1 post quinque autem dies descendit princeps sacerdotum Ananias
cum senioribus quibusdam et Tertullo quodam oratore
qui adierunt praesidem adversus Paulum
2 et citato Paulo coepit accusare Tertullus dicens
cum in multa pace agamus per te
et multa corrigantur per tuam providentiam
3 semper et ubique suscipimus optime Felix
cum omni gratiarum actione
4 ne diutius autem te protraham
oro breviter audias nos pro tua clementia
5 invenimus hunc hominem pestiferum
et concitantem seditiones omnibus Iudaeis in universo orbe
et auctorem seditionis sectae Nazarenorum
6 qui etiam templum violare conatus est
quem et adprehendimus
8 a quo poteris ipse iudicans de omnibus istis cognoscere
de quibus nos accusamus eum
9 adiecerunt autem et Iudaei dicentes haec ita se habere
10 respondit autem Paulus annuente sibi praeside dicere
ex multis annis esse te iudicem genti huic sciens
bono animo pro me satisfaciam
11 potes enim cognoscere
quia non plus sunt dies mihi quam duodecim
ex quo ascendi adorare in Hierusalem
12 et neque in templo invenerunt me cum aliquo disputantem
aut concursum facientem turbae
neque in synagogis neque in civitate
13 neque probare possunt tibi de quibus nunc accusant me
14 confiteor autem hoc tibi
quod secundum sectam quam dicunt heresim
sic deservio patrio Deo meo
credens omnibus quae in lege et prophetis scripta sunt
15 spem habens in Deum quam et hii ipsi expectant
resurrectionem futuram iustorum et iniquorum
16 in hoc et ipse studeo
sine offendiculo conscientiam habere ad Deum et ad homines semper
17 post annos autem plures
elemosynas facturus in gentem meam veni et oblationes et vota
18 in quibus invenerunt me purificatum in templo
non cum turba neque cum tumultu
19 quidam autem ex Asia Iudaei quos oportebat apud te praesto esse
et accusare si quid haberent adversum me
20 aut hii ipsi dicant si quid invenerunt in me iniquitatis
cum stem in concilio
21 nisi de una hac solummodo voce qua clamavi inter eos stans
quoniam de resurrectione mortuorum ego iudicor hodie a vobis
22 distulit autem illos Felix certissime sciens de via
dicens cum tribunus Lysias descenderit audiam vos
23 iussitque centurioni custodiri eum et habere requiem
nec quemquam prohibere de suis ministrare ei
24 post aliquot autem dies
veniens Felix cum Drusilla uxore sua quae erat Iudaea
vocavit Paulum et audivit ab eo fidem quae est in Iesum Christum
25 disputante autem illo de iustitia et castitate et de iudicio
futuro
timefactus Felix respondit
quod nunc adtinet vade tempore autem oportuno accersiam te
26 simul et sperans quia pecunia daretur
a Paulo
propter quod et frequenter accersiens eum loquebatur cum eo
27 biennio autem expleto accepit successorem Felix Porcium Festum
volens autem gratiam praestare Iudaeis
Felix reliquit Paulum vinctum
1 Edhe pas pesë diç sbriti Anania kryeprifti bashkë me pleqt, edhe me një farë fialori që qjuhej Tertyl, të cilëtë duallnë përpara qivernitarit kundrë Pavlit.
2 Edhe si u thirr, Tertyli zuri të përflasë, tuke thënë:
3 “Neve kemi shumë prej teje, o i pushteçim Filik, edhe bënenë punëra të mëdha te kyj komp prej paramëndëjesë sate, edhe përherë e mbë çdo vënt i presëmë me shumë të falurë ndersë.
4 Po që të mos të të mundonj tepërë, të lutem të na dëgjonjç pak fialë me butësirënë tënde.
5 Sepse e gjetëm këtë njeri se është murtajë, edhe shtynë të gjithë Judhenjtë që janë ndëpër botënë, të ngrenë krye, edhe ësht’ i pari eresisë Nazoreaset,
6 I cili deshi të ndyrnjë edhe hierorenë; edhe neve e zum, edhe deshëm ta gjykojmë pas nomit tënë.
7 Po erdhi Lysia kryemijësi, edhe na e rrëmbeu prej duarsh me pahir.
8 Edhe urdhëroj ata që e përflasënë të vinjënë te ti; ti vetë si ta pyeç do të munç të marrç vesh për këto të gjitha që e përflasëmë.”
9 — Rrëfyenë bashkë me atë edhe Judhenjtë, tuke thënë, se këto janë kështu.
10 Atëhere Pavli, passi i bëri shenje qivernitari të flasë, u përgjeq: “Passi e di, se ke shumë viet që je gjyqtar te kyj komp, ap fialë për vetëhenë time me zëmërë të gëzuarë.
11 Sepse munt të marrç vesh, se nukë janë më tepërë se dymbëdhietë dit, që kur se hipa ndë Jerusalim që të falem.
12 Edhe as ndë hieroret më gjetnë tuke kuvënduarë me ndonjë njeri , a tuke ngriturë mbë këmbë gjëndëjenë, as ndëpër sinagogjit, as ndë qytet.
13 As munt të provonjënë ato fialë që më përflasënë ndashti.
14 Po rrëfenj këtë të ti, se pas udhësë, që këta i thonë eresi, kështu lus Perëndin’ e atërëvet mi, tuke besuarë gjith’ atyre që janë shkruarë ndë nomt edhe ndë profitërit.
15 Edhe kam shpëresë mbë Perëndinë, të cilën’ edhe këta vetë e presënë, se do të bënetë të ngjallurë prej së vdekurish, të drejtëve e të shtrëmbërve.
16 Edhe për këtë unë po mundoj vetëhenë time, që të kem përherë ndërgjegjëje pa faj te Perëndia edhete njerëzitë.
17 Edhe tashi pas shumë vieç erdha t’i bënj elejmosina kombit tim, edhe të bie dhurata.
18 Edhe ndër mest këtyreve ca Judhenj nga Asia më gjetnë qëruarë ndë hieroret, jo me gjëndëje, as me trazyrë;
19 Të cilëtë duhej të dilinë përpara teje e të më përflisninë, ndë kishinë gjë kundrë meje.
20 A këta vetë le të thonë, ndë paçinë gjeturë ndojë të shtrëmbëtë tek unë, kur dolla përpara bashkëndenjëjesë,
21 Veç ndë qoftë për këtë zë vetëmë, që thërrita tuke ndenjurë ndër mest atyreve, se: Unë po gjykonem prej jush sot për të ngjalluritë prej së vdekurish.”
22 Edhe Filiku (si dëgjoj këto), urdhëroj të vinjënjë një ditë tiatërë, sepse i dinte fort mirë punërat’ e kësaj udhe, edhe tha: “Kur të sbresë Lysia kryemijësi, do të marr vesh mirë punëratë tuaja.”
23 Edhe urdhëroj kryeqindësinë të ruhetë Pavli, edhe të ketë të prëjturë, edhe të mos ndalë ndonjë prej të tijvet t’i shërbenjënë, a të vinjënë tek ay.
24 Edhe pas ca ditsh erdhi Filiku bashkë me gruan’ e ti Dhrusillënë, që ishtë Judheonjë, dërgoj e thërriti Pavlinë, edhe dëgjoj nga ay për besën’ e Krishtit.
25 Edhe ay kur po fliste për drejtëri e për të përmbajturit’ e vetëhesë, edhe për gjyqinë që ka për të ardhurë, Filikut i hyri frikë, e u përgjeq: “Tashi shko, edhe kur të kem kohë, do të dërgonj të të thërres prapë.”
26 Edhe shpërente, se Pavli do t’i epte asprë, që ta lëshonjë; përandaj dërgonte edhe e thërriste dëndurë, edhe fliste më atë.
27 Po passi u mbushnë dy viet, Porqiu Fisti erdhi ndë këmbët të Filikut; edhe Filiku donte t’u bënjë ëndënë Judhenjet, e la Pavlinë lidhurë.