1 et datus est mihi calamus similis virgae dicens
surge et metire templum Dei et altare et adorantes in eo
2 atrium autem quod est foris templum eice foras
et ne metieris eum
quoniam datum est gentibus
et civitatem sanctam calcabunt mensibus quadraginta duobus
3 et dabo duobus testibus meis
et prophetabunt diebus mille ducentis sexaginta amicti saccos
4 hii sunt duo olivae et duo candelabra
in conspectu Domini terrae stantes
5 et si quis eos voluerit nocere
ignis exiet de ore illorum
et devorabit inimicos eorum
et si quis voluerit eos laedere sic oportet eum occidi
6 hii habent potestatem cludendi caelum
ne pluat diebus prophetiae ipsorum
et potestatem habent super aquas
convertendi eas in sanguinem
et percutere terram omni plaga quotienscumque voluerint
7 et cum finierint testimonium suum
bestia quae ascendit de abysso
faciet adversus illos bellum
et vincet eos et occidet illos
8 et corpora eorum in plateis civitatis
magnae
quae vocatur spiritaliter Sodoma et Aegyptus
ubi et Dominus eorum crucifixus est
9 et videbunt de populis et tribubus et linguis et
gentibus
corpora eorum per tres dies et dimidium
et corpora eorum non sinunt poni in monumentis
10 et inhabitantes terram gaudebunt super illis
et iucundabuntur et munera mittent invicem
quoniam hii duo prophetae cruciaverunt eos
qui inhabitant super terram
11 et post dies tres et dimidium
spiritus vitae a Deo intravit in eos et steterunt super pedes suos
et timor magnus cecidit super eos qui viderunt
eos
12 et audierunt vocem magnam de caelo dicentem illis
ascendite huc
et ascenderunt in caelum in nube
et viderunt illos inimici eorum
13 et in illa hora factus est terraemotus magnus
et decima pars civitatis cecidit
et occisi sunt in terraemotu nomina hominum septem
milia
et reliqui in timore sunt missi
et dederunt gloriam Deo caeli
14 vae secundum abiit ecce vae tertium veniet cito
15 et septimus angelus tuba cecinit
et factae sunt voces magnae in caelo dicentes
factum est regnum huius mundi Domini nostri et Christi eius
et regnabit in saecula saeculorum
16 et viginti quattuor seniores
qui in conspectu Dei sedent in sedibus suis
ceciderunt in facies suas et adoraverunt Deum
17 dicentes
gratias agimus tibi Domine Deus omnipotens
qui es et qui eras
quia accepisti virtutem tuam magnam et
regnasti
18 et iratae sunt gentes
et advenit ira tua et tempus mortuorum iudicari
et reddere mercedem servis tuis prophetis et sanctis
et timentibus nomen tuum pusillis et magnis
et exterminandi eos qui corruperunt terram
19 et apertum est templum Dei in caelo
et visa est arca testamenti eius in templo eius
et facta sunt fulgora et voces et terraemotus et grando magna
KAPTINA XI.
1 Edhe m’u dha nji kallam qi gjante porsi shkop; edhe engjulli rrinte e më thoshte: Ngreu, edhe mat tempullin’ e Hyjit, edhe therorenë, edhe ata qi adhurojënë nd’atë,
2 por oborrinë qi ashtë përjashta tempullit lene jashtë, edhe mos e mat, sepse u dha mbë kombet; edhe qytetinë shenjt kanë me e shkelunë katër-dhet’ e dy muej.
3 Edhe kam me u dhanë të dy deshmitarëvet mi, edhe do të profetizojënë nji mijë e dy qind e gjashtë-dhetë ditt, veshunë me thasë.
4 Këta janë dy drunat’ e ullinit, edhe dy kandiletë qi rrinë përpara Hyjit dheut.
5 Edhe ndë dashtë kushi me u bamë dam, del ziarrm prei gojës’ atyne, edhe ha anëmiqt’ e atyne; edhe ndë dashtë kushi me u bamë dam, kështu duhetë me u vram’ ai.
6 Këta kanë pushtet me mbyllunë qiellinë, për mos me ranë si ndë ditt të profezis’ atyne; edhe kanë pushtet mbi ujënat me i këthyem mbë gjak, edhe me i ranë dheut me qish-do farë plage, sa herë të denë.
7 Edhe kur të mbarojënë deshmin’ e vet, bisha qi del prei abyssit ka me bamë luftë me ata, edhe ka me i mundunë, edhe ka me i vramë.
8 Edhe korpënat’ e atyneve kanë me u dergjunë mbi rrugën’ e qytetit math, qi quhetë shpirtënisht Sodomë edhe Egjyptë, atie ku u kryqëzue edhe Zoti ynë.
9 Edhe kanë me pamë shumë vetë prei popujvet e prei faravet e prei gjuhënavet e prei kombevet korpënat’ e atyneve tri ditt e gjymës, edhe s’kanë me lanë korpënat’ e atyneve me i vumë ndër vorret.
10 Edhe ata qi rrinë mbë dhet kanë me u gëzuem për ata, e kanë me u gazëmuem; edhe kanë me i dërguem dhunëti njani tietërit, sepse këta të dy profetënitë munduen’ ata qi rrinë mbë dhet.
11 Edhe mbas tri ditsh e gjymës hyni mb’ata frymë jete prei Hyjit; edhe qindruenë mbë kambë të veta, edhe i muer frik’ e madhe ata qi i shifshinë.
12 Edhe ndëgjuenë nji za të math prei qiellit qi u thoshte: Hipni këtu. Edhe hipnë mbë qiellt mbë ret, edhe anëmiqt’ e atyneve i panë.
13 Edhe nd’ate orë u ba nji dhe-lëkundie e madhe, edhe e dhetta qytetit ra, edhe u vranë ndë dhe-lëkundiet shtatë mijë emëna njerëzish; edhe të tietër’ i muer frika, edhe i dhanë lavdi Hyjit qiellit.
14 E dyta mier shkoi, nje e treta te po vien shpeit.
15 Edhe i shtatti engjull’ i ra trumbetësë, edhe u banë zana të mëdha ndë qiellt qi thoshinë: Regjëniat’ e botës’ u banë të Zotit t’ynë, edhe të Krishtit ati, edhe ka me regjënuem ndë jetët të jetëvet.
16 Edhe të njizet e katër pleqtë, qi janë ndenjunë mbë shqembet e vet përpara Hyjit, ranë me faqe për dhe, edhe adhuruenë Hyjinë,
17 tue thanë: Falemi ndersë teje, o Zoti Hyj gjithë-pushtetësi, ai qi asht’ edhe qi ishte edhe qi vien, sepse more fuqinë tate të madhenë, edhe regjënove.
18 Edhe kombet’ u zemëruenë, edhe erdhi zemërimi yt; edhe koha e të vdekëvet, qi të gjukohenë, edhe të apish pagënë mbë shërbëtorët e tu profetënitë, edhe mbë shenjtënat, edhe mb’ata qi kanë frikë emëninë tat, mbë të vegjëlit edhe mbë të mëdhejt, edhe të vdierrish ata qi vdornë dhenë.
19 Edhe u çel tempulli i Hyjit ndë qiell, edhe u duk arka e dhiatës’ ati ndë tempull t’ati; edhe u banë vetima e zana e bumbullima e dhe-lëkundie e breshën i math.