1 Adpropinquabat autem dies festus azymorum qui dicitur pascha
2 Et quaerebant principes sacerdotum et scribae
quomodo eum interficerent
timebant vero plebem
3 Intravit autem Satanas in Iudam
qui cognominatur Scarioth
unum de duodecim
4 Et abiit et locutus est cum principibus sacerdotum et magistratibus
quemadmodum illum traderet eis
5 et gavisi sunt et pacti sunt pecuniam illi dare
6 et spopondit
et quaerebat oportunitatem ut traderet illum sine turbis
7 venit autem dies azymorum in qua necesse erat occidi pascha
8 et misit Petrum et Iohannem dicens
euntes parate nobis pascha ut manducemus
9 at illi dixerunt ubi vis paremus
10 et dixit ad eos ecce introeuntibus vobis in civitatem
occurret vobis homo amphoram aquae portans
sequimini eum in domum in qua intrat
11 et dicetis patri familias domus dicit tibi magister
ubi est diversorium ubi pascha cum discipulis meis manducem
12 et ipse vobis ostendet cenaculum magnum stratum
et ibi parate
13 euntes autem invenerunt sicut dixit illis et paraverunt pascha
14 et cum facta esset hora discubuit et duodecim apostoli cum eo
15 Et ait illis
desiderio desideravi hoc pascha manducare vobiscum
antequam patiar
16 Dico enim vobis
quia ex hoc non manducabo illud donec impleatur in regno Dei
17 et accepto calice gratias egit et dixit accipite et dividite inter vos
18 dico enim vobis quod non bibam de generatione vitis
donec regnum Dei veniat
19 Et accepto pane gratias egit et fregit et dedit eis dicens
hoc est corpus meum quod pro vobis datur
hoc facite in meam commemorationem
20 Similiter et calicem postquam cenavit dicens
hic est calix novum testamentum in sanguine meo
quod pro vobis funditur
21 Verumtamen ecce manus tradentis me mecum est in mensa
22 et quidem Filius hominis secundum quod definitum est vadit
verumtamen vae illi homini per quem traditur
23 Et ipsi coeperunt quaerere inter se
quis esset ex eis qui hoc facturus esset
24 Facta est autem et contentio inter eos
quis eorum videretur esse maior
25 dixit autem eis reges gentium dominantur eorum
et qui potestatem habent super eos benefici vocantur
26 vos autem non sic
sed qui maior est in vobis fiat sicut iunior
et qui praecessor est sicut ministrator
27 Nam quis maior est qui recumbit an qui ministrat
nonne qui recumbit
ego autem in medio vestrum sum sicut qui ministrat
28 vos autem estis qui permansistis mecum in temptationibus meis
29 et ego dispono vobis sicut disposuit mihi Pater meus regnum
30 ut edatis et bibatis super mensam meam in regno
Et sedeatis super thronos iudicantes duodecim tribus Israhel
31 Ait autem Dominus
Simon Simon ecce Satanas expetivit vos
ut cribraret sicut triticum
32 ego autem rogavi pro te ut non deficiat fides tua
Et tu aliquando conversus confirma fratres tuos
33 Qui dixit ei
Domine tecum paratus sum et in carcerem et in mortem ire
34 et ille dixit dico tibi Petre
non cantabit hodie gallus donec ter abneges nosse me
35 Et dixit eis quando misi vos sine sacculo et pera et calciamentis
numquid aliquid defuit vobis
at illi dixerunt nihil
36 dixit ergo eis
sed nunc qui habet sacculum tollat similiter et peram
et qui non habet vendat tunicam suam et emat gladium
37 Dico enim vobis
quoniam adhuc hoc quod scriptum est oportet impleri in me
et quod cum iniustis deputatus est
etenim ea quae sunt de me finem habent
38 At illi dixerunt Domine ecce gladii duo hic
at ille dixit eis satis est
39 Et egressus ibat secundum consuetudinem in montem Olivarum
secuti sunt autem illum et discipuli
40 Et cum pervenisset ad locum dixit illis
orate ne intretis in temptationem
41 Et ipse avulsus est ab eis quantum iactus est lapidis
et positis genibus orabat
42 dicens
Pater si vis transfer calicem istum a me
verumtamen non mea voluntas sed tua fiat
43 Apparuit autem illi angelus de caelo confortans eum
et factus in agonia prolixius
orabat
44 et factus est sudor eius sicut guttae sanguinis decurrentis in terram
45 Et cum surrexisset ab oratione et venisset ad discipulos suos
invenit eos dormientes prae tristitia
46 et ait illis quid dormitis
surgite orate ne intretis in temptationem
47 Adhuc eo loquente ecce turba
et qui vocabatur Iudas unus de duodecim antecedebat eos
Et adpropinquavit Iesu ut oscularetur eum
48 Iesus autem dixit ei Iuda osculo Filium hominis tradis
49 Videntes autem hii qui circa ipsum erant quod futurum erat
dixerunt ei Domine si percutimus in gladio
50 et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum
et amputavit auriculam eius dextram
51 respondens autem Iesus ait sinite usque huc
Et cum tetigisset auriculam eius sanavit eum
52 Dixit autem Iesus ad eos qui venerant ad se
principes sacerdotum et magistratus templi et seniores
quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus
53 cum cotidie vobiscum fuerim in templo
non extendistis manus in me
sed haec est hora vestra et potestas tenebrarum
54 Conprehendentes autem eum duxerunt ad domum principis sacerdotum
Petrus vero sequebatur a longe
55 accenso autem igni in medio atrio
et circumsedentibus illis erat Petrus in medio eorum
56 quem cum vidisset ancilla quaedam sedentem ad lumen
et eum fuisset intuita dixit et hic cum illo erat
57 at ille negavit eum dicens mulier non novi illum
58 Et post pusillum alius videns eum dixit et tu de illis es
Petrus vero ait o homo non sum
59 et intervallo facto quasi horae unius
alius quidam adfirmabat dicens
vere et hic cum illo erat nam et Galilaeus est
60 et ait Petrus homo nescio quod dicis
et continuo adhuc illo loquente cantavit gallus
61 Et conversus Dominus respexit Petrum
et recordatus est Petrus verbi Domini sicut dixit
quia priusquam gallus cantet ter me negabis
62 et egressus foras Petrus flevit amare
63 Et viri qui tenebant illum inludebant ei caedentes
64 et velaverunt eum et percutiebant faciem eius
et interrogabant eum dicentes prophetiza quis est qui te percussit
65 et alia multa blasphemantes dicebant in eum
66 Et ut factus est dies
convenerunt seniores plebis et principes sacerdotum et scribae
et duxerunt illum in concilium suum dicentes
si tu es Christus dic nobis
67 Et ait illis si vobis dixero non creditis mihi
68 si autem et interrogavero
non respondebitis mihi neque dimittetis
69 Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei
70 Dixerunt autem omnes tu ergo es Filius Dei
qui ait vos dicitis quia ego sum
71 At illi dixerunt quid adhuc desideramus testimonium
ipsi enim audivimus de ore eius
1 Po afronej edhe e kremteja e të pabrumëjevet, që qjuhetë Pashkë.
2 Edhe kryepriftërit’ e shkronjësitë kërkoninë, se qysh ta vrisninë, sepse i kishinë frikë llauzit.
3 Edhe Satanaj hyri te Judha që qjuhej Iskariot, i cili ishte nga numëri i të dy-mbë-dhietet.
4 Edhe vate e foli bashkë me kryepriftërit e me të parët e ushtëtorëvet, se qysh t’ua apë ndër duar.
5 Edhe ata u gëzuanë, edhe bënë fialë t’i apën’ argjënt.
6 Edhe ay u zotua edhe kërkonte kohë t’ua apë ndër duar kur të mos jetë gjëndëje.
7 Edhe erdhi dit’ e të pabrumëjevet, që nd’ atë ditë duhej të therej pashka.
8 Edhe Jisuj dërgoj Pietrin’ edhe Joanninë, edhe tha: “Ecëni e na bëni gati pashkënë, që të hamë.”
9 Edhe ata i thanë: “Ku do ta bëjmë gati?”
10 Edhe ay u tha atyre: “Kur të hyni ju ndë qytet, na te do të përpiqni me një njeri tuke mbarturë një shtëmbë uji; hiqni pas ati ndë shtëpi, ku të hynjë.
11 Edhe thoni të zotit shtëpisë: Mësonjësi të thotë tyj: Ku është vëndi, që kam për të ngrënë pashkënë bashkë me nxënësit’ e mi?
12 Edhe ay do t’u dëftenjë juve një dhomë të madhe shtruarë; atie bëni gati.”
13 Edhe ata si vanë, gjetnë sikundrë u tha atyre; edhe bënë gati pashkënë.
14 Edhe kur erdhi ora ndenji ndë mësallë, edhe të dymbëdhiet’ apostojtë bashkë me atë.
15 Edhe u tha atyre: Me dëshërim dëshërova të ha këtë pashkë bashkë me ju, para së të pësonj;
16 Sepse po u them juve, se s’kam për të ngrënë më prej asaj, gjersa të mbushetë ndë mbëretërit të Perëndisë.
17 Edhe si mori potirinë, u fal ndersë, e tha: Merrni këtë edhe ndajeni ndërmest jush.
18 Sepse po u them juve, se s’kam për të pirë prej pemësë që piell hardhia, gjersa të vinjë mbëretëri’ e Perëndisë.
19 Pastaj mori bukë, e u fal ndersë, edhe e theu, e ua dha atyre, tuke thënë: Kyj është trupi im, që epetë për ju; këtë bëni për të përmendurë mua.
20 Kështu mori edhe potirinë, passi darkuanë, tuke thënë: Kyj potir është dhiata e re ndë gjakt tim, që derdhetë për ju.
21 Po na dor’e ati që më tradhëton, ku është bashkë me mua mbi truvezët.
22 Edhe i bir’ i njeriut vete sikundrë ësht’ urdhëruarë për atë ; po mier ay njeri, që trathtonetë prej ati.”
23 Edhe ata zunë të haheshinë njëri me jatrinë, se, vallë cili prej atyre do të jet’ ay që do të bënjë këtë.
24 Edhe u hëngrrë njëri me jatrinë, vallë cili prej atyre duketë se është me i math.
25 Edhe ay u tha atyre: “Mbëretërit’ e kombevet urdhëronjën’ ata, edhe ata që pushtonjën’ ata qjuhenë mirëbërës.
26 Po ju nukë do të jeni kështu; po më i madhi ndër ju le të bënetë posi më i vogëli, edhe i pari posi ay që shërben.
27 Sepse cili është më i math, ay që ka ndenjurë ndë mësallët, apo ay që shërben, a jo ay që ka ndenjurë ndë mësallët? Po unë jam ndërmest jush posi ay që shërben.
28 Edhe ju jini ata që keni mbeturë bashkë me mua ndë gucimet të mi;
29 Përandaj edhe unë bënj gati për ju një mbëretëri, sikundrë im Atë bëri gati për mua,
30 Që të hani e të pini mbë truvezët time ndë mbëretërit time, edhe të rrini ndë frone, tuke gjykuarë të dymbëdhietë farat’ e Israilit.”
31 Edhe Zoti tha: “Simon, Simon, na Satanaj tek u kërkoj juve, që t’u shoshnjë posi grurëtë.
32 Po un’ u luta për tyj që të mos të shteretë besa jote; edhe ti, kur të këtheneç ndonjë herë, forco vëllezërit’ e tu.”
33 Po ay i tha: “Zot, jam gati të vete bashkë me tyj edhe ndë burk edhe ndë vdekëje.”
34 Po ay tha: “Pietrë, po të them tyj, nukë do të këndonjë sot këndesi, para se të më mohonjç tri herë se nukë më njeh.”
35 Pastaj u tha atyre: “Kur u dërgova juve pa kuletë e pa trajstë e pa këpucë, mos u shteri gjë juve?”
36 Edhe ata thanë: “Asgjë.” U tha pra atyre: “Po tashi ay që të ketë kuletë, le ta marrë me vete; kështu edhe trajstë; edhe ay që të mos ketë, le të shesë rroben’ e ti, edhe le të blerë thikë.
37 Sepse po u them juve, se edhe këjo e shkruarë duhetë të mbaronetë mbi mua, se “Edhe u numërua bashkë me të panomët”, sepse ato që janë shkruarë për mua mbaronenë.”
38 Edhe ata thanë: “Zot, na te janë këtu dy thika.” Edhe ay u tha atyre: “Mjaft është.”
39 Pastaj dolli e vate ndë malt të Ullinjet, sikundrë e kishte zakon; edhe nxënësit’ e ati i vanë pas.
40 Edhe si erdhi ndë vënt, u tha atyre: “Fali për të mos hyrë ndë gucim.”
41 Edhe ay u nda nga ata sa një të hedhurë guri, edhe ra mbë gjunjë e falej, tuke thënë:
42 “O Atë, ndë daç të largonjç këtë potir prej meje; përveç jo dashurimi im, po yti u bëftë.”
43 Edhe iu duk një ëngjëllë prej qielli tuke dhënë fuqi ati.
44 Edhe si erdhi ndë shtrëngim, falej më teprë. Edhe diersa e ati u bë posi pika gjaku tuke rënë për dhe.
45 Edhe si u ngrit nga të faluritë, erdhi te nxënësit’e ti, e i gjeti fjeturë nga hidhërimi.
46 Edhe u tha atyre: “Ç’fliri? Ngreuni e fali, që të mos hyni ndë gucim.”
47 Edhe ay te po fliste, na gjëndëja, edhe ay që thuhej Judhë, një nga të dy-mbë-dhietëtë, te po vinte përpara atyreve, edhe u afrua te Jisuj, që t’e puthte.
48 Edhe Jisuj i tha: “Judhë, me të puthurë trathton të bir’ e njeriut?”
49 Edhe ata që ishinë rreth ati kur panë se ç’do të bënej, i thanë:
50 “Zot, t’u biemë me thikë?” Edhe një nga ata i ra shërbëtorit kryepriftit, edhe i preu veshn’e diathtë.
51 Po Jisuj u përgjeq e tha: “Lerni gjer këtu”; edhe zuri veshn’ e ati; edhe e shëroj.
52 Edhe Jisuj u tha kryepriftëret e të parëvet hieroresë e pleqet që kishin’ ardhurë mbi atë: “Posi mbi kursar keni dalë bashkë me thika e me dru?
53 Edhe unë kur jeshe përditë me ju ndë hieroret, nukë shtritë duartë mbi mua? Po këjo ësht’ ora juaj, edhe pushteti i errësirësë.”
54 Edhe si e zunë, e shpunë, edhe e prunë brënda ndë shtëpit të kryepriftit. Edhe Pietri i vinte pas për së largu.
55 Edhe ata si ndezë ziarr ndë mest të hoborrit, edhe ndenjnë bashkë, rrinte edhe Pietri ndë mest t’atyrevet.
56 Edhe një shërbëtore, kur pa atë tuke ndenjurë përanë dritësë, shtyri sytë mb’atë e tha: “Edhe kyj ishte bashkë me atë.”
57 Po ay e mohoj, tuke thënë:
58 “O grua, nuk’ e njoh.” Edhe pas ca pak kur pa atë një tietrë, tha: “Edhe ti je prej atyresh.” Po Pietri tha:
59 “O njeri, nukë jam. ”Edhe passi shkoj afro një orë, një tietrë qëndronte mbë fialët, tuke thënë, se: “Me të vërtetë edhe kyj ishte bashkë me atë, sepse është Galileas.”
60 Po Pietri tha: “O njeri, nukë di se ç’thua.” Edhe përnjëherë, kur ishte ay po tuke folë, këndoj këndesi.
61 Edhe Zoti u këthye e shtyri sytë mbi Pietrinë; edhe Pietrit i ra ndër mënt fial’ e Zotit sikundrë i pat thënë, se: ” Para se të këndonjë këndësi, do të më mohonjç tri herë.”
62 Edhe Pietri dolli jashtë, edhe qjau hidhurë.
63 Edhe ata burratë që mbaninë Jisunë losninë me atë edhe e rrihinë;
64 Edhe i mbuloninë sytë e i bijnë faqesë, edhe e pyetinë, tuke thënë: “Profiteps, cili është ay që të ra?”
65 Edhe i thoshinë shumë të tiera tuke vllasfimisurë.
66 Edhe si u bë ditë, u mbëloth pleqësia e llauzit e kryepriftërit’ e shkronjësitë, edhe e prunë lart ndë bashkëndenjëjet të tyre, tuke thënë:
67 “Ndë je ti Krishti, na thuaj.” Edhe ay u tha atyre: “Ndë u thënça juve, nukë do të besoni.
68 Edhe ndë u pyeça, nukë do të më përgjigji, as nukë do të më lëshoni.
69 Që tashi i bir’ i njeriut do të jetë tuke ndenjurë prej së diathtash fuqisë Perëndisë.”
70 Atëherë të gjithë thanë: “Ti pra je i bir’ i Perëndisë?” Edhe ay u tha atyre:
71 “Ju po thoni se unë jam.” Edhe ata thanë: “Ç’nevojë kemi më për martiri? Sepse neve vetë e ndigjuam prej gojës’ ati.