1 Post haec abiit Iesus trans mare Galilaeae quod est Tiberiadis
2 et sequebatur eum multitudo magna
quia videbant signa quae faciebat
super his qui infirmabantur
3 Subiit ergo in montem Iesus
et ibi sedebat cum discipulis suis
4 Erat autem proximum pascha dies festus Iudaeorum
5 Cum sublevasset ergo oculos Iesus
et vidisset quia multitudo maxima venit ad eum
dicit ad Philippum
unde ememus panes ut manducent hii
6 hoc autem dicebat temptans eum
ipse enim sciebat quid esset facturus
7 respondit ei Philippus
ducentorum denariorum panes non sufficiunt eis
ut unusquisque modicum quid accipiat
8 dicit ei unus ex discipulis eius Andreas frater Simonis Petri
9 est puer unus hic qui habet quinque panes hordiacios et duos pisces
sed haec quid sunt inter tantos
10 dixit ergo Iesus facite homines discumbere
erat autem faenum multum in loco
discubuerunt ergo viri numero quasi quinque milia
11 accepit ergo panes Iesus
et cum gratias egisset distribuit discumbentibus
similiter et ex piscibus quantum volebant
12 ut autem impleti sunt dixit discipulis suis
colligite quae superaverunt fragmenta ne pereant
13 collegerunt ergo et impleverunt duodecim cofinos fragmentorum
ex quinque panibus hordiaciis
quae superfuerunt his qui manducaverunt
14 Illi ergo homines cum vidissent quod fecerat signum dicebant
quia hic est vere propheta qui venturus est in mundum
15 Iesus ergo cum cognovisset quia venturi essent
ut raperent eum et facerent eum regem
Fugit iterum in montem ipse solus
16 ut autem sero factum est descenderunt discipuli eius ad mare
17 et cum ascendissent navem venerunt trans mare in Capharnaum
et tenebrae iam factae erant et non venerat ad eos Iesus
18 mare autem vento magno flante exsurgebat
19 cum remigassent ergo quasi stadia viginti quinque aut triginta
vident Iesum ambulantem super mare
et proximum navi fieri et timuerunt
20 ille autem dicit eis ego sum nolite timere
21 voluerunt ergo accipere eum in navi
et statim fuit navis ad terram quam ibant
22 Altera die turba quae stabat trans mare
vidit quia navicula alia non erat ibi nisi una
et quia non introisset cum discipulis suis Iesus in navem
sed soli discipuli eius abissent
23 aliae vero supervenerunt naves a Tiberiade
iuxta locum ubi manducaverant panem
gratias agente Domino
24 cum ergo vidisset turba
quia Iesus non esset ibi neque discipuli eius
ascenderunt naviculas
et venerunt Capharnaum quaerentes Iesum
25 et cum invenissent eum trans mare dixerunt ei
rabbi quando huc venisti
26 respondit eis Iesus et dixit amen amen dico vobis
quaeritis me non quia vidistis signa
sed quia manducastis ex panibus et saturati estis
27 operamini non cibum qui perit
sed qui permanet in vitam aeternam
quem Filius hominis vobis dabit
hunc enim Pater signavit Deus
28 dixerunt ergo ad eum quid faciemus ut operemur opera Dei
29 respondit Iesus et dixit eis
hoc est opus Dei ut credatis in eum quem misit ille
30 Dixerunt ergo ei
quod ergo tu facis signum ut videamus et credamus tibi
quid operaris
31 Patres nostri manna manducaverunt in deserto
sicut scriptum est panem de caelo dedit eis manducare
32 dixit ergo eis Iesus amen amen dico vobis
non Moses dedit vobis panem de caelo
sed Pater meus dat vobis panem de caelo verum
33 panis enim Dei est qui descendit de caelo et dat vitam
mundo
34 dixerunt ergo ad eum Domine semper da nobis panem hunc
35 Dixit autem eis Iesus ego sum panis vitae
qui veniet ad me non esuriet
et qui credit in me non sitiet umquam
36 sed dixi vobis quia et vidistis me et non creditis
37 omne quod dat mihi Pater ad me veniet
Et eum qui venit ad me non eiciam foras
38 Quia descendi de caelo non ut faciam voluntatem meam
sed voluntatem eius qui misit me
39 Haec est autem voluntas eius qui misit me Patris
ut omne quod dedit mihi non perdam ex eo
sed resuscitem illum novissimo die
40 haec est enim voluntas Patris mei qui misit me
ut omnis qui videt Filium et credit in eum habeat vitam aeternam
et resuscitabo ego eum in
novissimo die
41 Murmurabant ergo Iudaei de illo
quia dixisset ego sum panis qui de caelo descendi
42 et dicebant nonne hic est Iesus filius Ioseph
cuius nos novimus patrem et matrem
quomodo ergo dicit hic quia de caelo descendi
43 Respondit ergo Iesus et dixit eis
nolite murmurare in invicem
44 nemo potest venire ad me nisi Pater qui misit me traxerit eum
et ego resuscitabo eum novissimo die
45 est scriptum in prophetis et erunt omnes docibiles Dei
omnis qui audivit a Patre et didicit venit ad me
46 Non quia Patrem vidit quisquam
nisi is qui est a Deo hic vidit Patrem
47 Amen amen dico vobis
qui credit in me habet vitam aeternam
48 Ego sum panis vitae
49 Patres vestri manducaverunt in deserto manna et mortui
sunt
50 hic est panis de caelo descendens
ut si quis ex ipso manducaverit non moriatur
51 Ego sum panis vivus qui de caelo descendi
52 si quis manducaverit ex hoc pane vivet in aeternum
et panis quem ego dabo caro mea est pro mundi vita
53 Litigabant ergo Iudaei ad invicem dicentes
quomodo potest hic nobis carnem suam dare ad
manducandum
54 dixit ergo eis Iesus amen amen dico vobis
nisi manducaveritis carnem Filii hominis et biberitis eius sanguinem
non habetis vitam in vobis
55 qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem
habet vitam aeternam
et ego resuscitabo eum in novissimo die
56 Caro enim mea vere est cibus et sanguis meus vere est potus
57 Qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem
in me manet et ego in illo
58 sicut misit me vivens Pater et ego vivo propter Patrem
et qui manducat me et ipse vivet propter me
59 hic est panis qui de caelo descendit
non sicut manducaverunt patres vestri manna et mortui sunt
qui manducat hunc panem vivet in aeternum
60 haec dixit in synagoga docens in Capharnaum
61 multi ergo audientes ex discipulis eius dixerunt
durus est hic sermo quis potest eum audire
62 sciens autem Iesus apud semet ipsum
quia murmurarent de hoc discipuli eius
dixit eis hoc vos scandalizat
63 Si ergo videritis Filium hominis ascendentem ubi erat prius
64 Spiritus est qui vivificat caro non prodest quicquam
Verba quae ego locutus sum vobis spiritus et vita sunt
65 sed sunt quidam ex vobis qui non credunt
Sciebat enim ab initio Iesus qui essent credentes
et quis traditurus esset eum
66 Et dicebat propterea dixi vobis
quia nemo potest venire ad me nisi fuerit ei datum a Patre meo
67 ex hoc multi discipulorum eius abierunt retro
et iam non cum illo ambulabant
68 dixit ergo Iesus ad duodecim
numquid et vos vultis abire
69 Respondit ergo ei Simon Petrus
Domine ad quem ibimus verba vitae aeternae habes
70 et nos credidimus et cognovimus
quia tu es Christus Filius Dei
71 Respondit eis Iesus nonne ego vos duodecim elegi
et ex vobis unus diabolus est
72 dicebat autem Iudam Simonis Scariotis
hic enim erat traditurus eum
cum esset unus ex duodecim
1 Pastaj Jisuj shkoj përtej detit të Galilesë, Tiveriadhësë.
2 Edhe shumë gjëndëje i vanë pas, sepse shihninë çudirat’ e ati që bënte mbi të sëmurët.
3 Edhe Jisuj hipi ndë malt, edhe rrinte atie bashkë me nxënësit’ e ti.
4 Edhe ishte afërë pashka, e kremteja e Judhenjet.
5 Jisuj kur shtyri sytë pra, edhe pa se po vinte shumë gjëndëje tek ay, i thotë Filippit: “Nga do të blemë bukë, që të hanë këta?”
6 (Edhe thoshte këtë, që ta provonjë, sepse ay e dinte se ç’do të bënte).
7 Filippi iu përgjeq: “Dy qint dhinarë bukë nuk’ u dalën’ atyre, që të marrë nga një çikë gjithësecili nga ata.”
8 Andhreu i vëllaj i Simon Pietrit, një nga nxënësit’ e ati, i thotë:
9 “Këtu është një çun i vogëlë, që ka pesë bukë të elpta, edhe dy pishqe, po ç’janë këto për kaqë vetë ?”
10 Edhe Jisuj tha: “Thojuni njerëzet të rrinë përdhe.” Edhe ishte shumë bar nd’ atë vënt. Ndenjnë pra burratë përdhe sinja pesë mijë vetë me numërë.
11 Edhe Jisuj mori bukëtë, edhe si u fal ndersë, ua ndau nxënëset, edhe nxënësitë ua dhanë atyreve që kishinë ndenjurë përdhe; kështu edhe prej pishqesh sa deshnë.
12 Edhe si u nginjnë, u thotë nxënëset ti: “Mbëlithni copatë që kanë tepruarë, që të mos humbasë gjë.”
13 I mbëlothnë pra, edhe mbushnë dy-mbë-dhietë kosha me copa nga pesë bukët’ e elpta që tepruanë prej atyreve që kishinë ngrënë.
14 Njerëzitë pra, kur panë atë çudi që bëri Jisuj, thoshinë: se: “Me të vërtetë kyj është ay profiti që ka për t’ ardhurë ndë botët.”
15 Jisuj pra si e kupëtoj se doninë të vinë, e ta rrëmbenjënë, që ta bënjënë mbëret, iku përsëri ndë malt ay vetëmë.
16 Edhe si u ngrys, nxënësit’ e ati sbritnë ndë det.
17 Edhe hynë ndë lundrët, edhe shkuanë përtej detit ndë Kapernaum. Edhe ndashti ishte bërë errëtë, edhe Jisuj s’kishte ardhurë tek ata.
18 Edhe deti po ngrihej, sepse frynte er’ e madhe.
19 Passi vozitnë pra sinja njëzet e pesë a tridhietë stadhe, shohënë Jisunë tuke ecurë mbi det, edhe tuke ardhur’ afërë lundrësë; edhe u frikësuanë.
20 Po ay u thot’ atyre: “Unë jam, mos u frikësoni.”
21 Deshnë pra ta marrënë ndë lundrët; edhe përnjëherë lundra u gjënt mb’atë dhe që shkoninë.
22 Mbë të nesëmet gjëndëja që kishte ndenjurë përtej detit, kur panë se s’ishte atie tiatërë lundrëzë, veç një që hipnë nxënësit’ e ati, edhe se nukë hyri Jisuj ndë lundrëzët bashkë me nxënësit’ e ti, po vetëmë nxënësit’ e ati shkuanë
23 (Edhe të tiera lundrëza erthnë nga Tiveriadha afër’ ati vëndi ku hëngrrë bukënë, passi u fal ndersë Zoti).
24 Gjëndëja pra kur’ pa, se Jisuj nuk’ është atie, as nxënësit’ e ati, hipnë edhe ata ndëpër lundrat, edhe erthnë ndë Kapernaum tuke kërkuarë Jisunë.
25 Edhe si e gjetnë përtej detit, i thanë:
26 “Ravvi, kur erdhe këtu?” Jisuj u përgjeq atyre e tha: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, më kërkoni, jo sepse patë çudira, po sepse hëngrëtë nga bukëtë edhe u nginjtë.
27 Mos punoni për ushqiminë që prishetë, po për ushqiminë që mbet ndë jetë të pasosurë, të cilinë do t’u apë juve i bir’ i njeriut; sepse këtë vulosi Ati, Perëndia.”
28 I thanë pra: “Ç’të bëjmë, që të punojmë punërat’ e Perëndisë?”
29 Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Këjo është pun’ e Perëndisë, t’i besoni ati që ka dërguar’ ay.”
30 I thanë pra: “Ç’shenjë bën pra ti, që të shohëmë, e të besojmë tyj? Ç’punon?
31 Atëritë tanë hëngrrë mannënë ndë shkretëtirët, sikundrë është shkruarë: “Bukë nga qielli u dha atyre të hanë.”
32 Jisuj pra u tha atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, Mojsiu nuk’ u dha juve bukënë nga qielli; po im Atë u ep juve bukën’ e vërtetë nga qielli.
33 Sepse buk’ e Perëndisë ësht’ ay që sbret nga qielli, edhe që i ep jetë botësë.”
34 I thanë pra: “Zot, epna përherë këtë bukë.”
35 Edhe Jisuj u tha atyre: “Unë jam buk’ e jetësë, ay që vien tek unë, nukë do të ketë uri, edhe ay që më beson, nukë do të ketë et kurrë.
36 Po u thashë juve, se edhe më patë, edhe nukë besoni.
37 Gjithë ç’më ep Ati, do të vinjë tek unë; edhe atë që të vinjë tek unë, nukë do ta nxier jashtë;
38 Sespe kam sbriturë nga qielli, jo për të bërë dashuriminë tim, po dashirimin’ e ati që më ka dërguarë.
39 Edhe kyj është dashurimi Atit që më ka dërguarë, gjithë ç’më ka dhënë, të mos humbas gjë prej ati, po ta ngjall ndë ditë të pastajme.
40 Edhe kyj është dashurimi ati që më ka dërguarë, kushdo që të shohë Birinë edhe t’i besonjë, të ketë jetë të pasosurë; edhe unë do ta ngjall ndë ditë të pastajme.”
41 Judhenjtë pra murmurisninë për atë, se tha: “Unë jam buka që sbrita nga qielli.”
42 Edhe thoshinë: “Nuk’ është kyj Jisuj, i biri Josifit, të cilit neve njohëmë t’anë, edhe t’ëmënë; qysh thotë pra kyj, se: Kam sbriturë nga qielli?”
43 Jisuj pra u përgjeq e u tha atyre: “Mos murmurisni ndër mest tuaj.
44 Asndonjë s’munt të vinjë tek unë, ndë mos e heqtë Ati që më ka dërguarë; edhe unë do ta ngjall ndë ditë të pastajme.
45 Është shkruarë ndë profitërit: “Edhe të gjithë do të jenë të mësuarë nga Perëndia.” Kushdo pra që ka dëgjuarë prej Atit, edhe është mësuarë, vien tek unë.
46 Jo se ka parë ndonjë Atinë, veç ay që është nga Perëndia; kyj ka parë Atinë.
47 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ay që më beson ka jetë të pasosurë.
48 Unë jam buk’ e jetësë.
49 Atëritë tuaj hëngrrë mannënë ndë shtretëtirët, edhe vdiqnë.
50 Këjo është buka që sbret nga qielli, që kush të hajë prej asaj, të mos vdesë.
51 Unë jam buk’ e gjallë që sbriti nga qielli. Ndë ngrëntë njeri prej kësaj buke, do të rronjë për gjithë jetënë. Edhe buka që do t’ap unë, është mishi im, të cilinë unë do ta ap për jetën’ e botësë.”
52 Judhenjtë pra haheshinë njëri me jatrinë, tuke thënë: “Qysh munt të na apë kyj të hamë mishin’ e ati ?”
53 Jisuj u tha pra atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve. Ndë mos ngrënçi mishin’ e të Birit njeriut, edhe ndë mos pifshi gjakun’ e ati, s’keni jetë ndë vetëhenë tuaj.
54 Ay që ha mishinë tim, edhe pi gjakunë tim, ka jetë të pasosurë, edhe unë do ta ngjall ndë ditë të pastajme.
55 Sepse mishi im është me të vërtetë të ngrënë, edhe gjaku im është me të vërtetë të pirë.
56 Ay që ha mishinë tim, edhe pi gjakunë tim mbet tek unë, edhe unë tek ay.
57 Sikundrë më dërgoj ay Ati që rron, edhe unë rronj për Atinë, kështu edhe ay që të më hajë, do të rronjë edhe ay për mua.
58 Këjo është buka që sbriti nga qielli; jo sikundrë atëritë tuaj hëngrrë mannënë, edhe vdiqnë; ay që ha këtë bukë, do të rronjë për gjithë jetënë.”
59 Këto tha ndë sinagogjit tuke mësuarë ndë Kapernaum.
60 Shumë vetë pra nga nxënësit’ e ati, kur dëgjuanë, thanë: “Këjo fialë ësht’ e ashpërë; cili munt ta dëgjonjë?”
61 Edhe Jisuj si e kupëtoj ndë vetëhet, se nxënësit’ e ti po murmurisnjënë për këtë fialë, u tha atyre: “Këjo u skandhalis juve?
62 Ç’do të thoni pra, ndë qoftë se shihni të Birin’ e njeriut tuke hipurë atie ku ishte përpara?
63 Fryma ësht’ ajo që ep jetë; mishi nukë vëjen asgjë; këto fialë që u flas unë juve, janë frymë, edhe janë jetë.
64 Po janë ca prej jush që nukë besonjënë.” Sepse Jisuj e dinte që përpara, cilëtë jan’ ata që s’besonjënë, edhe cili ësht’ ay që do ta trathtonte.
65 Edhe thoshte: “Përandaj u thashë juve, se asndonjë s’munt të vinjë tek unë, ndë qoftë se s’i është dhënë prej tim eti.”
66 Që mb’ atë herë pra shumë vetë nga nxënësit’ e ati u këthyenë prapa, edhe nuk’ ecninë më bashkë me atë.
67 Jisuj pra u tha të dy-mbë-dhietëvet:
68 “Mos doni të ikëni edhe ju?” Simon Pietri iu përgjeq pra: “Zot, te cili do të vemi? Ti ke fialë jete të pasosurë.
69 Edhe neve kemi besuarë, edhe e kemi njohurë, se ti je Krishti, i Bir’ i Perëndisë (gjallë).
70 Jisuj iu përgjeq atyre:
71 “Nuk’ u sgjodha unë juve të dy-mbë-dhietëtë? Edhe një prej jush është diallë.”
72 Edhe thoshte për Judhë Iskariotinë, të birin’ e Simonit; i cili ishte një prej të dy-mbë-dhietëvet, sepse kyj e kishte për të trathtuar’ atë.