1 haec locutus sum vobis ut non scandalizemini
2 absque synagogis facient vos
Sed venit hora ut omnis qui interficit vos
arbitretur obsequium se praestare Deo
3 et haec facient quia non noverunt Patrem neque me
4 sed haec locutus sum vobis
ut cum venerit hora eorum reminiscamini quia ego dixi vobis
5 Haec autem vobis ab initio non dixi quia vobiscum eram
at nunc vado ad eum qui me misit
et nemo ex vobis interrogat me quo vadis
6 sed quia haec locutus sum vobis tristitia implevit cor vestrum
7 sed ego veritatem dico vobis expedit vobis ut ego vadam
si enim non abiero paracletus non veniet ad vos
si autem abiero mittam eum ad vos
8 et cum venerit ille
arguet mundum de peccato et de iustitia et de iudicio
9 de peccato quidem quia non credunt in me
10 de iustitia vero quia ad Patrem vado
et iam non videbitis me
11 de iudicio autem
quia princeps mundi huius iudicatus est
12 adhuc multa habeo vobis dicere sed non potestis portare modo
13 cum autem venerit ille Spiritus veritatis
docebit vos in omnem veritatem
non enim loquetur a semet ipso
sed quaecumque audiet loquetur
et quae ventura sunt adnuntiabit vobis
14 ille me clarificabit
quia de meo accipiet et adnuntiabit vobis
15 Omnia quaecumque habet Pater mea sunt
Propterea dixi quia de meo accipit
et adnuntiabit vobis
16 modicum et iam non videbitis me
et iterum modicum et videbitis me quia vado ad Patrem
17 dixerunt ergo ex discipulis eius ad invicem
quid est hoc quod dicit nobis
modicum et non videbitis me et iterum modicum et videbitis me
et quia vado ad Patrem
18 dicebant ergo quid est hoc quod dicit modicum
nescimus quid loquitur
19 cognovit autem Iesus quia volebant eum interrogare
et dixit eis de hoc quaeritis inter vos
quia dixi modicum et non videbitis me
et iterum modicum et videbitis me
20 amen amen dico vobis quia plorabitis et flebitis vos
mundus autem gaudebit vos autem contristabimini
sed tristitia vestra vertetur in gaudium
21 mulier cum parit tristitiam habet quia venit hora eius
cum autem pepererit puerum
iam non meminit pressurae propter gaudium
quia natus est homo in mundum
22 et vos igitur nunc quidem tristitiam habetis
iterum autem videbo vos et gaudebit cor vestrum
et gaudium vestrum nemo tollit a vobis
23 et in illo die me non rogabitis quicquam
Amen amen dico vobis
si quid petieritis Patrem in nomine meo dabit vobis
24 usque modo non petistis quicquam in nomine meo
petite et accipietis ut gaudium vestrum sit plenum
25 Haec in proverbiis locutus sum vobis
venit hora cum iam non in proverbiis loquar vobis
sed palam de Patre adnuntiabo vobis
26 illo die in nomine meo petetis
et non dico vobis quia ego rogabo Patrem de vobis
27 ipse enim Pater amat vos quia vos me amastis
et credidistis quia ego a Deo exivi
28 exivi a Patre et veni in mundum
iterum relinquo mundum et vado ad Patrem
29 dicunt ei discipuli eius
ecce nunc palam loqueris et proverbium nullum dicis
30 nunc scimus quia scis omnia
et non opus est tibi ut quis te interroget
in hoc credimus quia a Deo existi
31 Respondit eis Iesus modo creditis
32 ecce venit hora et iam venit
ut dispergamini unusquisque in propria et me solum relinquatis
et non sum solus quia Pater mecum est
33 Haec locutus sum vobis ut in me pacem habeatis
in mundo pressuram habetis
sed confidite ego vici mundum
1 “U fola juve këto, që të mos skandhaliseni.
2 Do t’u bënjënë juve jashtë sinagogjiavet; po vien një orë, që kushdo që t’u vrasë juve do t’i duketë se i shërben Perëndisë.
3 Edhe këto do t’ua bënjënë juve, sepse s’njohnë Atinë, as mua.
4 Po u fola juve këto, që t’i kujtoni, kur të vinjë ora, se un’ u thashë juve. Edhe nuk’ u thashë juve këto që përpara herësë, sepse ishnjam bashkë me ju.
5 Po ndashti po vete tek ay që më dërgoj, edhe asndonjë prej jush s’më pyetë: Ku vete?
6 Po sepse u fola juve këto, hidhërimi mbushi zemrënë tuaj.
7 Po unë po u them juve të vërtetënë, se është mirë për ju të ikënj unë; sepse ndë mos ikça, Ngushullimtari nukë do të vinjë te ju, po passi të vete, do ta dërgonj te ju.
8 Edhe ay kur të vinjë, do të qërtonjë botënë për faj, edhe për drejtëri, edhe për gjyq.
9 Për faj, sepse nukë më besonjënë.
10 Edhe për drejtëri, sepse vete tek im Atë, edhe nukë më shihni më.
11 Edhe për gjyq, sepse urdhërtari i kësaj bote është gjykuarë.
12 Edhe shumë kam për të thënë juve, po ndashti nukë munt t’i mbani.
13 Po kur të vinjë ay, Frym’ e së vërtetësë, do t’u heqë udhënë juve mbë gjithë të vërtetënë; sepse nukë do të flasë prej vetiu, po do të flasë sa që të dëgjonjë, edhe do t’u dëftenjë juve ato punëra që bënenë.
14 Ay do të më lavdonjë, sepse do të marrë prej simesë, edhe do t’u dëftenjë juve.
15 Gjithë se ka Ati, janë të miatë; përandaj thashë, se do të marrë prej simesë, edhe do t’u dëftenjë juve.
16 Edhe pak, edhe nukë më shihni; edhe përsëri edhe pak, edhe do të më shihni; sepse unë po vete tek Ati.”
17 Atëhere ca nga nxënësit’ e ati i thanë njëri tiatrit: “Ç’është këjo që na thotë: Edhe pak, edhe nukë më shihni; edhe përsëri edhe pak, edhe do të më shihni? Edhe: Se unë vete tek Ati?”
18 Thoshinë pra: “Ç’është këjo që thotë: Këjo Edhe pak? Nukë dimë se ç’flet.”
19 Jisuj pra kupëtoj se doninë ta pyesënë, edhe u tha atyre: “Për këtë haheni njëri me tatrinë, se thashë: Edhe pak, edhe nukë më shihni, edhe përsëri edhe pak, edhe do të më shihni?
20 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se ju do të qjani, edhe do të bëni vajë, po bota do të gëzonetë; edhe ju do të hidhëroneni, po hidhërimi juaj do të bënetë për gëzim.
21 Gruaja, kur piell, ka hidhërim, se i erdhi ora; po si të piellë foshnjenë, s’kujton më shtrëngimnë, për gëzimnë se lindi një njeri ndë botët.
22 Edhe ju pra ndashti keni hidhërim; po përsëri do t’u shoh juve, edhe zemëra juaj do të gëzonetë, edhe asndonjë nukë ngre gëzimnë tuaj prej jush.
23 Edhe nd’ atë ditë nukë do të lypni prej meje asgjë. Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se sa t’i lypni Atit mb’ emërit tim, do t’ua apë juve.
24 Gjer ndashti nukë lyptë asgjë mb’ emërit tim; lypni, edhe do të merrni, që të jetë plot gëzimi juaj.
25 U fola juve këto me të përgjajtura; po vien një orë, që atëhere nukë do t’u flas më juve me të përgjajtura, po do t’u dëftenj juve faqeza për Atinë.
26 Nd’atë ditë do të lypni mb’ emërit tim; edhe nuk’ u them juve, se do t’i lutem Atit për ju;
27 Se ay Ati u do juve, sepse ju më keni dashurë, edhe keni besuarë, se unë dolla prej Perëndisë.
28 Dolla prej Atit, edhe erdha ndë botët; përsëri lë botënë, edhe vete tek Ati.”
29 Nxënësit’ e ati i thonë: “Na ndashti te flet ndër sy, edhe nukë thua asndonjë të përgjajturë.
30 Ndashti e njohëmë se i di të gjitha, edhe s’ke nevojë të të pyesë ndonjë, përandaj besojmë se dolle prej Perëndisë.”
31 Jisuj u përgjeq atyre: NNdashti besoni?
32 Na tek vien një orë, edhe ndashti erdhi, që të përndaheni gjithësecili mbë të tiat, edhe të më lini vetëmë; po s’jam vetëmë, sepse Ati është bashkë me mua.
33 U fola juve këto, që të keni paqtim mbë mua. Do të keni shtrëngim ndë botët; po kini zemërë, un’ e kam mundurë botënë.”