1 vir autem quidam nomine Ananias cum Saffira uxore sua
vendidit agrum
2 et fraudavit de pretio agri conscia uxore sua
et adferens partem quandam ad pedes apostolorum posuit
3 dixit autem Petrus
Anania cur temptavit Satanas cor tuum
mentiri te Spiritui Sancto et fraudare de pretio agri
4 nonne manens tibi manebat et venundatum in tua erat potestate
quare posuisti in corde tuo hanc rem
non es mentitus hominibus sed Deo
5 audiens autem Ananias haec verba cecidit et exspiravit
et factus est timor magnus in omnes qui audierant
6 surgentes autem iuvenes amoverunt eum
et efferentes sepelierunt
7 factum est autem quasi horarum trium spatium
et uxor ipsius nesciens quod factum fuerat introiit
8 respondit autem ei Petrus
dic mihi si tanti agrum vendidistis
at illa dixit etiam tanti
9 Petrus autem ad eam
quid utique convenit vobis temptare Spiritum Domini
ecce pedes eorum qui sepelierunt virum tuum ad ostium et efferent te
10 confestim cecidit ante pedes eius et exspiravit
intrantes autem iuvenes invenerunt illam mortuam
et extulerunt et sepelierunt ad virum suum
11 et factus est timor magnus in universa ecclesia
et in omnes qui audierunt haec
12 per manus autem apostolorum
fiebant signa et prodigia multa in plebe
et erant unianimiter omnes in porticu Salomonis
13 ceterorum autem nemo audebat coniungere se illis
sed magnificabat eos populus
14 magis autem augebatur credentium in Domino multitudo virorum ac mulierum
15 ita ut in plateas eicerent infirmos
et ponerent in lectulis et grabattis
ut veniente Petro
saltim umbra illius obumbraret quemquam eorum
16 concurrebat autem et multitudo vicinarum civitatum Hierusalem
adferentes aegros et vexatos ab spiritibus inmundis
qui curabantur omnes
17 exsurgens autem princeps sacerdotum et omnes qui cum illo erant
quae est heresis Sadducaeorum
repleti sunt zelo
18 et iniecerunt manus in apostolos
et posuerunt illos in custodia publica
19 angelus autem Domini per noctem aperiens ianuas carceris
et educens eos dixit
20 ite et stantes loquimini in templo plebi omnia verba vitae huius
21 qui cum audissent intraverunt diluculo in templum et docebant
adveniens autem princeps sacerdotum et qui cum eo erant
convocaverunt concilium
et omnes seniores filiorum Israhel
et miserunt in carcerem ut adducerentur
22 cum venissent autem ministri
et aperto carcere non invenissent illos
reversi nuntiaverunt
23 dicentes
carcerem quidem invenimus clausum cum omni diligentia
et custodes stantes ad ianuas
aperientes autem neminem intus invenimus
24 ut audierunt autem hos sermones
magistratus templi et principes sacerdotum
ambigebant de illis quidnam fieret
25 adveniens autem quidam nuntiavit eis
quia ecce viri quos posuistis in carcere
sunt in templo stantes et docentes populum
26 tunc abiit magistratus cum ministris et adduxit illos sine vi
timebant enim populum ne lapidarentur
27 et cum adduxissent illos statuerunt in concilio
et interrogavit eos princeps sacerdotum
28 dicens
praecipiendo praecepimus vobis ne doceretis in nomine isto
et ecce replestis Hierusalem doctrina vestra
et vultis inducere super nos sanguinem hominis istius
29 respondens autem Petrus et apostoli dixerunt
oboedire oportet Deo magis quam hominibus
30 Deus patrum nostrorum suscitavit Iesum
quem vos interemistis suspendentes in ligno
31 hunc Deus principem et salvatorem exaltavit dextera
sua
ad dandam paenitentiam Israhel et remissionem
peccatorum
32 et nos sumus testes horum verborum
et Spiritus Sanctus quem dedit Deus omnibus oboedientibus sibi
33 haec cum audissent dissecabantur et cogitabant interficere illos
34 surgens autem quidam in concilio Pharisaeus nomine Gamalihel
legis doctor honorabilis universae plebi
iussit foras ad breve homines fieri
35 dixitque ad illos
viri israhelitae adtendite vobis super hominibus istis quid acturi sitis
36 ante hos enim dies extitit Theodas
dicens esse se aliquem
cui consensit virorum numerus circiter quadringentorum
qui occisus est
et omnes quicumque credebant ei dissipati sunt
et redactus est ad nihilum
37 post hunc extitit Iudas Galilaeus in diebus professionis
et avertit populum post se
et ipse periit
et omnes quotquot consenserunt ei dispersi sunt
38 et nunc itaque dico vobis
discedite ab hominibus istis et sinite illos
quoniam si est ex hominibus consilium hoc aut opus dissolvetur
39 si vero ex Deo est non poteritis dissolvere eos
ne forte et Deo repugnare inveniamini
consenserunt autem illi
40 et convocantes apostolos caesis denuntiaverunt
ne loquerentur in nomine Iesu
et dimiserunt eos
41 et illi quidem ibant gaudentes a conspectu concilii
quoniam digni habiti sunt
pro nomine Iesu contumeliam pati
42 omni autem die in templo et circa domos non cessabant docentes
et evangelizantes Christum Iesum
1 Edhe një burr që e kishte emërinë Anani, bashkë me Sapfirënë gruan’ e ti, shiti një copë dhe;
2 Edhe fshehu nga të çëmuarëtë, tuke ditur’ edhe gruaja e ti; edhe pruri një piesë nga aspratë , edhe e vuri ndër këmbët t’apostojvet.
3 Edhe Pietri tha: “O Anani, përse mbushi zëmrënë tënde Satanaj të gënjënjç Frymën’ e Shënjtëruarë, edhe të fshehç nga të çëmuarët’ e arësë?
4 Ndë qoftë se e mbanje, a nuk’ ishte joteja? Edhe si e shite, a nuk’ ishte ndënë pushtet tënt? Ç’pate që vure ndë mënt këtë punë ? Nukë gënjeve njerëzitë, po Perëndinë.”
5 Edhe Anania, tuke dëgjuarë këto fialë, ra përdhe edhe dha shpirtinë; edhe u hyri frik’ e madhe gjith’atyreve që dëgjuanë këto.
6 Edhe si u ngritnë më të ritë, e mbështuallnë, edhe e nxuarnë jashtë, edhe e kallnë ndë dhet.
7 Edhe si kishinë shkuarë sindonja tri orë, hyri edhe gruaja e ati pa diturë se ç’u bë.
8 Edhe Pietri iu përgjeq asaj: “Thuamë, ndë qoftë se për kaqë e shittë arënë?” Edhe ajo tha: “Po, për kaqë.”
9 Atëherë Pietri i tha asaj: “Përse u bëtë mbë një fialë të ngisni Frymën’ e Zotit? Ja ku janë te dera këmbët’ e atyreve që kallnë ndë dhet burrinë tënt, edhe do të nxierrë jashtë edhe tyj. “
10 Edhe ajo ra përnjëherë përanë këmbëvet tati, edhe dha shpirtinë; edhe si hynë dialoshat’ e gjetnë të vdekurë, edhe si e nxuarnë jashtë, e kallnë ndë dhet përanë burrit asaj.
11 Edhe i hyri frik’ e madhe gjithë qishësë, edhe gjith’ atyreve që dëgjoninë këto.
12 Edhe bëneshinë shumë shenje e çudira ndë llaust nga duarët’ e apostojvet, edhe të gjithë ishinë me një zëmërë ndë kamaret të Sollomonit.
13 Edhe asndonjë nga të tierëtë nukë kuxonte të ngjitej tek ata; po llauzi i madhëronte ata.
14 Edhe më shumë shtoneshinë tuke besuarë mbë Zotinë, shumicë burrash e grash;
15 Kaqë sa nxirinë jashtë ndëpër rrugat të sëmurëtë, e i vininë mbi shtresa e mbi shtratëra, që kur të shkonjë Pietri të zërë hieja e ati ndonjë nga ata.
16 Edhe mbëlidhej ndë Jerusalim shumica që ishte prej qytetesh përqark, e bininë të sëmurët’ edhe ata që ngiteshinë nga frymat’ e pëgëra, të cilëtë shëroneshinë të gjithë.
17 Edhe atëhere u ngrit kryeprifti edhe gjith’ ata që ishinë bashkë me atë, të cilët’ ishinë prej eresisë Sadhdhuqenjet, edhe u mbushnë me smir.
18 Edhe vunë duart’ e tyre mbi apostojt, edhe i vunë ndë burk të gjëndëjesë.
19 Po ëngjëll’ i Zotit hapi dyert’ e burgut natënë, edhe si i nxori ata, u thaatyre :
20 Shkoni, edhe rrini e flisni ndë hieroret te llauzi gjithë fialët’ e kësaj jete.
21 Edhe si dëgjuanë, hynë ndë hieroret mbë të vagëlluarë, edhe mësoninë. Po kur erdhi kryeprifti edhe gjith’ ata që ishinë bashkë me atë, thërritnë bashkë-ndenjëjen’ edhe gjithë pleqësin’ e të bijvet Israilit, edhe dërguanë ndë burkt, t’i bien ata.
22 Edhe shërbëtorëtë, kur vanë, nuk’ i gjetnë ata ndë burk; edhe u këthyen’ e u dhanë zë atyre,
23 Tuke thënë se: “Burgun’ e gjetmë mbyllurë me shumë siguri, edhe ata ruajtësitë tuke ndenjurë jashtë përpara dyervet; po kur hapëm, nukë gjetëm brënda asndonjë.
24 Edhe kur dëgjuanë këto fialë prifti edhe i pari hieroresë edhe kryepriftëritë, vrisninë mëndëjenë për ata, se si do të bënetë këjo punë .
25 Atëhere erdhi një njeri e u dha zë atyreve, tuke thënë, se: “Ja ata burra që pattë vënë ndë burk te janë tuke ndenjurë ndë hieroret, e po mësonjënë llauzinë.”
26 Atëhere vate kryeushtëtori bashkë me shërbëtorëtë, e i prunë, jo me shtrëngatë, sepse kishinë frikë llauzinë, mos i vrasënë me gurë.
27 Edhe si i prunë, i nxuarnë përpara bashkë-ndenjëjesë; edhe kryeprifti i pyeti ata,
28 Tuke thënë: “Nuk’ u porositëm juve shtrënguarë të mos mësoni mbë këtë emërë? Edhe ju ja tek mbushtë Jerusalimnë me mësimnë tuaj, edhe doni të bini mbi ne gjakun’ e këti njeriu.”
29 Atëhere Pietri edhe apostojt’ e tierë u përgjeqnë e thanë: “Duhetë t’i dëgjojmë Perëndisë më tepër se njerëzet?
30 Perëndia i atërëvet tanë ngjalli Jisunë, të cilinë ju e vratë edhe e varët mbi drut.
31 Këtë Perëndia e lartoj me anë të së diathtësë ti, edhe e bëri të parë edhe shpëtimtar, që të apë pendim Israilit, edhe ndëjesë fajesh.
32 Edhe ne jemi martirët’ e ati për këto fialë, edhe Frym’ e Shënjtëruarë, që ua dha Perëndia atyreve që i dëgjonjën’ ati.”
33 Edhe ata kur dëgjuanë, kërcëllininë dhëmbëtë, edhe bëninë këshillë t’i vrasënë.
34 Atëhere u ngrit ndë bashkë-ndenjëjet një Farise, që qjuhej Gamaliil, mësonjës’ i nomit, edhe i nderëshim ndër gjithë llausnë, edhe urdhëroj t’i nxierrënë jashtë apostojtë një çikë herë.
35 Edhe u thot’ atyreve: “O burra Israilitë, vështroni mirë ç’kini për të bërë këtyre njerëzëve.
36 Sepse përpara këtyre ditve u ngrit Thevdhau, tuke thënë për vetëhen’ e ti se diç është, edhe iu ngjitnë prapa sindonja katër qint vetë; ay u vra edhe gjith’ ata që i dëgjonin’ ati u përndanë, edhe u bënë për asgjë.
37 Pas këti u ngrit Judhë Galileasi, nd’ ato dit që shkruheshin’ emëratë, edhe hoqi pas vetiu mjaft llaus; edhe ay humbi, edhe gjith’ ata që i dëgjuanë ati u përndanë.
38 Edhe tashi po u them juve: Largohi nga këta njerës, edhe lirini, sepse ndë qofttë se këjo këshillë a këjo punë është prej njerëzish, do të prishetë.
39 Po ndë qoftë nga Perëndia, nukë munt ta prishni atë; edhe vështroni mos ndothni të bëni luftë edhe me Perëndinë.”
40 Edhe ata i dëgjuan’ati; edhe si thirrnë apostojtë, i rrahnë e i porositnë të mos flasënë mb’ emërit të Jisujt, edhe i lëshuanë.
41 Ata pra iknë nga faqeja e bashkë-ndenjëjesë tuke gëzuarë, se u bënë të zotë të shpërnderonetë për emërin’ e ati.
42 Edhe përditë nukë pushoninë tuke mësuarë, e tuke dhënë zën’ e mirë për Jisu Krishtinë ndë hieroret e ndëpër shtëpi.