1 Cum autem descendisset de monte
secutae sunt eum turbae multae
2 et ecce leprosus veniens adorabat eum dicens
Domine si vis potes me mundare
3 et extendens manum tetigit eum Iesus dicens
volo mundare
et confestim mundata est lepra eius
4 et ait illi Iesus
vide nemini dixeris sed vade ostende te sacerdoti
et offer munus
quod praecepit Moses in testimonium illis
5 Cum autem introisset Capharnaum
accessit ad eum centurio rogans eum
6 et dicens
Domine puer meus iacet in domo paralyticus et male torquetur
7 et ait illi Iesus ego veniam et curabo eum
8 et respondens centurio ait
Domine non sum dignus ut intres sub tectum meum
sed tantum dic verbo et sanabitur puer meus
9 nam et ego homo sum sub potestate
habens sub me milites
et dico huic vade et vadit et alio veni et venit
et servo meo fac hoc et facit
10 audiens autem Iesus miratus est et sequentibus se dixit
amen dico vobis non inveni tantam fidem in Israhel
11 Dico autem vobis quod multi ab oriente et occidente venient
et recumbent cum Abraham et Isaac et Iacob in regno caelorum
12 filii autem regni eicientur in tenebras exteriores
ibi erit fletus et stridor dentium
13 Et dixit Iesus centurioni vade et sicut credidisti fiat tibi
et sanatus est puer in hora illa
14 Et cum venisset Iesus in domum Petri
vidit socrum eius iacentem et febricitantem
15 et tetigit manum eius et dimisit eam febris
et surrexit et ministrabat eis
16 vespere autem facto obtulerunt ei multos daemonia habentes
et eiciebat spiritus verbo et omnes male habentes curavit
17 ut adimpleretur quod dictum est per Esaiam prophetam dicentem
ipse infirmitates nostras accepit et aegrotationes
portavit
18 videns autem Iesus turbas multas circum se
iussit ire trans fretum
19 Et accedens unus scriba ait illi
magister sequar te quocumque ieris
20 et dicit ei Iesus
vulpes foveas habent et volucres caeli tabernacula
Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet
21 alius autem de discipulis eius ait illi
Domine permitte me primum ire et sepelire patrem meum
22 Iesus autem ait illi sequere me
et dimitte mortuos sepelire mortuos suos
23 Et ascendente eo in navicula
secuti sunt eum discipuli eius
24 et ecce motus magnus factus est in mari
ita ut navicula operiretur fluctibus
ipse vero dormiebat
25 et accesserunt
et suscitaverunt eum dicentes Domine salva nos perimus
26 et dicit eis quid timidi estis modicae fidei
tunc surgens imperavit ventis et mari
et facta est tranquillitas magna
27 porro homines mirati sunt dicentes
qualis est hic quia et venti et mare oboediunt ei
28 et cum venisset trans fretum in regionem
Gerasenorum
occurrerunt ei duo habentes daemonia
de monumentis exeuntes
saevi nimis ita ut nemo posset transire per viam illam
29 et ecce clamaverunt dicentes
quid nobis et tibi Fili Dei
venisti huc ante tempus torquere nos
30 erat autem non longe ab illis grex porcorum multorum
pascens
31 daemones autem rogabant eum dicentes
si eicis nos mitte nos in gregem porcorum
32 et ait illis ite at illi exeuntes abierunt in porcos
et ecce impetu abiit totus grex per praeceps in mare
et mortui sunt in aquis
33 pastores autem fugerunt
et venientes in civitatem nuntiaverunt omnia
et de his qui daemonia habuerant
34 et ecce tota civitas exiit obviam Iesu
et viso eo rogabant ut transiret a finibus eorum
KAPTINA VIII.
1 Edhe ai kur sdrypi prei malit, shumë gjindëje i voitnë mbrapa.
2 Edhe qe tek erdhi nji i kromosunë, edhe e adhuronte, tue thanë: Zot, ndë daç, mundesh me më qiruem.
3 Edhe Iesui shtrini dorën’ edhe e preku, tue thanë: Due; qirohu. Edhe përnjiherë iu qirue kroma.
4 Edhe Iesui i thotë: Shiko mos i thuesh kuit, por shko, e difto vetëvetëhenë te prifti, edhe shpierë dhunëtinë qi ka urdhënuem Moiseu, për dëshmi mb’ata.
5 Edhe Iesui kur hyni ndë Kapernaum, i erdhi përanë nji urdhën-qindës, tue iu lutunë,
6 edhe thoshte: Zot, shërbëtori em dergjetë ndë shtëpit ulok, e mundohetë vështirshim.
7 Edhe Iesui i thotë: Unë kam me ardhunë, e kam me e shëndoshunë.
8 Edhe urdhën-qindësi u përgjeq, e tha: Zot, nukë jam i zoti qi të më hyjsh ndënë strehet, por thuei vetëmë nji fjalë, edhe shërbëtori em ka me u shëndoshunë.
9 Sepse edhe unë jam nji nieri ndën’ urdhënë, edhe kam me vetëhenë t’eme ushtëtorë; edhe i thom këti: Shko, edhe shkon; edhe tietërit: Eja, edhe vien; edhe shërbëtorit t’em: Ban këtë, edhe e ban.
10 Edhe Iesui kur ndëgjoi, u mërekullue, edhe u tha atyneve qi e merrshinë mbrapa: Me të vërtet po u thom juve, se as ndë Israel s’kam me gjetunë kaqi besë.
11 Edhe po u thom juve, se shumë vetë kanë me ardhunë prei së lemesh, e prei së perënduemesh diellit , edhe kanë me ndenjunë ndë mësallë bashkë me Abrahamin’ e me Isaakun’ e me Iakobinë ndë mbëretënit të qillvet.
12 Por të bijt’ e mbëretënisë kanë me u hedhunë nd’errësinët të përjashtëme, atie ku ka me qenë të qjamit e të dridhunit’ e dhambëvet.
13 Edhe Iesui i tha urdhën-qindësit: Shko; edhe t’u baftë sikurse besove. Edhe shërbëtor’ i ati u shëndosh çë mb’atë herë.
14 Edhe Iesui kur erdhi ndë shtëpit të Pietrit, pa të vieherrën’ e ati tue u diergunë ndër ethe.
15 Edhe e kapi për dore, edhe e lan’ ethetë; edhe ajo u çue, e u shërbente atyneve.
16 Edhe si u ngrys, i prunë shumë të diallosunë, edhe ai xuer shpirtënat’ e këqij me fjalë, edhe shëndoshi gjith’ ata qi kishinë keq,
17 qi të mbushetë qish ashtë thanë, prei profetit Isaisë, qi thoshte: “Ai muer sëmundëjetë t’ona, edhe barti lingatatë”.
18 Edhe Iesui kur pa shumë gjindëje rreth vetëhesë, urdhënoi me shkuem përtej.
19 Edhe nji Shkruis u afrue, e i tha: Mieshtër, kam me ardhunë mbrapa teje kudo qi të veç.
20 Edhe Iesui i thotë: Dhelpënatë kanë shtrokulla, edhe shpendët’ e qiellit çerdhe, por i bir’ i nieriut s’ka ku me ulunë kryetë.
21 Mbasandai nji tietër prei dishepujsh ati i thotë: Zot, më lenë përpara me voitun’ e me vorruem t’em atë.
22 Por Iesui i tha: Më merr mbrapa; edhe lenë të vdekunitë me vorruem të vdekunit’ e vet.
23 Edhe kur hyni ndë lundrët, e muernë mbrapa dishepujt’ e ati.
24 Edhe qe tek u ba nji tërmet i math ndë det, kaqi sa po mbulohei lundra prei valësh, por ai flinte.
25 Edhe dishepujt’ e ati i erthnë përanë, edhe e çuenë, tue thanë: Zot, shpëtona, se po hupimë.
26 Edhe ai u thot’ atyneve: Përse jeni frikësa, o besë-pakë? Atëherë u çue, e qirtoi erënat’ edhe detinë; edhe u ba bunac’ e madhe.
27 Edhe nierëzitë mërekulloheshin’ e thoshinë: Çfarë nieriu ashtë kyi? Se edhe erënat’ edhe deti i ndëgjojnë!
28 Edhe kur erdhi mb’anë të tejme ndë katund të Gergesinvet, hasnë me atë dy të diallosunë, dalë prei vorresh, shumë të egër, kaqi sa s’mundei kurkushi me shkuem përanë asai udhe.
29 Edhe qe te thirrnë, tue thanë: Qish ke me ne edhe ti, o Iesu, i Bir’ i Perëndisë? Erdhe këtu para kohësë me na munduem?
30 Edhe lark atyneve ishte nji tub’ e madhe thish tue kullotunë.
31 Edhe djemënit’ i luteshin’ e i thoshinë: Ndë na xierrsh këndyj , na lenë me shkuem ndë tubë të thivet.
32 Edhe ai u tha atyneve: Shkoni. Edhe ata duelnë e shkuenë ndë tubë të thivet, edhe qe gjithë tuba e thivet tek u tuerr prei shkrepit, e ranë ndë det, edhe cofnë ndër ujënat.
33 Edhe baritë iknë, e erthnë ndë qytet, e dhanë za për të gjitha, edhe për punë të diallosëmvet.
34 Edhe qe gjithë qyteti tek i duel përpara Iesuit, edhe kur pan’ atë, iu lutnë qi të dali prei synoresh atyne.