1 omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit
non est enim potestas nisi a Deo
quae autem sunt a Deo ordinatae sunt
2 itaque qui resistit potestati Dei ordinationi resistit
qui autem resistunt ipsi sibi damnationem adquirunt
3 nam principes non sunt timori boni operis sed mali
vis autem non timere potestatem
bonum fac et habebis laudem ex illa
4 Dei enim minister est tibi in bonum
si autem male feceris time
non enim sine causa gladium portat
Dei enim minister est
vindex in iram ei qui malum agit
5 ideo necessitate subditi estote
non solum propter iram sed et propter conscientiam
6 ideo enim et tributa praestatis
ministri enim Dei sunt in hoc ipsum servientes
7 reddite omnibus debita
cui tributum tributum cui vectigal vectigal
cui timorem timorem cui honorem honorem
8 nemini quicquam debeatis nisi ut invicem diligatis
qui enim diligit proximum legem implevit
9 nam non adulterabis non occides
non furaberis
non concupisces
et si quod est aliud mandatum in hoc verbo instauratur
diliges proximum tuum tamquam te ipsum
10 dilectio proximo malum non operatur
plenitudo ergo legis est dilectio
11 et hoc scientes tempus quia hora est iam nos de somno surgere
nunc enim propior est nostra
salus quam cum credidimus
12 nox praecessit dies autem adpropiavit
abiciamus ergo opera tenebrarum et induamur arma lucis
13 sicut in die honeste ambulemus
non in comesationibus et ebrietatibus
non in cubilibus et inpudicitiis
non in contentione et aemulatione
14 sed induite Dominum Iesum Christum
et carnis curam ne feceritis in desideriis
KAPTINA XIII.
1 Qish-do shpirt le t’i uli kryetë pushtetevet naltë, sepse nuk’ ashtë pushtet prei vetiut , veçe prei Perëndisë; edhe ata pushtetetë qi janë, jan’ urdhënuem prei Perëndisë.
2 Përandai ai qi i rri kundrë pushtetit, i rri kundrë urdhënit Perëndisë; edhe ata qi rrinë kundrë, kanë me marrë gjukim mbë vetëhet t’atyne.
3 Sepse urdhënarëtë nukë janë frikë e punëvet mira, por të këqiavet. Do pra mos me pasunë frikë pushtetinë? Ban të mirënë, edhe ke me pasunë lavdim prei ati,
4 sepse urdhënari ashtë shërbëtuer i Perëndisë te ti për të mirënë. Por ndë bafsh të keqenë, kij frikë, sepse nuk’ e mba thikënë kot, sepse ashtë shërbëtuer i Perëndisë, shpagë-marrës për me bamë zemërim kundrë ati qi punon të keqenë.
5 Përandai ashtë nevojë me ulunë kryetë, jo vetëmë për zemëriminë, por edhe për ndërgjegjëjenë.
6 Sepse përandai pagueni edhe të dhana, sepse janë shërbëtorë Perëndie, për me shikuem këte punë.
7 U lani pra të gjithëve detyratë: ati qi ashtë për me dhanë, ipni të dhanënë; ati qi ashtë për pagesë, pagesënë; ati qi ashtë për me pasunë frikë, frikënë; ati qi ashtë për me pasunë nder, nderinë.
8 Askuit mos i kini detyrë asgja, veç për me dashunë njiani tietërinë, sepse ai qi do tietërinë, ka mbushunë ligjënë.
9 Sepse këjo: “Mos kurvënojsh. Mos vrasish. Mos viedhish. Mos bajsh deshmi rrenë. Mos dëshërojsh”, edhe qish do tietër urdhënë ndë qoftë se ashtë , ndë këte fjalë i shkurtohetë kryetë, do me thanë: “Të duesh të afërminë tand porsi vetëhenë tande”.
10 Dashunia nuk’ i ban keq të afërmit; dashunia pra ashtë të mbushunit’ e ligjësë.
11 Edhe këte ma fort , tue ditunë kohënë se tashti asht’ ora për me u çuem prei gjumit, sepse tashti ashtë ma ngjat shpëtimi ynë, se atëherë kur besuem.
12 Nata u thye, e dita u afërue; le të hedhim tej pra punët’ e errësinësë, e le të veshim armët’ e dritësë.
13 Le t’ecim hieshim si ditënë, jo ndër lodërti e ndër të deituna, jo ndër shtratëna kurvënie e ndër tepër-ndynësina, jo ndë qartë e ndë zmir,
14 por vishni Zotinë Iesu Krisht, edhe mos kini kujdes për mishinë, për me i bamë dëshërimetë.