1 Dicebat autem et parabolam ad illos
quoniam oportet semper orare et non deficere
2 dicens
iudex quidam erat in quadam civitate
qui Deum non timebat et hominem non verebatur
3 vidua autem quaedam erat in civitate illa
et veniebat ad eum dicens vindica me de adversario meo
4 et nolebat per multum tempus
post haec autem dixit intra se
et si Deum non timeo nec hominem revereor
5 tamen quia molesta est mihi haec vidua vindicabo illam
ne in novissimo veniens suggillet me
6 ait autem Dominus audite quid iudex iniquitatis dicit
7 Deus autem non faciet vindictam electorum suorum
clamantium ad se die ac nocte
et patientiam habebit in illis
8 dico vobis quia cito faciet vindictam illorum
verumtamen Filius hominis veniens
putas inveniet fidem in terra
9 dixit autem et ad quosdam qui in se confidebant tamquam iusti
et aspernabantur ceteros parabolam istam
10 duo homines ascenderunt in templum ut orarent
unus Pharisaeus et alter publicanus
11 Pharisaeus stans haec apud se orabat
Deus gratias ago tibi quia non sum sicut ceteri hominum
raptores iniusti adulteri vel ut etiam hic publicanus
12 ieiuno bis in sabbato decimas do omnium quae possideo
13 et publicanus a longe stans nolebat nec oculos ad caelum levare
sed percutiebat pectus suum dicens
Deus propitius esto mihi peccatori
14 dico vobis
descendit hic iustificatus in domum suam ab illo
Quia omnis qui se exaltat humiliabitur
et qui se humiliat exaltabitur
15 Adferebant autem ad illum et infantes ut eos tangeret
quod cum viderent discipuli increpabant illos
16 Iesus autem convocans illos dixit
sinite pueros venire ad me et nolite eos vetare
talium est enim regnum Dei
17 Amen dico vobis
quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer
non intrabit in illud
18 Et interrogavit eum quidam princeps dicens
magister bone quid faciens vitam aeternam possidebo
19 dixit autem ei Iesus
quid me dicis bonum nemo bonus nisi solus Deus
20 mandata nosti non occides non moechaberis
non furtum facies non falsum testimonium dices
honora patrem tuum et matrem
21 qui ait haec omnia custodivi a iuventute mea
22 Quo audito Iesus ait ei adhuc unum tibi deest
omnia quaecumque habes vende et da pauperibus
et habebis thesaurum in caelo
et veni sequere me
23 His ille auditis contristatus est quia dives erat valde
24 videns autem illum Iesus tristem factum dixit
quam difficile qui pecunias habent in regnum Dei intrabunt
25 facilius est enim camelum per foramen acus transire
quam divitem intrare in regnum Dei
26 et dixerunt qui audiebant et quis potest salvus fieri
27 ait illis
quae inpossibilia sunt apud homines possibilia sunt apud Deum
28 ait autem Petrus ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te
29 Qui dixit eis amen dico vobis
nemo est qui reliquit domum aut parentes
aut fratres aut uxorem aut filios propter regnum Dei
30 et non recipiat multo plura in hoc tempore
et in saeculo venturo vitam aeternam
31 Adsumpsit autem Iesus duodecim et ait illis
ecce ascendimus Hierosolyma
et consummabuntur omnia
quae scripta sunt per prophetas de Filio hominis
32 tradetur enim gentibus et inludetur et flagellabitur et conspuetur
33 et postquam flagellaverint occident eum
et die tertia resurget
34 Et ipsi nihil horum intellexerunt
et erat verbum istud absconditum ab eis
et non intellegebant quae dicebantur
35 Factum est autem cum adpropinquaret Hiericho
caecus quidam sedebat secus viam mendicans
36 et cum audiret turbam praetereuntem
interrogabat quid hoc esset
37 dixerunt autem ei quod Iesus Nazarenus transiret
38 et clamavit dicens Iesu Fili David miserere mei
39 et qui praeibant increpabant eum ut taceret
ipse vero multo magis clamabat Fili David miserere mei
40 stans autem Iesus iussit illum adduci ad se
et cum adpropinquasset interrogavit illum
41 dicens
quid tibi vis faciam
at ille dixit Domine ut videam
42 et Iesus dixit illi respice fides tua te salvum fecit
43 et confestim vidit et sequebatur illum magnificans Deum
et omnis plebs ut vidit dedit laudem Deo
1 U thoshte atyre edhe një paravoli, se duhetë të falenë përherë, edhe të mos lodhenë, tuke thënë:
2 “Ishte një gjykatës ndë një qytet, që s’kishte frikë Perëndisë, edhe s’kishte turp nga njeri.
3 Ishte edhe një e ve nd’atë qytet; edhe vinte tek ay, tuke thënë: “Bëmë gjyqnë që kam me kundrëgjyqësinë.”
4 Edhe ay për shumë kohë nukë donte; po pastaj tha me vetëhe: “Po edhe ndë qoftë se s’i kam frikë Perëndisë, edhe s’kam turp nga njeri,
5 Pak së paku, sepse ajo gruaja e ve më rëndon, le t’ia bënj gjyqnë, që të mos vinjë përherë e të më çajë kryetë.”
6 Edhe Zoti tha: “Ndigjoni ç’thotë gjykatës’ i paudhë.
7 Po Perëndia a nukë do të bënjë gjyqn’ e të sgjedhurëvet ti, që thërresënë tek ay nat’ e ditë, ndonëse bën zëmërën e gjerë për ata?
8 Po u them juve, se do t’u bënjë gjyqnë atyre për së shpejti. Po kur të vinjë i biri njeriut, vallë do t’e gjenjë besënë mbi dhet?”
9 Edhe u tha këtë paravoli atyre që shpëreninë mbë vetëhen’ e tyre, se janë të drejtë, edhe nuk’ i zijnë për gjë të tierëtë,
10 “Dy njerës hipnë ndë hieroret, që të faleshinë, njëri ishte Farise edhe tiatri kumerqar.
11 Fariseu ndenji e falej ndër vetëhe të ti, tuke thënë këto fialë : O Perëndi, të falem ndersë, se nukë jam posi njerëzit’ e tierë, rrëmbenjës, të paudhë, kurvarë, a edhe posi kyj kumerqar.
12 Agjëronj dy herë ndë javët, ap të dhietënë nga gjithë sa kam.”
13 Edhe kumerqari kishte ndenjurë prej së largu e nukë donte as sytë të ngrij përpietë ndë qiell, po rrihte kraharorin’ e ti, tuke thënë: O Perëndi, ndëje mua fajtorinë.
14 Po u them juve, se kyj u këthye ndë shtëpit të ti më i drejtë se ay; sepse kushdo që ngre lart vetëhen’ e ti, do të përungjetë, edhe ay që përungj vetëhenë e ti, do të ngrihetë lart.”
15 Edhe i prunë edhe foshnjetë që t’i zinte me dorë; edhe nxënësitë kur panë, i qërtuanë.
16 Po Jisuj si i thërriti përanë, tha: “Liri çunat’e vegjëlë të vinjënë tek unë, edhe mos i ndalni, sepse të këtillëve është mbëretëri’ e Perëndisë.
17 Vërte po u them juve, se Ay që të mos presë mbëretërin’ e Perëndisë posi një çun të vogëlë, nuk do të hynjë nd’ atë.”
18 Edhe një i parë e pyeti, tuke thënë: “Mësonjës i mirë, ç’të bënj që të trashëgonj jetën’ e pasosurë?” Edhe Jisuj i tha:
19 “Ç’më thua i mirë? Asnjë nuk’ ësht’ i mirë, përveç një Perëndie.
20 I di porositë: “Mos kurvëronjç. Mos vraç. Mos viethç. Mos apç martiri të rreme. Ndero tët at’ e tët ëmë.”
21 Edhe ay tha: “Të gjitha këto i kam ruajturë që mbë të rit tim.”
22 Edhe Jisuj, kur ndigjoj këto, i tha: “Edhe një punë të mbetetë; shit gjithë ç’ke, edhe i ndaj ndëpër të vobegjit, edhe do të kesh thesar ndë qiell; edhe eja, e ngjitmu prapa.”
23 Po ay kur ndigjoj këto, u hidhërua, sepse ishte fort i pasurë.
24 Edhe Jisuj kur pa, se u hidhërua, tha: “Sa me të vështirë do të hynjënë ndë mbëretërit të Perëndisë ata që kanë gjë!
25 Sepse më kollaj është të hynjë kamilla ndëpër vrimët të gjylpërësë, se i pasuri të hynjë ndë mbëretërit të Perëndisë.”
26 Edhe ata që ndigjuanë thanë: “E kush munt të shpëtonjë?”
27 Edhe ay tha: “Ato punë që s’munt të bënenë prej njerëzish, munt të bënenë prej Perëndisë.”
28 Edhe Pietri tha: “Na neve te lam të gjitha, edhe të erthmë pas.”
29 Edhe ay u tha atyre: “Me të vërtetë po u them juve, se nuk’ është ndonjë që la shtëpi, a përint, a vëllezërë, a grua, a djem, për punë të mbëretërisë Perëndisë,
30 Që të mos trashëgonjë për një shumë ndë këtë kohë, edhe ndë jetët që vien jetën’ e pasosurë.”
31 Pastaj ay mori mbë-nj’-anë të dy-mbë-dhietëtë, e u tha atyre: “Na tek po hipëjmë ndë Jerusalim, edhe gjithë sa janë shkruarë me anë të profitëvet për të birin’ e njeriut do të mbaronenë;
32 Sepse do t’ epetë ndër duar të kombevet, e do të përqeshetë, e do të shahetë, e do të pshtyhetë ndër sy.
33 Edhe si ta frushkullonjënë do t’e vrasënë; edhe të tretënë ditë do të ngjalletë.”
34 Po ata nukë muarnë vesh asnjë nga këto fialë ; edhe këjo fialë ishte fshehurë nga ata, edhe nukë merrinë vesh ato që u thuheshin’ atyre.
35 Edhe ay kur u afrua ndë Jeriho, një i verburë po rrinte përanë udhësë tuke lypurë.
36 Edhe kur ndigjoj gjëndjenë tuke shkuarë, pyeste: “Ç’është këjo?”
37 Edhe i dëftyenë, se po shkon Jisu Nazoreasi.
38 Edhe ay thirri, tuke thënë: “Jisu, bir’ i Dhavidhit, përdëllemë.”
39 Edhe ata që shkoninë përpara e qërtoninë që të mos bënte zë; po ay shumë më teprë thërriste: “Bir’ i Dhavidhit, përdhëllëmë.”
40 Edhe Jisuj qëndroj, edhe urdhëroj t’e bijnë tek ay; edhe ay si u afrua, e pyeti, tuke thënë:
41 “Ç’do të të bënj?” Edhe ay i tha: “Zot, të hap syt’ e të shoh.”
42 Edhe Jisuj i tha: “Hap sytë e shih; besa jote të shpëtoj.”
43 Edhe sakaqëherash hapi syt’ e pa, edhe i vinte prapa tuke lavduruarë Perëndinë; edhe gjithë llauzi kur pa, i dha lavdi Perëndisë.