1 factum est autem Iconii
ut simul introirent synagogam Iudaeorum et
loquerentur
ita ut crederet Iudaeorum et Graecorum copiosa multitudo
2 qui vero increduli fuerunt Iudaei
suscitaverunt et ad iracundiam concitaverunt animas gentium adversus
fratres
3 multo igitur tempore demorati sunt fiducialiter agentes in Domino
testimonium perhibente verbo gratiae suae
dante signa et prodigia fieri per manus eorum
4 divisa est autem multitudo civitatis
et quidam quidem erant cum Iudaeis quidam vero cum apostolis
5 cum autem factus esset impetus gentilium et Iudaeorum cum principibus
suis
ut contumeliis adficerent et lapidarent eos
6 intellegentes confugerunt ad civitates Lycaoniae Lystram et Derben
et universam in circuitu regionem
et ibi evangelizantes erant
7 et quidam vir in Lystris infirmus pedibus sedebat
claudus ex utero matris suae qui numquam ambulaverat
8 hic audivit Paulum loquentem
qui intuitus eum et videns quia haberet fidem ut salvus
fieret
9 dixit magna voce surge super pedes tuos rectus
et exilivit et ambulabat
10 turbae autem cum vidissent quod fecerat Paulus
levaverunt vocem suam lycaonice dicentes
dii similes facti hominibus descenderunt ad nos
11 et vocabant Barnaban Iovem Paulum vero Mercurium
quoniam ipse erat dux verbi
12 sacerdos quoque Iovis qui erat ante civitatem
tauros et coronas ante ianuas adferens
cum populis volebat sacrificare
13 quod ubi audierunt apostoli Barnabas et Paulus
conscissis tunicis suis exilierunt in turbas
clamantes
14 et dicentes viri quid haec facitis
et nos mortales sumus similes vobis homines
adnuntiantes vobis ab his vanis converti ad Deum vivum
qui fecit caelum et terram et mare et omnia quae in eis sunt
15 qui in praeteritis generationibus dimisit omnes gentes
ingredi in vias suas
16 et quidem non sine testimonio semet ipsum reliquit benefaciens
de caelo dans pluvias et tempora fructifera
implens cibo et laetitia corda vestra
17 et haec dicentes vix sedaverunt turbas ne sibi immolarent
18 supervenerunt autem quidam ab Antiochia et Iconio Iudaei
et persuasis turbis lapidantesque Paulum traxerunt extra civitatem
aestimantes eum mortuum esse
19 circumdantibus autem eum discipulis
surgens intravit civitatem
et postera die profectus est cum Barnaba in Derben
20 cumque evangelizassent civitati illi et docuissent multos
reversi sunt Lystram et Iconium et Antiochiam
21 confirmantes animas discipulorum
exhortantes ut permanerent in fide
et quoniam per multas tribulationes oportet nos intrare in regnum
Dei
22 et cum constituissent illis per singulas ecclesias presbyteros
et orassent cum ieiunationibus
commendaverunt eos Domino in quem crediderunt
23 transeuntesque Pisidiam venerunt Pamphiliam
24 et loquentes in Pergen verbum Domini
descenderunt in Attaliam
25 et inde navigaverunt Antiochiam
unde erant traditi gratiae Dei in opus quod conpleverunt
26 cum autem venissent et congregassent ecclesiam
rettulerunt quanta fecisset Deus cum illis
quia aperuisset gentibus ostium fidei
27 morati sunt autem tempus non modicum cum discipulis
1 Edhe ndë Ikoni, kur hynë bashkë ndë sinagogjit të Judhenjet, folnë kështu, sa besuanë shumë shumicë prej Judhenjet e prej Grekëvet.
2 Po ata Judhenjtë që nukë bindeshinë, shtyninë mbë të keq shpirtërat’ e kombevet kundrë vëllezëret.
3 Mjaft kohë pra ndenjnë atie , tuke folurë me sy hapurë për Zotinë, që martiriste për fialën’ e hirit ti, edhe epte të bënenë shenje e çudira me anë të duarvet atyre.
4 Edhe shumica e qytetit u nda mbë dy ; e ca ishinë me Judhenjtë, e ca me apostojtë.
5 Edhe kur u sulnë kombet' e Judhenjtë bashkë me të parët' e tyre, që t'i shanjën’ e t’i vrasënë me gurë,
6 E muarnë vesh, edhe iknë ndëpër qytetet të Lykaonisë, ndë Lystrë e ndë Dervë, e rreth atyre fshatëravet,
7 Edhe atie leçisninë ungjillinë.
8 Edhe ndë Lystrë rrinte një njeri që s’munte nga këmbëtë, sepse ishte i çalë që nga barku s’ëmësë, i cili s’kishte ecurë kurrë.
9 Kyj dëgjonte Pavlinë tuke folurë; i cili, si shtyri sytë mb’ atë, edhe pa se kishte besë për të shpëtuarë,
10 Tha me zë të math: “Ngreu mbë këmbë drejtë. Edhe ay këcente edhe ecënte.
11 Edhe gjëndëja kur panë se ç’bëri Pavli, ngritnë zën’e tyre, tuke thënë Lykaonisht, se: “Perënditë u shëmbëllyenë mbë njerës e sbritnë te ne.”
12 Edhe qjuaninë Varnavënë Enjëte, edhe Pavlinë Mërkur; sepse ay ishte i pari që fliste.
13 Atëhere prifti i Enjëtesë, që ishte përpara qytetit atyreve, pruri dema e kurora përpara dyervet, e donte të bënjë kurban bashkë me gjëndëjenë.
14 Edhe apostojtë Varnava edhe Pavli kur dëgjuanë, çuarnë rrobet’ e tyre, e u hothnë ndë mes të gjëndëjesë, tuke thërriturë,
15 E tuke thënë: “Përse bëni këto, o burra? Edhe neve jemi njerës që pësojmë si edhe ju, edhe u leçisëmë juve të këtheneni nga këto të kota mbë Perëndinë e gjallë, që bëri qiellin’ e dhen’ e detin’ edhe gjithë ç’janë nd’ ato;
16 I cili ndë brezat që shkuanë la gjithë kombetë të ecënjënë nd’ udhët të tyre;
17 Ndonëse nuk’ e la vetëhen’ e ti pa martirisurë, tuke bërë mirë, e tuke dhënë neve nga qielli shira e kohëra plot me pemë, e tuke mbushurë zëmratë tona me ushqim e me gëzim.”
18 — Edhe tuke thënë këto, mezi ndaluanë gjëndëjenë që të mos u bënjën’ atyre kurban.
19 Edhe erthnë ca Judhenj nga Antiohia e nga Ikonia, edhe u mbushnë mëndëjenë gjëndëjesë, e rrahnë me gurë Pavlinë, edhe e hoqnë svarë jashtë qytetit, sepse kujtuanë se vdiq.
20 Po nxënësitë si e qarkësuanë, u ngrit e hyri ndë qytet, edhe mbë të nesërmet dolli bashkë me Varnavënë ndë Dhervë.
21 Edhe passi leçitnë ungjillinë nd’atë qytet, edhe bënë shumë nxënës, u këthyenë ndë Lystrë e nd ’ Ikoni, e ndë Antiohi,
22 Tuke forcuarë shpirtërat’ e nxënëset, e tuke shtytur’ ata të qëndronjënë ndë besët, edhe tuke thënë atyre se me shumë shtrëngime duhetë të hynjënë ndë mbëretërit të Perëndisë.
23 Edhe si u urdhëruan atyre pleq mbë çdo qishë, edhe u falnë me agjërime, i lanë te Zoti që i kishinë besuarë.
24 Edhe si shkuanë ndëpër Pisidhi, erthnë ndë Pamfyli;
25 Edhe si folnë fialënë ndë Pergë, sbritnë nd’Attali;
26 Edhe së andejmi lundruanë për Antiohi, atie ku ishinë dhënë ndë hir të Perëndisë për punënë që mbaruanë.
27 Edhe si erthnë, mbëlothnë qishënë, edhe u dëftyen’ atyre gjithë sa bëri Perëndia me anë t’ atyre, edhe se hapi derën’ e besësë ndër kombet.
28 Edhe ndenjnë atie shumë kohë bashkë me nxënësitë.