1 fratres voluntas quidem cordis mei
et obsecratio ad Deum fit pro illis in salutem
2 testimonium enim perhibeo illis quod aemulationem Dei habent
sed non secundum scientiam
3 ignorantes enim Dei iustitiam
et suam quaerentes statuere
iustitiae Dei non sunt subiecti
4 finis enim legis Christus ad iustitiam omni credenti
5 Moses enim scripsit
quoniam iustitiam quae ex lege est
qui fecerit homo vivet in ea
6 quae autem ex fide est iustitia sic dicit
ne dixeris in corde tuo
quis ascendit in caelum id est Christum deducere
7 aut quis descendit in abyssum
hoc est Christum ex mortuis revocare
8 sed quid dicit
prope est verbum in ore tuo et in corde tuo
hoc est verbum fidei quod praedicamus
9 quia si confitearis in ore tuo Dominum Iesum
et in corde tuo credideris
quod Deus illum excitavit ex mortuis
salvus eris
10 corde enim creditur ad iustitiam
ore autem confessio fit in salutem
11 dicit enim scriptura
omnis qui credit in illum non confundetur
12 non enim est distinctio Iudaei et Graeci
nam idem Dominus omnium
dives in omnes qui invocant illum
13 omnis enim quicumque invocaverit nomen Domini salvus erit
14 quomodo ergo invocabunt in quem non crediderunt
aut quomodo credent ei quem non audierunt
quomodo autem audient sine praedicante
15 quomodo vero praedicabunt nisi mittantur
sicut scriptum est
quam speciosi pedes evangelizantium pacem evangelizantium bona
16 sed non omnes oboedierunt evangelio
Esaias enim dicit Domine quis credidit auditui nostro
17 ergo fides ex auditu auditus autem per verbum Christi
18 sed dico numquid non audierunt
et quidem in omnem terram exiit sonus eorum
et in fines orbis terrae verba eorum
19 sed dico numquid Israhel non cognovit
primus Moses dicit
ego ad aemulationem vos adducam in non gentem
in gentem insipientem in iram vos mittam
20 Esaias autem audet et dicit
inventus sum non quaerentibus me
palam apparui his qui me non interrogabant
21 ad Israhel autem dicit
tota die expandi manus meas ad populum non credentem et contradicentem
KAPTINA X.
1 Vëllazën, dëshërimi i zemrësë s’eme, edhe lutëja qi baj mbë Perëndinë për Israelinë, ashtë për shpëtim t’atyneve .
2 Sepse deshmoj për ata, se u përvëlohetë zemëra për Perëndinë, por jo mbas së ngjofëmesë.
3 Sepse tue mos ngjofunë dreitënin’ e Perëndisë, edhe tue kërkuem me ngrefunë dreitënin’ e vet, nuk’ ulnë vetëhenë ndë dreitëni të Perëndisë.
4 Sepse të mbaruemit’ e ligjës’ ashtë Krishti për dreitëni te cilli-do qi beson.
5 Sepse Moiseu shkruen për atë dreitëninë qi ashtë prei ligjësë, tue thanë : “Se ai nieri qi ban këto, ka me rruem prei atyneve”.
6 Por ajo dreitënia qi ashtë prei besësë thotë kështu: “Mos thuesh ndë zemërë tande: Kush ka me hipunë ndë qiellt?” Do me thanë, për me sdripunë Krishtinë;
7 a: “Kush ka me sdripunë ndë abysset?” Do me thanë, për me prumë nalt Krishtinë prei së vdekunish.
8 Por qish thotë? “Fjala ashtë ngjat teje, ndë gojët tande, e ndë zemërët tande”, do me thanë, fjala e besësë qi predikojmë,
9 se ndë rrëfefsh me gojët tande Zotinë Iesu, edhe ndë besofsh me zemërët tande, se Perëndia e ngjalli prei së vdekunish, ke me shpëtuem,
10 sepse me zemërë besohetë për dreitëni, edhe me gojë rrëfehetë për shpëtim,
11 sepse shkronja thotë: “Gjithë-kush t’i besojë ati, s’ka me u turpënuem”.
12 Sepse s’ka të damë ndërmiet Iudeu e Greku, sepse ai Zoti vetë asht’ i të gjithëve, i pasunë mbi gjith’ ata qi e thërresinë.
13 Sepse gjithë-kush të thërrasi emënin’ e Zotit, ka me shpëtuem.
14 Si pra kanë me thirrun’ ate qi s’i kanë besuem? Edhe si kanë me i besuem ati qi s’kanë ndëgjuem për ate? Edhe si kanë me ndëgjuem pa qenun’ ai qi predikon?
15 Edhe si kanë me predikuem, ndë mos u dërgofshinë? Sikurse ashtë shkruem: “Sa të bukura janë kambët’ e atyneve qi apinë zanin’ e mirë për paqtim , edhe atyneve qi ungjillëzojënë për të mirat”.
16 Por të gjithë nuk’ i ndëgjuen’ ungjillit, sepse Isaia thotë: “Zot, kush i besoi predikimit t’ynë?”
17 Besa pra ashtë prei së ndëgjuemesë, edhe e ndëgjuemeja prei fjalësë Perëndisë.
18 Por thom: Mos nukë ndëgjuenë? Po, “zani i atyneve duel mbë gjithë dhenë, edhe fjalët’ e atyneve deri mbë skanjet të botësë”.
19 Por thom: Mos nuk’ e ngjofi Israeli? I pari ashtë Moiseu qi thotë: “Unë kam me u shtimë juve ndë zmir me ata qi nukë janë komp, edhe kam me u bamë juve të zemërohi me nji komp pa mend”.
20 Por Isaia kuxon ma tepërë, e thotë: “U gjeta për-an’ atyneve qi nukë më kërkojnë, u duka përpara atyneve qi nukë pyesinë për mue”.
21 Por për Israelinë thotë: “Gjithë ditënë shtrina duert’ e mia te nji popull qi nukë bindetë, e qi flet kundrë”.