1 et signum magnum paruit in caelo
mulier amicta sole et luna sub pedibus eius
et in capite eius corona stellarum duodecim
2 et in utero habens et clamat parturiens
et cruciatur ut pariat
3 et visum est aliud signum in caelo
et ecce draco magnus rufus habens capita septem et cornua decem
et in capitibus suis septem diademata
4 et cauda eius trahebat tertiam partem stellarum caeli
et misit eas in terram
et draco stetit ante mulierem quae erat paritura
ut cum peperisset filium eius devoraret
5 et peperit filium masculum
qui recturus erit omnes gentes in virga ferrea
et raptus est filius eius ad Deum et ad thronum eius
6 et mulier fugit in solitudinem
ubi habet locum paratum a Deo
ut ibi pascant illam diebus mille ducentis sexaginta
7 et factum est proelium in caelo
Michahel et angeli eius proeliabantur cum dracone
et draco pugnabat et angeli eius
8 et non valuerunt
neque locus inventus est eorum amplius in caelo
9 et proiectus est draco ille magnus serpens antiquus
qui vocatur Diabolus et Satanas
qui seducit universum orbem
proiectus est in terram et angeli eius cum illo missi sunt
10 et audivi vocem magnam in caelo dicentem
nunc facta est salus et virtus et regnum Dei nostri
et potestas Christi eius
quia proiectus est accusator fratrum nostrorum
qui accusabat illos ante conspectum Dei nostri die ac
nocte
11 et ipsi vicerunt illum propter sanguinem agni
et propter verbum testimonii sui
et non dilexerunt animam suam usque ad mortem
12 propterea laetamini caeli et qui habitatis in eis
vae terrae et mari quia descendit diabolus ad vos
habens iram magnam sciens quod modicum tempus habet
13 et postquam vidit draco quod proiectus est in terram
persecutus est mulierem quae peperit masculum
14 et datae sunt mulieri duae alae aquilae magnae
ut volaret in desertum in locum suum
ubi alitur per tempus et tempora et dimidium temporis a facie serpentis
15 et misit serpens ex ore suo post mulierem aquam tamquam flumen ut eam faceret trahi a flumine
16 et adiuvit terra mulierem et aperuit terra os suum et absorbuit flumen quod misit draco de ore suo
17 et iratus est draco in mulierem
et abiit facere proelium cum reliquis de semine eius
qui custodiunt mandata Dei et habent testimonium Iesu
18 et stetit super harenam maris
KAPTINA XII.
1 Edhe u duk nji shenj’ e madhe ndë qiellt: nji grue veshunë diellinë, edhe hana ishte përposh kambëvet asai, edhe mbi kryet t’asai nji kunorë dy-mbë-dhetë yjesh.
2 Edhe mbassi ishte me barrë, bërtiste prei të dhimtunit e prei mundimit qi të pielli.
3 Edhe u duk nji tietër shenjë ndë qiellt, edhe nje nji dreq i math e i kuq, qi kishte shtatë krenë edhe dhetë brina, edhe mbi krenët të vet shtatë kunora.
4 Edhe bishti i ati tërhiqte të tretën’ e yjevet qiellit, edhe i hodhi mbë dhet. Edhe dreqi ndenji përpara gruesë qi kishte për me piellë, qi të hajë dialin’ e asai, kur të pielli,
5 edhe puell nji dial mashkullë, qi ai kishte për me kullotunë gjithë kombetë me shkop të hekurtë; edhe diali i asai u rrëmbye te Hyji, edhe te shkambi i ati.
6 Edhe grueja iku ndë shkretinë, atie ku ka vend bamë gati prei Hyjit, qi ta ushqejën’ atie nji mijë e dy qind e gjashtë-dhetë ditt.
7 Edhe u ba luftë ndë qiellt: Mihaili edhe engjujt’ e ati luftuenë kundrë dreqit, edhe dreqi luftoi edhe engjujt’ e ati.
8 Edhe nukë muftnë, as vend s’u gjet për ata ma ndë qiellt.
9 Edhe u hoth poshtë dreqi i math, gjarpëni i moçim qi quhetë Diall, edhe Satanai, ai qi gënjen gjithë botënë, u hoth poshtë mbë dhet; edhe engjujt’ e ati bashkë me atë u hothnë poshtë .
10 Edhe ndëgjova nji za të math qi thoshte ndë qiell: Tashi u ba shpëtimi edhe fuqia edhe regjënia e Hyjit t’ynë, edhe pushteti i Krishtit ati, sepse u hoth poshtë ai qi përflet vëllazënitë t’anë, ai qi përfliste ata përpara Hyjit t’ynë dit’ e natë.
11 Edhe ata e mundën me anë të gjakut Qengjit, edhe për fjalën’ e deshmisë vet, edhe nuk’ e deshnë jetën’ e vet qysh mbë vdekë.
12 Përandai gëzohi ju qijetë, edhe ata qi rrinë mb’ata; mier ata qi rrinë mbë dhet edhe ndë det, se sdripi Dialli te ju, ai qi ka zemërim të math, sepse e di se ka pak kohë.
13 Edhe kur pa dreqi se u hoth poshtë ndë dhet, ndoqi gruenë qi puell mashkullinë.
14 Edhe iu dhanë gruesë dy fletë të shqipesë madhe, për me fluturuem ndë shkretinë ndë vend të vet, atie ku ushqehetë kohë edhe kohëna edhe gjymës kohe, lark prei faqesë gjarpënit.
15 Edhe gjarpëni lishoi mbrapa kryesë prei gojësë vet ujë porsi lum, qi ta bajë me e marrë lumi.
16 Edhe dheu i ndifi gruesë, edhe dheu hapi gojën’ e vet, edhe piu luminë qi lishoi dreqi prei gojësë vet.
17 Edhe dreqi u zemërue mbi gruenë, edhe vote me bamë luftë bashkë me të tierët e farës’ asai, qi ruejënë porosit’ e Hyjit, edhe qi kanë deshmin’ e Iesu Krishtit.