1 Factum est autem cum turbae inruerent in eum
ut audirent verbum Dei
et ipse stabat secus stagnum Gennesareth
2 et vidit duas naves stantes secus stagnum
piscatores autem descenderant et lavabant retia
3 ascendens autem in unam navem quae erat Simonis
rogavit eum a terra reducere
pusillum
et sedens docebat de navicula turbas
4 Ut cessavit autem loqui dixit ad Simonem
duc in altum et laxate retia vestra in capturam
5 et respondens Simon dixit illi
praeceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus
in verbo autem tuo laxabo rete
6 et cum hoc fecissent concluserunt piscium multitudinem copiosam
rumpebatur autem rete eorum
7 et annuerunt sociis qui erant in alia navi
ut venirent et adiuvarent eos
et venerunt et impleverunt ambas naviculas
ita ut mergerentur
8 Quod cum videret Simon Petrus procidit ad genua Iesu dicens
exi a me quia homo peccator sum Domine
9 stupor enim circumdederat eum et omnes qui cum illo erant
in captura piscium quam ceperant
10 similiter autem Iacobum et Iohannem filios Zebedaei
qui erant socii Simonis
Et ait ad Simonem Iesus noli timere
ex hoc iam homines eris capiens
11 et subductis ad terram navibus
relictis omnibus secuti sunt illum
12 Et factum est cum esset in una civitatum
et ecce vir plenus lepra
et videns Iesum et procidens in faciem
rogavit eum dicens Domine si vis potes me mundare
13 et extendens manum tetigit illum dicens volo
mundare
et confestim lepra discessit ab illo
14 et ipse praecepit illi ut nemini diceret
sed vade ostende te sacerdoti
et offer pro emundatione tua
sicut praecepit Moses in testimonium illis
15 Perambulabat autem magis sermo de illo
et conveniebant turbae multae ut audirent
et curarentur ab infirmitatibus suis
16 Ipse autem secedebat in deserto et orabat
17 Et factum est in una dierum et ipse sedebat docens
et erant Pharisaei sedentes et legis doctores
qui venerant ex omni castello Galilaeae et Iudaeae et Hierusalem
et virtus erat Domini ad sanandum eos
18 Et ecce viri portantes in lecto hominem qui erat paralyticus
et quaerebant eum inferre et ponere ante eum
19 et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba
ascenderunt supra tectum
per tegulas submiserunt illum cum
lecto
in medium ante Iesum
20 quorum fidem ut vidit dixit homo remittuntur tibi peccata tua
21 et coeperunt cogitare scribae et Pharisaei dicentes
quis est hic qui loquitur blasphemias
quis potest dimittere peccata nisi solus Deus
22 ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum
respondens dixit ad illos quid cogitatis in cordibus vestris
23 quid est facilius dicere dimittuntur tibi peccata
an dicere surge et ambula
24 ut autem sciatis quia Filius hominis potestatem habet in
terra dimittere peccata
ait paralytico
tibi dico surge tolle lectum tuum et vade in domum tuam
25 et confestim surgens coram illis tulit
in quo iacebat
et abiit in domum suam magnificans Deum
26 et stupor adprehendit omnes et magnificabant Deum
et repleti sunt timore dicentes quia vidimus mirabilia hodie
27 Et post haec exiit
et vidit publicanum nomine Levi sedentem ad teloneum
et ait illi sequere me
28 et relictis omnibus surgens secutus est eum
29 Et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua
et erat turba multa publicanorum et aliorum
qui cum illis erant discumbentes
30 et murmurabant Pharisaei et scribae eorum dicentes ad discipulos eius
quare cum publicanis et peccatoribus manducatis et bibitis
31 Et respondens Iesus dixit ad illos
non egent qui sani sunt medico sed qui male habent
32 non veni vocare iustos sed peccatores in paenitentiam
33 at illi dixerunt ad eum
quare discipuli Iohannis ieiunant frequenter et obsecrationes faciunt
similiter et Pharisaeorum
tui autem edunt et bibunt
34 quibus ipse ait
numquid potestis filios sponsi dum cum illis est
sponsus facere ieiunare
35 venient autem dies
et cum ablatus fuerit ab illis sponsus
tunc ieiunabunt in illis diebus
36 dicebat autem et similitudinem ad illos
quia nemo commissuram a vestimento novo inmittit in
vestimentum vetus
alioquin et novum rumpit
et veteri non convenit commissura a novo
37 et nemo mittit vinum novum in utres veteres
alioquin rumpet vinum novum utres
et ipsum effundetur et utres peribunt
38 sed vinum novum in utres novos mittendum est
et utraque conservantur
39 et nemo bibens vetus statim vult novum
dicit enim vetus melius est
1 Edhe gjëndëja kur ishte tuke shtrënguar’ atë që të ndigjoninë fialën’e Perëndisë, ay qëndronte përanë lëqerit Gjenisaretit.
2 Edhe pa dy lundra qëndruarë përanë lëqerit; edhe peshkatorëtë duallë nga ato, e laninë rrietatë.
3 Edhe ay hyri mbë njërënë nga ato lundratë, që ishte e Simonit, e iu lut të largonej pak prej tokësë. Edhe si ndenji mësonte gjëndëjenë nga lundra.
4 Edhe si pushoj së foli, i tha Simonit: “Sill lundrënë lart ndë ujrat të-thella, edhe hithni rrietatë tuaja, të ziri pishq.”
5 Edhe Simoni u përgjeq e i tha: “O mësonjës, gjithë natën’ u munduam, edhe nukë zumë gjë; po për fialënë tënde do të heth rrietënë.”
6 Edhe si bënë këtë, mbyllnë brënda një shumicë të madhe pishqesh, edhe rrieta e atyreve po çirej.
7 Edhe u bënë me shenjë shokëvet që ishinë ndë lundrët tiatrë, të vinin’ e t’u ndihinë; edhe ata erdhë, edhe mbushnë të dy lundratë, kaqë sa ato po mbyteshinë.
8 Edhe Simon Pietri, kur pa, ra ndër këmbë të Jisujt, tuke thënë: “Dil prej meje, Zot, sepse jam njeri fajtuar.”
9 Sepse u tmerua ay edhe gjith’ ata që ishinë bashkë me atë, nga gjahu i pishqet që zunë.
10 Kështu edhe Jakovi edhe Joanni, të bijt’ e Zevedheut, të cilët’ ishinë shokë me Simoninë. Edhe Jisuj i tha Simonit: “Mos ki frikë, se paskëtaj do të gjuanjç njerës.”
11 Edhe si suallë lundratë mbë tokët, i lanë të gjitha edhe vanë pas ati.
12 Edhe ay kur ishte ndë një nga qytetetë, javoka një njeri plot me krromë; i cili, kur pa Jisunë, ra përmbys, edhe iu lut, tuke thënë: “Zot, ndë daç, munt të më qërojsh.”
13 Edhe ay ndejti dorënë, e i ciku edhe tha: “Dua, qëronu.” Edhe sakaqëherash krroma iku prej ati.
14 Edhe ay e porositi të mos i thosh ndonjëj; “Po ecë, e dëfte vetëhenë tënde te prifti, edhe bierë dhuratë për të qëruarët tat, sikundrë ka urdhëruarë Mojsiu, për martiri mb’ata.”
15 Po fiala delte më teprë për atë. Edhe shumë gjëndëje përmbëlidheshinë për të ndigjuar’ e për të shëruarë prej ati nga sëmundëjet’ e tyre;
16 Edhe ay shtëmëngej ndë shkretëtirat, edhe falej.
17 Edhe një ditë, tek mësonte, rrijnë Farisenj e nommësonjësa, të cilëtë kishin’ ardhurë nga çdo fshat të Galilesë e të Judhesë e të Jerusalimit; edhe fuqi’ e Zotit ishte për të shëruar’ ata.
18 Edhe javoka, ca njerës tek sillinë një njeri mbë shtrat, që ishte ulok; edhe kërkoninë t’e sillinë brënda, e t’ia vininë përpara ati.
19 Edhe passi s’gjetnë prej ç’ ane t’e bijnë brënda nga gjëndëja, hipnë mbi shtëpit, edhe e sbritnë nga qeramidhetë bashkë me shtratinë ndë mest përpara Jisujt.
20 Edhe ay kur pa besën’ e atyreve, i tha: “O njeri, t’u ndëjenë fajet’ e tu.”
21 Edhe shkronjësit’ e Farisenjtë zunë të mendoneshinë, tuke thënë: “Kush është kyj që flet vllasfimi? Kush munt të ndëjenjë faje përveç vetëmë Perëndisë?”
22 Po Jisuj si kupëtoj mendimet’ e atyreve, u përgjeq e u tha atyre: “Ç’mendoni ndër zëmërat tuaja?
23 Ç’është më kollaj të them: Të janë ndëjerë fajet’ e tu, apo të them: Ngreu edhe ecë?
24 Po që të dini, se i bir’ i njeriut ka pushtet mbi dhet të ndëjenjë faje, (i tha ulogut): Të them tyj, Ngreu, edhe ngri shtratnë tënt, edhe ecë ndë shtëpit tënde.”
25 Edhe përnjëherë u ngrit përpara atyreve, edhe ngriti shtratinë , që dergjej mb’ atë, edhe shkoj ndë shtëpit të ti, tuke lavduarë Perëndinë.
26 Edhe të gjithë duallnë jashtë mënç, edhe lavduroninë Perëndinë; edhe u mblushnë me frikë, tuke thënë, se: “Sot pamë punë të mëdha.”
27 Edhe pasandaj dolli, edhe pa një kumerqar, që e kishte emërinë Levi, tuke ndenjurë ndë kumerq, edhe i tha:
28 “Eja pas meje.” Edhe ay la të gjitha, edhe u ngrit e vate pas ati.
29 Edhe Leviu e priti me nderë të math ndë shtëpit të ti; edhe ishte shumë gjëndëje kumerqarësh edhe të tierë, që kishinë ndenjurë ndë mësallë bashkë me ata.
30 Edhe shkronjësit’ e atyreve edhe Farisenjtë murmurisinë te nxënësit’ e ati, tuke thënë: “Përse hani e pini bashkë me kumerqar’ e me fajtorë?”
31 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Të shëndoshëtë s’kanë nevojë për miekës, po ata që kanë keq.
32 S’kam ardhurë të thërres të drejtë ndë pendim, po fajtorë.”
33 Edhe ata i thanë: “Përse nxënësit’ e Joannit agjëronjënë shpesh, edhe lutenë, kështu edhe të Farisenjet. po të tutë han’ e pinë?”
34 Edhe ay u tha atyre: “Mos muntni të bëni djemt’ e shtëpisë dhëndërrit t’agjëronjënë gjer sa të jetë dhëndërri bashkë me ata?
35 Po kanë për t’ ardhurë dit, kur do të merretë dhëndërri prej atyreve; atëhere nd’ato dit do t’agjëronjënë.”
36 Edhe u thoshte edhe një paravoli, se asdonjë nukë vë andërrë rrobeje të re mbi rrobe të vietrë; se tietrazi, çjerr edhe të renë e, edhe andërr’ e re s’vien një me të vietrënë.
37 Edhe asndonjë nukë vë verë të re ndë calikë të vietrë; se tietrazi ver’ e re do t’i plasjë calikëtë, edhe ajo do të derdhetë, edhe calikëtë do të prishenë.
38 Po ver’ e re duhetë të viretë ndë calikë të ri, edhe atëherë të dyja ruhenë.
39 Edhe asndonjë, kur pi verë të vietrë, do sakaqëherash të re, sepse thotë: E vietëra është më e mirë.