1 Tunc simile erit regnum caelorum decem virginibus
quae accipientes lampadas suas exierunt obviam sponso et sponsae
2 quinque autem ex eis erant fatuae et quinque prudentes
3 sed quinque fatuae acceptis lampadibus non sumpserunt oleum secum
4 prudentes vero acceperunt oleum in vasis suis cum lampadibus
5 moram autem faciente sponso
dormitaverunt omnes et dormierunt
6 media autem nocte clamor factus est
ecce sponsus venit exite obviam ei
7 tunc surrexerunt omnes virgines illae
et ornaverunt lampades suas
8 fatuae autem sapientibus dixerunt
date nobis de oleo vestro quia lampades nostrae extinguntur
9 responderunt prudentes dicentes
ne forte non sufficiat nobis et vobis
ite potius ad vendentes et emite vobis
10 dum autem irent emere venit sponsus
et quae paratae erant intraverunt cum eo ad nuptias
et clausa est ianua
11 novissime veniunt et reliquae virgines dicentes
domine domine aperi nobis
12 at ille respondens ait amen dico vobis nescio vos
13 vigilate itaque quia nescitis diem neque horam
14 Sicut enim homo proficiscens
vocavit servos suos et tradidit illis bona sua
15 Et uni dedit quinque talenta alii autem duo alii vero unum
unicuique secundum propriam virtutem
et profectus est statim
16 abiit autem qui quinque talenta acceperat
et operatus est in eis et lucratus est alia quinque
17 similiter qui duo acceperat lucratus est alia duo
18 qui autem unum acceperat abiens fodit in terra
et abscondit pecuniam domini sui
19 post multum vero temporis venit dominus servorum illorum
et posuit rationem cum eis
20 et accedens qui quinque talenta acceperat
obtulit alia quinque talenta dicens
domine quinque talenta mihi tradidisti
ecce alia quinque superlucratus sum
21 ait illi dominus eius euge bone serve et fidelis
quia super pauca fuisti fidelis super multa te
constituam
intra in gaudium domini tui
22 accessit autem et qui duo talenta acceperat et
ait
domine duo talenta tradidisti mihi ecce alia duo lucratus sum
23 ait illi dominus eius euge serve bone et fidelis
quia super pauca fuisti fidelis supra multa te
constituam
intra in gaudium domini tui
24 accedens autem et qui unum talentum acceperat ait
domine scio quia homo durus es
metis ubi non seminasti et congregas ubi non sparsisti
25 et timens abii et abscondi talentum tuum in terra
ecce habes quod tuum est
26 respondens autem dominus eius dixit ei serve male et piger
sciebas quia meto ubi non semino et congrego ubi non sparsi
27 oportuit ergo te mittere pecuniam meam
nummulariis
et veniens ego recepissem utique quod meum est cum usura
28 tollite itaque ab eo talentum et date ei qui habet decem talenta
29 Omni enim habenti dabitur et abundabit
ei autem qui non habet et quod videtur habere auferetur ab eo
30 Et inutilem servum eicite in tenebras exteriores
illic erit fletus et stridor dentium
31 Cum autem venerit Filius hominis in maiestate sua
et omnes angeli cum eo
tunc sedebit super sedem maiestatis suae
32 et congregabuntur ante eum omnes gentes
et separabit eos ab invicem sicut pastor segregat oves ab hedis
33 et statuet oves quidem a dextris suis hedos autem a sinistris
34 tunc dicet rex his qui a dextris eius erunt
venite benedicti Patris mei
possidete paratum vobis regnum a constitutione mundi
35 esurivi enim et dedistis mihi manducare
sitivi et dedistis mihi bibere
hospes eram et collexistis me
36 nudus et operuistis me
infirmus et visitastis me
in carcere eram et venistis ad me
37 tunc respondebunt ei iusti dicentes
Domine quando te vidimus esurientem et pavimus
sitientem et dedimus tibi potum
38 quando autem te vidimus hospitem et colleximus te
aut nudum et cooperuimus
39 aut quando te vidimus infirmum aut in carcere
et venimus ad te
40 et respondens rex dicet illis amen dico vobis
quamdiu fecistis uni de his fratribus meis minimis mihi
fecistis
41 tunc dicet et his qui a sinistris erunt
discedite a me maledicti in ignem aeternum
qui paratus est diabolo et angelis eius
42 esurivi enim et non dedistis mihi manducare
sitivi et non dedistis mihi potum
43 hospes eram et non collexistis me
nudus et non operuistis me
infirmus et in carcere et non visitastis me
44 tunc respondebunt et ipsi dicentes
Domine quando te vidimus esurientem aut sitientem
aut hospitem aut nudum
aut infirmum vel in carcere
et non ministravimus tibi
45 tunc respondebit illis dicens amen dico vobis
quamdiu non fecistis uni de minoribus his nec mihi fecistis
46 et ibunt hii in supplicium aeternum iusti autem in vitam aeternam
KAPTINA XXV.
1 Atëherë mbëretënia e qillvet ka me u përgjaitunë me dhetë virgjinesha, të cillatë muernë dritat’ e veta, e duelnë përpara me pritunë dhandërrinë.
2 Edhe prei asosh ishinë pesë të mentshime, edhe pesë të marra.
3 Ato të marratë kur muernë dritat’ e veta, nukë muernë voj bashkë me vetëhe,
4 por të mentshimetë muernë voj ndër enët e veta, bashkë me dritat e veta.
5 Edhe dhandërri mbassi u vonue, i zuni gjumi të gjitha, edhe flijshinë.
6 Edhe ndë mies-natë u ba nji klithmë: Qe dhandërri te po vien; dilni përpara me e pritunë.
7 Atëherë gjith’ ato virgjineshat’ u çuenë, edhe ndreqnë dritat’ e veta.
8 Por të marrat’ u thanë të mentshimevet: Na epni prei vojit tuei, sepse po na shuhenë dritatë.
9 Edhe të mentshimet’ u përgjegjën, tue thanë: Mos s’ka me na mbastuem neve edhe juve, por ma mirë shkoni tek ata qi shesinë, edhe blini për vetëhenë tuei.
10 Edhe ato kur shkuenë me blemë, dhandërri erdhi; edhe ato qi ishinë gati hynë bashkë me ate ndër darsmat, edhe u mbyll dera,
11 Mbasandai vin’ edhe virgjineshat’ e tiera, e thonë: Zot, Zot, çilna.
12 Por ai u përgjeq, e tha: Për të vërtet po u thom juve se nuk’ u dij juve.
13 Rrini qutë pra, sepse nukë dini ditënë, as orënë, kur vien i bir’ i nieriut.
14 Sepse ka me ardhunë porsi nji nieri, i cilli , tue votunë ndë dhe të huej, thirri shërbëtorët’ e vet, e u dha gjan’ e vet.
15 Edhe njianit i dha pesë tallanta, e tietrit dy, e tietrit nji; gjithë-se-cillit mbas fuqisë vet; edhe përnjiherë voiti ndë dhe të huej.
16 Atëherë ai qi muer pesë tallantatë, shkoi, e punoi me ato, edhe bani të tiera pesë tallanta.
17 Kështu edhe ai qi muer dy, fitoi edhe ai të tiera dy.
18 Por ai qi muer njianënë, shkoi, e gërmihi ndë dhet, edhe mpshefi argjandin’ e të zotit.
19 Edhe mbas shumë kohet vien i zoti atyne shërbëtorëvet, edhe ven ore llogari me ata.
20 Edhe si erdhi përanë ai qi pat marrë pesë tallantatë, pruni të tiera pesë tallanta, tue thanë: Zot, pesë tallanta më dhe n’dorë, qe te fitova prei atyneve të tiera pesë tallanta.
21 Edhe i zoti i tha: Të lumtë shërbëtor i mirë, edhe besëtar; mbë të pakëta qe besëtar, kam me të vumë mbi të shumëta, hynë ndë gëzim t’yt zot.
22 Erdhi edhe ai qi pat marrë dy tallantatë, edhe tha: Zot, dy tallanta më dhe n’dorë, qe te fitova prei atyneve të tiera dy tallanta.
23 I zoti i tha: Të lumtë, shërbëtor i mirë, edhe besëtar; mbë të pakëta qe besëtar, kam me të vumë mbi të shumëta, hynë ndë gëzim t’yt zot.
24 Erdhi për-anë edhe qi ai pat marrë nji tallantë, e tha: Zot, të dita se je nieri i ashpër, qi korr ku nukë mbolle, edhe mbëleth ku nukë shpërdave;
25 edhe mbassi pata frikë, shkova, e mpshefa tallantënë tande ndë dhet; qe ku e ke tandenë.
26 Edhe i zoti u përgjeq e i tha: Shërbëtuer i keq edhe i përtueshim, ti e dite se unë korr ku nukë mbolla, edhe mbëleth ku nukë shpërdava,
27 duhei pra me vumë argjandinë t’em ndër turvezarët, edhe kur të vishiem unë, kishiem me marrë t’emenë bashkë me kamatënë.
28 Mirrni pra prei ati tallantënë, edhe epnia ati qi ka dhetë tallanta.
29 Sepse kuitdo qi ka, ka me i u dhanë, edhe ka me i tepruem, por prei kuido qi s’ka, edhe ate qi s’ka, edhe ate qi të ketë, ka me u marrë prei ati.
30 Edhe shërbëtorin’ e pavëjefshim hidhnia nd’errësinë të përjashtëme, atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.
31 Edhe kur të vijë i bir’ i nieriut ndë laft të vet, edhe gjith’ engjujt’ e shenjtënueshim bashkë me atë, atëherë ka me ndenjunë ndë shkamp të laftit vet;
32 edhe kanë me u mbëledhunë përpara ati gjithë kombetë, edhe ka me damë njianinë prei tietrit, sikurse bariu dan dhentë prei kedhavet;
33 edhe ka me vumë dhentë prei së diathtësë vet, edhe kedhatë prei së rrëmaktësë.
34 Atëherë mbëreti ka me u than’ atyneve qi rrinë prei së diathtësë vet: Eni, të bekuemit’ e t’im et, trashigoni mbëretëninë qi ashtë bamë gati për ju çë kur se ashtë ngrefunë bota,
35 sepse pata uni, e më dhatë me ngranë; pata het, e më dhatë me pimë ujë; qesh i huej, e më muertë përmbrenda;
36 i sveshun’, e me veshët; u sëmuna, e më vut’ ore; qeshë ndë burk, e erdhët tek unë.
37 Atëherë të dreitëtë kanë me iu përgjegjunë, tue thanë: Zot, kurë të pam tue pasun’ uni, e të ushqyem? A tue pasunë het, e të dham me pimë ujë?
38 Edhe kurë të pam të huej, e të muerm përmbrenda? A të sveshun’, e të veshëm?
39 Edhe kurë të pam të sëmunë, a ndë burk, edhe erthmë te ti?
40 Edhe mbëreti ka me u përgjegjunë, e ka me u than’ atyneve: Për të vërtet po u thom juve - Sado qi i batë njianit këtyne ma të vogjilëvet vëllazënavet mi, ma keni bamë mue.
41 Atëherë ka me u than’ edhe atyneve qi rrinë prei së rrëmaktësë: Shkoni prei meje, të mallëkuemitë, ndë ziarrm të pasosunë, qi ashtë bamë gati për diallin’, edhe për engjujt’ e ati,
42 sepse pata uni, e s’më dhatë me ngranë; pata het, e s’më dhatë me pimë ujë;
43 qesh i huej, e s’me muertë përmbrenda; i sveshun’, e s’më veshët; i sëmunë, edhe ndë burk, e s’më vutë ore.
44 Atëherë kanë me iu përgjegjun’ edhe ata, tue thanë: Zot, kurë të pam tue pasun’ uni, a tue pasunë het, a të huej, a të sveshun’, a të sëmunë, a ndë burk, edhe nukë të shërbyem?
45 Atëherë ka me iu përgjegjun’ atyneve, tue thanë: Për të vërtet po u thom juve - Sado qi nuk’ i batë njianit këtyne ma të vogjilëvet, as mue nukë ma batë.
46 Edhe ata kanë me shkuem ndë mundim të pasosunë; edhe të dreitëtë ndë jetë të pa-sosëme.