1 Et ad discipulos suos ait
inpossibile est ut non veniant scandala
vae autem illi per quem veniunt
2 utilius est illi si lapis molaris inponatur circa collum eius
et proiciatur in mare
quam ut scandalizet unum de pusillis istis
3 Adtendite vobis
si peccaverit frater tuus increpa illum
et si paenitentiam egerit dimitte illi
4 Et si septies in die peccaverit in te
et septies in die conversus fuerit ad te dicens paenitet me
dimitte illi
5 Et dixerunt apostoli Domino adauge nobis fidem
6 dixit autem Dominus
si haberetis fidem sicut granum sinapis
diceretis huic arbori moro
eradicare et transplantare in mare et oboediret vobis
7 Quis autem vestrum habens servum arantem aut
pascentem
qui regresso de agro dicet illi statim transi
recumbe
8 et non dicet ei para quod cenem
et praecinge te et ministra mihi donec manducem et bibam
et post haec tu manducabis et bibes
9 numquid gratiam habet servo illi
quia fecit quae sibi imperaverat
non puto
10 sic et vos
cum feceritis omnia quae praecepta sunt vobis
dicite servi inutiles sumus
quod debuimus facere fecimus
11 et factum est dum iret in Hierusalem
transiebat per mediam Samariam et Galilaeam
12 et cum ingrederetur quoddam castellum
occurrerunt ei decem viri leprosi
qui steterunt a longe
13 et levaverunt vocem dicentes
Iesu praeceptor miserere nostri
14 quos ut vidit dixit ite ostendite vos sacerdotibus
et factum est dum irent mundati sunt
15 unus autem ex illis ut vidit quia mundatus est
regressus est cum magna voce magnificans Deum
16 et cecidit in faciem ante pedes eius gratias agens
et hic erat Samaritanus
17 respondens autem Iesus dixit
nonne decem mundati sunt et novem ubi sunt
18 non est inventus qui rediret et daret gloriam Deo nisi hic alienigena
19 et ait illi surge vade quia fides tua te salvum fecit
20 Interrogatus autem a Pharisaeis quando venit regnum Dei
respondit eis et dixit
non venit regnum Dei cum observatione
21 neque dicent ecce hic aut ecce illic
ecce enim regnum Dei intra vos est
22 Et ait ad discipulos venient dies
quando desideretis videre unum diem Filii hominis et non videbitis
23 Et dicent vobis ecce hic ecce illic
nolite ire neque sectemini
24 Nam sicut fulgur coruscans de sub caelo
in ea quae sub caelo sunt fulget
ita erit Filius hominis in die sua
25 Primum autem oportet illum multa pati
et reprobari a generatione hac
26 Et sicut factum est in diebus Noe
ita erit et in diebus Filii hominis
27 edebant et bibebant uxores ducebant et dabantur ad nuptias
usque in diem qua intravit Noe in arcam
et venit diluvium et perdidit omnes
28 Similiter sicut factum est in diebus Loth
edebant et bibebant emebant et vendebant
plantabant aedificabant
29 qua die autem exiit Loth a Sodomis
pluit ignem et sulphur de caelo et omnes perdidit
30 secundum haec erit qua die Filius hominis revelabitur
31 In illa hora qui fuerit in tecto et vasa eius in domo
ne descendat tollere illa
et qui in agro similiter non redeat retro
32 Memores estote uxoris Loth
33 Quicumque quaesierit animam suam salvare
perdet illam
et qui perdiderit illam vivificabit eam
34 Dico vobis illa nocte erunt duo in lecto uno
unus adsumetur et alter relinquetur
35 duae erunt molentes in unum una adsumetur et altera relinquetur
duo in agro unus adsumetur et alter relinquetur
36 Respondentes dicunt illi ubi Domine
37 qui dixit eis
ubicumque fuerit corpus
illuc congregabuntur aquilae
1 Edhe u tha nxënëset: “S’ka se si të mos vinjënë skandhalitë; po mier ay që vinjënë prej ati!
2 Më mirë është për atë t’i varetë një gur mulliri ndë qafë të ti, edhe të hidhetë ndë det, se të skandhalisnjë një nga këta të vegjëlitë.
3 Kini kujdes vetëhesë tuaj. Edhe ndë të bëftë faj yt vëlla, qërtoje; edhe ndë u pendoftë, falia.
4 Edhe ndë të bëftë faj shtatë herë ndë ditët, edhe të këthenetë shtatë herë ndë ditët, e të thotë: Pendonem, t’ia falç.”
5 Edhe apostojt’ i thanë Zotit: “Shto-na besënë.”
6 Edhe Zoti tha: “Të kishitë besë sa një koqe sinapi, do t’i thoshitë këti drurit manit: Shkulu së-këtejmi , edhe mbillu ndë det, edhe do t’u ndigjonte juve.
7 Edhe cili prej jush, të ketë një shërbëtuar që lëron, a ruan dhëntë, do t’i thotë: përnjëherë, kur këthenetë nga ara: Shko e rri të hash.
8 Apo nukë do t’i thotë: Bën gati ç’të ha për darkë, edhe përvishu e shërbemë, gjersa të ha e të pi, edhe pastaj do të hash e do të pish ti?
9 Mos ia di për nder ati shërbëtori, sepse bëri ato që e pat urdhëruarë?
10 Nukë më duketë. Kështu edhe ju, kur të bëni gjith’ ato që u kanë urdhëruarë juve, thoni, se: Jemi shërbëtorë të pavëjyerë; sepse bëm atë që duhej të bënim.”
11 Edhe ay kur po vinte ndë Jerusalim, shkonte përmes Samarisë e Galilesë.
12 Edhe ay kur po hynte ndë një fshat, përpoqnë me atë dhietë burra të krromosurë, të cilëtë qëndruanë për së largu;
13 Edhe ata ngritnë zënë, tuke thënë: “Jisu, mieshtrë, përdëllena.”
14 Edhe ay kur pa, u tha atyre: “Shkoni e dëfteni vetëhenë tuaj te priftritë.” Edhe ata tuke vaturë u qëruanë.
15 Edhe një nga ata, kur pa se u shërua, u këthye tuke lavduruarë Perëndinë me zë të math;
16 Edhe ra përmbys ndër këmbët t’ati, e iu fal ndersë; edhe ay ishte Samarit.
17 Edhe Jisuj u përgjeq e tha: “A nuk’ u qëruanë të dhietëtë? Po të nëntëtë ku janë ?
18 Nuk’ u gjëntnë të tierë të këthenenë t’i apënë lavdi Perëndisë, veç kyj komb i huaj?”
19 Edhe i tha: “Ngreu e shko; besa jote të shpëtoj.”
20 Edhe kur u pyet nga Farisenjtë, kur vien mbëretëri’ e Perëndisë, u përgjeq atyre e tha: “Mbëretëri’ e Perëndisë nukë vien me të vënë re; as s’kanë për të thënë:
21 Na ku është këtu, a: Na ku është atie; sepse na mbëretëri’ e Perëndisë tek është ndë mest tuaj.”
22 Edhe ay u tha nxënëset: “Do të vinjënë dit, që do të dëshëroni të shihni një nga ato dit’ e të birit të njeriut; edhe nukë do t’e shihni.
23 Edhe do t’u thonë juve: Na ku është këtu, a: Na ku ësht’ atie; mos ecëni, as mos vini pas.
24 Sepse posi vetëtima që vetëtin prej një anësë qiellit mbë tiatrën’ anë të qiellit, kështu do të jetë edhe bir’ i njeriut ndë ditët të ti.
25 Po përpara ay duhetë të pësonjë shumë, edhe të mos pëlqenetë prej këti brezi.
26 Edhe sikundrë u bë ndë dit të Noesë, kështu do të jet’ edhe ndë dit të birit njeriut;
27 Hanin’ e pinin’ e martonin’ e martoneshinë, gjer mb’atë ditë që hyri Noeja nd’arkët; dhe erdhi përmbytëja, edhe prishi të gjithë.
28 Kështu sikundrë u bë edhe ndë dit të Llotit; hanin’ e pinin’ e blinin’ e shisnin’ e mbillnin’ e ndërtoninë shtëpi.
29 Edhe që mb’atë ditë që dolli Lloti nga Sodhoma, ra shi ziarri e squfuri nga qielli, edhe prishi të gjithë.
30 Posi këto do të jet’ atë ditë, kur do të shfaqet’ i bir’ i njeriut.
31 Nd’atë ditë kush të gjëndetë mbi dhomët, edhe enët’ e ati brënda ndë shtëpit, le të mos sbresë t’i ngrerë; kështu edhe ay që të jetë nd’arë, le të mos këthenetë prapa.
32 Bini ndër mënt gruan’ e Llotit.
33 Ay që do të shpëtonjë jetën’e ti, do t’e humpnjë; edhe ay që r’e humpnjë, do t’e ruanjë.
34 Po u them juve: Nd’atë natë do të jenë dy vetë mbë një shtrat, njëri do të merretë, e tiatri do të lihetë.
35 Dy vetë do të jenë tuke bluarë bashkë; njëra do të merretë, e tiatra do të lihetë.
36 Dy vetë do të jenë nd’arë; njeri do të merretë, e tiatri do të lihetë.”
37 Edhe ata u përgjeqnë e i thonë: “Ku o Zot?” Edhe ay u tha atyre: “Ku është trupi, atie do të mblidhenë shqiponjatë.”