1 Post haec erat dies festus Iudaeorum
et ascendit Iesus Hierosolymis
2 est autem Hierosolymis super Probatica piscina
quae cognominatur hebraice Bethsaida
quinque porticus habens
3 in his iacebat multitudo magna languentium
caecorum claudorum aridorum expectantium aquae motum
5 erat autem quidam homo ibi
triginta et octo annos habens in infirmitate sua
6 hunc cum vidisset Iesus iacentem
et cognovisset quia multum iam tempus habet
dicit ei vis sanus fieri
7 respondit ei languidus Domine hominem non habeo
ut cum turbata fuerit aqua mittat me in piscinam
dum venio enim ego alius ante me descendit
8 dicit ei Iesus surge tolle grabattum tuum et ambula
9 et statim sanus factus est homo
et sustulit grabattum suum et ambulabat
erat autem sabbatum in illo die
10 dicebant Iudaei illi qui sanatus fuerat
sabbatum est non licet tibi tollere grabattum tuum
11 Respondit eis
qui me fecit sanum
ille mihi dixit tolle grabattum tuum et ambula
12 interrogaverunt ergo eum
quis est ille homo qui dixit tibi tolle grabattum tuum et ambula
13 is autem qui sanus fuerat effectus nesciebat quis esset
Iesus enim declinavit turba constituta
in loco
14 postea invenit eum Iesus in templo et dixit illi ecce sanus factus es
iam noli peccare ne deterius tibi aliquid contingat
15 abiit ille homo et nuntiavit Iudaeis
quia Iesus esset qui fecit eum sanum
16 propterea persequebantur Iudaei Iesum
quia haec faciebat in sabbato
17 Iesus autem respondit eis
Pater meus usque modo operatur et ego operor
18 propterea ergo magis quaerebant eum Iudaei interficere
quia non solum solvebat sabbatum
sed et Patrem suum dicebat Deum aequalem se faciens Deo
respondit itaque Iesus et dixit eis
19 amen amen dico vobis
non potest Filius a se facere quicquam
nisi quod viderit Patrem facientem
quaecumque enim ille fecerit
haec et Filius similiter facit
20 Pater enim diligit Filium
et omnia demonstrat ei quae ipse facit
et maiora his demonstrabit ei opera ut vos miremini
21 sicut enim Pater suscitat mortuos et vivificat
sic et Filius quos vult vivificat
22 neque enim Pater iudicat quemquam
sed iudicium omne dedit Filio
23 ut omnes honorificent Filium sicut honorificant Patrem
Qui non honorificat Filium
non honorificat Patrem qui misit illum
24 Amen amen dico vobis
quia qui verbum meum audit et credit ei qui misit me
habet vitam aeternam
et in iudicium non venit
sed transit a morte in vitam
25 amen amen dico vobis quia venit hora et nunc est
quando mortui audient vocem Filii Dei
et qui audierint vivent
26 sicut enim Pater habet vitam in semet ipso
sic dedit et Filio vitam habere in semet ipso
27 et potestatem dedit ei et iudicium facere
quia Filius hominis est
28 nolite mirari hoc quia venit hora
in qua omnes qui in monumentis sunt audient vocem eius
29 et procedent qui bona fecerunt in resurrectionem vitae
qui vero mala egerunt in resurrectionem iudicii
30 non possum ego a me ipso facere quicquam
sicut audio iudico et iudicium meum iustum est
Quia non quaero voluntatem meam
sed voluntatem eius qui misit me
31 Si ego testimonium perhibeo de me
testimonium meum non est verum
32 alius est qui testimonium perhibet de me
et scio quia verum est testimonium quod perhibet de me
33 vos misistis ad Iohannem et testimonium perhibuit veritati
34 ego autem non ab homine testimonium accipio
sed haec dico ut vos salvi sitis
35 ille erat lucerna ardens et lucens
vos autem voluistis exultare ad horam in luce eius
36 ego autem habeo testimonium maius Iohanne
opera enim quae dedit mihi Pater ut perficiam ea
ipsa opera quae ego facio testimonium perhibent de me
quia Pater me misit
37 et qui misit me Pater ipse testimonium perhibuit de me
Neque vocem eius umquam audistis neque speciem eius vidistis
38 Et verbum eius non habetis in vobis manens
quia quem misit ille huic vos non creditis
39 scrutamini scripturas
quia vos putatis in ipsis vitam aeternam habere
et illae sunt quae testimonium perhibent de me
40 et non vultis venire ad me ut vitam habeatis
41 claritatem ab hominibus non accipio
42 sed cognovi vos quia dilectionem Dei non habetis in vobis
43 ego veni in nomine Patris mei et non accipitis me
si alius venerit in nomine suo illum accipietis
44 quomodo potestis vos credere
qui gloriam ab invicem accipitis
et gloriam quae a solo est Deo non quaeritis
45 nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem
est qui accuset vos Moses in quo vos speratis
46 si enim crederetis Mosi crederetis forsitan et mihi
de me enim ille scripsit
47 si autem illius litteris non creditis
quomodo meis verbis credetis
1 Pas këtyreve ishte e kremteja e Judhenjet; edhe Jisuj hipi ndë Jerusalim.
2 Edhe ndë Jerusalim afër derësë dhënet është një banjë që qjuhetë Evraisht Vithesdha, e cila ka pesë kamare.
3 Ndër këto dirgjej shumë shumicë të sëmurësh, të verburish, çalash, të thatësh, që pritinë të luajturit’ e ujit.
4 Sepse kohë mbë kohë sbriste një ëngjëll mbë banjët, edhe trazonte ujëtë; cili të hynte pra më përpara, pas të trazuarit ujit, bënej i shëndoshë prej çdo farë sëmundëje që të kishte.
5 Edhe atie ishte një njeri, që ishte i sëmurë tri-dhiet’e tetë viet.
6 Jisuj kur pa këtë se po dirgjej, edhe mori vesh se kishte shumë mot ndashti, i thotë:
7 “Do të bënesh i shëndoshë?” I sëmuri iu përgjeq: “Zot, s’kam njeri të më vërë ndë banjët, kur të trazonet’ ujëtë; sepse kur vinj unë, sbret përpara meje një tietrë.”
8 Jisuj i thotë: “Çohu, ngri shtratinë tënt, edhe ecë.”
9 Edhe përnjëherë njeriu u bë i shëndoshë, edhe ngriti shtratin’ e ti, edhe ecënte. Edhe atë ditë ishte e shëtunë.
10 Judhenjtë pra i thoshin’ ati që ishte shëruarë: “Ësht’ e shëtunë; nuk’ ësht’ e udhësë të ngresh shtratinë.”
11 Ay u përgjeq atyre: “Ay që më shëroj më tha:
12 Ngri shtratinë tënt, edhe ecë.” E pyetnë pra: “Cili ësht’ ay njeri që të tha: Ngri shtratinë tënt, edhe ecë?”
13 Po ay që u shërua nuk dinte cili është, sepse Jisuj u shtëmënk prej gjëndëjesë që ishte nd’ atë vënt.
14 Pastaj Jisuj e gjen atë ndë hieroret, edhe i tha: “Na tek u bëre i shëndoshë; mos bëj më faj, që të mos të bënetë ndonjë gjë më e keqe.”
15 Njeriu pra vate, edhe u dha zë Judhenjet, se ay që e bëri të shëndoshë është Jisuj.
16 Edhe përandaj Judhenjtë ndiqninë Jisunë, dhe kërkoninë ta vrasënë, sepse bënte këto për ditë të shëtunë.
17 Po Jisuj u përgjeq atyre: “Im Atë punon gjer ndashti, edhe unë punonj.”
18 Përandaj Judhenjtë më tepërë kërkoninë ta vrasënë, sepse jo vetëmë të shëtunënë prishte, po edhe thoshte, se Perëndia ësht’ i ati, edhe bënte vetëhen’ e ti sinjënjë me Perëndinë.
19 Jisuj pra u përgjeq e u tha atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Biri s’munt të bënjë asgjë prej vetiu, ndë mos paftë Atinë tuke bërë ndonjë gjë; sepse ato që bën ay, edhe Biri i bën këto po kështu.
20 Sepse Ati do Birinë, edhe i dëften gjith’ato që bën ay; edhe do t’i dëftenjë punëra më të mëdha se këto, që të çuditeni ju.
21 Sepse sikundrë Ati ngjall të vdekuritë edhe ep jetë, kështu edhe Biri u ep jetë atyreve që do.
22 Sepse Ati nukë gjykon asndonjë, po gjithë gjyqinë ia dha Birit,
23 Që të gjithë të nderonjënë Birinë, sikundrë nderonjën’ Atinë. Ay që nukë nderon Birinë, nukë nderon Atinë që e ka dërguarë.
24 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se ay që dëgjon fialënë time, edhe i beson ati që më ka dërguarë, ka jetë të pasosurë, edhe nukë vien mbë gjyq, po shkon prej vdekëjesë ndë jetët.
25 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se vien një orë, edhe ndashti është, që të vdekuritë kanë për të dëgjuarë zërin’ e të Birit Perëndisë, edhe ata që dëgjonjënë do të rronjënë.
26 Sepse sikundrë Ati ka jetë ndë vetëhet të ti, kështu i dha edhe të Birit të ketë jetë ndë vetëhet të ti.
27 Edhe i dha pushtet të bënjë edhe gjyq, sepse është bir njeriu.
28 Mos u çuditni për këtë; se vien një orë, që nd’ atë gjith’ ata që janë ndëpër varret do të dëgjonjënë zërin’ e ati;
29 Edhe do të dalënë jashtë ata që kanë bërë të mira mbë të ngjallurë jete; edhe ata që kanë punuarë të liga, mbë të ngjallurë gjyqi.
30 Unë s’munt të bënj asgjë prej vetëhesë sime. Sikundrë dëgjonj, kështu gjykonj; edhe gjyqi im ësht’ i drejtë, sepse s’kërkonj dashuriminë tim, po dashurimin’ e ati (Atit) që më ka dërguarë.
31 Unë ndë martirisça për vetëhenë time, martiria ime nuk’ është e vërtetë.
32 Tietërë ësht’ ay që martiris për mua; edhe e di, se martiria e ati që martiris për mua ësht’ e vërtetë.
33 Ju dërguatë te Joanni, edhe ay martirisi të vërtetënë.
34 Edhe unë nuk’ e marr martirinë prej njeriu; po them këto, që të shpëtoni ju.
35 Ay ishte kandili që digjet’ e bën dritë; edhe ju deshtë të gëzoneni për pak kohë ndë dritët t’ati.
36 Po un’ e kam martirinë më të madhe se të Joannit, sepse ato punëra që më dha Ati që t’i mbaronj, ato punëra që bënj unë, martirisnjënë për mua, se Ati më ka dërguarë.
37 Edhe ay Ati që më dërgoj, ay martirisi për mua. As zërin’ e ati s’e keni dëgjuarë kurrë, as faqen’ e ati s’e keni parë.
38 Edhe fiala e ati s’ka ndenjurë ndër ju, sepse ju nuk’ i besoni ati që dërgoj ay.
39 Vëshgoni shkronjatë, sepse ju kujtoni se keni jetë të pasosurë ndër ato; edhe ato janë që martirisnjënë për mua.
40 Po s’doni të vini tek unë, që të keni jetë.
41 Nukë marr lavdi prej njerëzish,
42 Po u njoha juve, se s’keni dashurin’ e Perëndisë ndër vetëhenë tuaj.
43 Unë kam ardhurë mb’ emërit të tim eti, e nukë më prisni; nd’ ardhtë ndonjë tiatrë mb’ emërit të ti, do të prisni atë.
44 Qysh munt të besoni ju që të merrni lavdi njëri prej tiatrit, edhe nukë kërkoni lavdinë që është prej të vetëmit Perëndi?
45 Mos kujtoni, se unë do t’u përflas juve tek Ati; ka kush u përflet juve, Mojsiu, që ju shpëryetë mb’ atë.
46 Sepse ndë i besonit Mojsiut, do të më besonit’ edhe mua; sepse ay shkroj për mua.
47 Po ndë qoftë se nuk’ u besoni shkronjavet ati, qysh do t’u besoni fialëvet mia?”