1 et quidam descendentes de Iudaea docebant fratres
quia nisi circumcidamini secundum morem Mosi
non potestis salvi fieri
2 facta ergo seditione non minima Paulo et Barnabae adversum illos
statuerunt ut ascenderent Paulus et Barnabas
et quidam alii ex illis
ad apostolos et presbyteros in Hierusalem super hac quaestione
3 illi igitur deducti ab ecclesia
pertransiebant Foenicen et Samariam
narrantes conversionem gentium
et faciebant gaudium magnum omnibus fratribus
4 cum autem venissent Hierosolymam
suscepti sunt ab ecclesia et ab apostolis et senioribus
adnuntiantes quanta Deus fecisset cum illis
5 surrexerunt autem quidam de heresi Pharisaeorum qui crediderant
dicentes quia oportet circumcidi eos
praecipere quoque servare legem Mosi
6 conveneruntque apostoli et seniores videre de verbo hoc
7 cum autem magna conquisitio fieret
surgens Petrus dixit ad eos viri fratres
vos scitis quoniam ab antiquis diebus in nobis elegit Deus
per os meum audire gentes verbum evangelii et credere
8 et qui novit corda Deus testimonium perhibuit
dans illis Spiritum Sanctum sicut et nobis
9 et nihil discrevit inter nos et illos fide purificans corda eorum
10 nunc ergo quid temptatis Deum
inponere iugum super cervicem discipulorum
quod neque patres nostri neque nos portare potuimus
11 sed per gratiam Domini Iesu credimus salvari
quemadmodum et illi
12 tacuit autem omnis multitudo
et audiebant Barnaban et Paulum narrantes
quanta fecisset Deus signa et prodigia in gentibus per eos
13 et postquam tacuerunt
respondit Iacobus dicens viri fratres audite me
14 Simeon narravit quemadmodum primum Deus visitavit
sumere ex gentibus populum nomini suo
15 et huic concordant verba prophetarum sicut scriptum est
16 post haec revertar
et aedificabo tabernaculum David quod
decidit
et diruta eius reaedificabo
et erigam illud
17 ut requirant ceteri hominum Dominum
et omnes gentes super quas invocatum est nomen meum
dicit Dominus faciens haec
18 notum a saeculo est Domino opus suum
19 propter quod ego iudico non inquietari eos
qui ex gentibus convertuntur ad Deum
20 sed scribere ad eos
ut abstineant se a contaminationibus simulacrorum
et fornicatione et suffocatis et sanguine
21 Moses enim a temporibus antiquis habet in singulis civitatibus
qui eum praedicent in synagogis
ubi per omne sabbatum legitur
22 tunc placuit apostolis et senioribus cum omni ecclesia
eligere viros ex eis et mittere Antiochiam cum Paulo et Barnaba
Iudam qui cognominatur Barsabban et Silam
viros primos in fratribus
23 scribentes per manus eorum
apostoli et seniores fratres
his qui sunt Antiochiae et Syriae et Ciliciae fratribus ex gentibus
salutem
24 quoniam audivimus quia quidam ex nobis exeuntes
turbaverunt vos verbis evertentes animas vestras
quibus non mandavimus
25 placuit nobis collectis in unum eligere viros et mittere ad vos
cum carissimis nostris Barnaba et Paulo
26 hominibus qui tradiderunt animas suas
pro nomine Domini nostri Iesu Christi
27 misimus ergo Iudam et Silam
qui et ipsi vobis verbis referent eadem
28 visum est enim Spiritui Sancto et nobis
nihil ultra inponere vobis oneris quam haec necessario
29 ut abstineatis vos ab immolatis simulacrorum
et sanguine suffocato et fornicatione
a quibus custodientes vos bene agetis valete
30 illi igitur dimissi descenderunt Antiochiam
et congregata multitudine tradiderunt epistulam
31 quam cum legissent gavisi sunt super consolatione
32 Iudas autem et Silas et ipsi cum essent prophetae
verbo plurimo consolati sunt fratres et confirmaverunt
33 facto autem ibi tempore
dimissi sunt cum pace a fratribus ad eos qui miserant illos
35 Paulus autem et Barnabas demorabantur Antiochiae
docentes et evangelizantes cum aliis pluribus verbum Domini
36 post aliquot autem dies dixit ad Barnaban Paulus
revertentes visitemus fratres per universas civitates
in quibus praedicavimus verbum Domini
quomodo se habeant
37 Barnabas autem volebat secum adsumere et Iohannem
qui cognominatur Marcus
38 Paulus autem rogabat eum qui
discessisset ab eis a Pamphilia
et non isset cum eis in opus
non debere recipi eum
39 facta est autem dissensio
ita ut discederent ab invicem
et Barnabas adsumpto Marco navigaret Cyprum
40 Paulus vero electo Sila profectus est
traditus gratiae Domini a fratribus
41 perambulabat autem Syriam et Ciliciam confirmans ecclesias
1 Edhe ca vetë që sbritnë nga Judhea mësoninë vëllezëritë, se: “Ndë mos u rrethprefshi pas zakonit Mojsiut, s’munt të shpëtoni.”
2 Po passi u bë të çarë, edhe Pavli e Varnava bënë mjaft të kërkuarë me fialë me ata, e panë me udhë të hipënjë Pavli edhe Varnava edhe ca të tjerë nga ata te apostojt’ edhe te pleqtë ndë Jerusalim për këtë të kërkuarë.
3 Ata pra si përcuallnë nga qisha, shkoninë ndëpër Finikë e ndëpër Samari, tuke treguarë të këthyerët’ e kombevet; edhe u bininë një gëzim të madh gjithë vëllezëret.
4 Edhe kur erthnë ndë Jerusalim, u pritnë prej qishës’ e prej apostojvet e prej pleqvet, edhe dhanë zë për gjithë sa bëri Perëndia me anë t’ atyreve.
5 Po u ngritnë ca prej eresisë Farisevet që kishinë besuarë, e thoshinë, se: “Duhetë të rrethpresëm’ ata e t’i porositnjëmë të ruanjënë nomin’ e Mojsiut.”
6 Edhe u mbëlothnë aposotojt’ e pleqtë të shikonjënë për këtë fialë.
7 Edhe passi u bë shumë të kërkuarë me fialë , u ngrit Pietri, e u tha atyre: “O burra vëllezër, ju e dini se që ndë dit të lashta Perëndia sgjodhi ndër mest nesh, që të dëgjonjënë kombetë fialën’ e ungjillit me anë të gojësë sime edhe të besonjënë.
8 Edhe zemërë-njohësi Perëndi martirisi për ata, kur u dha atyre Frymën’ e Shënjtëruarë sikundrë edhe neve.
9 Edhe nukë bëri ndonjë të shquarë ndër mest tënë e atyreve, po qëroi zenërat’ e atyreve me anë të besësë.
10 Tashi pra përse ngisni Perëndinë, e kërkoni të vini sgjedhë mbë qafë të nxënëset, të cilënë as atëritë tanë as neve muntmë ta mbajmë?
11 Po besojmë se me anë të Zotit Jisu (Krisht) do të shpëtojmë, sikundrë edhe ata.
12 Edhe gjithë shumica pushoj, edhe dëgjoninë Varnavën’ edhe Pavlinë që dëfteninë sa shenje e çudira bëri Perëndia ndër kombet me anë t’ atyre.
13 Edhe ata si pushuanë, u përgjeq Jakovi, tuke thënë: “O burra vëllezër, pa më dëgjoni;
14 Simeoni dëfteu se si pa Perëndia kombetë herën’ e parë, që të marrë nga ata një llaus për emërin’ e ti.
15 Edhe fialët’ e profitërvet janë një me këtë, sikundrë është shkruarë:
16 “Pastaj do të këthenem e do të ndërtonj përsëri tendën’ e Dhavidhit që është rrëzuarë; edhe do të ndërtonj përsëri ato që janë rrëzuarë nga ajo, edhe do ta ngre mbë këmbë;
17 Që të kërkonjënë Zotinë njerëzit’ e tierë, edhe gjithë kombetë, mbë të cilëtë thërritet’ emëri im, thotë Zoti që bën këto të gjitha.”
18 Punët’ e tia janë të njohura te Perëndia që përpara jetësë.
19 Përandaj un’ e shoh me udhë të mos i ngasëm’ ata që këthenenë nga kombetë te Perëndia;
20 Po t’u shkruajm’ atyre të heqënë dorë nga ndyrësirat’ e idhujvet, edhe nga kurvëria, edhe nga gjëj’ e mbyturë, edhe nga gjaku.
21 Sepse Mojsiu që prej brezash lashtë ka mbë çdo qytet ata që leçisën’ atë udëpër sinagogjit, kur këndonetë nomi për çdo të shëtunë.”
22 Atëhere u duk mirë apostojvet edhe pleqvet bashkë me gjithë qishënë të sgjedhënë njerës nga ata, edhe t’i dërgonjënë ndë Antiohi bashkë me Pavlin’ e me Varnavënë; Judhënë që qjuhej përmbiemërë Varsava, edhe Sillënë, njerës të parë ndër vëllezërit.
23 Edhe shkruanë me anë të dorës’ atyre këto:
“Apostojt’ edhe pleqt’ edhe vëllezëritë, gëzim qoftë mbë vëllezëritë që gjëndenë prej kombesh ndëpër Antiohinë e ndëpër Syrinë e ndëpër Qiliqinë.
24 Passi dëgjuamë se erthnë ca vetë prej nesh, e u tuntnë juve me fialë, edhe prishnë shpirtëratë tuaj, tuke thënë, të rrethpriti e të ruani nomnë, të cilëtë neve nuk’ i porositëm për këtë ;
25 Na u duk mirë neve që jemi mbëledhurë gjithë bashkë me një zëmërë, të sgjedhëmë njerës, e t’i dërgojmë te ju bashkë me të dashuritë tanë Varnavën’ edhe Pavlinë,
26 Njerës që kanë dhënë jetët’ e tyre për emërin’ e Zotit tënë Jisu Krishtit.
27 Dërguam pra Judhën’ edhe Sillënë, që t’u thonë juve edhe ata me gojë po ato.
28 Sepse iu duk mirë Frymësë Shënjtëruar’ edhe neve, të mos u vëmë juve tiatërë barrë veç këtyre që janë të nevojëshime.
29 Të hiqni dorë nga kurbanet’ e idhujvet, edhe nga gjaku, edhe nga gjëj’ e mbyturë, edhe nga kurvëria; nga ato ndë ruajçi vetëhenë tuaj, do të bëni mirë. Qofshi me shëndet.”
30 Këta pra si u lëshuanë, erthnë ndë Antiohi; edhe mbëlothnë shumicënë, e u dhan’ atyre ndër duar kartënë.
31 Edhe ata, si e kënduanë, u gëzuanë për këtë ngushëllim që u bë atyre .
32 Edhe Judha edhe Silla, që edhe ata ishin profitërë, ngushëlluanë vëllezëritë me shumë fialë, e i forcuanë.
33 Edhe si ndenjnë atie ca kohë, u dërguanë prapë me paqtim nga vellezëritë tek apostojtë.
34 Po Sillësë iu duk mirë të mbesë aty.
35 Edhe Pavli e Varnava rrininë ndë Antiohi, tuke mësuar’ e tuke leçiturë fialën’ e Zotit, bashkë me shumë vetë të tierë.
36 Edhe pas ca diç Pavli i tha Varnavësë: “Le të këthenemi tashi të shohëmë vëllezëritë tanë qytet mbë qytet, që dham zën’ e mirë për Zotinë ndër ata, vallë si janë.
37 Edhe Varnava donte të marrë bashkë me vetëhe Joanninë që qjuhej Mark;
38 Po Pavlit s’iu duk mirë të marrë me vetëhe atë që qe ndarë nga ata prej Pamfylisë, edhe nuk’ erdhi bashkë me ata ndë punët.
39 Gjau pra një qartë ndër ata , kaqë sa u ndanë njëri prej tietrit; edhe Varnava mori me vetëhe Markunë, edhe lundroj për Qyprë.
40 Edhe Pavli sgjodhi Sillënë, edhe iku, si u dha nga vëllezëritë ndë hir të Perëndisë.
41 Edhe shkonte ndëpër Syri e ndëpër Qiliqi, tuke forcuarë qishatë.