1 est autem fides sperandorum substantia
rerum argumentum non parentum
2 in hac enim testimonium consecuti sunt senes
3 fide intellegimus aptata esse saecula verbo Dei
ut ex invisibilibus visibilia fierent
4 fide plurimam hostiam Abel quam Cain obtulit Deo
per quam testimonium consecutus est esse iustus
testimonium perhibente muneribus eius Deo
et per illam defunctus adhuc loquitur
5 fide Enoch translatus est ne videret mortem
et non inveniebatur quia transtulit illum Deus
ante translationem enim testimonium habebat placuisse Deo
6 sine fide autem inpossibile placere
credere enim oportet accedentem ad Deum quia est
et inquirentibus se remunerator fit
7 fide Noe responso accepto de his quae adhuc non videbantur
metuens aptavit arcam in salutem domus suae
per quam damnavit mundum
et iustitiae quae per fidem est heres est institutus
8 fide qui vocatur Abraham
oboedivit in locum exire quem accepturus erat in hereditatem
et exiit nesciens quo iret
9 fide moratus est in terra repromissionis
tamquam in aliena in casulis habitando
cum Isaac et Iacob coheredibus repromissionis eiusdem
10 expectabat enim fundamenta habentem civitatem
cuius artifex et conditor Deus
11 fide et ipsa Sarra sterilis
virtutem in conceptionem seminis
accepit
etiam praeter tempus aetatis
quoniam fidelem credidit esse qui promiserat
12 propter quod et ab uno orti sunt
et haec emortuo
tamquam sidera caeli in multitudinem
et sicut harena quae est ad oram maris innumerabilis
13 iuxta fidem defuncti sunt omnes isti
non acceptis repromissionibus
sed a longe eas aspicientes et salutantes
et confitentes quia peregrini et hospites sunt supra
terram
14 qui enim haec dicunt significant se patriam inquirere
15 et si quidem illius meminissent de qua exierunt
habebant utique tempus revertendi
16 nunc autem meliorem appetunt id est caelestem
ideo non confunditur Deus vocari Deus eorum
paravit enim illis civitatem
17 fide obtulit Abraham Isaac cum temptaretur
et unigenitum offerebat qui susceperat repromissiones
18 ad quem dictum est quia in Isaac vocabitur tibi semen
19 arbitrans quia et a mortuis suscitare potens est Deus
unde eum et in parabola accepit
20 fide et de futuris benedixit Isaac Iacob et Esau
21 fide Iacob moriens singulis filiorum Ioseph benedixit
et adoravit fastigium virgae eius
22 fide Ioseph moriens de profectione filiorum Israhel memoratus est
et de ossibus suis mandavit
23 fide Moses natus occultatus est mensibus tribus a parentibus suis
eo quod vidissent elegantem infantem
et non timuerunt regis edictum
24 fide Moses grandis factus negavit se esse filium filiae Pharaonis
25 magis eligens adfligi cum populo Dei
quam temporalis peccati habere iucunditatem
26 maiores divitias aestimans thesauro Aegyptiorum
inproperium Christi
aspiciebat enim in remunerationem
27 fide reliquit Aegyptum non veritus animositatem regis
invisibilem enim tamquam videns sustinuit
28 fide celebravit pascha et sanguinis effusionem
ne qui vastabat primitiva tangeret eos
29 fide transierunt mare Rubrum tamquam per aridam terram
quod experti Aegyptii devorati sunt
30 fide muri Hiericho ruerunt
circuiti dierum septem
31 fide Raab meretrix non periit cum incredulis
excipiens exploratores cum pace
32 et quid adhuc dicam
deficiet enim me tempus enarrantem
de Gedeon Barac Samson Iepthae
David et Samuhel et prophetis
33 qui per fidem devicerunt regna
operati sunt iustitiam adepti sunt repromissiones
obturaverunt ora leonum
34 extinxerunt impetum ignis effugerunt aciem gladii
convaluerunt de infirmitate
fortes facti sunt in bello castra verterunt exterorum
35 acceperunt mulieres de resurrectione mortuos suos
alii autem distenti sunt non suscipientes redemptionem
ut meliorem invenirent resurrectionem
36 alii vero ludibria et verbera experti insuper et vincula et carceres
37 lapidati sunt secti sunt temptati sunt
in occisione gladii mortui sunt
circumierunt in melotis in pellibus caprinis
egentes angustiati adflicti
38 quibus dignus non erat mundus
in solitudinibus errantes
et montibus et speluncis et in cavernis
terrae
39 et hii omnes testimonio fidei probati
non acceperunt repromissionem
40 Deo pro nobis melius aliquid providente
ut ne sine nobis consummarentur
1 Edhe besa është një themeli punërash që shpërehenë, një të dëftyerë punërash që nukë shihenë.
2 Sepse prej kësaj muarnë martiri të mirë të lashtëtë.
3 Me anë të besësë kupëtojmë se jetët’ u ndërtuanë me fialën’ e Perëndisë, kaqë që këto që shihenë nuk’ u bënë prej atyre punërave që dukenë.
4 Me anë të besësë Abeli i pruri Perëndisë kurban më të mirë se Kaini, që prej asaj besësë u martiris se ishte i drejtë, sepse Perëndia dha martiri për dhurëtiat’ e ati; edhe prej asaj, ndonëse vdiq, edhe më po flet.
5 Me anë të besësë Enohu u ndërrrua vëndit, që të mos shohë vdekëje, “edhe nukë gjëndej, sepse Perëndia e ndërroj vëndit;” sepse përpara se të ndërrohej vëndit u martiris, për atë se i kishte pëlqyerë Perëndisë.
6 Edhe pa besë s’munt t’i pelqenjë ati ndonjë; sepse ay që afronetë te Perëndia, duhetë të besonjë se është, edhe bënetë pagë-dhënës tek ata që e kërkonjën’ atë.
7 Me anë të besësë iu dëftye Noesë nga Perëndia për ato punëra që edhe nukë shiheshinë, edhe ay si u frikësua, ndërtoj një arkë për shpëtimin’ e shtëpisë ti; prej të cilësë gjukoj për të ligë botënë, edhe u bë trashëgimtar i drejtërisë me anë të besësë.
8 Me anë të besësë dëgjoj Avraami, kur u thërrit të dalë mb’ atë vënt, që kishte për të marrë për trashëgim, edhe dolli pa diturë se ku vete.
9 Me anë të besësë vate e nguli ndë dhe të së zotuarësë posi mbë një dhe të huajë, tuke ndenjurë ndë tenda, bashkë me Isaakun’ e me Jakovinë trashëgimtarëtë bashkë t’asaj të zotuarësë;
10 Sepse priste atë qytetinë që kishte themeletë, të cilit mieshtrë edhe ndërtestar është Perëndia.
11 Me anë të besësë edhe ajo Sarra mori fuqi të ngjitetë me barrë, edhe, ndonëse i kishte shkuarë koha e moshësë, polli, se e kujtoj të besës’ atë që i u zotua.
12 Përandaj lintnë kaqë vetë prej një nburri vetëmë , edhe kyj gati për të vdekurë, posi yjet’ e qiellit nga shumica, edhe posi rëra e panumëruarë që është ndë buzët të detit.
13 Këta të gjithë vdiqnë më besë, pa marrë të zotuaratë, po i panë ato për së largu, (edhe u mbushnë mëntë), edhe i pritnë, edhe rrëfyenë se janë të huajë edhe prej një tiatër vëndi mb’ atë dhe.
14 Sepse ata që flasënë kështu, dëftenjënë se kërkonjënë dhen e tyre.
15 Edhe ndë e mbaninë mënt atë dhe, që patnë dalë prej andejë, do të kishinë kohë të këtheneshinë.
16 Po ndashti dëshëronjënë për një dhe më të mirë, do me thënë, qielluar; përandaj Perëndisë nuk’ i vien turp të qjuhetë Perëndia i atyreve; sepse u bëri gati atyre qytet.
17 Me anë të besësë Avraami, pruri Isaakunë për kurban ; kur provohej; edhe ay që pat priturë të zotuaratë pruri për kurban të vetëmlindurinë birin’ e ti ,
18 Mbë të cilinë qe folurë: “Se mbë Isaakunë do të qjuhetë fara jote”,
19 Tuke menduarë Avraami , se Perëndia munt të ngjallnjë edhe prej së vdekurish; prej përandaj e mori atë posi me të përgjajturë.
20 Me anë të besësë Isaaku bekoj Jakovin’ edhe Isafinë për punërat që do të vininë.
21 Me anë të besësë Jakovi tuke vdekurë bekoj të dy të bijt’ e Josifit, “edhe u fal tuke pshteturë mbë majë të shkopit ti”.
22 Me anë të besësë Josifi tuke vdekurë përmëndi për të dalëtë jashtë e të bijvet Israilit, edhe porositi për eshtërat’ e tia.
23 Me anë të besësë Mojsiu, si lindi, u fsheh tre muaj nga përint’ e ti, sepse panë se çuni ishte i bukurë; edhe nukë patnë frikë për urdhëratën’ e mbëretit.
24 Me anë të besësë Mojsiu si u bë i math, mohoj të thuhet’ i biri së bijësë Faraojt;
25 Sepse sgjodhi më tepërë të heqë keq bashkë me llauzin’ e Perëndisë, se të ketë fitim faji për pakëzë kohë;
26 Tuke kujtuarë dhunën’ e Krishtit për më të madhe pasëje se thesarëtë ndë Egjypt; sepse vështronte mbë shpagimt.
27 Me anë të besësë la Egjyptinë pa pasurë frikë për zemëratën’ e mbëretit; sepse priti të paparinë, posi tuke parë atë .
28 Me anë të besësë bëri pashkën’ edhe të përskaturit’ e gjakut, që të mos i piekë atyreve ay që prishte dielmt’ e parë.
29 Me anë të besësë shkuanë ndëpër Det të Kuq posi ndëpër tokë; të cilinë kur e provuanë Egjyptianëtë, u mbytnë.
30 Me anë të besësë ranë muret’ e Jerihosë, si u qerthëlluanë shtatë dit.
31 Me anë të besësë kurva Raavë nukë humbi bashkë me ata që s’bindeshinë, passi priti përgjonjësitë me paqtim.
32 Edhe ç’të them më? Sepse nukë do të më mbesë kohë të tregonj për Gjedheoninë, e për Varakunë, e për Sampsoninë, e për Jefthaenë, për Dhavidhin’ e për Samuilin’ edhe për profitët,
33 Të cilëtë me anë të besësë lëftuanë mbëretëria, punuanë drejtëri, fituanë të zotuaratë, thurnë gojat’ e leonëvet,
34 Shuanë fuqin’ e ziarrit, shpëtuanë nga gojat’ e thikësë, muarnë fuqi nga dobësiratë, u bënë të fortë ndë luftë, thyenë ushtëriat’ e të hujvet;
35 Gratë muarnë të vdekurit’ e tyre nga të ngjalluritë; e të tierë u munduanë, sepse nukë pritnë shpëtiminë, që të fitoninë një të ngjallurë më të mirë;
36 E të tierë u provuanë me të përqeshura e me të rrahura, po edhe me të lidhura e me burk.
37 U vranë me gurë, u sharruanë, u nganë, vdiqnë prerë prej thikësë; shkoninë vënde ndëpër vënde veshurë me lëkura dhënsh, e me lëkura dhish, tuke pasurë nevojë, tuke pasurë shtrëngim, tuke hequrë keq,
38 (për të cilëtë bota nuk’ ishte e vëjyërë) tuke shkuar’ andej’ e këtejë ndëpër shkretëtira e ndëpër male e ndëpër shpella e ndëpër vërat’ e dheut.
39 Edhe këta të gjithë, ndonëse muarnë martiri të mirë me anë të besësë, nukë muarnë të zotuarëtë;
40 Sepse Perëndia pat urdhëruarë që përpara një gjë më të mirë, që të mos bënenë të sosurë pa neve.