1 Paulus servus Christi Iesu vocatus apostolus
segregatus in evangelium Dei
2 quod ante promiserat per prophetas suos in scripturis sanctis
3 de Filio suo qui factus est ex semine David secundum
carnem
4 qui praedestinatus est Filius Dei in virtute
secundum Spiritum sanctificationis
ex resurrectione mortuorum Iesu Christi Domini nostri
5 per quem accepimus gratiam et apostolatum
ad oboediendum fidei in omnibus gentibus pro nomine eius
6 in quibus estis et vos vocati Iesu Christi
7 omnibus qui sunt Romae dilectis Dei
vocatis sanctis
gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo
8 primum quidem gratias ago Deo meo per Iesum Christum
pro omnibus vobis
quia fides vestra adnuntiatur in universo mundo
9 testis enim mihi est Deus
cui servio in spiritu meo in evangelio Filii eius
quod sine intermissione memoriam vestri facio
10 semper in orationibus meis
obsecrans si quo modo tandem aliquando prosperum iter habeam
in voluntate Dei veniendi ad vos
11 desidero enim videre vos
ut aliquid inpertiar gratiae vobis spiritalis
ad confirmandos vos
12 id est simul consolari in vobis
per eam quae invicem est fidem vestram atque
meam
13 nolo autem vos ignorare fratres
quia saepe proposui venire ad vos
et prohibitus sum usque adhuc
ut aliquem fructum habeam et in vobis
sicut et in ceteris gentibus
14 Graecis ac barbaris sapientibus et insipientibus debitor sum
15 ita quod in me promptum est
et vobis qui Romae estis evangelizare
16 non enim erubesco evangelium
virtus enim Dei est in salutem omni credenti
Iudaeo primum et Graeco
17 iustitia enim Dei in eo revelatur ex fide in fidem
sicut scriptum est iustus autem ex fide vivit
18 revelatur enim ira Dei de caelo
super omnem impietatem et iniustitiam hominum
eorum qui veritatem in iniustitiam detinent
19 quia quod notum est Dei manifestum est in illis
Deus enim illis manifestavit
20 invisibilia enim ipsius a creatura mundi
per ea quae facta sunt intellecta conspiciuntur
sempiterna quoque eius virtus et divinitas
ut sint inexcusabiles
21 quia cum cognovissent Deum
non sicut Deum glorificaverunt aut gratias egerunt
sed evanuerunt in cogitationibus suis
et obscuratum est insipiens cor eorum
22 dicentes enim se esse sapientes stulti facti sunt
23 et mutaverunt gloriam incorruptibilis Dei
in similitudinem imaginis corruptibilis hominis
et volucrum et quadrupedum et serpentium
24 propter quod tradidit illos Deus in desideria cordis eorum in
inmunditiam
ut contumeliis adficiant corpora sua in semet ipsis
25 qui commutaverunt veritatem Dei in mendacio
et coluerunt et servierunt creaturae potius quam creatori
qui est benedictus in saecula amen
26 propterea tradidit illos Deus in passiones ignominiae
nam feminae eorum inmutaverunt naturalem usum
in eum usum qui est contra naturam
27 similiter autem et masculi relicto naturali usu feminae
exarserunt in desideriis suis in invicem
masculi in masculos turpitudinem operantes
et mercedem quam oportuit erroris sui in semet ipsis
recipientes
28 et sicut non probaverunt Deum habere in notitia
tradidit eos Deus in reprobum sensum
ut faciant quae non conveniunt
29 repletos omni iniquitate malitia fornicatione avaritia nequitia
plenos invidia homicidio contentione dolo malignitate
susurrones
30 detractores Deo odibiles
contumeliosos superbos elatos inventores malorum
parentibus non oboedientes
31 insipientes inconpositos sine affectione
absque foedere sine misericordia
32 qui cum iustitiam Dei cognovissent
non intellexerunt quoniam qui talia agunt digni sunt morte
non solum ea faciunt
sed et consentiunt facientibus
KAPTINA I.
1 Pauli shërbëtori i Iesu Krishtit, thërritun’ apostull, damë mbë-nj-anë për ungjillin’ e Perëndisë,
2 (qi pat zotuem përpara me anë të profetënavet vet ndë shkronjat të shenjtënueme),
3 për të Birin’ e vet Iesu Krishtinë Zotinë t’anë (qi leu prei farësë Davidit mbas mishit,
4 edhe u diftue Bir Perëndie me fuqi, mbas shpirtit shenjtënisë, prei së ngjallëmesë së vdekunish),
5 (me anë t’ati muerëm hir e apostuli, qi të ndëgjojnë ndë besët gjithë kombetë,
6 për emënin’ e ati; ndërmiet atyneve jeni edhe ju thërritunë prei Iesu Krishtit) -
7 mbë gjith’ ata qi janë ndë Romë të dashunit’ e Perëndisë, thërritunë shenjtënë, hir qoftë mbë ju, edhe paqtim prei Perëndisë Atit t’ynë, edhe prei Zotit Iesu Krisht.
8 Ma parë i falem nders Perëndisë t’em me anë të Iesu Krishtit për gjithë ju, sepse besa juei zihetë n’gojë mbë gjithë botënë,
9 sepse Perëndia ashtë deshmitari em, të cillit i shërbej me shpirtinë t’em ndë ungjill të Birit vet, se u përmend juve pa-pushim,
10 tue u lutunë përherë ndë të falunat e mia, qi të detë Perëndia ndonjiherë të ma bajë mbarë udhënë me ardhunë te ju,
11 sepse kam shumë mall me u pamë juve, për me u dhanë ndonji dhunëti shpirtënie qi të forcohi;
12 edhe këjo ashtë për me u ngushulluem bashkë me ju me anë të besësë tuei edhe s’emesë qi kemi njiani me tietrinë.
13 Edhe due qi ta dini, o vëllazën, se shumë herë e vuna ndër mend me ardhunë te ju, (por u ndala deri tashti), qi të kemi ndonji pemë edhe ndërmiet jush, sikurse edhe ndërmiet kombevet tierë.
14 Unë jam detuer te Grekët e te barbarët, te të ditshimit e te të paditshimit;
15 kështu sa prei meje, jam gati me predikuem ungjillin’ edhe ndër ju qi jeni ndë Romë.
16 Sepse nuk turpënohem për ungjillin’ e Krishtit, sepse ashtë fuqi Perëndie për shpëtim mbë gjithë-se-cillinë qi beson, mbë Iudenë ma përpara, edhe mbë Grekunë.
17 Sepse me anë t’ati ungjillit sbulohetë dreitënia e Perëndisë prei bese mbë besë, sikurse ashtë shkruem: “Edhe i dreiti ka me rruem prei besësë”.
18 Sepse zemërim Perëndie sbulohetë prei qielli mbi qish do pabesëni e paudhëni nierëzish, qi përmbanë të vërtetënë ndë paudhëni.
19 Sepse ate qi mundetë nieriu me ngjofunë për Perëndinë, ashtë shpërfaqunë tek ata; sepse Perëndia ua shpërfaqi atyne.
20 Sepse ato punët’ e padukuna t’ati, edhe e pasosëmeja fuqia e ati, edhe hyjënia çë kurrë se u krijue bota shifenë këthiellëtë tue u marrë me mend prei atyne punëvet qi janë bamë, qi të mos munden’ ata me dhanë fjalë.
21 Sepse ndonëse ngjofnë Perëndinë, nuk’ e lavduenë si Perëndi, as nuk’ iu falnë nders, por u banë të kotë ndër mendimet e veta, edhe e marra zemëra e atyne u errësue,
22 tue thanë se janë të mentshim, u marruenë;
23 edhe ndërruenë laftin’ e të pavdierit Perëndi me shëmbëllim figure nieriu të vdierri, e shpendësh, e shtazësh, e shtërpinjsh.
24 Përandai edhe Perëndia i la ndë ndynësinë me anë të dëshërimevet zemëravet atyne,
25 qi të fulliqinë korpënat’ e atyne ndërmiet atyne, të cillëtë ndërruenë të vërtetën’ e Perëndisë me rrenënë, edhe nderuen’ e lutnë krijesësë ma tepërë se ate qi e krijoi, i cilli asht’ i bekuem për gjithë jetët. Amen.
26 Përandai Perëndia i la ndër pësime fulliqënie, sepse edhe grat’ e atyne ndërruenë zakoninë qi ashtë mbas natyrësë,
27 me ate qi ashtë kundrë natyrësë; kështu edhe mashkujtë lanë zakoninë qi ashtë mbas natyrësë gruesë, e u doqnë ndë dëshërimt të vetëhes’ atyne njiani me tietërinë, tue punuem shumtiminë mashkuj mbë mashkuj, e tue marrë pagën’ e gënjimit vet qi duhei për vetëhen’ e atyne.
28 Edhe sikurse nukë deshnë me ngjofunë Perëndinë, Perëndia i la ndë nji mend të paprovueshim, qi të bajn’ ato qi nukë duhenë,
29 sepse janë plot me qish do farë paudhënie, kurvënie, të ligë, lakëmimi, të keqeje; mbushunë me zmir, me vrasie, me qartë, me gënjim, me pësim të keq;
30 asish qi pishtëllojnë, asish qi shajnë, madhështorë, krye-naltë, asish qi shpifinë të këqia, të pandëgjueshim te përint,
31 të pamend, asish qi s’mbanë besë mbë fjalët, zemërë-pa-dhimshim, të pamiqësi, të papërdëllyeshim;
32 e këta ndonëse ngjofinë dreitënin’ e Perëndisë, se ata qi punojnë t’atillash punë janë të vëjefshim për vdekë, jo veç i bajnë, por edhe u pëlqejn’ ata qi punojn’ ato .