1 dico ergo numquid reppulit Deus populum suum absit
nam et ego Israhelita sum
ex semine Abraham tribu Beniamin
2 non reppulit Deus plebem suam quam praesciit
an nescitis in Helia quid dicit scriptura
quemadmodum interpellat Deum adversus Israhel
3 Domine prophetas tuos occiderunt altaria tua suffoderunt
et ego relictus sum solus et quaerunt animam meam
4 sed quid dicit illi responsum divinum
reliqui mihi septem milia virorum
qui non curvaverunt genu Baal
5 sic ergo et in hoc tempore
reliquiae secundum electionem gratiae factae sunt
6 si autem gratia non ex operibus
alioquin gratia iam non est gratia
7 quid ergo quod quaerebat Israhel hoc non est consecutus
electio autem consecuta est ceteri vero excaecati sunt
8 sicut scriptum est dedit illis Deus spiritum conpunctionis
oculos ut non videant et aures ut non audiant
usque in hodiernum diem
9 et David dicit
fiat mensa eorum in laqueum et in captionem
et in scandalum et in retributionem illis
10 obscurentur oculi eorum ne videant
et dorsum illorum semper incurva
11 dico ergo numquid sic offenderunt ut caderent absit
sed illorum delicto salus gentibus ut illos
aemulentur
12 quod si delictum illorum divitiae sunt mundi
et deminutio eorum divitiae gentium
quanto magis plenitudo eorum
13 vobis enim dico gentibus
quamdiu quidem ego sum gentium apostolus
ministerium meum honorificabo
14 si quo modo ad aemulandum provocem carnem meam
et salvos faciam aliquos ex illis
15 si enim amissio eorum reconciliatio est mundi
quae adsumptio nisi vita ex mortuis
16 quod si delibatio sancta est et massa
et si radix sancta et rami
17 quod si aliqui ex ramis fracti sunt
tu autem cum oleaster esses insertus es in illis
et socius radicis et pinguidinis olivae factus es
18 noli gloriari adversus ramos
quod si gloriaris non tu radicem portas sed radix te
19 dices ergo fracti sunt rami ut ego inserar
20 bene
propter incredulitatem fracti sunt tu autem fide stas
noli altum sapere sed time
21 si enim Deus naturalibus ramis non pepercit
ne forte nec tibi parcat
22 vide ergo bonitatem et severitatem Dei
in eos quidem qui ceciderunt severitatem
in te autem bonitatem Dei
si permanseris in bonitate
alioquin et tu excideris
23 sed et illi si non permanserint in incredulitate inserentur
potens est enim Deus iterum inserere illos
24 nam si tu ex naturali excisus es oleastro
et contra naturam insertus es in bonam olivam
quanto magis hii secundum naturam inserentur suae
olivae
25 nolo enim vos ignorare fratres mysterium hoc
ut non sitis vobis ipsis sapientes
quia caecitas ex parte contigit in Israhel
donec plenitudo gentium intraret
26 et sic omnis Israhel salvus fieret
sicut scriptum est veniet ex Sion qui eripiat
avertet impietates ab Iacob
27 et hoc illis a me testamentum cum abstulero peccata eorum
28 secundum evangelium quidem inimici propter vos
secundum electionem autem carissimi propter patres
29 sine paenitentia enim sunt dona et vocatio Dei
30 sicut enim aliquando et vos non credidistis Deo
nunc autem misericordiam consecuti estis
propter illorum incredulitatem
31 ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam
ut et ipsi misericordiam consequantur
32 conclusit enim Deus omnia in incredulitatem
ut omnium misereatur
33 o altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei
quam inconprehensibilia sunt iudicia eius
et investigabiles viae eius
34 quis enim cognovit sensum Domini aut quis consiliarius eius fuit
35 aut quis prior dedit illi et retribuetur ei
36 quoniam ex ipso et per ipsum et in ipso omnia
ipsi gloria in saecula amen
KAPTINA XI.
1 Thom pra: Mos e hodhi tej Perëndia popullin’ e vet? Qoftë lark, sepse edhe unë jam Israelit, prei farës’ Abrahamit, prei kombit Beniaminit.
2 Perëndia nuk’ e hodhi tej popullin’ e vet, të cillin’ e ngjofi çë përpara. Apor nukë dini qish thotë shkronja për Elinë? Qysh flet te Perëndia kundrë Israelit, tue thanë:
3 “Zot, vranë profetënit’ e tu, edhe rrëzuenë theroret’ e tua; edhe unë mbeta vetëmë, edhe kërkojnë jetënë t’eme”.
4 Por si i përgjegjetë Perëndia? “Kam lanë për vetëhenë t’eme shtatë mijë burra, të cillëtë nuk’ i ulnë mbë gjunjë Baalit”.
5 Kështu pra edhe mbë këte kohë tashti ka mbetunë nji gja send mbas së sgjedhëmesë dhunëtisë.
6 Por ndë qoftë mbas dhunëtisë, nuk’ ashtë ma prei vepërash, sepse atëherë dhunëtia nuk’ ashtë ma dhunëti, sepse vepëra nuk’ ashtë ma vepërë.
7 Qish pra? Israeli nuk’ e gjeti ate qi kërkon, por të sgjedhunit’ e gjetnë’, e të tietër’ u verbuenë, deri mbë dhetë ditë të sotshime,
8 (sikurse ashtë shkruem: “Perëndia u dha atyneve nji të ardhunë gjumi, sy qi të mos shofinë, edhe veshë qi të mos ndëgjojnë”.)
9 Edhe Davidi thotë: “U baftë truveza e atyne për kurth, e për lak, e për shkandal, e për shpagim mb’ata.
10 U errësofshinë syt’ e atyne qi të mos shofinë, edhe kurrus kurrizin’ e atyne për kur-do”.
11 Thom pra: Mos fëjyenë qi të rrëzohenë? Qoftë lark, por prei së rrëzuemes’ atyne u ba shpëtim ndër kombet, qi t’u shtierë zmirin’ atyne.
12 Edhe e rrëzuemeja e atyne ndë qoftë pasëje bote, edhe të mangunit’ e atyne pasëje kombesh, sa ma tepërë ka me qenunë të mbushunit’ e atyne?
13 Sepse u thom juve kombevet (deri sa të jemi unë apostull i kombevet, lavdoj punënë qi baj),
14 qi t’u shtije zmirin’ atyneve qi janë mishi em, edhe të shpëtoj disa prei asish.
15 Sepse e hudhëmeja tej e atyneve ashtë të paqtuemit’ e botesë, qish do të jetë të pritunit’ e atyneve , veçe se jetë së vdekunish?
16 Por ndë qoftë pem’ e parë shenjte, asht’ edhe brumi; edhe ndë qoftë rraja shenjte, jan’ edhe degatë.
17 Edhe ndë ushqyenë disa prei degash, e ti, qi ishie ullin’ i egrë, u shartove ndër ato, e u bane shoqi i rrajës’, edhe i ullinit majtunë, mos u mburr kundrë degavet,
18 por ndë mburre, ti nukë mba rrajënë, por rraja të mba tyi.
19 Do të thuesh pra: U shqyenë degatë, qi të shartohem unë.
20 Mirë, për pabesiminë u shqyenë, por ti qindron për besënë. Mos mendo nalt, por kij frikë,
21 sepse Perëndia ndë mos kurseu degat’ e natyrshime, druese nukë do të kursejë edhe tyi.
22 Shif pra mirëninë, edhe acërimin’ e Perëndisë, mb’ata qi u rrëzuenë; acërim, por mbë tyi mirëni, ndë qindrofsh ndë mirënit, sepse tietrazi edhe ti ke me u shkëputunë.
23 Por edhe ata, ndë mos qindrofshinë ndë pabesënit, kanë me u shartuem, sepse Perëndia asht’ i fortë me i shartuem prap.
24 Sepse ndë u shkëpute ti prei ullinit egrë të natyrëshim, edhe u shartove kundrë natyrësë, ndë ulli të butë, sa ma tepër, ata qi janë të natyrëshim kanë me u shartuem ndë ulli të vet.
25 Sepse nukë due, o vëllazën, të mos e dini këte mpshefësinë (qi të mos jeni të mentshim ndër vetëhet tueja,) se verbim u ba mbë nji anë mbë Israelitët, deri sa të hyjë të mbushunit’ e kombevet;
26 edhe kështu Israeli ka me shpëtuem, sikurse ashtë shkruem: “Ka me ardhunë prei Sionit Ai qi shpëton, edhe ka me këthyem pabesëniatë prei Iakobit.
27 Edhe këjo ashtë dhiata prei meje mb’ata, kur t’u hiek fajet atyne”.
28 Edhe prei anës’ ungjillit jan’ anëmiq te ju, por prei anësë së sgjedhëmesë janë të dashunë për atënit.
29 Sepse dhunëtiat’ edhe të thërritunat’ e Perëndisë janë pa pendim.
30 Sepse sikurse edhe ju njiherë nuk’ i ndëgjuetë Perëndisë, por tashti u përdëllyetë prei të pandëgjuemit këtyneve.
31 Kështu edhe këta tashti nuk’ i ndëgjuenë’ ati , për me u përdëllyem edhe ata prei përdëllimit tuei.
32 Sepse Perëndia i mbylli të gjithë ndë pandëgjim, qi të përdëllejë të gjithë.
33 O thellësinë pasëje, e ditunie, e shqisë Perëndie! Sa të pakërkueshime janë gjyqet’ e ati, edhe të pagjetunë gjurmat’ e udhëvet ati!
34 Sepse “kush e ngjofi mendien’ e Zotit? A kush u ba këshillës bashkë me ate?”
35 A: “Kush i dha ati gja përpara, qi t’i shpaguhetë?”
36 Sepse prei ati, edhe me anët t’ati, edhe për ate janë të gjitha; mb’ate qoftë lafti për gjithë jetët. Amen.