1 habuit quidem et prius iustificationes culturae
et sanctum saeculare
2 tabernaculum enim factum est primum
in quo inerant candelabra et mensa et propositio panum
quae dicitur sancta
3 post velamentum autem secundum tabernaculum
quod dicitur sancta sanctorum
4 aureum habens turibulum
et arcam testamenti circumtectam ex omni parte auro
in qua urna aurea habens manna
et virga Aaron quae fronduerat et tabulae testamenti
5 superque eam cherubin gloriae obumbrantia propitiatorium
de quibus non est modo dicendum per singula
6 his vero ita conpositis
in priori quidem tabernaculo semper introibant sacerdotes
sacrificiorum officia consummantes
7 in secundo autem semel in anno solus pontifex
non sine sanguine quem offert pro sua et populi ignorantia
8 hoc significante Spiritu Sancto
nondum propalatam esse sanctorum viam
adhuc priore tabernaculo habente statum
9 quae parabola est temporis instantis
iuxta quam munera et hostiae offeruntur
quae non possunt iuxta conscientiam perfectum facere servientem
10 solummodo in cibis et in potibus
et variis baptismis et iustitiis carnis
usque ad tempus correctionis inpositis
11 Christus autem adsistens pontifex futurorum bonorum
per amplius et perfectius tabernaculum non manufactum
id est non huius creationis
12 neque per sanguinem hircorum et vitulorum
sed per proprium sanguinem introivit semel in sancta
aeterna redemptione inventa
13 si enim sanguis hircorum et taurorum et cinis vitulae aspersus
inquinatos sanctificat ad emundationem carnis
14 quanto magis sanguis Christi
qui per Spiritum Sanctum semet ipsum obtulit inmaculatum Deo
emundabit conscientiam vestram
ab operibus mortuis
ad serviendum Deo viventi
15 et ideo novi testamenti mediator est
ut morte intercedente
in redemptionem earum praevaricationum
quae erant sub priore testamento
repromissionem accipiant qui vocati sunt aeternae hereditatis
16 ubi enim testamentum mors necesse est intercedat testatoris
17 testamentum enim in mortuis confirmatum est
alioquin nondum valet dum vivit qui testatus est
18 unde ne primum quidem sine sanguine dedicatum est
19 lecto enim omni mandato legis a Mose universo populo
accipiens sanguinem vitulorum et hircorum
cum aqua et lana coccinea et hysopo
ipsum quoque librum et omnem populum aspersit
20 dicens
hic sanguis testamenti quod mandavit ad vos Deus
21 etiam tabernaculum et omnia vasa ministerii
sanguine similiter aspersit
22 et omnia paene in sanguine mundantur secundum legem
et sine sanguinis fusione non fit remissio
23 necesse est ergo exemplaria quidem caelestium his mundari
ipsa autem caelestia melioribus hostiis quam istis
24 non enim in manufactis sanctis Iesus introiit
exemplaria verorum
sed in ipsum caelum ut appareat nunc vultui Dei pro nobis
25 neque ut saepe offerat semet ipsum
quemadmodum pontifex intrat in sancta
per singulos annos in sanguine alieno
26 alioquin oportebat eum frequenter pati ab origine mundi
nunc autem semel in consummatione saeculorum
ad destitutionem peccati
per hostiam suam apparuit
27 et quemadmodum statutum est hominibus semel mori
post hoc autem iudicium
28 sic et Christus semel oblatus
ad multorum exhaurienda peccata
secundo sine peccato apparebit expectantibus se in salutem
1 Kishte pra edhe tenda e parë takse lutëje, edhe shënjtëroren’ e botësë;
2 Sepse u ndërtua tend’ e parë; që mb’ atë ishte edhe kandileri, edhe truveza, edhe parëvënëja e bukëvet, që ajo thuhetë Shënjtërore.
3 Edhe pas kurtinësë dytë ishte tenda që thuhetë Shënjtërorja e Shënjtërorevet,
4 Që kishte një tymtare të artë, edhe arkën’ e dhiatësë mbuluarë rreth mbë gjith’ anëtë me ar, ndë të cilënë ishte një shtëmbë e artë që kishte manënë, edhe shkopi i Aaronit që biu, edhe rrasat’ e dhiatësë.
5 Edhe përsipër asaj ishinë Qeruvimet’ e lavdisë që i lëshoninë hie vëndit përdëllyershim, për të cilatë nuk’ ështënevojë ndashti të them një për një.
6 Edhe tuke qënë ndëtuarë këto kështu, ndë tendët të parë priftëritë hynjënë kurdo të bënjënë lutëjetë.
7 Po mbë të dytënë një herë ndë vit hyn vetëmë kryeprifti, jo pa gjak, të cilin’ e bie kurban për vetëhen’ e ti edhe për fajet’ e llauzit që i bënjënë paditurë.
8 Edhe këtë e dëftente Frym’ e Shënjtëruarë, se edhe s’ishte çfaqur’ udha mbë Shënjtëroren’ e shënjtërorevet, sepse tend’ e parë edhe po qëndronte;
9 E cila ishte formë për atë kohënë që ishte atëhere, kur bininë dhurëtia e kurbane, të cilatë s’munt ta bëninë të kulluarë ndë ndërgjegjëjet atë që lutej,
10 Sepse ishin’ urdhëruarë vetëmë për të ngrëna e për të pira, e për çdo farë të larash, e për takse mishi, gjer mbë një kohë për të ndrequrë.
11 Po si erdhi Krishti, kryeprifti i të miravet që do të vinin, ndëpër një tendë me të madhe e më të hollë, jo bërë me dorë, do me thënë, jo prej kësaj ndërtese,
12 As me anë gjaku ciepësh e viçash, po me anë të gjakut ti hyri një herë ndë Shënjtëroret të shënjtërorevet, edhe fitoj shpërblim të pasosurë.
13 Sepse ndë qoftë se gjaku i demavet e i ciepëvet, edhe hiri i mëshqerësë që përskat të pugërëtë, shënjtëron për pastrimin’ e mishit,
14 Sa më tepërë gjaku i Krishtit, i cili me anë të Frymësë pasosurë pruri vetëhen’ e ti për kurban pa palavi te Perëndia, do të pastronjë ndërgjegjëjenë tuaj nga punërat’ e vdekura, që të lusni Perëndin’ e gjallë?
15 Edhe përandaj është meshtar i dhiatësë së re, që me anë të vdekëjesë që u bë për shpërblimin’ e të kapërxyerësë porosiavet mbë dhiatën’ e parë, të marrënë të zotuarët’ e trashëgimit pasosurë ata që janë thërriturë.
16 Sepse atie ku është dhiatë, është nevojë të jetë vdekëj’ e ati që bëri dhiatënë;
17 Sepse dhiata ka fuqi mb’ ata që kanë vdekurë; sepse kurrë s’ka fuqi sa të jetë ghallë ay që bëri dhiatënë.
18 Andaj as e para nukë qe përtëriturë pa gjak;
19 Sepse kur u fol prej Mojsiut çdo porosi pas nomit mbë gjithë llauzinë, mori gjakun’ e viçavet e të ciepëvet, bashkë me ujë e me lesh të kuq e me hyssop, e përskati edhe atë vivlinë edhe gjithë llauzinë,
20 Tuke thënë: “Kyj është gjaku i dhiatësë, që urdhëroj Perëndia mbë ju.”
21 Edhe kështu përskati me gjak edhe tendën’ edhe gjith’ enët’ e shërbesësë.
22 Edhe shkurt me thënë të gjitha qëronenë me gjak pas nomit, edhe pa derdhurë gjak s’ka të falurë fajesh.
23 Ishte nevojë pra format’ e qiellorevet të qëroneshinë me këto, po ato qielloretë ishte nevojë të qëroneshinë me kurbane më të mira se këto.
24 Sepse Krishti nukë hyri ndë shënjtërore të bëra me dorë, që janë kundraformat’ e të vërtetavet, po nd’ atë qiell, që të duketë ndashti përpara Perëndisë për ne.
25 As të bierë kurban vetëhen’ e ti shumë herë, sikundrë kryeprifti hyn ndë shënjtëroret vit për vit me gjak të huajë;
26 (Sepse atëhere duhej shumë herë të pësonte shumë herë që kurë se u ngreh bota), po ndashti u çfaq një herë mbë të pastajmen’ e jetëvet, që të prishnjë fajinë me anë të kurbanit vetëhesë ti.
27 Edhe sikundrë ësht’ urdhëruarë për njerëzitë një herë të vdesënë, edhe pastaj është gjyqë;
28 Kështu edhe Krishti, një herë u pru kurban që të ngrejë fajet’ e të shumëve, do të duketë për së dyti pa faj ndër ata që e presënë për shpëtim.