eius diripere
nisi prius alligaverit fortem
et tunc domum illius diripiat
30 qui non est mecum contra me est
et qui non congregat mecum spargit
31 Ideo dico vobis
omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus
Spiritus autem blasphemia non remittetur
32 et quicumque dixerit verbum contra Filium hominis remittetur ei
qui autem dixerit contra Spiritum Sanctum
non remittetur ei neque in hoc saeculo neque in futuro
33 Aut facite arborem bonam et fructum eius bonum
aut facite arborem malam et fructum eius malum
siquidem ex fructu arbor agnoscitur
34 progenies viperarum quomodo potestis bona loqui cum sitis mali
ex abundantia enim cordis os loquitur
35 Bonus homo de bono thesauro profert bona
et malus homo de malo thesauro profert mala
36 Dico autem vobis
quoniam omne verbum otiosum quod locuti fuerint homines
reddent rationem de eo in die iudicii
37 ex verbis enim tuis iustificaberis et ex verbis tuis condemnaberis
38 Tunc responderunt ei quidam de scribis et Pharisaeis dicentes
magister volumus a te signum videre
39 Qui respondens ait illis
generatio mala et adultera signum quaerit
et signum non dabitur ei nisi signum Ionae prophetae
40 sicut enim fuit Ionas in ventre ceti tribus diebus et tribus noctibus
sic erit Filius hominis in corde terrae tribus diebus et tribus noctibus
41 viri ninevitae surgent in iudicio cum generatione ista
et condemnabunt eam
quia paenitentiam egerunt in praedicatione Ionae
et ecce plus quam Iona hic
42 regina austri surget in iudicio cum generatione ista
et condemnabit eam
quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis
et ecce plus quam Salomon hic
43 Cum autem inmundus spiritus exierit ab homine
ambulat per loca arida quaerens requiem et non invenit
44 tunc dicit revertar in domum meam unde exivi
et veniens invenit vacantem
scopis mundatam et ornatam
45 tunc vadit et adsumit septem alios spiritus secum nequiores se
et intrantes habitant ibi
et fiunt novissima hominis illius peiora prioribus
sic erit et generationi huic pessimae
46 Adhuc eo loquente ad turbas
ecce mater eius et fratres stabant foris quaerentes loqui ei
47 dixit autem ei quidam
ecce mater tua et fratres tui foris stant quaerentes te
48 at ipse respondens dicenti sibi ait
quae est mater mea et qui sunt fratres mei
49 et extendens manum in discipulos suos dixit
ecce mater mea et fratres mei
50 quicumque enim fecerit voluntatem Patris mei qui in caelis est
ipse meus et frater et soror et mater est
1 Nd’atë kohë Jisuj shkonte ndëpër të mbiella për ditë të shëtunash; edhe nxënësëvet ti u erdhi uri, edhe zunë të shkoqinë kallëza, e të hanë.
2 Edhe Farisenjtë kur panë i than’ati: Ja nxënësit’e tu te bënjën’ atë që nuk’ ësht’e udhësë ta bënjënë për të shëtunë.
3 Po ay u tha atyre: :Nukë keni kënduarë ç’bëri Dhavidhi, kur i erdhi uri ati edhe atyre që ishinë bashkë me atë?
4 Qysh hyri ndë shtëpit të Perëndisë, edhe hëngri bukët’e parëvënëjesë, që ato nuk’ ishte e udhësë t’i hajë ay, as ata që ishinë bashkë me atë, po priftëritë vetëmë?
5 Apo nukë keni kënduarë ndë nomt, se për ditë të shëtunash priftëritë pëgërinë të shëtunënë ndë hieroret, edhe janë të pafajë?
6 Edhe po u them juve, se këtu është një më i math se hieroreja.
7 Edhe ta kishitë diturë ç’është: “Dua përdëllim, e jo kurban”, nukë do t’i kishit bërë fajtorë të pafajëtë.
8 Sepse i bir’ i njeriut ësht’i zoti [edhe] së shëtunësë.”
9 Edhe si iku andej, erdhi ndë sinagogjit t’atyre.
10 Edhe ja tek ishte një njeri që kishte dorënë të tharë; edhe e pyetnë atë, tuke thënë: “Nd’ësht’e udhësë të shëronjë njeri për të shëtuna?”, që ta përflisnin’ atë.
11 Edhe ay u tha atyre: “Cili njeri nga ju do të jet’ ay, që do të ketë një dele, edhe ndë rëntë kjo ndë gropë për ditë të shëtunash, nukë do ta zërë e ta ngrerë atë?
12 Sa më tepërë pra ndan njeriu nga deleja! Përandaj ësht’ e udhësë të bënjë mirë njeriu për të shëtuna.”
13 Atëhere i thotë njeriut: “Shtri dorënë tënde”. Edhe ay e shtriti, edhe u bë e shëndoshë posi tiatëra.
14 Po Farisenjtë duallnë e bënë këshillë kundrë ati, që ta prishnjënë.
15 Po Jisuj si e kupëtoj, iku andej; edhe i vanë pas ati shumë gjëndëje, edhe i shëroj ata të gjithë.
16 Edhe i porositi ata shtrënguarë, të mos ta dëftejn’ atë;
17 Që të mbushetë ç’është thënë nga profiti Isaj, që thotë:
18 “Ja shërbëtori im që e sgjodha, i dashuri im, që e pëlqeu shpirti im; do të vë Frymënë time mb’ atë, edhe do të dëftenjë gjyq mbë kombet.
19 Nukë do të bënjë fialë, as nukë do të bërtasë; as nukë do të dëgjonjë ndonjë zën’ e ati ndëpër rrugat.
20 Kallam të thyerë nukë do të shqyenjë, edhe li të ndezurë ndër vetëhe nukë do të shuanjë, gjersa të bierë gjyqinë ndë mundëje.
21 Edhe kombetë do të shpërenjënë mb’emërit t’ati”.
22 Atëhere i prunë ati një të diallosurë, të verbur’ edhe shurth; edhe e shëroj atë, kaqë sa i verburi edhe shurdhi fliste edhe shihte.
23 Edhe gjithe gjëndëja habiteshin’ e thoshinë: Mos është kyj i bir’ i Dhavidhit?
24 Po Farisenjtë kur dëgjuanë thanë: Kyj nukë nxier diajtë, veç me anë të Veelzevulit, të parit diajvet.
25 Edhe Jisuj si njohu mendimet’e atyreve, u tha atyre: “Çdo mbëretëri ndë u ndaftë kundrë vetëhesë saj, shkretonetë; edhe çdo qytet a shtëpi ndë u ndaftë kundrë vetëhesë saj, nukë do të qëndronjë.
26 Edhe Satanaj ndë nxiertë Satananë, u nda kundrë vetëhesë ti; qysh do të qëndronjë pra mbëretëri’ e ati?
27 Edhe ndë qoftë se unë nxier diajtë me anë të Veelzevulit, bijtë tuaj me ç’anë i nxierrënë? Përandaj ata do të jenë gjyqtarëtë tuaj.
28 Po ndë qoftë se unë nxier diajtë me anë të Frymësë Perëndisë, vallë arriu mbë ju mbëretëri’ e Perëndisë.
29 A qysh munt të hynjë ndonjë ndë shtëpit të fortit, e të rrëmbenjë enët’e ati, ndë mos lithtë më përpara të fortinë, edhe atëhere do të rrëmbenjë shtëpin’e ati?
30 Ay që nuk’ është bashkë me mua, është kundrë meje; edhe ay që nukë mbëleth bashkë me mua, përndan.
31 Përandaj u them juve, se : Çdo faj e çdo vllasfimi do t’u ndëjenetë njerëzëvet; po vllasfimia kundrë Frymësë Shënjtëruarë nukë do t’u ndëjenetë njerëzëvet.
32 Edhe ati që të thotë fialë kundrë të Birit njeriut, do t’i ndëjenetë; po ati që të thotë fialë kundrë Frymësë Shënjtëruarë, nukë do t’i ndëjenetë as mbë këtë jetë, as mb’atë që vien.
33 A bëni drunë të mirë, edhe pemën’ e asaj të mirë; a bëni drunë të ligë, edhe pemën’ e asaj të ligë; sepse druja njihetë nga pema.
34 Këlysh nepërkash, qysh munt të flisni të mira, tuke qënë të liq? Sepse goja flet nga tepëric’e zëmrësë.
35 Njeriu i mirë nxier të miratë nga thesar’ i mirë i zëmrësë; edhe njeriu i lik nxier të liga nga thesar’ i lik.
36 Edhe po u them juve, se çdo fialë të ngeshime ndë e folshinë njerëzitë, do t’apënë fialë për atë ndë ditë të gjyqit.
37 Sepse nga fialët’e tua do të dalç i drejtë, edhe nga fialët’e tua do të gjykonesh për i lik.”
38 Atëhere u përgjeqnë ca nga shkronjësit’e nga Farisenjtë, tuke thënë: Mësonjës, duamë të shohëmë shenjë prej teje.
39 Edhe ay u përgjeq, e u tha atyre: “Brez’ i lik edhe kurvar lypën shenjë; edhe shenjë nukë do t’i epet’ ati, përveç shenjësë profitit Jona.
40 Sepse sikundrë Jonaj ishte ndë barkut të bishësë tri dit e tri net, kështu do të jetë edhe i bir’i njeriut ndë zëmërët të dheut tri dit e tri net.
41 Burra Ninevitë do të ngjallenë ndë ditë të gjyqit bashkë me këtë bres, edhe do ta gjykonjënë për të lik; sepse u penduanë ndë të leçiturit të Jonajt; edhe ja këtu tek është më tepërë nga Jonaj.
42 Mbëretëresh’ e Anësë Mesditësë do të ngjalletë bashkë me këtë bres ndë ditë të gjyqit, edhe do ta gjykonjë për të lik; sepse erdhi nga anët’e fundit dheut të dëgjonjë diturin’e Sollomonit; edhe ja këtu tek është më tepërë se Sollomoni.
43 Edhe frym’ e pëgërë kur del nga njeriu, shkon ndëpër vënde të paujë, tuke kërkuarë të prejturë, e nukë gjen.
44 Atëhere thotë: Le të këthenem ndë shëpit time, andej nga dolla. Edhe si vien, e gjen atë sbrazëtë, fshirë e stolisurë.
45 Atëhere vete e merr me vetëhe shtatë fryma të tiera më të liga se vetëhen’e saj, edhe hynjën’ e rrinë atie; edhe të pastajmet’ e ati njeriu bënenë më të këqia se të paratë. Kështu do të jet’ edhe mbë këtë bres të lik.
46 Edhe ay kur ishte po tuke folurë gjëndëjesë, ja e ëma edhe të vëllezërit’ e ati te po rrininë jashtë, e kërkoninë të flisninë me atë.
47 Atëhere një njeri i tha ati: Ja jot ëmë edhe t’ët vëllezërë te po rrinë jashtë, e kërkonjënë të flasënë me tyj.
48 Po ay u përgjeq e i tha ati që tha këtë : “Cila është im më, edhe cilëtë janë tem vëllezërë?”
49 Edhe shtriti dorën’e ti mbi nxënësit’e ti, e tha: “Ja im më edhe tem vëllezërë.
50 Sepse kush të bënjë dashurimin’e tim Eti që është ndë qiejet, ay më është vëlla e motër’e mëmë”.