1 Christo igitur passo in carne et vos eadem cogitatione armamini
quia qui passus est carne desiit a peccatis
2 ut iam non hominum desideriis
sed voluntate Dei quod reliquum est in carne vivat temporis
3 sufficit enim praeteritum tempus
ad voluntatem gentium consummandam
qui ambulaverunt in luxuriis desideriis vinolentiis
comesationibus potationibus et inlicitis idolorum cultibus
4 in quo peregrinantur
non concurrentibus vobis in eandem luxuriae confusionem blasphemantes
5 qui reddent rationem ei qui paratus est iudicare vivos et mortuos
6 propter hoc enim et mortuis evangelizatum est
ut iudicentur quidem secundum homines in carne
vivant autem secundum Deum spiritu
7 omnium autem finis adpropinquavit
estote itaque prudentes et vigilate in orationibus
8 ante omnia mutuam in vosmet ipsos
caritatem continuam habentes
quia caritas operit multitudinem peccatorum
9 hospitales invicem sine murmuratione
10 unusquisque sicut accepit gratiam
in alterutrum illam administrantes
sicut boni dispensatores multiformis gratiae Dei
11 si quis loquitur quasi sermones Dei
si quis ministrat tamquam ex virtute quam administrat Deus
ut in omnibus honorificetur Deus per Iesum Christum
cui est gloria et imperium
in saecula saeculorum amen
12 carissimi nolite peregrinari in fervore
qui ad temptationem vobis fit
quasi novi aliquid vobis contingat
13 sed communicantes Christi passionibus gaudete
ut et in revelatione gloriae eius gaudeatis exultantes
14 si exprobramini in nomine Christi beati
quoniam gloriae Dei Spiritus
in vobis requiescit
15 nemo enim vestrum patiatur quasi homicida
aut fur aut maledicus aut alienorum appetitor
16 si autem ut Christianus non erubescat
glorificet autem Deum in isto nomine
17 quoniam tempus ut incipiat iudicium de domo Dei
si autem primum a nobis
qui finis eorum qui non credunt Dei evangelio
18 et si iustus vix salvatur
impius et peccator ubi parebit
19 itaque et hii qui patiuntur secundum voluntatem Dei
fideli creatori commendant animas suas in benefactis
1 Passi pësoj pra Krishti ndë misht për ne, armatosi edhe ju me atë mendim; sepse ay që pësoj ndë misht, pushoj nga faji;
2 Për të shkuarë jetën’ e paskëndajme ndë misht, jo më ndë dëshërime njerëzish, po ndë dashurim të Perëndisë
3 Sepse mjaft është për ne koha e jetësë tonë që shkoj, se punuam dashurimin’ e kombevet, tuke ecurë ndë ndyrësira, ndë dëshërime, ndë të dejtura, ndë lodërti, ndë të pira, edhe ndë lutëje idhujsh të paudhë.
4 Edhe përandaj u vien çudi atyreve, se nuk’ ecëni bashkë me ata mb’ atë vërshimin’ të plankprishëjesë; edhe u vllasfimisnjënë juve;
5 Të cilëtë do t’i apënë fialë ati që është gati të gjukonjë të gjallë e të vdekurë.
6 Sepse për këtë punë u ungjillëzua ungjilli edhe te të vdekuritë, që të gjukonenë si njerës ndë misht, e të rronjënë ndë frymë si do Perëndia.
7 Edhe e pastajmeja e të gjithave u afërua; urtësohi pra, e rrini sgjuarë ndë të falurat.
8 Edhe përmbi të gjitha të doni fort njëri tiatrinë; sepse: “dashuria do të mbulonjë shumica fajesh.”
9 Bëhi njëri mbë tiatrin’ asish që duanë të huajëtë pa murmurim.
10 Gjithësecili sikundrë mori dhurëtinë, kështu le t’i shërbenjë njëri tiatrit, si kujdestarë të mirë të çdo farë hirit Perëndisë.
11 Ndë foltë ndonjë, le të flasë si fialë Perëndie; ndë shërbeftë ndonjë, le të shërbenjë si prej asaj fuqisë që i ep Perëndia, që të lavdonetë Perëndia mbë të gjitha me anë të Jisu Krishtit, mbë të cilin’ është lavdia edhe pushteti ndë jetët të jetëvet. Amin.
12 O të dashurë, mos u vinjë çudi juve për atë provimin’ e nxetë që u bë mbë ju për të ngarë, sikurse gjajti mbë ju ndonjë punë e çudiçëme;
13 Po gëzohi, sikundrë jeni piesëtarët’ pësimevet të Krishtit, që të gëzohi tuke gëzuarë edhe ndë të sbuluarët të lavdisë ati.
14 Ndë u shafshi për emërin’ e Krishtit, jeni të lumurë; sepse Fryma e lavdisë edhe e Perëndisë prëhetë mbë ju; pas atyreve vllasfimisetë, po pas jush lavdonetë.
15 Sepse asndonjë prej jush le të mos pësonjë si vrasës, a si viedhës, a si keqbërës, a si asi që vështron punërat’ e huaja;
16 Po ndë pësoftë si i Krështerë, le të mos ketë turp, po le të lavdonjë Perëndinë mbë këtë anë,
17 Sepse e harriu koha të nisetë gjyqi nga shtëpia e Perëndisë; edhe ndë u nistë më përpara nga ne, ç’do të jetë e pastajmeja e atyreve që s’bindenë mbë ungjillt të Perëndisë?
18 Edhe: “kur i drejti mezi shpëton, i pabesi edhe fajtori ku do të duketë?”
19 Andaj edhe ata që pësonjënë pas dashurimit Perëndisë, le t’apënë shpirtërat’ e tyre ndë dorë t’ati me të punuarë të mirë si mbë besëtarinë krietar.