1 scimus enim quoniam si terrestris domus nostra huius habitationis
dissolvatur
quod aedificationem ex Deo habeamus
domum non manufactam aeternam in caelis
2 nam et in hoc ingemescimus
habitationem nostram quae de caelo est superindui cupientes
3 si tamen vestiti non nudi inveniamur
4 nam et qui sumus in tabernaculo
ingemescimus gravati
eo quod nolumus expoliari sed supervestiri
ut absorbeatur quod mortale est a vita
5 qui autem efficit nos in hoc ipsum Deus
qui dedit nobis pignus Spiritus
6 audentes igitur semper et scientes
quoniam dum sumus in corpore peregrinamur a Domino
7 per fidem enim ambulamus et non per speciem
8 audemus autem et bonam voluntatem habemus
magis peregrinari a corpore
et praesentes esse ad Deum
9 et ideo contendimus sive absentes sive praesentes placere illi
10 omnes enim nos manifestari oportet ante tribunal Christi
ut referat unusquisque propria corporis prout gessit
sive bonum sive malum
11 scientes ergo timorem Domini
hominibus suademus Deo autem manifesti sumus
spero autem et in conscientiis vestris manifestos nos esse
12 non iterum nos commendamus vobis
sed occasionem damus vobis gloriandi pro nobis
ut habeatis ad eos qui in facie gloriantur et non in corde
13 sive enim mente excedimus Deo
sive sobrii sumus vobis
14 caritas enim Christi urget nos
aestimantes hoc quoniam si unus pro omnibus mortuus est
ergo omnes mortui sunt
15 et pro omnibus mortuus est
ut et qui vivunt iam non sibi vivant
sed ei qui pro ipsis mortuus est et resurrexit
16 itaque nos ex hoc neminem novimus secundum carnem
et si cognovimus secundum carnem Christum
sed nunc iam non novimus
17 si qua ergo in Christo nova creatura
vetera transierunt ecce facta sunt nova
18 omnia autem ex Deo qui reconciliavit nos sibi per Christum
et dedit nobis ministerium reconciliationis
19 quoniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi
non reputans illis delicta ipsorum
et posuit in nobis verbum reconciliationis
20 pro Christo ergo legationem fungimur
tamquam Deo exhortante per nos
obsecramus pro Christo reconciliamini Deo
21 eum qui non noverat peccatum pro nobis peccatum fecit
ut nos efficeremur iustitia Dei in ipso
1 Sepse e dimë, se ndë prishtë shtëpia jonë e balttë e kësaj tende, kemi tiatërë ndërtesë prej Perëndisë, një shtëpi bërë pa dorë e të pasosurë ndë qiejet.
2 Sepse ndë këtë tendë neve psherëtimë, tuke dëshëruarë të veshmë përsipër atë shtëpinë tonë që është nga qielli.
3 Ndë qoftë se kemi veshur’atë , s’do të gjëndemi sveshurë.
4 Sepse neve që jemi ndë këtë tendë, pshërëtimë prej së rëndësë, sepse s’duam ta sveshmë, po ta veshmë përsipër, që të përpihet’ ajo që është’e mortëshime prej jetësë.
5 Edhe ay që na bëri për këtë të tillë punë, është Perëndia, që na dha edhe kaparin’ e Frymësë.
6 Tuke pasurë pra zemërë përherë, edhe tuke diturë, se gjersa rrimë ndë trupt, jemi larg nga Zoti;
7 (Sepse ecëjmë me besë, e jo me faqe).
8 Përandaj kemi zemërë edhe na pëlqen më tepërë të jemi lark nga trupi, e të jemi afërë Zotit.
9 Edhe përandaj përpiqemi, a tuke qënë lark, a tuke qën’ afërë, të jemi të pëlqyerë tek ay.
10 Sepse neve të gjithë gjan të dukemi përpara gjykatësë Krishtit, që të shpagunetë gjithësecili për ato punë që janë punuarë nga trupi, a të mirë, a të ligë.
11 Tuke diturë pra frikën’ e Zotit, njerëzëvet ua mbushmë mëndëjenë, po te Perëndia jemi të shpërfaqurë; shpërenj se edhe ndë ndërgjegjëjet tuaj jemi të shpërfaqurë.
12 Sepse nukë ndorëzojmë vetëhenë tonë përsëri te ju, po u apëmë juve shkak të mburremi për neve, që të keni ç’t’u thoni atyre që mburrenë me faqe, e jo me zemërë.
13 Sepse a se jemi jashtë mënç, për Perëndinë jemi, a se jemi ndër mënt, për ju jemi.
14 Sepse dashuria e Krishtit na shtrëngon; sepse këtë e gjykojmë, se ndë vdiq një për të gjithë, vallë të gjithë vdiqnë?
15 edhe vdiq për të gjithë, që të mos rronjënë më për vetëhen’ e tyre ata që rronjënë, po për atë që vdiq edhe u ngjall për ata.
16 Përandaj neve që ndashti e paskëtaj s’njohëmë asndonjë pas mishit; edhe ndonëse njohëm Krishtinë pas mishit, po ndashti më s’e njohëmë.
17 Përandaj ndë qoftë ndonjë mbë Krishtinë, kyj është ndërtes’ e re; të vietëratë shkuanë, ja të gjitha tek u bënë të ra.
18 Edhe të gjitha janë prej Perëndisë, që na pajtoj me vetëhen’ e ti me anë të Jisu Krishtit, edhe na dha shërbesën’e pajtimit;
19 Se Perëndia ishte mbë Krishtinë, tuke pajtuarë botënë me vetëhen’ e ti, pa ua njohurë atyre fajetë; edhe vuri ndër ne fialën’ e pajtimit.
20 Ndashti pra lajmësojmë për Krishtinë, sikurse t’u lutej juve Perëndia me anë tonë; u lutemi juve pra për Krishtinë, pajtohi me Perëndinë.
21 Sepse Perëndia bëri fajtuar për ne atë që s’njohu faj, që të bënemi drejtëria e Perëndisë prej ati.