1 Erat autem pascha et azyma post biduum
Et quaerebant summi sacerdotes et scribae
quomodo eum dolo tenerent et occiderent
2 dicebant enim non in die festo
ne forte tumultus fieret populi
3 Et cum esset Bethaniae in domo Simonis
leprosi et recumberet
venit mulier habens alabastrum unguenti nardi spicati pretiosi
et fracto alabastro effudit super caput eius
4 erant autem quidam indigne ferentes intra semet ipsos et
dicentes
ut quid perditio ista unguenti facta est
5 poterat enim unguentum istud veniri
plus quam trecentis denariis et dari pauperibus
et fremebant in eam
6 Iesus autem dixit sinite eam quid illi molesti estis
bonum opus operata est in me
7 semper enim pauperes habetis vobiscum
et cum volueritis potestis illis benefacere
me autem non semper habetis
8 Quod habuit haec fecit
praevenit unguere corpus meum in sepulturam
9 amen dico vobis
ubicumque praedicatum fuerit evangelium istud in universum mundum
et quod fecit haec narrabitur in memoriam eius
10 Et Iudas Scariotis unus de duodecim
abiit ad summos sacerdotes ut proderet eum illis
11 qui audientes gavisi sunt et promiserunt ei pecuniam se daturos
et quaerebat quomodo illum oportune traderet
12 et primo die azymorum quando pascha immolabant
dicunt ei discipuli quo vis eamus et paremus tibi
ut manduces pascha
13 et mittit duos ex discipulis suis et dicit eis
ite in civitatem et occurret vobis homo
laguenam aquae baiulans
sequimini eum
14 et quocumque introierit dicite domino domus
quia magister dicit
ubi est refectio mea ubi pascha cum discipulis meis manducem
15 et ipse vobis demonstrabit cenaculum grande stratum
et illic parate nobis
16 et abierunt discipuli eius et venerunt in civitatem
et invenerunt sicut dixerat illis
et praeparaverunt pascha
17 Vespere autem facto venit cum duodecim
18 et discumbentibus eis et manducantibus ait Iesus
amen dico vobis
quia unus ex vobis me tradet qui manducat mecum
19 At illi coeperunt contristari
et dicere ei singillatim numquid ego
20 Qui ait illis
unus ex duodecim qui intinguit mecum in
catino
21 et Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de eo
vae autem homini illi per quem Filius hominis traditur
Bonum ei si non esset natus homo
ille
22 Et manducantibus illis accepit Iesus panem
et benedicens fregit et dedit eis et ait
sumite hoc est corpus meum
23 Et accepto calice gratias agens dedit eis
et biberunt ex illo omnes
24 et ait illis hic est sanguis meus novi testamenti
qui pro multis effunditur
25 amen dico vobis
quod iam non bibam de genimine vitis
usque in diem illum cum illud bibam novum in regno Dei
26 Et hymno dicto exierunt in montem Olivarum
27 Et ait eis Iesus
omnes scandalizabimini in nocte ista
Quia scriptum est percutiam pastorem et dispergentur oves
28 sed posteaquam resurrexero
praecedam vos in Galilaeam
29 Petrus autem ait ei
et si omnes scandalizati fuerint sed non ego
30 et ait illi Iesus amen dico tibi quia tu hodie in nocte hac
priusquam bis gallus vocem dederit
ter me es negaturus
31 At ille amplius loquebatur
et si oportuerit me simul conmori tibi non te negabo
similiter autem et omnes dicebant
32 Et veniunt in praedium cui nomen Gethsemani
Et ait discipulis suis sedete hic donec orem
33 et adsumit Petrum et Iacobum et Iohannem secum
et coepit pavere et taedere
34 Et ait illis tristis est anima mea usque ad mortem
sustinete hic et vigilate
35 Et cum processisset paululum procidit super terram
et orabat ut si fieri posset transiret ab eo hora
36 et dixit
Abba Pater omnia possibilia tibi sunt
transfer calicem hunc a me
Sed non quod ego volo sed quod tu
37 Et venit et invenit eos dormientes et ait Petro
Simon dormis non potuisti una hora vigilare
38 vigilate et orate ut non intretis in temptationem
Spiritus quidem promptus caro vero infirma
39 Et iterum abiens oravit eundem sermonem dicens
40 et reversus denuo invenit eos dormientes
erant enim oculi illorum ingravati
et ignorabant quid responderent ei
41 Et venit tertio et ait illis
dormite iam et requiescite sufficit venit hora
ecce traditur Filius hominis in manus
peccatorum
42 surgite eamus ecce qui me tradit prope est
43 Et adhuc eo loquente
venit Iudas Scarioth unus ex duodecim
et cum illo turba cum gladiis et lignis
a summis sacerdotibus et a scribis et a
senioribus
44 Dederat autem traditor eius signum eis dicens
quemcumque osculatus fuero ipse est
tenete eum et ducite
45 et cum venisset statim accedens ad eum ait rabbi
et osculatus est eum
46 at illi manus iniecerunt in eum et tenuerunt eum
47 Unus autem quidam de circumstantibus
educens gladium percussit servum summi sacerdotis
et amputavit illi auriculam
48 Et respondens Iesus ait illis
tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis conprehendere me
49 cotidie eram apud vos in templo docens et non me tenuistis
Sed ut adimpleantur scripturae
50 tunc discipuli eius relinquentes eum omnes fugerunt
51 Adulescens autem quidam sequebatur illum
amictus sindone super nudo
et tenuerunt eum
52 at ille reiecta sindone nudus profugit ab eis
53 Et adduxerunt Iesum ad summum sacerdotem
et conveniunt omnes sacerdotes et scribae et seniores
54 Petrus autem a longe secutus est eum
usque intro in atrium summi sacerdotis
et sedebat cum ministris et calefaciebat se ad ignem
55 Summi vero sacerdotes et omne concilium
quaerebant adversum Iesum testimonium ut eum morti traderent
nec inveniebant
56 multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum
et convenientia testimonia non erant
57 Et quidam surgentes falsum testimonium ferebant adversus eum dicentes
58 quoniam nos audivimus eum dicentem
ego dissolvam templum hoc manufactum
et per triduum aliud non manufactum aedificabo
59 et non erat conveniens testimonium illorum
60 et exsurgens summus sacerdos in medium
interrogavit Iesum dicens
non respondes quicquam ad ea quae tibi obiciuntur ab his
61 ille autem tacebat et nihil respondit
rursum summus sacerdos interrogabat eum et dicit
ei
tu es Christus Filius Benedicti
62 Iesus autem dixit illi ego sum
et videbitis Filium hominis a dextris sedentem Virtutis
et venientem cum nubibus caeli
63 Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua ait
Quid adhuc desideramus testes
64 audistis blasphemiam quid vobis videtur
qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis
65 Et coeperunt quidam conspuere eum
et velare faciem eius et colaphis eum caedere et dicere ei prophetiza
et ministri alapis eum caedebant
66 Et cum esset Petrus in atrio deorsum
venit una ex ancillis summi sacerdotis
67 et cum vidisset Petrum calefacientem se aspiciens illum ait
et tu cum Iesu Nazareno eras
68 at ille negavit dicens neque scio neque novi quid dicas
Et exiit foras ante atrium et gallus cantavit
69 rursus autem cum vidisset illum ancilla
coepit dicere circumstantibus quia hic ex illis est
70 at ille iterum negavit
et post pusillum rursus qui adstabant dicebant Petro
vere ex illis es nam et Galilaeus es
71 ille autem coepit anathematizare et iurare
quia nescio hominem istum quem dicitis
72 et statim iterum gallus cantavit
Et recordatus est Petrus verbi quod dixerat ei Iesus
priusquam gallus cantet bis ter me negabis
et coepit flere
KAPTINA XIV.
1 Ende mbas dy ditsh ishte pashka, ende pabrumietë; ende Krye-priftënit’ ende Shkruisitë kërkojinë si me e zanë me gënjim, ende me e vramë.
2 Ende thoshinë: Jo për ditë feste, se mos bahetë të përzimë prei popullit.
3 Ende ai kur ishte ndë Bethani, ndë shtëpit të Simonit kromosunë, tue ndenjunë ndë mësallë, erdhi nji gru qi kishte nji alabastër me voj ere prei narde të papërzime, shumë të shtreitë, ende si theu alabastrënë, derdhi vojinë përmbi kryet t’ati.
4 Ende ishinë disa vetë qi zemëroheshinë ndër vetëhe, e thoshinë: Për ç’punë me humbunë kyi voj ere?
5 Sepse kyi mundei me u shitunë përmbi tre qind dinarë, ende me u dhanë ndëpër të vobegjitë. Ende zemëroheshinë kundrë asai.
6 Ende Iesui tha: Leni ate; ç’e mundoni ate? Punoi punë të mirë mbë mu.
7 Sepse të vobegjit’ i keni përherë bashkë me vetëhenë tui, ende kur të doni, mundeni me u bamë mirë atyne, po mu s’më keni përherë.
8 Ate qi mufti ajo, e bani; e mbërrini çë përpara me lymë me voj ere korpinë t’em për të vorrumit.
9 Me të vërtet po u thom juve: Kudo të predikohetë kyi ungjill ndë gjithë botënë, ende këjo punë qi bani ajo ka me u folonë për me u përmendun’ ajo.
10 Ende atëherë Iuda Iskarioti, nji prei të dy-mbë-dhitësh, shkoi ke Krye-priftënit, për me dhan’ ate ndër durë t’atyneve.
11 Ende ata kur ndëgjunë, u gëzunë, ende iu zotunë me i dhan’ argjand. Ende ai kërkonte si me e trathtumë me kohë të mirë.
12 Ende të parënë ditën’ e festësë të pabrumievet, kur bajinë kurban pashkënë, dishepujt’ e ati i thonë: Ku do të shkojm’ e të bajmë gati qi të hash pashkënë?
13 Ende ai dërgon dy vetë prei dishepujvet vet, ende u thot’ atyne: Shkoni ndë qytet, ende ka me u hasunë nji nieri tue bartunë nji shtambë uji; shkoni mbas ati,
14 ende ku të hyjë ai, thoni të zotit shtëpisë, se Mieshtri thotë - Ku ashtë të ndenjunitë qi kam me ngranë pashkënë bashkë me dishepujt’ e mi?
15 Ende ai ka me u diftumë juve nji dhomë të madhe sipër, shtrumë gati; atie bani gati për ne.
16 Ende dishepujt’ e ati dulnë, ende erthnë ndë qytet, ende gjetnë sikundrë u tha atyne, ende banë gati pashkënë.
17 Ende si u ngrys, vien bashkë me të dy-mbë-dhitët.
18 Ende ata tue ndenjunë ndë mësallë, e tue ngranë, Iesui tha: Me të vërtet po u thom juve, se nji prei jush qi ha bashkë me mu, ka me më trathtumë.
19 Ende atyneve fillunë me u ardhunë keq, ende me i thanë nji ka nji: Mos jam unë? Ende tietri: Mos jam unë?
20 Ende ai u përgjeq, e u tha atyne: Nji prei të dy-mbë-dhitëvet, qi ngjyn bashkë me mu ndë kupët.
21 I bir’ i nieriut vete, sikundrë ashtë shkrumë për ate; po mjer mb’ate nieri, qi trathtohet’ i bir’ i nieriut prei ati! Ishte mirë për atë nieri, të mos kishte lemë.
22 Ende ata tue ngranë, Iesui mur bukë, ende bekoi, ende e theu, ende ua dha atyne, ende tha: Merrni, e hani; kyi ashtë korpi em.
23 Ende mur potirin’, ende si u fal ndersë, ua dha atyne, ende të gjithë pinë prei ati.
24 Ende u tha atyne: Kyi ashtë gjaku em i dhiatësë re, qi ashtë derdhunë për shumë;
25 me të vërtet po u thom juve, se s’kam me pimë ma prei pemësë qi pill hardhia, ngjer mb’ate ditë kur ta pij të re ndë mbëretënit të Perëndisë.
26 Ende si këndunë hymnën, dulnë ndë Malt të Ullivet.
27 Ende Iesui u thot atyne, se: Të gjithë keni me u shkandalizumë mbë mu këte natë, sepse ashtë shkrumë: “Kam me i ranë bariut, ende dhentë kanë me u përdamë”.
28 Po mbassi të ngjallem unë, kam me voitunë ma përpara se ju ndë Galilet.
29 Po Pietri i tha: Ende të gjithë ndë u shkandalizofshinë, po unë jo.
30 Ende Iesui i thotë: Me të vërtet po të thom, se sot këte natë, para se të këndojë gjeli dy herë, ke me më mohumë tri herë.
31 Po ai ma tepërë thoshte, se: Ndë u lypstë me vdekun’ unë bashkë me tyi, s’kam me të mohumë. Kështu ende gjithë të tierëtë thoshinë.
32 Mbasandai vinë ndë nji katund qi quhetë Gethsemani, ende u thotë dishepujvet vet: Rrini këtu, ngjer sa të falem.
33 Ende merr mbas vetëhesë bashkë Pietrin’ ende Iakobin’ ende Gjionnin, ende filloi me u frikumë, ende me i ardhunë randë;
34 ende u thot’ atyne: Shpirti em ashtë shumë idhënutë, ngjer mbë vdekë; mbetni këtu, ende rrini qutë.
35 Ende ai si shkoi pak përpara, ra për dhe, ende falei, qi ndë qoftë se mundetë me shkumë prei ati këjo orë.
36 Ende thoshte: Abba, o Atë, të gjitha mundenë ke ti; largo këte potir prei meje, po jo qish të demi unë, po qish të dushë ti.
37 Ende vien, e gjen ata tue fjetunë, ende i thotë Pietrit: O Simon, po fle? S’mufte me ndenjunë qutë nji orë.
38 Rrini qutë, ende faluni, qi të mos hyni ndë ngasëje, sepse shpirti ashtë gati, po mishi asht’ i pafuqishim.
39 Ende prap shkoi, e u fal, tue thanë po ate fjalë.
40 Ende si u këthy, gjet ata prap tue fjetunë, sepse syt’ e atyneve ishinë randumë, ende nukë dijinë qish me iu përgjegjunë.
41 Mbasandai vien të tretënë herë, e u thot’ atyne: E lini pra, ende prahi; miaft, erdhi ora; ngje i bir’ i nieriut ke epetë ndër durë të fajtorëvet.
42 Çohi, të shkojmë; ngje ai qi më trathton ke u afru.
43 Ende përnjiherë, ai kur ishte po tue folunë, vien Iuda, qi ishte nji prei të dy-mbë-dhitësh, ende bashkë me ate shumë gjindëje me thika e me dru, prei anësë Krye-priftënavet e Shkruisavet e pleqvet.
44 Ende ai qi e trathtoi u kishte dhan’ atyne shenjë, tue thanë, se: Ate qi të puth, ai ashtë; zinia, ende binia ruitunë.
45 Ende si erdhi, përnjiherë u afru ke ai, e i tha: Mieshtër, Mieshtër - ende e puthi.
46 Ende ata vunë durët’ e veta mbi ate, ende e zunë.
47 Ende nji prei asish qi rrijin’ aty hoqi thikën’ e i ra shërbëtorit Krye-priftit, ende i preu veshinë.
48 Ende Iesui u përgjeq, e u tha atyne: Posi mbi kursarë keni dalunë me thika e me dru, me më zanë?
49 Përditë kam qenë ndër ju ndë tempull tue mësumë, ende nukë më zutë, po këjo u ba qi të mbushenë shkronjatë.
50 Ende si e lanë, iknë të gjithë.
51 Ende nji farë dialoshi e merrte mbrapa, mpështiellë me nji pëlhurë për likure; ende dialoshat’ e zanë,
52 po ai la pëlhurënë, ende iku prei asish lakuriq.
53 Ende prunë Iesuinë ke Krye-prifti; ende mblidhenë ke ai gjithë Krye-priftënit’ e pleqt’ e Shkruisitë.
54 Ende Pietri e mur mbrapa për së largu ngjer mbrenda nd’avlli të Krye-priftit; ende ishte tue ndenjunë bashkë me shërbëtorët, ende po ngrofei ndë ziarrm.
55 Ende Krye-priftënit’ ende gjithë bashkë-ndejtia kërkojinë deshmi kundrë Iesuit për me e vramë, po nukë gjejinë.
56 Sepse shumë vetë dhanë deshmi rrenë kundrë ati, po deshmiatë nuk ishinë si nji-nji.
57 Ende disa u ngritnë, e banë deshmi rrenë kundrë ati, tue thanë,
58 se: Na ndëgjum ate, tue thanë, se - Unë kam me prishumë këte tempull, qi ashtë bamë me dorë, ende për tri ditt kam me ndërtumë nji tietër pabamë me dorë.
59 Po as kështu deshmia e atyneve s’ishte si nji-nji.
60 Atëherë Krye-prifti u çu ndë miedis, e pyti Iesunë, tue thanë: Nukë përgjegje aspak? Ç’deshmi apinë këta kundrë teje?
61 Po ai s’pëzante, ende nukë përgjegjei asgja. Prap Krye-prifti e pyti, ende i tha: Ti je Krishti, i Biri të Bekumit?
62 Ende Iesui tha: Unë jam; ende keni me pamë të birin’ e nieriut tue ndenjunë prei së diathtësë fuqisë, ende tue ardhunë bashkë me ret e qillit.
63 Atëherë Krye-prifti shqeu petkat’ e veta, e tha: Ç’nevojë kemi ma për deshmitarë?
64 E ndëgjutë vlasfiminë, si u duketë juve? Ende ata të gjith’ e gjukunë, se ashtë fajtur për vdekë.
65 Ende disa fillunë me e mpështymë ndër sy, e me i mbulumë faqenë, e me i ranë me grusht, e me i thanë: Profetizo; ende shërbëtorët’ i bijinë me shuplaka.
66 Ende Pietri kur ishte nd’avlli poshtë, vien nji prei shërbëtoresh Krye-priftit,
67 ende kur pa Pietrinë tue u ngrofunë, shtiu sytë mb’ate, e tha: Ende ti ishie bashkë me Iesu Nazarinasinë.
68 Po ai e mohoi, tue thanë: Nukë dij, as nukë marr vesht qish thu ti. Ende dul jashtë përpara avllisë; ende gjeli këndoi.
69 Ende shërbëtoreja kur pa ate prap, filloi me u than’ atyneve qi ishinë tue ndenjun’ aty, se: Kyi asht’ prei asish;
70 po ai prap e mohonte. Ende mbas pak here ata qi ishinë ndenjun’ aty prap i thanë Pietrit: Me të vërtet je prei asish: sepse je Galileas, ende të folunitë t’at përgjan.
71 Po ai filloi me nemun’ e me bamë be, se: Nuk’ e dij këte nieri qi thoni.
72 Ende gjeli këndoi për së dyti. Ende Pietrit i ra ndër mend fjala qi i pat thanë Iesui, se: Para se të këndojë gjeli dy herë, ke me më mohumë tri herë. Ende filloi me qjamë.