1 obsecro itaque vos fratres per misericordiam Dei
ut exhibeatis corpora vestra hostiam viventem
sanctam Deo placentem
rationabile obsequium vestrum
2 et nolite conformari huic saeculo
sed reformamini in novitate sensus vestri
ut probetis quae sit voluntas Dei bona et placens et perfecta
3 dico enim per gratiam quae data est mihi omnibus qui sunt inter vos
non plus sapere quam oportet sapere
sed sapere ad sobrietatem
unicuique sicut Deus divisit mensuram
fidei
4 sicut enim in uno corpore multa membra habemus
omnia autem membra non eundem actum habent
5 ita multi unum corpus sumus in Christo
singuli autem alter alterius membra
6 habentes autem donationes secundum gratiam quae data est nobis
differentes
sive prophetiam secundum rationem fidei
7 sive ministerium in ministrando sive qui docet in doctrina
8 qui exhortatur in exhortando qui tribuit in simplicitate
qui praeest in sollicitudine qui miseretur in hilaritate
9 dilectio sine simulatione odientes malum adherentes bono
10 caritatem fraternitatis invicem diligentes
honore invicem praevenientes
11 sollicitudine non pigri spiritu ferventes Domino servientes
12 spe gaudentes in tribulatione patientes orationi instantes
13 necessitatibus sanctorum communicantes
hospitalitatem sectantes
14 benedicite persequentibus
benedicite et nolite maledicere
15 gaudere cum gaudentibus flere cum flentibus
16 id ipsum invicem sentientes
non alta sapientes sed humilibus consentientes
nolite esse prudentes apud vosmet ipsos
17 nulli malum pro malo reddentes
providentes bona
non tantum coram Deo sed etiam coram omnibus hominibus
18 si fieri potest quod ex vobis est
cum omnibus hominibus pacem habentes
19 non vosmet ipsos defendentes carissimi sed date locum irae
scriptum est enim
mihi vindictam ego retribuam dicit Dominus
20 sed si esurierit inimicus tuus ciba illum si sitit potum da illi
hoc enim faciens
carbones ignis congeres super caput eius
21 noli vinci a malo sed vince in bono malum
KAPTINA XII.
1 U lutem juve pra, o vëllazën, për përdëllimet e Perëndisë, të nxirrni përpara korpënitë tuei kurban të gjallë, shenjt të pëlqyeshim te Perëndia, qi ashtë lutëja juei me arrësye.
2 Edhe mos bahi me nji formë me këtë jetë, por ndërroni formënë tuei me anë të përtëritëmesë mendiesë tuei, qi të provoni cilli asht’ i miri, i pëlqyeshimi, edhe i kulluti dashunim i Perëndisë.
3 Sepse thom, me anë t’ati hirit qi m’u dha mue, mbë gjithë-se-cillinë prei jush, mos me u menduem ma tepërë se sa duhetë me u menduem, por me u menduem për me u bam’ i urtë, mbas masësë besësë qi dau Perëndia mbë gjithë-se-cillinë.
4 Sepse sikurse ndë nji korp kemi shumë anë, edhe gjith’ anëtë nukë kanë nji farë pune,
5 kështu edhe na të shumëtë jemi nji korp mbë Krishtinë, edhe gjithë-secilli prei nesh jemi anët’ e njianit tietërit;
6 edhe kemi gjithë çë farë dhunëtiash mbas hirit qi na u dha: kush të ketë profezi, le të profetizojë mbas piesësë besësë;
7 kush të ketë për me shërbyem, le t’i bierë mbrapa shërbesësë; kush te ketë për me mësuem,
8 le t’i bierë mbrapa mësimit; kush të ketë me dhanë ngushullin, le t’api ngushullim; ai qi ep prei së vetësë, le t’i api me zemërë të mitunë; ai qi asht’ i parë, le të jetë me kujdes; ai qi përdëllen, le të përdëllejë me buzë me gas.
9 Dashunia mos jetë me dy faqe; këthehi prei së keqesë, e iu ngjitni së mirësë;
10 doni fort njiani tietërinë me dashuni vëllazënie; shkonia me nder njiani tietërit;
11 mos ini të përtueshim mbë nxitim të punëvet ; bahi të nxetë ndë shpirtit; i shërbeni Zotit;
12 gëzohi ndë shpëresët; duroni ndë shtrëngim; pritni ndë të lutunit;
13 ipni prei së tuejash ndë nevojat të shenjtënavet; ndiqni miqësin’ e të huejit,
14 Bekoni ata qi u ndiekinë juve; bekoni, e mos mallëkoni.
15 Gëzohi me ata qi gëzohenë, edhe qjani me ata qi qjainë.
16 Kini nji mend njiani mbë tietërinë; mos mendoni të naltatë, por uli bashkë me të përungjëtit; mos kujtoni vetëhenë tuei për të mentshim.
17 As ndonjianit mos i shpagueni të keq ndë vend të së keqesë; vështroni për punë të mira përpara gjithë nierëzish.
18 Ndë mundëshi, sa prei anësë tuei, të keni paqtim me gjithë nierëzit.
19 Mos i mirrni shpagim vetiut, o të dashunë, por bani udhë zemërimit, sepse ashtë shkruem: “Unë kam me marrë shpagim, unë kam me shpaguem, thotë Zoti”.
20 Ndë i arthtë uni pra anëmikut t’yt, epi bukë me ngranë; ndë i ardhtë et, epi ujë me pimë, sepse kur të bajsh këte, ke më grumbulluem thëngjij të ndezunë mbi kryet t’ati.
21 Mos u mund prei së keqesë, por mund të keqenë me të mirënë.