1 victori pro liliis filiorum Core eruditionis canticum
amantissimi
2 eructavit cor meum verbum bonum dico ego opera mea regi
lingua mea stilus scribae velocis
3 decore pulchrior es filiis hominum
effusa est gratia in labiis tuis
propterea benedixit tibi Deus in aeternum
4 accingere gladio tuo super femur fortissime
5 gloria tua et decore tuo decore tuo prospere ascende
propter veritatem et mansuetudinem iustitiae
et docebit te terribilia dextera tua
6 sagittae tuae acutae populi sub te cadent
in corde inimicorum regis
7 thronus tuus Deus in saeculum et in aeternum
sceptrum aequitatis sceptrum regni tui
8 dilexisti iustitiam et odisti iniquitatem
propterea unxit te Deus Deus tuus
oleo exultationis prae participibus tuis
9 zmyrna et stacte et cassia in cunctis vestimentis tuis
de domibus eburneis
quibus laetificaverunt te
10 filiae regum in honore tuo
stetit coniux in dextera tua in diademate aureo
11 audi filia et vide et inclina aurem tuam
et obliviscere populi tui et domus patris tui
12 et concupiscet rex decorem tuum
quia ipse est dominus tuus et adora
eum
13 et o filia fortissimi
in muneribus faciem tuam deprecabuntur divites populi
14 omnis gloria filiae regis intrinsecus fasceis aureis vestita est
15 in scutulatis ducetur ad regem
virgines sequentur eam amicae eius ducentur illuc
16 ducentur in laetitiis et exultatione ingredientur thalamum regis
17 pro patribus tuis erunt filii tibi
pones eos principes in universa terra
18 recordabor nominis tui in omni generatione et generatione
propterea populi confitebuntur tibi in saeculum et in aeternum
Mbë të parinë kënkëtuar, për të bijt’ e Koreut, Mashhilll.
1 O Perëndi, me veshët t’anë ndigjuam, edhe atëritë t’anë na dëftyenë punënë që punove ndë ditt t’atyreve, ndë ditt të moçime.
2 Ti nxore jashtë kombe me dorët tënde, edhe i mbolle, shtrëngove llauze edhe i përzure.
3 Sepse nukë trashëguanë dhenë me anë të shpatësë tyre, edhe krahu i atyreve nukë i shpëtoi, po e diathta jote, edhe krahu yt, edhe drit’ e faqesë s’ate, se i pëlqeve.
4 Ti vetë je mbëreti im, o Perëndi, që urdhëron shpëtimet’ e Jakovit.
5 Me anë tënde do të shtyjmë arëmiqtë t’anë, me anë të emërit tënt do të vëmë poshtë ata që ngrihenë kundrë nesh.
6 Sepse nukë do të shpërenj mbë hargunë t’im, edhe shpata ime nukë do të më shpëtonjë.
7 Sepse na shpëtove prej arëmiqet t’anë, edhe turpërove ata që na kanë mëri.
8 Gjithë ditënë do të mburremi mbë Perëndinë, edhe do të lavdurojm’ emërinë tënt për gjithë jetënë. Sellah.
9 Po tani na hodhe tej, edhe na turpërove, edhe nukë del më, o Perëndi, bashkë me fushatat t’ona.
10 Na bëre të kthenemi për së prapi përpara arëmiqet t’anë, edhe ata që na kanë mëri rrëmbenjënë për vetëvetëhenë.
11 Na dhe posi dhëntë për të ngrënë, edhe na përndave ndëpër kombet.
12 Shite llausnë tënt pa nder, edhe nukë shtove (pasëjenë tënde) prej të shituravet atyre.
13 Na bëre çpërnderim ndë fëqinjët t’ona, të përdredhurë buzëtë e të përqeshurë ndër ata që janë rreth nesh.
14 Na bëre përrallëzë ndër kombetët, të tundurë kryetë ndër llauzet.
15 Gjithë ditënë turpi im është përpara meje, edhe turpëria e faqesë s’ime më mbuloi.
16 Për zën’ e ati që qërton e shan, për arëmiknë edhe çpagë-marrësinë.
17 Gjithë këto erthnë mbi ne, po nukë të harruam, edhe nukë duallëm nga udh’ e dhiatësë s’ate,
18 edhe nuk u kthye prapë zëmëra jonë, as nxuarëm çapetë t’anë jashtë udhësë s’ate,
19 ndonëse na dërrmove ndë vënt të drangonjëvet, edhe na mbulove me hijen’ e vdekëjesë.
20 Ndë harronim emërin’ e Perëndisë t’ënë, edhe ndë shtrinim duartë t’ona mbë perëndi të huaj,
21 nukë do t’i kërkontej këto Përëndia? Sepse ay ngjeh të fshehëtat’ e zëmrësë.
22 Se për punët tënde vritemi gjithë ditënë, u numëruam si dhëntë për të therurë.
23 Çohu, ç’fle, o Zot? Ngreu, mos na hith tej për kurdo.
24 Ç’kthen faqenë tënde mbë-nj’-anë? Harron varfërinë t’ënë edhe shtrëngimnë t’ënë?
25 Se na u përgjunj shpirti gjer ndë pluhurë, barku na u ngjit për dhe.
26 Ngreu të na ndihç, dhe shpërble-na për përdëllimnë tënt.