1 deponentes igitur omnem malitiam et omnem dolum
et simulationes et invidias et omnes detractiones
2 sicut modo geniti infantes
rationale
sine dolo lac concupiscite
ut in eo crescatis in salutem
3 si gustastis
quoniam dulcis Dominus
4 ad quem accedentes lapidem vivum
ab hominibus quidem reprobatum
a Deo autem electum honorificatum
5 et ipsi tamquam lapides vivi superaedificamini
domus spiritalis sacerdotium sanctum
offerre spiritales hostias acceptabiles Deo per Iesum Christum
6 propter quod continet in scriptura
ecce pono in Sion lapidem summum angularem electum pretiosum
et qui crediderit in eo non confundetur
7 vobis igitur honor credentibus
non credentibus autem lapis quem reprobaverunt aedificantes
hic factus est in caput anguli
8 et lapis offensionis et petra scandali
qui offendunt verbo
nec credunt in quod et positi sunt
9 vos autem genus electum regale sacerdotium gens sancta
populus adquisitionis ut virtutes adnuntietis eius
qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum
10 qui aliquando non populus nunc autem populus Dei
qui non consecuti misericordiam
nunc autem misericordiam consecuti
11 carissimi obsecro tamquam advenas et peregrinos
abstinere vos a carnalibus desideriis quae militant adversus animam
12 conversationem vestram inter gentes habentes bonam
ut in eo quod detractant de vobis
tamquam de malefactoribus
ex bonis operibus considerantes
glorificent Deum in die visitationis
13 subiecti estote omni humanae creaturae
propter Dominum
sive regi quasi praecellenti
14 sive ducibus tamquam ab eo missis
ad vindictam malefactorum laudem vero bonorum
15 quia sic est voluntas Dei
ut benefacientes obmutescere faciatis inprudentium hominum ignorantiam
16 quasi liberi et non quasi velamen habentes malitiae libertatem
sed sicut servi Dei
17 omnes honorate fraternitatem diligite
Deum timete regem honorificate
18 servi subditi in omni timore dominis
non tantum bonis et modestis sed etiam discolis
19 haec est enim gratia
si propter conscientiam Dei sustinet quis
tristitias
patiens iniuste
20 quae enim gloria est si peccantes et colaphizati suffertis
sed si benefacientes et patientes sustinetis
haec est gratia apud Deum
21 in hoc enim vocati estis
quia et Christus passus est pro vobis
vobis relinquens exemplum ut sequamini vestigia
eius
22 qui peccatum non fecit
nec inventus est dolus in ore ipsius
23 qui cum malediceretur non maledicebat
cum pateretur non comminabatur
tradebat autem iudicanti se iniuste
24 qui peccata nostra ipse pertulit in corpore suo super lignum
ut peccatis mortui iustitiae viveremus
cuius livore sanati estis
25 eratis enim sicut oves errantes
sed conversi estis nunc ad pastorem
et episcopum animarum vestrarum
1 Si të hithni tejë pra çdo të ligë e çdo kobim, e ipokrisia, e cmir, e çdo të folura keq,
2 Posi foshnje lindurë rishtazi, le t’u ketë ënda qjumështin’ e këthiellëtë të fialësë, që të rriteni prej ati;
3 Sepse e keni ngjëruarë “se Zoti ësht’ i mirë”.
4 Tuke afruarë tek ay, që është gur i gjallë, i hedhurë tejë nga njerëzitë, po i sgjedhur’ e i nderëshim nga Perëndia.
5 Edhe ju, posi gurë të gjallë, ndërtohi shtëpi shpirtërie, priftëri e shënjtëruarë, që të bini kurbane shpirtërie, të pëlqyershime te Perëndia me anë të Jisu Krishtit.
6 Përandaj ësht’ edhe brënda ndë shkronjët: “Na te vë ndë Sion një gur krye cepi, të sgjedhurë, të nderëshim; edhe ay që i beson ati nukë do të turpëronetë.”
7 Për ju pra që besoni është nderë; po për të pabindurit, “atë gurinë që hothnë tejë ata që ndërtonjënë, kyj u bë për krye cepi” edhe “gur pengese, edhe gur skandhalie.”
8 Të cilëtë pengonenë mbë fialët, sepse nukë bindenë; që për atë ishinë vënë.
9 Po jujeni “gjëndëje e sgjedhurë, priftëri mbëretërie, komb’ i shënjtëruarë,” llaus që fitoj Perëndia , që të dëfteni të mirat’ e ati, që u thirri juve nga errësira ndë dritët të ti të çudiçimenë;
10 Ju që njëherë nuk’ ishitë llaus, po tashti jeni llauz’ i Perëndisë; ju që njëherë nuk’ ishitë përdëllyerë, po tashti jeni përdëllyerë.
11 O të dashurë, u lutem juve si të huajë e të ardhurë që jeni , të hiqni dorë nga dëshërimet’ e mishit, që lëftonjënë kundrë shpirtit;
12 Të shkoni jetë të mirë ndër kombet, që u përflasënë juve si për njerës keqbërës, kur të shohënë nga punërat’ e mira që bëni , të lavdonjënë Perëndinë ndë ditët të së vënësë re.
13 I unjni kryetë pra çdo urdhëri të njeriut për Zotinë;
14 Kaqë mbëretit, si më lartit nga gjithë, aqë qivernitarëvet, si të dërguarë që janë prej anës’ ati për të marrë shpagim nga ata që bënjënë keq, e të lavdonjën ata që bënjënë mirë.
15 Sepse kështu është dashurimi i Perëndisë, tuke bërë mirë t’u mbyllni gojënë njerëzet marrë për paditurinë;
16 Si të lirë, e jo sikur tuke pasurë të lirënë për mbulesën e së ligësë, po si shërbëtorët’ e Perëndisë.
17 Nderoni të gjithë; doni vëllazërinë; kini frikë Perëndisë; nderoni mbëretinë.
18 Ju shërbëtorëtë, u unjni kryetë zotrëvet t’uaj me çdo frikë, jo vetëmë të mirëvet e të butëvet, po edhe të shtrëmbëtëve,
19 Sepse këjo është hirë, që të duronjë ndonjë hidhërime për ndërgjegjëjenë mbë Perëndinë, tuke pësuarë pa udhë.
20 Sepse çfarë lavdie është, ndë durofshi, kur të rriheni për faje? Po ndë durofshi tuke bërë mirë e tuke hequrë keq, këjo është hirë përanë Perëndisë.
21 Sepse për këtë u thirrët, sepse edhe Krishti pësoj për ju, t’u lërë juve shëmbëllesë, që të ecëni pas gjurmash ati;
22 I cili “nukë bëri faj, as nuk’ u gjënt kobim ndë gojë t’ati”.
23 I cili kur përqeshej nukë përqeshte, kur pësonte nukë frikësonte, po epte vetëhen’ e ti ndë dorët t’ati që gjukon me udhë;
24 I cili vetë mbajti fajetë tona ndë trupt të ti mbi drut, që, si të vdesëmë ndë fajet, të rrojmë ndë drejtëri; “me plagën’ e ati u shëruatë”.
25 Sepse ishitë “si dhën që kanë humbur’ udhënë,” po tashti u këthyetë te bariu edhe tek episkopi i shpirtravet tuaj.