1 postquam autem cessavit tumultus
vocatis Paulus discipulis
et exhortatus eos valedixit
et profectus est ut iret in Macedoniam
2 cum autem perambulasset partes illas
et exhortatus eos fuisset multo sermone
venit ad Graeciam
3 ubi cum fecisset menses tres
factae sunt illi insidiae a Iudaeis navigaturo in Syriam
habuitque consilium ut reverteretur per Macedoniam
4 comitatus est autem eum Sopater Pyrri Beroensis
Thessalonicensium vero Aristarchus et Secundus
et Gaius Derbeus et Timotheus
Asiani vero Tychicus et Trophimus
5 hii cum praecessissent sustinebant nos
Troade
6 nos vero navigavimus post dies azymorum a Philippis
et venimus ad eos Troadem in diebus quinque
ubi demorati sumus diebus septem
7 in una autem sabbati
cum convenissemus ad frangendum panem
Paulus disputabat eis profecturus in crastinum
protraxitque sermonem usque in mediam noctem
8 erant autem lampades copiosae in cenaculo ubi eramus congregati
9 sedens autem quidam adulescens nomine Eutychus super fenestram
cum mergeretur somno gravi disputante diu Paulo
eductus somno cecidit de tertio cenaculo
deorsum
et sublatus est mortuus
10 ad quem cum descendisset Paulus
incubuit super eum et conplexus dixit
nolite turbari anima enim ipsius in eo est
11 ascendens autem frangensque panem et gustans
satisque adlocutus usque in lucem sic profectus est
12 adduxerunt autem puerum viventem et consolati sunt non minime
13 nos autem ascendentes navem
enavigavimus in Asson inde suscepturi Paulum
sic enim disposuerat ipse per terram iter facturus
14 cum autem convenisset nos in Asson
adsumpto eo venimus Mytilenen
15 et inde navigantes sequenti die venimus contra Chium
et alia adplicuimus Samum
et sequenti venimus Miletum
16 proposuerat enim Paulus transnavigare Ephesum
ne qua mora illi fieret in Asia
festinabat enim si possibile sibi esset
ut diem pentecosten faceret Hierosolymis
17 a Mileto autem mittens Ephesum vocavit maiores natu ecclesiae
18 qui cum venissent ad eum et simul essent dixit eis
vos scitis a prima die qua ingressus sum in Asiam
qualiter vobiscum per omne tempus fuerim
19 serviens Domino cum omni humilitate et lacrimis
et temptationibus quae mihi acciderunt ex insidiis Iudaeorum
20 quomodo nihil subtraxerim utilium
quo minus adnuntiarem vobis et docerem vos publice et per domos
21 testificans Iudaeis atque gentilibus in Deum paenitentiam
et fidem in Dominum nostrum Iesum Christum
22 et nunc ecce alligatus ego Spiritu vado in Hierusalem
quae in ea eventura sint mihi
ignorans
23 nisi quod Spiritus Sanctus per omnes civitates protestatur mihi dicens
quoniam vincula et tribulationes me manent
24 sed nihil horum vereor
nec facio animam pretiosiorem quam me
dummodo consummem cursum meum
et ministerium quod accepi a Domino Iesu
testificari evangelium gratiae Dei
25 et nunc ecce ego scio quia amplius non videbitis faciem meam
vos omnes per quos transivi praedicans regnum Dei
26 quapropter contestor vos hodierna die
quia mundus sum a sanguine omnium
27 non enim subterfugi
quo minus adnuntiarem omne consilium Dei vobis
28 adtendite vobis et universo gregi
in quo vos Spiritus Sanctus posuit episcopos
regere ecclesiam Dei quam adquisivit sanguine suo
29 ego scio quoniam intrabunt post discessionem meam lupi graves in vos
non parcentes gregi
30 et ex vobis ipsis exsurgent viri loquentes perversa
ut abducant discipulos post se
31 propter quod vigilate memoria retinentes
quoniam per triennium nocte et die non cessavi
cum lacrimis monens unumquemque vestrum
32 et nunc commendo vos Deo et verbo gratiae ipsius
qui potens est aedificare
et dare hereditatem in sanctificatis omnibus
33 argentum aut aurum aut vestem nullius concupivi
34 ipsi scitis
quoniam ad ea quae mihi opus erant et his qui mecum sunt
ministraverunt manus istae
35 omnia ostendi vobis
quoniam sic laborantes oportet suscipere infirmos
ac meminisse verbi Domini Iesu quoniam ipse dixit
beatius est magis dare quam accipere
36 et cum haec dixisset
positis genibus suis cum omnibus illis oravit
37 magnus autem fletus factus est omnium
et procumbentes super collum Pauli osculabantur eum
38 dolentes
maxime in verbo quo dixerat
quoniam amplius faciem eius non essent visuri
et deducebant eum ad navem
1 Edhe passi pushoj trubullimi, Pavli thërriti nxënësit’ e u përshëndet me ata, edhe dolli të vejë ndë Maqedhoni.
2 Edhe si shkoj ndëpër ato anë, e i ngushulloj me shumë fialë, erdhi ndë Greqi.
3 Edhe atie bëri tre muaj. Edhe Judhejtë si bënë këshillë të keqe kundrë ati, kur ishte për të lundruarë për Syri, ay e vuri ndër mënt të këthenetë ndëpër Maqedhoni.
4 Edhe i vate prapa gjer ndë Asi Sopatri Verieasi; edhe nga Thessallonikasit’ Aristarhu edhe Sekundi, edhe Gaiu nga Dherva, edhe Timotheu; edhe nga Asianëtë Tyhiku edhe Trofimi.
5 Këta vanë më përpara, edhe na prisninë ndë Troadhë.
6 Edhe neve lundruam nga Filippetë pas ditvet së pabrumievet, edhe për pesë dit erthmë tek ata ndë Troadhë, edhe ndenjëm atie shtatë dit.
7 Edhe ditën’ e parë të javësë, kur ishinë mbëledhurë (nxënësitë) për të thyerë bukënë, Pavli kuvëndonte me ata, sepse kishte për të ikurë mbë të nesërmet; edhe e sgjati fialënë gjer ndë mesnatë.
8 Edhe ndë dhomë të sipërme, atie ku ishinë mbëledhurë, ishinë mjaft qiri ndezurë.
9 Edhe një dialosh që qjuhej Eftyh, tuke ndenjurë mbi parathirt, e mori një gjum’ i rëndë, kur po kuvëndonte Pavli më tepërë, edhe ay si e zuri gjumi, ra poshtë prej patësë tretë, edhe e ngritnë të vdekurë.
10 Edhe Pavli si sbriti, ra mbi atë, edhe e mori ndë krah e tha: “Mos trubullohi; sepse shpirti ati është nd’ atë.”
11 Edhe si hipi e theu bukë e hëngri, e foli mjaft gjer mbë të sbardhurit të dritësë, pastaj dolli jashtë.
12 Edhe prunë dialinë të gjallë, edhe u ngushulluanë fort tepërë.
13 Edhe neve vamë përpara ndë lundrë, edhe lundruamë për Assë, edhe ateje do të merrnimë Pavlinë; sepse kështu kishte porositurë, sepse ay vetë donte të vejë këmbë.
14 Edhe si u poq me ne nd’ Assë, e muarm e erthmë ndë Mitylinë.
15 Edhe që andej lundruam, edhe mbë të nesërmet erthmë kundruell Hiosë; edhe ditënë tietërë harritëm ndë Samë; edhe si mbetmë ndë Trogjylli, mbë të nesërmet erthmë ndë Militë.
16 Sepse Pavli e par me udhë të lundronjë ndëpër anë të Efesësë, sepse nukë donte të humbasë kohë ndë Asi; sepse nxitonte, ndë qoftë se munte, ditën’ e Pentikostisë të gjëndetë ndë Jerusalim.
17 Edhe dërgoj prej Militësë ndë Efesë, e thirri pleqt’ e qishësë.
18 Edhe kur erthnë tek ay, u tha atyre: “Ju e dini që ditën’ e parë që dolla ndë Asi, se qysh e shkova gjithë kohënë bashkë me ju,
19 Tuke i shërbyerë Zotit me gjithë zëmërën e përungjurë, e me shumë lot e të ngara që më gjanë për këshillet e liga të Judhenjet.
20 Edhe se qysh nukë fsheha gjë nga ato që ishinë për të mirënë tuaj, po ua dëfteva juve, e u mësova juve ndër sy të botës’ e ndëpër shtëpiat,
21 Tuke dhënë martiri mbë Judhenj e mbë Grekë për pendiminë mbë Perëndinë, edhe për besënë mbë Zotinë tënë Jisu Krishtinë.
22 Edhe tashi ja unë te po vete ndë Jerusalim lidhurë ndë shpirt, pa mos diturë ç’punëra do të më gjanjën atie.
23 Përveç kësaj se Frym’ e Shënjtëruarë bën martiri mbë çdo qytet, tuke thënë se: “Po më presënë të lidhura e shtrëngime.
24 Po s’kam kujdes as për ndonjë nga këto , as jetënë time s’e çëmonj mbë vetëhet time kaqë shumë , po më tepërë dua të mbaronj udhënë time me gëzim, edhe atë punë që mora nga Zoti Jisu, të ap martiri për ungjillin’ e hirit Perëndisë.
25 Edhe tashi ja unë tek e di se ju të gjithë, ndë mest të cilëvet shkova tuke leçiturë mbëretërin’ e Perëndisë, s’keni për të parë më faqenë time.
26 Përandaj u kam juve martiri sot mbë këtë ditë, se unë jam i qëruarë nga gjaku i të gjithëve.
27 Sepse unë nuk’ u shtëmënga të mos u dëftenj juve gjith’ ëndën’ e Perëndisë.
28 Kini kujdes pra për vetëhenë tuaj, edhe për gjithë tufënë, mbë të cilënë Frym’ e Shënjtëruar’ u vuri juve episkopë, që të kullotni qishën’ e Perëndisë, të cilën’ ay e fitoj me gjakun’ e ti .
29 Sepse un’ e di këtë, se pas të ikurit tim kanë për të hyrë ndër ju ujq të këqij, pa kursyerë tufënë.
30 Edhe prej jush vetë do të ngrihenë njerës tuke folurë punë të shtrëmbëra, që të heqënë nxënësitë pas vetëhesë tyre.
31 Përandaj rrini squarë, e kujtohi se tre viet s’pushova nat’ e ditë tuke mësuarë me lot gjithë-secilinë.
32 Edhe tashi, o vëllezër, u lë juve te Perëndia, edhe te fial’ e hirit ati, i cili munt t’u ndërtonjë juve e t’u apë trashëgim ndër mest gjith’ atyreve që janë të shënjtëruarë.
33 Nukë dëshërova prej ndonjërit argjënt a ar a rrobe.
34 Edhe ju vetë e dini, se këto duart’ e mia kanë punuarë për nevojat’ e mia, edhe për ata që ishinë bashkë me mua.
35 Gjithë punërat ua dëfteva juve, se kështu tuke munduarë duhetë të ndihni të pafuqishëmitë, edhe të kujtoni fialët’ e Zotit Jisu, se ay vetë tha: “Më mirë është të apç se të marrç”.
36 Edhe si tha këto, u unjq mbë gjunj, e u fal bashkë me ata të gjithë.
37 Edhe ata të gjithë qjanë mjaft, edhe ranë mbë qafë të Pavlit, edhe e puthninë.
38 Edhe hidhëroneshinë fort për atë fialë që kishte thënë,
39 Se s’kanë për të parë më faqen’ e ati. Edhe e përcillninë ndë lundrët.