1 nam ipsi scitis fratres introitum nostrum ad vos quia non inanis fuit
2 sed ante passi et contumeliis adfecti sicut scitis in Philippis
fiduciam habuimus in Deo nostro
loqui ad vos evangelium Dei in multa sollicitudine
3 exhortatio enim nostra non de errore
neque de inmunditia neque in dolo
4 sed sicut probati sumus a Deo ut crederetur nobis evangelium
ita loquimur non quasi hominibus placentes
sed Deo qui probat corda nostra
5 neque enim aliquando fuimus in sermone adulationis sicut scitis
neque in occasione avaritiae Deus testis est
6 nec quaerentes ab hominibus gloriam
neque a vobis neque ab aliis
7 cum possimus oneri esse ut Christi apostoli
sed facti sumus lenes in medio
vestrum
tamquam si nutrix foveat filios suos
8 ita desiderantes vos cupide volebamus tradere vobis
non solum evangelium Dei sed etiam animas nostras
quoniam carissimi nobis facti estis
9 memores enim estis fratres laborem nostrum et fatigationem
nocte et die operantes ne quem vestrum gravaremus
praedicavimus in vobis evangelium Dei
10 vos testes estis et Deus
quam sancte et iuste et sine querella vobis qui credidistis fuimus
11 sicut scitis
qualiter unumquemque vestrum tamquam pater filios suos
12 deprecantes vos et consolantes testificati sumus
ut ambularetis digne Deo
qui vocavit vos in suum regnum et gloriam
13 ideo et nos gratias agimus Deo sine intermissione
quoniam cum accepissetis a nobis verbum auditus Dei
accepistis non ut verbum hominum
sed sicut est vere verbum Dei
qui operatur in vobis qui credidistis
14 vos enim imitatores facti estis fratres ecclesiarum Dei
quae sunt in Iudaea in Christo Iesu
quia eadem passi estis et vos a contribulibus vestris
sicut et ipsi a Iudaeis
15 qui et Dominum occiderunt Iesum et prophetas
et nos persecuti sunt
et Deo non placent et omnibus hominibus adversantur
16 prohibentes nos gentibus loqui ut salvae fiant
ut impleant peccata sua semper
praevenit autem ira Dei super illos
usque in finem
17 nos autem fratres desolati a vobis ad tempus horae
aspectu non corde
abundantius festinavimus faciem vestram videre cum multo desiderio
18 quoniam voluimus venire ad vos
ego quidem Paulus et semel et iterum
et inpedivit nos Satanas
19 quae est enim nostra spes aut gaudium aut corona gloriae
nonne vos ante Dominum nostrum Iesum estis in
adventu eius
20 vos enim estis gloria nostra et gaudium
1 Sepse vetë ju e dini, o vëllezër, të hyrëtë tënë te ju, sepse nuk’ u bë kot;
2 Po si hoqëm keq përpara edhe u sham, sikundrë e dini, ndë Filippe, muarëm zemërë te Perëndia ynë të flasëmë te ju ungjillin’ e Perëndisë me shumë të përpiekurë.
3 Sepse mësimi ynë nukë qe nga gënjeshtra, as nga ndyrësira, as nga kobimi;
4 Po sikundrë u provuam prej Perëndisë që na zuri besë për ungjillinë, kështu flasëmë, jo sikundrë t’u pëlqejmë njerëzet, po Perëndisë që provon zemratë tona.
5 Sepse as fialë me lajka nukë folëm ndonjëhere, sikundrë e dini, as shtimë shkak lakëmimi;
6 Perëndia është martir; as kërkuam lavdi prej njerëzish, as prej jush, as prej të tierësh, ndonëse munt t’u bëneshim juve barrë, si apostojt’ e Krishtit;
7 Po qem të butë ndër mest juve; posi mëndesha që ngroh ndë gji bijt’ e saj.
8 Kështu tuke pasurë dashuri të madhe për ju, na ka ënda t’u apëmë juve jo vetëm’ ungjillin’ e Perëndisë, po edhe shpirtratë tënë, sepse qetë të dashurë te ne.
9 Sepse e mbani mënt, o vëllezër, të lodhuritë tënë edhe mundiminë; sepse tuke punuarë dit’ e natë, që të mos i vemë barrë ndonjërit prej jush, leçitëm ungjillin’ e Perëndisë te ju.
10 Ju jeni martirë edhe Perëndia, sa me drejtëri e me udhë e me pa palavi kemi qënë te ju që besoni;
11 Sikundrë e dini, se gjithësecilinë prej jush e prosisnim edhe e ngushullonim posi ati bijt’ e ti,
12 Edhe epnim martiri, që të ecëni sikundrë vëjen te Perëndia, që u thërriti juve ndë mbëretëri e ndë lavdi të ti.
13 Përandaj edhe neve i falemi ndersë perëndisë pa pushim, se passi muartë fialën’ e Perëndisë që dëgjuatë prej nesh, e prittë atë jo si fialë njerësish, po (sikundrë është me të vërtetë), fialë Perëndie, e cila fialë vepëronetë ndër ju që besoni.
14 Sepse ju, o vëllezër, bëtë sikundrë bënë qishat’ e Perëndisë, që janë ndë Judhet mbë Jisu Krishtinë, sepse edhe ju pësuatë po ato punëra nga ata që janë prej një kombi me ju, sikundrë edhe ata prej Judhenjvet;
15 Të cilëtë vranë edhe Zotinë Jisu, edhe profitët’ [e tyre], edhe neve na ndoqnë, edhe Perëndisë s’i pëlqenjënë, edhe janë kundrë gjithë njerëzet;
16 Të cilëtë na përmbanjënë të flasëmë te kombetë që të shpëtonjënë, për të mbushurë fajet’ e tyre përherë; edhe së pastajmi harriu zemërimi mbi ata.
17 Po ne, o vëllezër, si u varfëruamë nga ju për pak kohë me faqe, jo me zemërë, nxituam më tepërë me shumë dëshërim të shohëmë faqenë tuaj.
18 Përëndaj deshëm të vimë te ju (më fort unë Pavli), edhe një herë edhe dy herë, po na përmbajti Satanaj.
19 Sepse cila është shpëresa jonë, a gëzimi, a kurora e të mburrurit? Apo nukë jeni edhe ju përpara Zotit tënë Jisu Krishtit mbë t’ ardhurit t’ati? Sepse ju jeni lavdia jonë edhe gëzimi.