1 hanc ecce vobis carissimi secundam scribo epistulam
in quibus excito vestram in commonitione sinceram mentem
2 ut memores sitis eorum quae praedixi verborum a sanctis prophetis
et apostolorum vestrorum praeceptorum Domini et salvatoris
3 hoc primum scientes
quod venient in novissimis diebus in deceptione inlusores
iuxta proprias concupiscentias ambulantes
4 dicentes ubi est promissio aut adventus eius
ex quo enim patres dormierunt
omnia sic perseverant ab initio creaturae
5 latet enim eos hoc volentes quod caeli erant prius
et terra de aqua et per aquam consistens Dei verbo
6 per quae ille tunc mundus aqua inundatus
periit
7 caeli autem qui nunc sunt et terra
eodem verbo repositi sunt
igni servati in diem iudicii et perditionis
impiorum hominum
8 unum vero hoc non lateat vos carissimi
quia unus dies apud Dominum sicut mille anni
et mille anni sicut dies unus
9 non tardat Dominus promissi
sed patienter agit propter vos
nolens aliquos perire sed omnes ad paenitentiam reverti
10 adveniet autem dies Domini ut fur
in qua caeli magno impetu transient
elementa vero calore solventur
11 cum haec igitur omnia dissolvenda sint
quales oportet esse vos
in sanctis conversationibus et pietatibus
12 expectantes et properantes in adventum Dei diei
per quam caeli ardentes solventur
et elementa ignis ardore tabescent
13 novos vero caelos et novam terram
et promissa ipsius expectamus
in quibus iustitia habitat
14 propter quod carissimi haec expectantes satis agite
inmaculati et inviolati ei inveniri in pace
15 et Domini nostri longanimitatem salutem arbitramini
sicut et carissimus frater noster Paulus
secundum datam sibi sapientiam scripsit vobis
16 sicut et in omnibus epistulis loquens in eis de his
in quibus sunt quaedam difficilia intellectu
quae indocti et instabiles depravant
sicut et ceteras scripturas ad suam ipsorum perditionem
17 vos igitur fratres praescientes custodite
ne insipientium errore transducti
excidatis a propria firmitate
18 crescite vero in gratia
et in cognitione Domini nostri et salvatoris Iesu
Christi
ipsi gloria et nunc et in die aeternitatis amen
EXPLICIT EPISTULA PETRI ·II·1 Po u shkruanj juve, o të dashurë, këtë kartë të dytë, me ato çonj mendiminë tuaj të këthiellëtinë me të përmendurë;
2 Që të kujtoni fialëtë që u folnë përpara nga profitërit’ e shënjtëruarë, edhe porosinë tonë apostojvet Zotit edhe Shpëtimtarit.
3 Këtë më përpara ta dini, se mbë dit të pastajme do të vinjënë përqeshësa, tuke ecurë pas dëshërimesh tyre,
4 E tuke thënë: Ky është të zotuarët’ e të ardhurit ati? Sepse që mb’atë ditë që fjetnë atëritë, të gjitha mbesënë kështu që kur se u nis kriesa.
5 Sepse ata vetë duanë të mos e dinë këtë, se më fialën’ e Perëndisë u bënë qiejetë njëherë moti, edhe dheu që është bërë prej ujit edhe me ujë;
6 Që me anë t’atyreve ajo bota atëhere si u mbulua me ujë humbi.
7 Edhe qiejet’ edhe dheu që janë tashti, nga ajo fjalë janë vënë mbënjanë, ruajturë për ziarr mbë ditë të gjyqit e të humbëjesë njërezet të pabesë.
8 Edhe këtë vetëmë mos e harroni, o të dashurë, se përanë Zotit një ditë është si një mijë viet, edhe një mijë viet si një ditë.
9 Zoti nukë mënon të zotuarët’ e ti , sikundrë dica e kujtonjënë për të mënuarë, po na duron, sepse nukë do të humbasënë dica vetë, po të gjithë të vinjënë ndë pendim.
10 Edhe dita e Zotit do të vinjë posi viedhësi natënë; mb’ atë ditë qiejetë do të shkonjënë me krismë, e stiqiatë do të tretenë nga të ndezuritë, edhe dheu edhe punëratë që janë nd’ atë do të digjenë.
11 Kur tretenë pra këto të gjitha, çfarë njerëzish gjan të jeni ju ndë jetë të shënjtëruar’ e ndë besë të mirë,
12 Tuke pritur’ e tuke nxituarë për t’ardhurit’ e ditësë Perëndisë, që mb’ atë ditë qiejetë diegurë ndë ziarr do të tretenë, edhe stiqiatë do të tretenë nga të nxehuritë?
13 Edhe pas të zotuarit ati presëmë qieje të rij, edhe dhe të ri, që rri drejtëri nd’ ata.
14 Përandaj, o të dashurë, tuke priturë këto, nxitoni të gjëndeni përpara ati ndë paqtim pa palavi e pa faj.
15 Edhe kujtoni zemrën’ e gjërë të Zotit tënë për shpëtim, sikundrë Pavli edhe vëllaj ynë i dashuri u shkroj juve pas diturisë që iu dha ati,
16 Sikundrë edhe ndë gjithë kartërat e tia , tuke folurë nd’ ato për këto punëra ; ndër ato janë ca punëra që s’kupëtonenë, të cilatë të paditurit’ e të paqëndruarshëmit i shtrëmbëronjënë, sikundrë edhe shkronjat’ e tiera, për humbëjen’ e tyre.
17 Ju pra, o të dashurë, tuke diturë që përpara këto, ruhi, që të mos hiqeni me kobimin’ e të panomvet, e të bini poshtë nga qëndrimi juaj.
18 Edhe shtohi ndë hir e ndë të njohurë të Zotit tënë edhe Shpëtimtarit Jisu Krisht. Mb’atë qoftë lavdia edhe tashti edhe ndë ditë të jetësë pasosurë. Amin.