1 fuerunt vero et pseudoprophetae in populo
sicut et in vobis erunt magistri mendaces
qui introducent sectas perditionis
et eum qui emit eos Dominum negant
superducentes sibi celerem perditionem
2 et multi sequentur eorum luxurias
per quos via veritatis blasphemabitur
3 et in avaritia fictis verbis de vobis negotiabuntur
quibus iudicium iam olim non cessat
et perditio eorum non dormitat
4 si enim Deus angelis peccantibus non pepercit
sed rudentibus inferni detractos in tartarum
tradidit in iudicium cruciatos
reservari
5 et originali mundo non pepercit
sed octavum Noe iustitiae praeconem custodivit
diluvium mundo impiorum inducens
6 et civitates Sodomorum et Gomorraeorum in cinerem redigens
eversione damnavit
exemplum eorum qui impie acturi sunt ponens
7 et iustum Loth
oppressum a nefandorum iniuria
conversatione eruit
8 aspectu enim et auditu iustus erat habitans apud eos
qui diem de die animam
iustam iniquis operibus cruciabant
9 novit Dominus pios de temptatione eripere
iniquos vero in diem iudicii cruciandos reservare
10 magis autem eos
qui post carnem in concupiscentia inmunditiae ambulant
dominationemque contemnunt audaces sibi placentes
sectas non metuunt blasphemantes
11 ubi angeli fortitudine et virtute cum sint maiores
non portant adversum se execrabile iudicium
12 hii vero velut inrationabilia pecora
naturaliter in captionem et in perniciem
in his quae ignorant blasphemantes
in corruptione sua et peribunt
13 percipientes mercedem iniustitiae
voluptatem existimantes diei delicias
coinquinationes et maculae deliciis
affluentes
in conviviis suis luxuriantes vobiscum
14 oculos habentes plenos adulterio et incessabiles delicti
pellicentes animas instabiles
cor exercitatum avaritiae habentes maledictionis filii
15 derelinquentes rectam viam
erraverunt secuti viam Balaam ex Bosor
qui mercedem iniquitatis amavit
16 correptionem vero habuit suae vesaniae
subiugale mutum in hominis voce
loquens
prohibuit prophetae insipientiam
17 hii sunt fontes sine aqua et nebulae turbinibus exagitatae
quibus caligo tenebrarum reservatur
18 superba enim vanitatis loquentes
pellicent in desideriis
carnis luxuriae
eos qui paululum effugiunt qui in errore conversantur
19 libertatem illis promittentes cum ipsi servi sint corruptionis
a quo enim quis superatus est huius et servus est
20 si enim refugientes coinquinationes mundi
in cognitione Domini nostri et salvatoris Iesu Christi
his rursus inpliciti superantur
facta sunt eis posteriora deteriora prioribus
21 melius enim erat illis non cognoscere viam iustitiae
quam post agnitionem retrorsum converti
ab eo quod illis traditum est sancto mandato
22 contigit enim eis illud veri proverbii
canis reversus ad suum vomitum
et sus lota in volutabro luti
1 Po ishin edhe profitërë të rrem ndër llauzinë, sikundrë edhe ndër ju do të jenë mësonjësa të rrem, të cilëtë do të fusënë fshehurazi eresia humbëje, tuke mohuar’ atë edhe Zotërinë që i bleu ata, edhe tuke hequrë pas vetëhesë tyre humbëje të shpejtë.
2 Edhe shumë vetë do të venë pas humbëjes’ atyreve, që nga ata do të vllasfimiset’ udha e së vërtetësë.
3 Edhe për lakëmim do të bënjënë tregjeti prej jush me fialë të shpifura; gjykimi i atyreve që moti nukë mënon, edhe humbëja e atyreve nukë flë.
4 Sepse Perëndia ndë mos kurseu ëngjëjtë që fëjyenë, po i hodhi ndë tartar lidhurë me hekura errësire, e i dha të ruhenë për gjyq.
5 Edhe nukë kurseu botën’ e vietërë, po pruri përmbytëje ndë botët të pabesëvet, edhe ruajti Noenë vetin’ i tettë, leçitësin e drejtërisë.
6 Edhe gjykoj për të prishurë qytetet’ e Sodhomës’ e të Gomorësë, edhe i bëri hi, edhe vuri shëmbëllesë mb’ata që kanë për të punuarë pa besë.
7 Edhe shpëtoj Llotin’ e drejtë që shtrëngonej prej jetësë ndyrë të panomëvet;
8 (Sepse kyj i drejti, tuke ndenjurë ndërmest atyreve, ditë për ditë mundonte shpirtin’ e drejtë nga të parët’ e nga të dëgjuarët’ e punëravet pa nom.)
9 Di Zoti të shpëtonjë besëtarëtë nga të ngarëtë, e të ruanjë të shtrembëtëtë për ditën’ e gjyqit që të mundonenë;
10 Edhe më fort ata që venë prapa mishit me dëshërim ndyrësire, edhe bënjënë për asgjë urdhërinë; janë kuximtarë, asish që duanë vetëmë vetëhen’ e tyre, s’kanë frikë tuke vllasfimisurë lavduarshëmitë.
11 Kur ëngjëjtë që janë më të mëdhenj ndë forcatë e ndë fuqi nukë bienë gjykim vllasfimie kundrë atyreve përpara Zotit,
12 Po këta posi shtësë pa mënt bërë nga fisi, që kanë lindurë për të zënë e për të prishurë, vllasfimisnjënë për punëra që nuk’ i dinë, edhe do të prishenë ndë prishëjet të tyre, edhe do të marrënë pagën’ e së shtrëmbëtësë.
13 Të cilëtë kujtonjënë për gëzim të kënaqurit’ e përditëshim; janë të shgërryer’ e të fulliqurë; gëzonenë ndë kobimet të tyre, kur han’ e pinë bashkë me ju;
14 Kanë sytë plot me kurvëri, edhe që nukë pushonjënë nga faji; kobonjënë shpirtëra të paforcuarë, kanë zemërë të stërviturë ndë lakëmime, janë diemt’ e mallëkimit.
15 Lanë udhën’ e drejtë, edhe u kobuanë, e vanë pas udhësë Vallaamit, të birit Vosorit, që deshi pagën’ e së shtrembëtësë.
16 Po u qërtua për panomin’ e ti; sepse kafsha pa gojë foli me zë njeriu, e ndaloj marrësin’ e profitit.
17 Këta janë kronj pa ujë, re që shtyhenë prej erësë fortë, për ata është ruajtur’ errësir’ e zezë për gjithë jetënë.
18 Sepse tuke folurë fialë shumë të mëdha të kotësirësë, kobonjënë me dëshërimet’ e mishit e me ndyrësirat’ ata që vërtet shpëtuanë nga ata që e shkoninë jetënë ndë kobim;
19 Tuke zotuar’ atyreve të lirë, që ata vetë janë shërbëtorët’ e prishëjesë; sepse prej ati që të mundetë ndonjë, ati i bënetë shërbëtuar.
20 Sepse ata që shpëtuanë nga të ndragurat’ e botësë me anë të së njohurësë Zotit edhe Shpëtimtarit Jisu Krisht, ndë u ngatërrofshinë përsëri mbë këto, edhe të mundenë, u bënë të pastajmet’ e atyre më të këqia se të paratë.
21 Sepse më mirë ishte për ata të mos e kishinë njohur’ udhën’ e drejtërisë, se si e njohnë, të këthenenë nga porosia e shënjtëruarë që u la mb’ ata.
22 Edhe gjajti mb’ ata ajo parimia e vërtetë: “Qëni u këthye mbë të viellë të ti”, edhe: “Dosa si u la u shkarxye ndë llucët”.