1 Iesus ergo ante sex dies paschae venit Bethaniam
ubi fuerat Lazarus mortuus quem suscitavit Iesus
2 Fecerunt autem ei cenam ibi et Martha ministrabat
Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo
3 Maria ergo accepit libram unguenti nardi pistici pretiosi
unxit pedes Iesu
et extersit capillis suis pedes eius
et domus impleta est ex odore unguenti
4 dicit ergo unus ex discipulis eius
Iudas Scariotis qui erat eum traditurus
5 quare hoc unguentum non veniit trecentis denariis
et datum est egenis
6 dixit autem hoc non quia de egenis pertinebat ad eum
sed quia fur erat et loculos habens ea quae mittebantur portabat
7 dixit ergo Iesus
sine illam ut in die sepulturae meae servet
illud
8 pauperes enim semper habetis vobiscum
me autem non semper habetis
9 Cognovit ergo turba multa ex Iudaeis quia illic est
et venerunt non propter Iesum tantum
sed ut Lazarum viderent quem suscitavit a mortuis
10 cogitaverunt autem principes sacerdotum
ut et Lazarum interficerent
11 quia multi propter illum abibant ex Iudaeis et credebant in Iesum
12 In crastinum autem turba multa quae venerat ad diem festum
cum audissent quia venit Iesus Hierosolyma
13 acceperunt ramos palmarum et processerunt obviam ei
et clamabant
osanna benedictus qui venit in nomine Domini rex Israhel
14 Et invenit Iesus asellum et sedit super eum sicut scriptum est
15 noli timere filia Sion
ecce rex tuus venit sedens super pullum asinae
16 Haec non cognoverunt discipuli eius primum
sed quando glorificatus est Iesus
tunc recordati sunt quia haec erant scripta de eo
et haec fecerunt ei
17 testimonium ergo perhibebat turba quae erat cum eo
quando Lazarum vocavit de monumento
et suscitavit eum a mortuis
18 propterea et obviam venit ei turba
quia audierunt eum fecisse hoc signum
19 Pharisaei ergo dixerunt ad semet ipsos
videtis quia nihil proficimus
ecce mundus totus post eum abiit
20 erant autem gentiles quidam
ex his qui ascenderant ut adorarent in die festo
21 hii ergo accesserunt ad Philippum qui erat a Bethsaida Galilaeae
et rogabant eum dicentes domine volumus Iesum videre
22 venit Philippus et dicit Andreae
Andreas rursum et Philippus dixerunt Iesu
23 Iesus autem respondit eis dicens
venit hora ut clarificetur Filius hominis
24 Amen amen dico vobis
nisi granum frumenti cadens in terram mortuum fuerit
25 ipsum solum manet
si autem mortuum fuerit multum fructum adfert
Qui amat animam suam perdet eam
et qui odit animam suam in hoc mundo
in vitam aeternam custodit eam
26 Si quis mihi ministrat me sequatur
et ubi sum ego illic et minister meus erit
si quis mihi ministraverit
honorificabit eum Pater meus
27 Nunc anima mea turbata est et quid dicam
Pater salvifica me ex hora hac
Sed propterea veni in horam hanc
28 Pater clarifica tuum nomen
venit ergo vox de caelo et clarificavi et iterum clarificabo
29 turba ergo quae stabat et audierat dicebant
tonitruum factum esse
alii dicebant angelus ei locutus est
30 respondit Iesus et dixit
non propter me vox haec venit sed propter vos
31 nunc iudicium est mundi
nunc princeps huius mundi eicietur foras
32 et ego si exaltatus fuero a terra omnia traham ad me ipsum
33 hoc autem dicebat significans qua morte esset moriturus
34 respondit ei turba
nos audivimus ex lege quia Christus manet in aeternum
et quomodo tu dicis oportet exaltari Filium hominis
quis est iste Filius hominis
35 dixit ergo eis Iesus
adhuc modicum lumen in vobis est
ambulate dum lucem habetis
ut non tenebrae vos conprehendant
et qui ambulat in tenebris nescit quo vadat
36 dum lucem habetis credite in lucem ut filii lucis sitis
haec locutus est Iesus et abiit et abscondit se ab eis
37 cum autem tanta signa fecisset coram eis non credebant in eum
38 ut sermo Esaiae prophetae impleretur quem dixit
Domine quis credidit auditui nostro
et brachium Domini cui revelatum est
39 Propterea non poterant credere quia iterum dixit Esaias
40 excaecavit oculos eorum et induravit eorum cor
ut non videant oculis et intellegant corde
et convertantur et sanem eos
41 Haec dixit Esaias quando vidit gloriam eius et locutus est de eo
42 verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum
sed propter Pharisaeos non confitebantur
ut de synagoga non eicerentur
43 dilexerunt enim gloriam hominum magis quam gloriam Dei
44 Iesus autem clamavit et dixit
qui credit in me non credit in me sed in eum qui misit me
45 et qui videt me videt eum qui misit me
46 Ego lux in mundum veni
ut omnis qui credit in me in tenebris non maneat
47 et si quis audierit verba mea et non custodierit
ego non iudico eum
non enim veni ut iudicem mundum
sed ut salvificem mundum
48 qui spernit me et non accipit verba mea
habet qui iudicet eum
sermo quem locutus sum ille iudicabit eum in novissimo die
49 quia ego ex me ipso non sum locutus
sed qui misit me Pater
ipse mihi mandatum dedit quid dicam et quid loquar
50 et scio quia mandatum eius vita aeterna est
quae ergo ego loquor sicut dixit mihi Pater sic loquor
1 Jisuj pra gjashtë dit përpara pashkësë erdhi ndë Vithani, atie ku ishte Llazari që pat vdekurë, të cilin’ e ngjalli prej së vdekurish.
2 Edhe i bënë darkë atie; edhe Martha shërbente; edhe Llazari ishte një prej atyre që rrininë ndë mësallë bashkë me atë.
3 Atëhere Maria mori një litrë vaj ere prej nardhi të papërzierë shumë të shtrenjtë, edhe leu këmbët’ e Jisujt, edhe fshiu këmbët’ e ati me flokët’ e saj; edhe shtëpia u mbush me erën’ e vajit erësë.
4 Një pra nga të dy-mbë-dhietë nxënësit’ e ati, Judhë Iskarioti, i biri Simonit, ay që do ta trathtonte, thotë:
5 “Përse të mos shitej kyj vaj ere tre qint dhinarë, e të epej ndëpër të vobeq?”
6 Edhe këtë e tha, jo se kishte kujdes ay për të vobeqit, po sepse ishte viedhës, edhe kishte kuletën’ e aspravet, edhe mbante ç’viheshinë nd’atë .
7 Jisuj tha pra: “Lëre, se e ruajti për ditën’ e të kallurit tim ndë varr.
8 Sepse të vobeqtë i keni përherë bashkë me vetëhenë tuaj, po mua nukë më keni përherë.”
9 Shumë gjëndëje pra prej Judhenjet muarnë vesh se ësht’ atie; edhe erthnë jo për Jisunë vetëmë, po që të shohën’ edhe Llazarinë, të cilin’ e ngjalli prej së vdekurish.
10 Po kryepriftëritë bënë këshillë, që të vrasën’ edhe Llazarrë;
11 Sepse shumë vetë prej Judhenjet shkoninë për atë, edhe i besoninë Jisujt.
12 Mbë të nesërmet shumë gjëndëje që kishin’ ardhurë për të kremtenë, kur dëgjuanë se vien Jisuj ndë Jerusalim,
13 Muarnë dega hurmash, edhe duallnë përpara ta presënë, edhe thërrisninë: “Hosanna, i bekuar’ ësht’ ay që vien mb’ emërë të Zotit, mbëreti i Israilit.”
14 Edhe Jisuj gjeti një pulisht, edhe ndenji mbi atë, sikundrë është shkruarë:
15 “Mos ki frikë, bij’ e Sionësë; na mbëreti yt tek po vien ndenjurë mbi pulisht gomareje.”
16 Edhe nxënësitë nukë kupëtuanë këto herën e parë, po kur u lavdua Jisuj, atëhere u ranë ndër mënt atyre, se këto ishinë shkruarë për atë, edhe këto ia bënë ati.
17 Gjëndëja pra që ishte bashkë me atë martiriste, se thirri Llazarinë nga varri, edhe e ngjalli nga të vdekuritë.
18 Përandaj edhe gjëndëja i dolli përpara, sepse dëgjoj, se ay kishte bërë këtë çudi.
19 Farisenjtë pra thanë njëri tiatrit: “A shihni ju, se nukë bëni gjë të mirë? Na bota te vate prapa ati.”
20 Edhe ishinë ca Grekë ndërmest atyreve që kishinë hipurë të falenë për të kremtenë.
21 Këta pra erthnë te Filippi që ishte prej Vithsajdhasë Galilesë, edhe i luteshinë, tuke thënë: “Zot, duamë të shohëmë Jisunë.”
22 Filippi vien e i thot’ Andhreut; edhe përsëri Andhreu edhe Filippi i thonë Jisujt.
23 Edhe Jisuj u përgjeq atyre, tuke thënë: “Erdhi ora që të lavduronet’ i bir’ i njeriut.
24 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ndë mos rëntë koqeja e grurit ndë dhet e të vdesë, mbet vetëmë; po ndë vdektë, bie shumë pemë.
25 Ay që do jetën’ e ti, do ta humbasë; edhe ay që mërzit jetën’ e ti ndë këtë botë, do ta ruanjë për jetën’ e pasosurë.
26 Ndë më shërben ndonjë, le të më vinjë pas; edhe ku të jem unë, atie do të jetë edhe shërbëtori im; edhe ndë qoftë se më shërben ndonjë, Ati do ta nderonjë.
27 Ndashti shpirti im ësht’ përzierë; edhe ç’të them? Atë, shpëtomë nga këjo orë. Po përandaj erdha ndë këtë orë.
28 Atë, lavduro emërinë t’ënt.
Erdhi pra një zë nga qielli, Edhe lavdurova, edhe përsëri do ta lavduronj.”
29 Gjëndëja pra që kishte ndenjurë, edhe dëgjoj zënë , thoshte, se u bë bumbullimë; të tierë thoshinë, se: “I foli ëngjëllë.”
30 Jisuj u përgjeq e tha: “Kyj zë nuk’ u bë për mua, po për ju.
31 Ndashti është gjyqi i kësaj bote; ndashti urdhërtari i kësaj bote do të hidhetë jashtë.
32 Edhe unë nd’ u ngriça nga dheu, do të heq të gjithë pas vetëhesë sime.”
33 — (Edhe këtë e thoshte tuke dëftyerë me çfarë vdekëjeje do të vdiste.)
34 Gjëndëja iu përgjeq: “Neve kemi dëgjuarë nga nomi, se Krishti mbet për gjithë jetënë; qysh thua pra ti, se: I bir’ i njeriut duhetë të ngrihetë lart? Cili është kyj i bir’ i njeriut?”
35 Jisuj pra u tha atyre: “Edhe pakëzë kohë është drita bashkë me ju. Ecëni gjersa keni dritënë, që të mos u zërë juve errësira; sepse ay që ecën nd’ errësirët, nukë di se ku vete.
36 Gjersa të keni dritënë, i besoni dritësë, që të bëneni të bijt’ e dritësë.” – Këto foli Jisuj, edhe iku e u fsheh prej atyreve.
37 Po ndonëse bëri kaqë çudira përpara atyreve, nuk’ i besuanë;
38 Që të mbushetë fjal’ e profitit Isaj që tha: “Zot, kush i besoj mësimit tënë? Edhe mbë cilinë u sbulua krahu i Zotit?”
39 Përandaj nukë munt të besoninë, sepse Isaia tha përsëri:
40 “Verboj syt’ e atyreve, edhe ashpëroj zemërën’ e atyreve, që të mos shohënë me sytë, edhe të mos kupëtonjënë me zemërënë, edhe të këthehenë e t’i shëronj”.
41 Këto tha Isaja, kur pa lavdin’ e ati, edhe foli për atë.
42 Po shumë vetë edhe prej të parëvet besuanë; po nga frik’ e Farisevet nukë rrëfeninë, që të mos bënenë jashtë sinagogjisë;
43 Sepse deshnë lavdin’ e njerëzet më tepërë se lavdin’ e Perëndisë.
44 Edhe Jisuj bërtiti e tha: “Ay që më beson mua, nukë më beson mua, po ati që më dërgoj;
45 Edhe ay që më vë re mua, vë re atë që më dërgoj.
46 Unë kam ardhurë dritë te bota, që të mos mbesë nd’ errësirët kushdo që të më besonjë.
47 Edhe ndë dëgjoftë ndonjë fialët’ e mia, edhe të mos besonjë, unë nuk’ e gjykonj; sepse nuk’ erdha të gjykonj botënë, po që të shpëtonj botënë.
48 Ay që më heth poshtë, edhe nukë pret fialët’ e mia, ka se kush ta gjykonjë; fiala që fola, ajo do ta gjykonjë ndë ditë të pastajme.
49 Sepse unë nukë fola prej vetiu, po Ati që më dërgoj, ay më dha porosi, ç’të them, e ç’të flas;
50 Edhe e di, se porosia e ati është jet’ e pasosurë; unë pra sa flas, sikundrë më ka thënë Ati, kështu flas.”