1 deinde post annos quattuordecim
iterum ascendi Hierosolyma cum Barnaba
adsumpto et Tito
2 ascendi autem secundum revelationem
et contuli cum illis evangelium quod praedico in gentibus
seorsum autem his qui videbantur
ne forte in vacuum currerem aut cucurrissem
3 sed neque Titus qui mecum erat cum esset gentilis conpulsus est
circumcidi
4 sed propter subintroductos falsos fratres
qui subintroierunt explorare libertatem nostram
quam habemus in Christo Iesu
ut nos in servitutem redigerent
5 quibus neque ad horam cessimus subiectioni
ut veritas evangelii permaneat apud vos
6 ab his autem qui videbantur esse aliquid
quales aliquando fuerint nihil mea interest
Deus personam hominis non accipit
mihi enim qui videbantur nihil
contulerunt
7 sed e contra cum vidissent
quod creditum est mihi evangelium praeputii
sicut Petro circumcisionis
8 qui enim operatus est Petro in apostolatum circumcisionis
operatus est et mihi inter gentes
9 et cum cognovissent gratiam quae data est mihi
Iacobus et Cephas et Iohannes qui videbantur columnae esse
dextras dederunt mihi et Barnabae societatis
ut nos in gentes ipsi autem in circumcisionem
10 tantum ut pauperum memores essemus
quod etiam sollicitus fui hoc ipsum facere
11 cum autem venisset Cephas Antiochiam in faciem ei restiti
quia reprehensibilis erat
12 prius enim quam venirent quidam ab Iacobo cum gentibus edebat
cum autem venissent subtrahebat et segregabat se
timens eos qui ex circumcisione erant
13 et simulationi eius consenserunt ceteri Iudaei
ita ut et Barnabas duceretur ab eis in illa simulatione
14 sed cum vidissem quod non recte ambularent ad veritatem evangelii
dixi Cephae coram omnibus
si tu cum Iudaeus sis gentiliter et non iudaice vivis
quomodo gentes cogis iudaizare
15 nos natura Iudaei et non ex gentibus peccatores
16 scientes autem quod non iustificatur homo ex operibus
legis
nisi per fidem Iesu Christi
et nos in Christo Iesu credidimus
ut iustificemur ex fide Christi et non ex operibus legis
propter quod ex operibus legis non iustificabitur omnis caro
17 quod si quaerentes iustificari in Christo
inventi sumus et ipsi peccatores
numquid Christus peccati minister est absit
18 si enim quae destruxi haec iterum aedifico
praevaricatorem me constituo
19 ego enim per legem legi mortuus sum ut Deo vivam
Christo confixus sum cruci
20 vivo autem iam non ego vivit vero in me Christus
quod autem nunc vivo in carne in fide vivo Filii Dei
qui dilexit me et tradidit se ipsum pro me
21 non abicio gratiam Dei
si enim per legem iustitia ergo Christus gratis
mortuus est
1 Pastaj pas katrë-mbë-dhietë vieç përsëri hipa ndë Jerusalim bashkë me Varnavënë, si mora me vetëhe edhe Titonë.
2 Edhe hipa pas sbulesësëPerëndisë, edhe u dëfteva atyreve atë ungjillinë që leçis ndër kombet, po më tepërë ndër ata, që dukeshinë më të nderëshim, se mos breth, a brodha mbë të kotë.
3 Po as Titua që qe bashkë me mua, ndonëse ishte Grek, u shtrëngua të rrethpritetë;
4 Edhe këjo për vëllezër të rrem futurë viedhazë, të cilëtë hynë fshehura të përgjonjënë të liruarëtë tënë që kemi mbë Jisu Krishtinë, që të na bënjënë shërbëtorë.
5 Atyreve as për një orë s’u unjëm kryetë t’u dëgjojmë, që të mbësë te ju e vërteta e ungjillit.
6 Po për ata që u dukej se diç janë, sido që të ishinë, s’kam kujdes fare; Perëndia s’vë re nbë faqe të njeriut; sepse ata që u dukej se diç janë nukë shtuanë gjë tek unë;
7 Po kundrë kësaj, kur panë se m’u zu besë të më epet’ ungjilli i parrethpresëjesë, sikundrë Pietrit ungjilli i rrethpresjesë;
8 (Sepse ay që vepëroj mbë Pietrinë që ta dërgonjë te të rrethprerëtë, vepëroj edhe mbë mua të më dërgonjë ndër kombet.)
9 Edhe si e njohnë hirinë që m’u dha, Jakovi e Qifaj e Joanni, ata që dukeshinë se ishinë shtylla, më dhanë mua edhe Varnavësë duart’ e diathta për shenjë të shoqërisë, që neve të vemi ndër kombet, e ata ndër të rrethprerët.
10 Vetëmë na porositnë të kujtojmë të vobeqtë; edhe këtë punë u nxitova ta bënj.
11 Edhe kur erdhi Pietri ndë Antiohi, i dolla kundrë ati faqe për faqe, sepse ishte për të qërtuarë;
12 Sepse pa ardhurë ca vetë nga Jakovi, hante bashkë me kombetë; po kur erthnë, hiqej edhe ndante veç vetëhen’ e ti; sepse kishte frikë ata që ishinë nga rrethpresëja.
13 Edhe bashkë me atë u hoqnë veç edhe Judhenjt’ e tierë, kaqë sa edhe Varnava u hoq ndë ipokrisi t’atyreve.
14 Po kur pashë unë, se s’ecënjënë drejtë ndë të vërtetën’ e ungjillit, i thashë Pietrit përpara të gjithëve: Ndë qoftë se ti tuke qënë Judhe rron posi kombetë, e jo posi Judhenjtë, përse ngut kombetë të rronjënë posi Judhenjtë?
15 Neve që jemi nga fisi Judhenj edhe jo prej kombesh fajtorë,
16 Tuke diturë, se s’del i drejtë njeri nga punërat’ e nomit, veç me anë të besësë Jisu Krishtit, edhe neve i besuam Jisu Krishtit, që të dalëmë të drejtë prej besësë Krishtit, e jo prej punëravet nomit; sepse asndonjë njeri s’ka për të dalë i drejtë nga punërat’ e nomit.
17 Po ndë qoftë se, tuke kërkuarë të dalëmë të drejtë mbë Krishtinë, u gjëndëm edhe neve fajtorë, vallë Krishti qënëka shërbëtor’ i fajit? Qoftë lark.
18 Sepse ndë ndërtofsha përsëri ato që prisha, bënj vetëhenë time porosi-prishës.
19 Sepse unë me anë të nomit vdiqa ndë nom, që të rronj mbë Perëndinë.
20 U kryqëzuashë bashkë me Krishtinë; edhe unë më s’rronj, po Krishti rron tek unë; edhe ajo që rronj unë ndashti ndë misht, rronj ndë besë të Birit Perëndisë, i cili më deshi edhe dha ndër duar vetëhen’ e ti për mua.
21 Nukë heth poshtë hirin’ e Perëndisë; sepse ndë qoftë drejtëria me anë të nomit, vallë Krishti vdiq mbë kot.