1 vir autem quidam erat in Caesarea nomine Cornelius
centurio cohortis quae dicitur Italica
2 religiosus et timens Deum cum omni domo sua
faciens elemosynas multas plebi
et deprecans Deum semper
3 vidit in visu manifeste
quasi hora nona diei
angelum Dei introeuntem ad se et dicentem sibi Corneli
4 at ille intuens eum timore correptus dixit
quid est domine
dixit autem illi
orationes tuae et elemosynae tuae ascenderunt in memoriam in
conspectu Dei
5 et nunc mitte viros in Ioppen
et accersi Simonem quendam qui cognominatur Petrus
6 hic hospitatur apud Simonem quendam coriarium
cuius est domus iuxta mare
7 et cum discessisset angelus qui loquebatur illi
vocavit duos domesticos suos et militem metuentem Dominum
ex his qui illi parebant
8 quibus cum narrasset omnia misit illos in Ioppen
9 postera autem die iter illis facientibus
et adpropinquantibus civitati
ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam
10 et cum esuriret voluit gustare
parantibus autem eis cecidit super eum mentis excessus
11 et videt caelum apertum
et descendens vas quoddam velut linteum magnum
quattuor initiis submitti de caelo in terram
12 in quo erant omnia quadrupedia et serpentia terrae et volatilia caeli
13 et facta est vox ad eum
surge Petre et occide et manduca
14 ait autem Petrus absit Domine
quia numquam manducavi omne commune et inmundum
15 et vox iterum secundo ad eum
quae Deus purificavit ne tu commune dixeris
16 hoc autem factum est per ter
et statim receptum est vas in caelum
17 et dum intra se haesitaret Petrus
quidnam esset visio quam vidisset
ecce viri qui missi erant a Cornelio
inquirentes domum Simonis adstiterunt ad ianuam
18 et cum vocassent interrogabant
si Simon qui cognominatur Petrus illic haberet hospitium
19 Petro autem cogitante de visione dixit Spiritus ei
ecce viri tres quaerunt te
20 surge itaque et descende et vade cum eis
nihil dubitans quia ego misi illos
21 descendens autem Petrus ad viros dixit
ecce ego sum quem quaeritis
quae causa est propter quam venistis
22 qui dixerunt
Cornelius centurio vir iustus et timens Deum
et testimonium habens ab universa gente Iudaeorum
responsum accepit ab angelo sancto
accersire te in domum suam et audire verba abs te
23 introducens igitur eos recepit hospitio
sequenti autem die surgens profectus est cum eis
et quidam ex fratribus ab Ioppe comitati sunt eum
24 altera autem die introivit Caesaream
Cornelius vero expectabat illos
convocatis cognatis suis et necessariis amicis
25 et factum est cum introisset Petrus
obvius ei Cornelius
et procidens ad pedes adoravit
26 Petrus vero levavit eum dicens
surge et ego ipse homo sum
27 et loquens cum illo intravit et invenit multos qui convenerant
28 dixitque ad illos
vos scitis quomodo abominatum sit viro iudaeo
coniungi aut accedere ad alienigenam
et mihi ostendit Deus
neminem communem aut inmundum dicere hominem
29 propter quod sine dubitatione veni accersitus
interrogo ergo quam ob causam accersistis me
30 et Cornelius ait
a nudius quartana die usque in hanc horam
orans eram hora nona in domo mea
et ecce vir stetit ante me in veste candida et ait
31 Corneli exaudita est oratio tua
et elemosynae tuae commemoratae sunt in conspectu Dei
32 mitte ergo in Ioppen
et accersi Simonem qui cognominatur Petrus
hic hospitatur in domo Simonis coriarii iuxta mare
33 confestim igitur misi ad te et tu bene fecisti veniendo
nunc ergo omnes nos in conspectu tuo adsumus
audire omnia quaecumque tibi praecepta sunt a Domino
34 aperiens autem Petrus os dixit in veritate conperi
quoniam non est personarum acceptor Deus
35 sed in omni gente qui timet eum et operatur iustitiam
acceptus est illi
36 verbum misit filiis Israhel
adnuntians pacem per Iesum Christum
hic est omnium Dominus
37 vos scitis quod factum est verbum per universam Iudaeam
incipiens enim a Galilaea post baptismum quod praedicavit Iohannes
38 Iesum a Nazareth
quomodo unxit eum Deus Spiritu Sancto et virtute
qui pertransivit benefaciendo
et sanando omnes oppressos a diabolo
quoniam Deus erat cum illo
39 et nos testes sumus omnium
quae fecit in regione Iudaeorum et Hierusalem
quem et occiderunt suspendentes in ligno
40 hunc Deus suscitavit tertia die et dedit eum manifestum fieri
41 non omni populo sed testibus praeordinatis a Deo
nobis qui manducavimus et bibimus cum illo
postquam resurrexit a mortuis
42 et praecepit nobis praedicare populo et testificari
quia ipse est qui constitutus est a Deo iudex vivorum et mortuorum
43 huic omnes prophetae testimonium perhibent
remissionem peccatorum accipere per nomen eius
omnes qui credunt in eum
44 adhuc loquente Petro verba haec
cecidit Spiritus Sanctus super omnes qui audiebant verbum
45 et obstipuerunt ex circumcisione fideles
qui venerant cum Petro
quia et in nationes gratia Spiritus Sancti effusa est
46 audiebant enim illos loquentes linguis et magnificantes Deum
47 tunc respondit Petrus numquid aquam quis prohibere potest
ut non baptizentur hii qui Spiritum Sanctum acceperunt sicut et nos
48 et iussit eos in nomine Iesu Christi baptizari
tunc rogaverunt eum
ut maneret aliquot diebus
1 Edhe ishte një njeri ndë Qesari që qjuhej Kornill, krye-qindës prej tufës’ ushtëtorëvet që qjuhej Italiane;
2 Besëtar edhe që kishte frikë Perëndinë bashkë me gjithë shtëpin’ e ti, edhe tuke bërë shumë elejmosina ndë llaust, edhe tuke luturë Perëndisë gjithënjë.
3 Kyj pa këthiellëtë nd’ ëndërrë, afro mbë të nënttën orë të ditësë, ëngjëllin’ e Perëndisë, se hyri tek ay, e i tha: “O Kornill.”
4 Edhe ay kur shtyri sytë mb’ atë, e mori frika, e tha: “Ç’ësht’, o Zot?” Edhe ay i tha: “Të falurat’ e tua e elejmosinat’ e tua hipnë për kujtim përpara Perëndisë.
5 Edhe ndashti dërgo njerës ndë Joppë, edhe thirrë Simoninë që qjuhetë përmbiemërë Pietër;
6 Kyj ka rënë ndë shtëpi të një farë Simoni lëkurëregjësi, që e ka shtëpinë përanë detit; (kyj do të të flasë ç’duhetë të bënjç.)”
7 Edhe si iku ëngjëlli që ishte tuke folurë (me Kornillinë), thërriti dy vetë nga shërbëtorët’ e ti, edhe një ushtëtuar besëtar nga ata që rrininë përherë përan’ ati.
8 Edhe si u dëfteu atyre të gjitha, i dërgoj ndë Joppë.
9 Edhe mbë të nesërmet, tek ishinë tuke bërë udhë, edhe po afroneshinë ndë qytet, Pietri hipi ndë dhomët të faletë, afëro mbë gjasht’orë.
10 Edhe e mori uria, e deshi të hajë; po kur ishinë tuke bërë ati gati bukënë , i erdhi një të habiturë.
11 Edhe sheh qiellinë hapurë, edhe një enë tuke sbriturë mbi atë posi një pëlhur’ e madhe, lidhurë nga të katrë anëtë, edhe tuke rënë mbi dhet.
12 Nd’ atë ishinë gjithë shtësët’ e dheut me katër këmbë, e bishatë, e shtërpinjtë, e shpesët’ e qiellit.
13 Edhe erdhi një zë tek ay: “Ngreu, Pietër, ther e ha.”
14 Po Pietri tha: “Qoftë lark, o Zot! Sepse kurrë s’kam ngrënë çdo farë gjëje të ndyrë a të pëgërë.”
15 Edhe përsëri për së dyti erdhi një zë tek ay: “Ato që i ka qëruarë Perëndia, ti mos i qjuaj të ndyra.”
16 Edhe këjo u bë tri herë; edhe përseri ena u muar lart ndë qiell.
17 Edhe Pietri kur ishte tuke vrarë mëndëjenë me vetëhen’ e ti, vallë ç’do të jetë këta të parë që pa, ja ata burratë, që ishinë dërguarë nga Kornilli, passi pyetnë për shtëpin’ e Simonit, harrinë ndë portët.
18 Edhe tuke thirrurë pyesninë, ndë qoftë se kish rënë këtu Simoni që qjuhetë përmbiemërë Pietër.
19 Edhe Pietri atie ku ishte duke menduarë për të parëtë që pa , Fryma i tha: “Ja te po të kërkonjënë tre burra.
20 Ngreu pra e sbrit, e shko bashkë me ata, pa mos pasurë ndonjë farë mendimi; sepse un’ i kam dërguarë.”
21 Edhe Pietri passi sbriti tek ata njerëzitë që ishinë dërguarë tek ay nga Kornilli, tha: “Ja, unë jam ay që kërkoni; për ç’punë keni ardhurë?”
22 Edhe ata thanë: “Kornilli, krye-qindësi që është njeri i drejtë, edhe që ka frikë Perëndinë, edhe që ka dhënë martiri për atë gjithë kombi Judhenjet, u urdhërua nga Perëndia prej ëngjëllit shënjtëruarë, të të thërresë ndë shtëpi të ti, edhe të dëgjonjë fialënë nga ti.”
23 Ay pra i thërriti ata brënda, e i gostiti. Edhe mbë të nesërmenë dolli Pietri bashkë me ata, edhe ca nga ata vëllezëritë që ishinë nga Joppa erthnë bashkë me atë.
24 Edhe mbë të nesërmenë hynë ndë Qesari; edhe Kornilli ishte tuke pritur’ ata, edhe kishte thërriturë fisin’ e ti e miqt’ e ti të nevojëshimitë.
25 Edhe Pietri posa hyri brënda, Kornilli i dolli përpara, e i ra ndë këmbë, edhe i u fal.
26 Po Pietri e ngriti, tuke thënë: “Ngreu; sepse edhe unë jam njeri.”
27 Edhe tuke folurë bashkë me atë hyri brënda, edhe gjen mbëledhurë shumë vetë .
28 Edhe u tha atyre: “Ju e dini se s’ësht’ e ndëjerë për një njeri Judhe të piqetë a të afronetë me tiatër komp, po Perëndia më dëfteu të mos them as për ndonjë njeri se është i ndyrë a i pëgërë.
29 Përandaj kur u thërriç erdha pa bërë fialë; pyes pra, për ç’fialë dërguat’ e më prutë?”
30 Edhe Kornilli tha: “Janë katrë dit gjer mbë këtë orë që ishnjam tuke agjëruarë, edhe mbë të nënttën’ orë ishnjam tuke falurë ndë shtëpi time; edhe ja një njeri me rroba të ndritura te ndenji përpara meje.
31 Edhe thotë: “Kornill, u dëgjua të faluritë tat, edhe elejmosinat’ e tua u përmëntnë përpara Perëndisë.
32 Dërgo pra ndë Joppë, e thirrë Simoninë, që qjuhetë përmbiemërë Pietër; kyj ka rënë ndë shtëpi të Simonit lëkurë-regjësit përanë detit; edhe ay kur të vinjë do të të flasë.
33 Përnjëherë pra dërgova te ti; edhe ti bëre mirë që erdhe. Ndashti pra neve të gjithë jemi përpara Perëndisë, që të dëgjojmë gjithë ç’jan’ urdhëruarë te ti prej Perëndisë.”
34 Edhe Pietri hapi gojën’ e tha: “Me të vërtetë po e marr vesh, se Perëndia s’mban anë;
35 Po mbë çdo komp që e ka frikë, edhe punon të drejtënë, ësht’ i priturë tek ay.
36 Atë fialënë që dërgoj te të bijt’ e Israilit, tuke ungjillëzuarë paqtim me anë të Jisu Krishtit (kyj është Zoti të gjithëve),
37 Këtë fialë ju e dini, që u përhap ndëpër gjithë Judhenë, zënë që nga Galilea, pas pagëzimit që leçiti Joanni;
38 Perëndia qysh leu Jisunë nga Nazareti me Frymë të Shënjtëruar’ e me fuqi, i cili shkoj vënt mbë vënt tuke bërë mirë e tuke shëruarë gjith’ ata që mundonëshinë prej diallit; sepse Perëndia ishte bashkë me atë.
39 Edhe neve jemi martirë për gjith’ ato që bëri edhe ndë vënt të Judhenjet edhe ndë Jerusalim; të cilin’ e vranë edhe e varnë mbë dru.
40 Këtë Perëndia e ngjalli mbë të trettënë ditë, edhe e bëri të duketë,
41 Jo mbë gjithë llausnë, po mbë martirët’ e sgjedhurë që përpara prej Perëndisë, do me thënë mbë neve që hëngrëm e pim bashkë me atë, passi u ngjall prej së vdekurish.
42 Edhe na porositi të leçisëmë te llauzi, edhe të martirisëmë, se ay ësht’ ay që qe urdhëruarë prej Perëndise gjyqtar të gjallësh e të vdekurish.
43 Gjithë profitëritë martirisnjënë për këtë, se me anë t’ emërit ati do të marrë ndëjesë fajesh kushdo që i beson.
44 Edhe Pietri po tuke folurë këto fialë, ra Frym’ e Shënjtëruarë mbi gjith’ ata që dëgjoninë fialënë.
45 Edhe u manitnë ata besëtarëtë që ishinë nga rrethpresëja, sa kishin’ ardhurë bashkë me Pietrinë, se u derthka dhurëtia e Frymësë Shënjtëruarë edhe mbë kombet.
46 Sepse dëgjonin’ ata tuke folurë gjjuhëra, e tuke madhëruarë Perëndinë.
47 Atëhere Pietri u përgjeq: “Mos munt të ndalonjë ujtë ndonjë që të mos pagëzonenë këta që muarnë Frymën’ e Shënjtëruarë, sikundrë edhe neve?”
48 Edhe i urdhëroj të pagëzonenë mb’ emërit të Zotit. Atëhere iu lutnë të mbesë ca dit tek ata.